Międzynarodowe porozumienie dotyczące wywozu kości. Genewa.1928.07.11.
Dz.U.1931.95.726
Akt obowiązującyMIĘDZYNARODOWE POROZUMIENIE
dotyczące wywozu kości,
podpisane w Genewie dn. 11 lipca 1928 r.
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,
MY, IGNACY MOŚCICKI,
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,
wszem wobec i każdemu zosobna, komu o tem wiedzieć należy, wiadomem czynimy:
Dnia jedenastego lipca tysiąc dziewięćset dwudziestego ósmego roku podpisane zostało w Genewie międzynarodowe porozumienie dotyczące wywozu kości wraz z protokółem o następującym brzmieniu dosłownem:
POROZUMIENIE MIĘDZYNARODOWE
dotyczące wywozu kości.
Prezydent Rzeszy Niemieckiej; Prezydent Austrjackiej Republiki Związkowej; Jego Królewska Mość Król Belgów; Jego Królewska Mość Król Wielkiej Brytanji i Irlandji oraz Dominjów Brytyjskich za morzami; Cesarz Indyj; Jego Królewska Mość Król Bułgarów; Jego Królewska Mość Król Danji; Prezydent Republiki Finlandzkiej; Prezydent Republiki Francuskiej; Jego Książęca Wysokość Regent Królestwa Węgierskiego; Jego Królewska Mość Król Włoch; Jej Królewska Wysokość Księżna Luksemburgu; Jego Królewska Mość Król Norwegji; Jej Królewska Mość Królowa Niderlandów; Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej; Jego Królewska Mość Król Rumunji; Jego Królewska Mość Król Serbów, Chorwatów i Słoweńców; Jego Królewska Mość Król Szwecji; Szwajcarska Rada Związkowa; Prezydent Republiki Czeskosłowackiej; Prezydent Republiki Tureckiej.
Pragnąc usunąć przeszkody krępujące obecnie handel pewnemi surowcami oraz nadać życzeniu, wyrażonemu w akcie końcowym do konwencji z 8 listopada 1927 r. o uchyleniu zakazów i ograniczeń przywozu i wywozu - zastosowanie, możliwie najbardziej korzystne dla wytwórczości i wymiany międzynarodowej.
Wyznaczyli jako swych pełnomocników: (pominięto),
KTÓRZY, po zakomunikowaniu sobie wzajemnie pełnomocnictw, uznanych za dobre i należyte co do formy, zgodzili się na następujące postanowienia:
Wysokie Strony Układające się zobowiązują się, że począwszy od 1 października 1929, wywóz kości surowych lub odtłuszczonych, jak również ich odpadków, dalej rogów, pazurów i kopyt, jak również ich odpadków do wyrobu kleju, nie będzie podlegał żadnemu zakazowi lub ograniczeniu, pod jakąkolwiekby to było postacią lub nazwą.
Wysokie Strony Układające się, które nie stosują obecnie żadnych ceł wywozowych w odniesieniu do produktów wymienionych w art. 1, lub których cła wywozowe od tych produktów nie przekraczają stawki 1,5 fr. szwajcarskiego od 100 kilogramów, zobowiązują się nie ustanawiać i nie zachowywać, począwszy od 1 października 1929 r. żadnego cła wywozowego, przekraczającego powyższą stawkę 1,5 fr. szwajcarskiego.
Wysokie Strony Układające się, które stosują obecnie, w odniesieniu do produktów wymienionych w artykule 1, cło wywozowe ponad 3 fr. szwajcarskie, zobowiązują się obniżyć je, począwszy od 1 października 1929 r., do wysokości nie przekraczającej owej liczby.
Wysokie Strony Układające się, które stosują obecnie, w odniesieniu do produktów, wymienionych w art. 1, cło wywozowe ponad 1,5 fr. szwajcarskiego, ale nie przekraczające 3 fr. szwajcarskich, przy nieistnieniu zakazów wywozu tychże produktów, zobowiązują się nie podwyższać stawek obecnie obowiązujących.
Cła wywozowe, stosowane przez Wysokie Strony Układające się w wysokości ponad 1,5 fr., a poniżej 3 fr. szwajcarskich, mogą być jednak podniesione do maksymalnej stawki 3 fr. szwajcarskich, o ile te cła stosują się w istniejącym systemie zakazów.
Od produktów wymienionych w art. 1 nie będzie można ustanowić ani zachować, z wyjątkiem opłaty statystycznej, żadnej opłaty, któraby, zgodnie z odnośnem ustawodawstwem Wysokich Stron Układających się, nie miała zastosowania do wszelkich tranzakcyj handlowych, mających za przedmiot powyższe produkty.
Porozumienie niniejsze nie wyklucza w żadnym razie możnosci zawarcia przez Wysokie Strony Układające się poszczególnych umów, łączących pewną liczbę państw i mających za podstawę, bądź ograniczenie cła wywozowego do cyfry niższej od dopuszczalnej przez dany układ, bądź też zniesienie wszelkiego cła od wywozu.
Umowy te jednak nie mogą godzić w prawa państw trzecich, które wynikałyby z konwencyj opartych na zasadzie największego uprzywilejowania.
Porozumienie niniejsze, którego tekst francuski i angielski będą w równej mierze wiarogodne, będzie nosiło datę dnia dzisiejszego.
Będzie ono mogło być podpisane później, aż do dnia 31 grudnia 1928 r., w imieniu każdego Członka Ligi Narodów i każdego państwa nie będącego członkiem, któremu w tym celu Rada Ligi Narodów prześle egzemplarz niniejszego układu.
Porozumienie niniejsze będzie ratyfikowane.
Dokumenty ratyfikacyjne będą złożone przed 1 lipca 1929 r. na ręce Sekretarza Generalnego Ligi Narodów, który o ich przyjęciu zawiadomi natychmiast wszystkich Członków Ligi Narodów i państwa nie będące członkami, a stanowiące strony niniejszego porozumienia i konwencji z 8 listopada 1927 r.
Na wypadek, gdyby niniejsze porozumienie nie miało być ratyfikowane w oznaczonym terminie przez niektórych Członków Ligi Narodów lub przez niektóre państwa, nie będące członkami, w imieniu których zostało ono podpisane, Wysokie Strony Układające się zostaną zaproszone przez Sekretarza Generalnego Ligi Narodów dla rozważenia możliwości wprowadzenia porozumienia w życie. Strony zobowiązują się uczestniczyć w tej naradzie, która winna odbyć się przed 1 września 1929 r.
Gdyby do dnia 1 września 1929 r. wszyscy Członkowie Ligi Narodów i wszystkie państwa nie będące członkami, a w których imieniu porozumienie zostało podpisane, ratyfikowały je, lub gdyby, zgodnie z procedurą przewidzianą w ustępie poprzedzającym, te państwa, w których imieniu porozumienie zostało ratyfikowane, zdecydowały wprowadzić je w życie, to wejście to w życie nastąpi z dniem 1 października 1929 roku i będzie notyfikowane, staraniem Sekretarza Generalnego Ligi Narodów, wszystkim Wysokim Stronom Układającym się niniejszego porozumienia i konwencji z 8 listopada 1927 r.
Począwszy od 1-go stycznia 1929 r. każdy Członek Ligi Narodów i każde państwo, wymienione w artykule 7, będzie mogło przystąpić do niniejszego porozumienia.
To przystąpienie zostanie uskutecznione przez dokonanie notyfikacji na ręce Sekretarza Generalnego Ligi Narodów dla złożenia jej w archiwach Sekretarjatu.
Sekretarz Generalny zawiadomi o tem tych wszystkich, którzy podpisali niniejsze porozumienie lub do niego przystąpili.
Gdyby po upływie dwuletniego okresu, licząc od dnia wejścia w życie niniejszego porozumienia co najmniej jedna trzecia Członków Ligi Narodów i państw nie będących członkami, a które są stronami w niniejszym porozumieniu wniosła do Sekretarza Generalnego Ligi Narodów podanie o zmianę artykułów 2, 3 lub 4, to pozostałe strony zobowiązują się wziąć udział we wszelkich naradach mogących na skutek tego mieć miejsce.
Każde państwo, będące członkiem Ligi Narodów jako też i nie będące członkiem, które stanowi stronę w niniejszym porozumieniu, w razie, gdyby taka narada zakończyła się odmową rewizji, żądanej przez dane państwo, lub gdyby uznało ono, że się nie może podpisać pod artykułami 2, 3 i 4 o zmienionym brzmieniu, będzie mogło odzyskać w zakresie dotyczącym wspomnianych artykułów swobodę działania, po upływie sześciu miesięcy od dnia umowy rewizji lub od dnia wejścia w życie zmienionych artykułów 2, 3 lub 4, pod warunkiem jednakże, że uprzedzi o tem Sekretarza Generalnego Ligi Narodów.
Gdyby, na skutek dokonanych, zgodnie z poprzedzającym ustępem, wypowiedzeń, trzecia część Członków Ligi Narodów i państw nie będących członkami, a które stanowią strony niniejszego porozumienia i nie wypowiedziały go, zażądała nowej narady, wszystkie Wysokie Strony Układające się zobowiązują się w niej uczestniczyć.
Wszelkie wypowiedzenie, dokonane zgodnie z postanowieniami powyżej zaznaczonemi, zostanie natychmiast, za pośrednictwem Sekretarza Generalnego Ligi Narodów, podane do wiadomości innym Wysokim Stronom Układającym się.
Porozumienie niniejsze będzie mogło być wypowiedziane bez naruszenia postanowień poprzedzającego artykułu, dotyczących wypowiedzenia w imieniu każdego Członka Ligi Narodów i każdego państwa nie będącego członkiem, po upływie pięciu lat od chwili zastosowania porozumienia. Wypowiedzenie to odniesie skutek po upływie dwunastu miesięcy, od dokonania notyfikacji skierowanej w imieniu danego państwa do Sekretarza Generalnego Ligi Narodów.
Takie wypowiedzenie odniesie swój skutek jedynie w odniesieniu do Członka Ligi Narodów lub do tego państwa, nie będącego członkiem w imieniu którego nastąpiło wypowiedzenie.
Wszelkie wypowiedzenie, dokonane zgodnie z tą procedurą, zostanie natychmiast, za pośrednictwem Sekretarza Generalnego Ligi Narodów, podane do wiadomości wszystkim innym Stonom Układającym się.
Gdyby jedna z Wysokich Stron uważała, że przez dokonane w ten sposób wypowiedzenie powstaje nowa sytuacja i na skutek tego skierowała do Sekretarza Generalnego Ligi Narodów podanie, to tenże zwoła Konferencję, w której zobowiązują się inne Wysokie Strony Układające się uczestniczyć. Wspomniana Konferencja będzie mogła bądź znieść w terminie przez nią ustalonym zobowiązania wynikające z niniejszego porozumienia, bądź też zmienić jego postanowienia. W razie, gdyby jedno z państw będące członkiem Ligi Narodów, lub jedno z państw nie będące członkiem, które stanowi stronę w niniejszym porozumieniu, uznało niemożliwe podpisać się pod poczynionemi zmianami, wówczas wspomniane porozumienie będzie mogło być wypowiedziane w imieniu danego państwa, które też będzie zwolnione od zobowiązań, licząc od daty, w której wypowiedzenie, będące przyczyną zwołania konferencji stanie się skuteczne.
Postanowienia artykułów 4, 5, 7, 8, 9, 10, 11, 12, i 13 konwencji z dnia 8 listopada 1927 r. oraz postanowienia protokółu, dotyczącego tych artykułów, jak również postanowienie paragrafu b) do artykułu 1 tegoż protokółu, będą stosowane do niniejszego porozumienia w zakresie, na jaki pozwalają zawarte tu zobowiązania, oraz charakter wymienionych produktów. Dla stosowania procedury przewidzianej przez wspomniany artykuł 8, nie będzie się czyniło żadnego rozróżnienia pomiędzy postanowieniami poprzedzających artykułów niniejszego porozumienia.
Na dowód czego, wyżej wymienieni pełnomocnicy podpisali niniejsze porozumienie.
Sporządzono w Genewie, jedenastego lipca tysiąc dziewięćset dwudziestego ósmego roku, w pojedyńczym egzemplarzu, który zostanie złożony do archiwów Sekretarjatu Ligi Narodów; odpowiedni odpis zostanie przesłany wszystkim Członkom Ligi Narodów.
NIEMCY
AUSTRJA
BELGJA
WIELKA BRYTANJA I PÓŁNOCNA IRLANDIA, oraz wszystkie części Imperjum Brytyjskiego nie będące członkami Ligi Narodów.
Oświadczam, że mój podpis nie obejmuje kolonji, protektoratów, oraz terytorów lennych i mandatowych Jego Królewskiej Brytyjskiej Mości.
BUŁGARJA
W chwili podpisywania niniejszego porozumienia Rząd Bułgarski oświadcza, że porozumienie będzie ratyfikowane i wprowadzone w życie po ponownem ustaleniu złotego pieniądza państwowego.
DANJA
FINLANDJA
FRANCJA
W chwili podpisywania niniejszego porozumienia Francja deklaruje, że przez wyrażenie swej zgody nie bierze odpowiedzialności za żadne zobowiązanie dotyczące ogółu kolonij, protektoratów oraz terytorjów lennych i mandatowych.
WĘGRY
WŁOCHY
LUXEMBURG
NORWEGJA
HOLANDJA
POLSKA
RUMUNJA
KRÓLESTWO SERBÓW, CHORWATÓW I SŁOWEŃCÓW
SZWECJA
Z zastrzeżeniem ratyfikacji i zatwierdzenia przez Riksdag.
SZWAJCARJA
CZECHOSŁOWACJA
TURCJA
Turcja zastrzega sobie prawo utrzymania "muamele vergisi" (ogólna opłata za formalności celne) dwa i pół procentu ad valorem, oraz opłatę minimalną za badanie weterynaryjne.
PROTOKÓŁ POROZUMIENIA
Przystępując do podpisania porozumienia międzynarodowego, dotyczącego wywozu kości i zawartego pod datą z tegoż dnia, niżej podpisani upoważnieni należycie, zgodzili się na następujące postanowienia, mające na celu zapewnić zastosowanie tego układu:
Postanowienia porozumienia dotyczącego wywozu kości, zawartego pod datą z tegoż dnia, stosują się do zakazów i ograniczeń wywozu produktów, wymienionych w artykule pierwszym wspomnianego porozumienia - z terytorjów Wysokich Stron Układających się na terytorjum jakiegokolwiek z pozostałych kontrahentów.
Co do innych towarów, wspomnianych w artykule pierwszym, to Wysokie Strony Układające się, uznając, że wobec konwencyj zawartych z pewnemi krajami, Włochy nie mogą powiększyć swego cła wywozowego 2 lirów papierowych, zgadzają się na utrzymanie zakazu obecnie tam obowiązującego do czasu wygaśnięcia umowy, tyczącej się wysokości cła wywozowego od kości.
Celem zastosowania artykułu 2, Wysokie Strony Układające się uznają, że specjalne położenie Austrji, Węgier i Czechosłowacji upoważnia te kraje do stosowania, przy odstąpieniu od postanowień wspomnianego artykułu 2, cła wywozowego, które może przekroczyć przewidzianą w tym wypadku stawkę 1,5 fr. szwajcarskiego, lecz nie może przekroczyć w żadnym razie stawki 3 fr. szwajcarskich.
Wysokie Strony Układające się, zgadzają się na korzyść oświadczeń, zamieszczonych poniżej i podpisanych przez delegatów Polski, Rumunji i Królestwa Serbów, Chorwatów i Słoweńców, aby te państwa zwolnione były tymczasowo z wszelkiego zobowiązania, dotyczącego stawek ceł wywozowych od produktów wymienionych w artykule 1 porozumienia z datą z tegoż dnia.
A. Oświadczenia Delegacji Polskiej.
Rząd Polski korzystając w myśl przepisów zawartych powyżej w dziale III protokółu dotyczącym artykułu 3 z możliwości zachowania i ustanawiania bez ograniczenia wysokości cła wywozowego od wytworów wyminienionych w artykule I porozumienia z datą z tegoż dnia, chętnie daje zapewnienie, że nie podwyższy stawki obecnie obowiazującej i że dołoży wszelkich starań, aby ją w przyszłości stopniowo zmniejszać.
B. Oświadczenia Delegacji Rumuńskiej.
Rząd Rumuński, zastrzegając sobie prawo zachowania ceł wywozowych od skór i skórek futrzanych świeżych lub przygotowanych do użycia, oświadcza, że niema najmniejszego zamiaru utrzymać zniesionego zakazu na produkty te przez stosowanie wygórowanych opłat, i że chodzi mu jedynie o zachowanie pełnej swobody do chwili dojścia, poprzez stopniowe zmniejszanie opłat wywozowych, do położenia normalnego, czego zresztą rząd już dokonał w stosunku do innych surowców.
C. Oświadczenia Delegacji Królestwa Serbów, Chorwatów i Słoweńców.
Rząd Królestwa Serbów, Chorwatów i Słoweńców, korzystając w myśl przepisów zawartych powyżej w dziale III, dotyczącym artykułu 3, z możliwości zachowania i ustanawiania, bez ograniczenia wysokości cła wywozowego od wytworów wyminienionych w artykule 1 porozumienia z datą z tegoż dnia, chętnie daje zapewnienie, że nie przekroczy stawki 4 fr. szwajcarskich i że dołoży wszelkich starań, aby ją w przyszłości stopniowo zmniejszać.
Co się tyczy skór do wyrobu kleju, to Wysokie Strony Układające się zgadzają się, że skóry te nie mogą być traktowane narówni z wymienionemi w artykułach 2, 3 i 4 produktami i że poza częścią państw wymienionych w dziale III niniejszego protokółu inne państwa nie będą mogły ustanowić żadnego cła wywozowego od skór do wyrobu kleju. Wszelako Strony dopuszczają, by Węgry mogły ustanowić od tego produktu cło wywozowe, które jednak w żadnym razie nie przekroczy dwóch trzecich ceł stosowanych względem produktów wymienionych w artykule 1 porozumienia z datą z tegoż dnia.
Na dowód czego pełnomocnicy podpisali niniejszy protokół.
Sporządzono w Genewie, dnia jedenastego lipca tysiąc dziewięćset dwudziestego ósmego roku, w pojedyńczym egzemplarzu, który złożony zostanie do archiwów sekretarjatu Ligi Narodów; odpowiedni odpis przesłany będzie wszystkim członkom Ligi Narodów.
NIEMCY
AUSTRJA
BELGJA
WIELKA BRYTANJA I PÓŁNOCNA IRLANDIA, oraz wszystkie części Imperjum Brytyjskiego nie będące członkami Ligi Narodów.
Oświadczam, że mój podpis nie obejmuje kolonji, protektoratów, oraz terytorów lennych i mandatowych Jego Królewskiej Brytyjskiej Mości.
BUŁGARJA
W chwili podpisywania niniejszego porozumienia Rząd Bułgarski oświadcza, że porozumienie będzie ratyfikowane i wprowadzone w życie po ponownem ustaleniu złotego pieniądza państwowego.
DANJA
FINLANDJA
FRANCJA
Z zastrzeżeniami sformułowanemi przy podpisywaniu porozumienia.
WĘGRY
WŁOCHY
LUXEMBURG
NORWEGJA
HOLANDJA
POLSKA
RUMUNJA
KRÓLESTWO SERBÓW, CHORWATÓW I SŁOWEŃCÓW
SZWECJA
SZWAJCARJA
CZECHOSŁOWACJA
TURCJA
Z zastrzeżeniami sformułowanemi przy podpisywaniu porozumienia.
Zaznajomiwszy się z powyższem porozumieniem i protokółem, uznaliśmy je i uznajemy za słuszne zarówno w całości jak i każde z zawartych w nich postanowień, oświadczamy, że są przyjęte, ratyfikowane i potwierdzone i przyrzekamy, że będą niezmiennie zachowywane.
NA DOWÓD CZEGO wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej.
W Warszawie, dnia 10 lipca 1931 r.
ZAŁĄCZNIK
Artykuł 4.
Następujące kategorje zakazów i ograniczeń nie są zabronione przez konwencję niniejszą, pod warunkiem jednak, żeby nie były stosowane w taki sposób aby stanowiły środek dowolnej dyskryminacji względem krajów obcych, gdzie istnieją takie same warunki, lub też w taki sposób, aby zawierały ukryte ograniczenie wymiany międznarodowej:
1. Zakazy i ograniczenia dotyczące bezpieczeństwa publicznego.
2. Zakazy i ograniczenia wydane ze względów moralnych lub humanitarnych.
3. Zakazy i ograniczenia dotyczące handlu bronią, amunicją i materjałami wojennemi lub, w warunkach wyjątkowych, wszelkim innym sprzętem wojennym.
4. Zakazy i ograniczenia wydane dla ochrony zdrowia publicznego albo dla ochrony zwierząt lub roślin przeciwko chorobom, owadom i szkodliwym pasożytom.
5. Zakazy lub ograniczenia wywozowe wydane celem ochrony dziedzictwa narodowego artystycznego, historycznego i archeologicznego.
6. Zakazy i ograniczenia dotyczące złota, srebra, złotych i srebrnych monet, pieniądza papierowego i papierów wartościowych.
7. Zakazy i ograniczenia mające na celu rozciągnięcie na produkty zagraniczne przepisów obowiązujących w kraju odnośnie do produkcji, handlu, przewozu i spożycia, podobnych produktów krajowych.
8. Zakazy i ograniczenia stosowane do produktów, które jeśli chodzi o produkcję i handel, są lub mają być w przyszłości wewnątrz kraju przedmiotem monopolu państwowego, lub monopolów wykonywanych pod kontrolą Państwa.
Artykuł 5.
Nic w konwencji niniejszej nie będzie godziło w prawo każdej z Wysokich Układających się Stron do przedsięwzięcia środków zakazujących lub ograniczających wwóz i wywóz celem ochrony, w okolicznościach nadzwyczajnych i nienormalnych, żywotnych interesów kraju.
O ile takie środki będą przyjęte, winny być one zastosowane w taki sposób, aby nie wynikło żadne dowolne różniczkowanie na szkodę którejkolwiek innej Wysokiej Układającej się Strony. Czas ich trwania winien być ograniczony do czasu trwania przyczyn lub okoliczności, które je wywołały.
Artykuł 7.
O ileby jedna z Wysokich Układających się Stron była zmuszona zastosować jakiś zakaz lub ograniczenie przeciwko produktom jakiegokolwiek obcego kraju, bez względu na to czy niniejsza konwencja zastosuje się do niego czy nie, będzie ona musiała ustanowić je w taki sposób, aby ten środek przyniósł możliwie jak najmniejszy uszczerbek handlowi innych Wysokich Układających się Stron.
Artykuł 8.
W razie powstania sporu między dwiema lub kilkoma Wysokimi Układającymi się Stronami co do interpretacji lub zastosowania postanowień niniejszej konwencji - za wyjątkiem art. 4, 5 i 6, jak również postanowień protokółu dotyczących tych artykułów - i jeżeli taki spór nie może być rozstrzygnięty bądź to bezpośrednio między Stronami, bądź zapomocą jakichkolwiek innych środków, któreby one zastosowały w celu dojścia do porozumienia, to Strony będące w sporze, mogą, o ile zgodzą się na to wszystkie, zanim się uciekną do jakiejkolwiek procedury arbitrażowej lub sądowej, poddać spór dla polubownego rozstrzygnięcia organowi technicznemu, który będzie mógł być wyznaczony bądź przez Radę Ligi Narodów bądź też przez Strony zainteresowane. Ten organ wyda orzeczenie doradcze, po wysłuchaniu Stron i po spowodowaniu, w razie potrzeby, ich spotkania.
Orzeczenie doradcze, wydane przez organ powyższy, nie będzie wiążące dla Stron będących w sporze, o ile nie zostanie przyjęte przez każdą z nich, Strony zaś będą mogły, o ile się wszystkie na to zgodzą, odnieść się, bądź po zastosowaniu procedury wyżej wymienionej bądź celem jej zastąpienia do jakiejkolwiek innej procedury arbitrażowej lub sądowej, według ich wyboru w tem do Stałego Trybunału Sprawiedliwości Międzynarodowej we wszystkich sprawach należących do kompetencji tegoż Trybunału zgodnie z jego Statutem.
O ile powstanie jakikolwiek spór natury prawnej, co do interpretacji lub zastosowania postanowień niniejszej konwencji - z wyjątkiem art. 4, 5 i 6, jako też postanowień protokółu dotyczących tych artykułów - Strony winny na żądanie którejkolwiek z nich przedłożyć przedmiot sporu do decyzji Stałego Trybunału Sprawiedliwości Międzynarodowej, lub trybunału arbitrażowego, wybranego przez Strony, bez względu na to, czy poprzednio uciekły się one czy nie do procedury, przewidzianej w ustępie pierwszym.
W wypadku różnicy zdań, co do tego czy spór jest natury prawnej, czy nie, kwestja ta będzie podana decyzji Stałego Trybunału Sprawiedliwości Międzynarodowej lub trybunału arbitrażowego wybranego przez Strony.
Procedura wszczęta przed wskazanym wyżej w pierwszym ustępie organem, lub opinja przez niego wydana, w żadnym wypadku nie spowodują zawieszenia środka, który stanowi przedmiot sporu; to samo obowiązuje w wypadku odwołania się do Stałego Trybunału Sprawiedliwości Międzynarodowej - o ile Trybunał nie zarządzi inaczej, stosownie do art. 41 swego Statutu - lub do trybunału arbitrażowego wybranego przez Strony.
Nic w konwencji niniejszej nie może być interpretowane jako godzące w prawa lub zobowiązania, wynikające dla Wysokich Układających się Stron, bądź z zobowiązań, jakie przyjęły one na siebie odnośnie do jurysdykcji Stałego Trybunału Sprawiedliwości Międzynarodowej, bądź z jakichkolwiek innych dwustronnych konwencyj, dotyczących koncyljacji lub arbitrażu.
Artykuł 9.
Każda z Wysokich Układających się Stron, będzie mogła przy ratyfikacji konwencji niniejszej lub później oświadczyć, że podejmie się w stosunku do każdej innej z Wysokich Układających się Stron przyjmującej to samo zobowiązanie, rozciągnąć zastosowanie postanowień ust. 3-go, art. 8-go na każdy spór, jaki może powstać co do interpretacji, lub stosowania postanowień niniejszej konwencji, włącznie z art. 4, 5 i 6, w części lub w całości, niezależnie od tego czy spór będzie natury prawnej, czy nie.
Wysokie Układające się Strony, które nie przyjęłyby w stosunku do art. 4 ,5 i 6, lub niektórych części tych artykułów, jak również w stosunku do postanowień protokółu dotyczącego tychże artykułów, zobowiązań wspomnianych w poprzednim ustępie, mogą zastosować pomiędzy sobą w tych sprawach postanowienia ust. 1-go i 2-go art. 8.
Artykuł 10.
Każda z Wysokich Układających się Stron może w chwili podpisywania, ratyfikacji lub przystąpienia oświadczyć, że przez przyjęcie niniejszej konwencji nie bierze na siebie żadnego zobowiązania odnośnie do całości lub części kolonij, protektoratów, lub terytorjów, znajdujących się pod jej zwierzchnictwem, bądź też mandatem; w tym wypadku, konwencja niniejsza nie będzie miała zastosowania do jakichkolwiek terytorjów będących przedmiotem podobnej deklaracji.
Każda z Wysokich Układających się Stron będzie mogła w następstwie notyfikować sekretarzowi generalnemu Ligi Narodów, że zgadza się, aby konwencja miała zastosowanie do całości lub części terytorjów tej Strony będących przedmiotem deklaracji, przewidzianej w poprzednim ustępie. W tym wypadku konwencja będzie miała zastosowanie do wszystkich terytorjów, wymienionych w notyfikacji po upływie 90 dni od otrzymania jej przez sekretarza generalnego Ligi Narodów.
Tak samo, każda z Wysokich Układających się Stron może w każdej chwili oświadczyć, że życzy sobie, aby konwencja niniejsza przestała obowiązywać w stosunku do całości lub części jej kolonij, protektoratów lub terytorjów znajdujących się pod jej zwierzchnictwem lub też mandatem; w tym wypadku konwencja przestanie obowiązywać na terytorjach będących przedmiotem podobnej deklaracji w rok po otrzymaniu jej przez sekretarza generalnego Ligi Narodów.
Artykuł 11.
Nic w konwencji niniejszej nie godzi w prawa i zobowiązania, które wynikają dla Wysokich Układających się Stron, z obowiązujących konwencyj międzynarodowych, których one są Stronami.
Niniejsza konwencja nie narusza w niczem postanowień umów dwustronnych, obowiązujących w tymże dniu pomiędzy Wysokiemi Układającemi się Stronami, które ustalają w dziedzinie zakazów i ograniczeń wwozu i wywozu sposób postępowania, bardziej liberalny niż ten, jaki jest ustalony w postanowieniach niniejszej konwencji.
Artykuł 12.
Konwencja niniejsza nie godzi w żadnym wypadku w prawa i zobowiązania, wynikające z Paktu Ligi Narodów.
Artykuł 13.
Wysokie Układające się Strony zakomunikują sobie wzajemnie za pośrednictwem sekretarza generalnego Ligi Narodów, w przeciągu 12 miesięcy po wejściu w życie na ich terytorjach niniejszej konwencji, o krokach podjętych przez nie celem wykonania postanowień niniejszej konwencji.
PROTOKÓŁ.
do art 1-go.
b) W wypadku, jeżeli obszar celny jednej z Wysokich Układających się Stron obejmuje terytorja, które znajdują się pod jej zwierzchnictwem, to takie terytorja będą także uznane za "terytorja" w rozumieniu konwencji.
do art. 4-go.
do art. 7-go.
Wyrażenie "handel Wysokich Układających się Stron", oznacza handel tych ich terytorjów, do których odnosi się niniejsza konwencja.
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »
Akty prawne liczba obiektów na liście: (4)
Akty wprowadzające liczba obiektów na liście: (4)
- Wypowiedzenie przez Finlandję międzynarodowego porozumienia dotyczącego wywozu kości z dnia 11 lipca 1928 r.
- Złożenie dokumentów ratyfikacyjnych międzynarodowego porozumienia, dotyczącego wywozu kości, podpisanego wraz z odnośnym protokółem porozumienia w Genewie, dnia 11 lipca 1928 r.
- Złożenie dokumentu ratyfikacyjnego międzynarodowego porozumienia dotyczącego wywozu kości, podpisanego wraz z odnośnym protokółem porozumienia w Genewie dnia 11 lipca 1928 r.