Art. 16. - Międzynarodowa Konwencja w sprawie zwalczania obiegu i handlu wydawnictwami pornograficznemi. Genewa.1923.09.12.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1927.71.621

Akt obowiązujący

Wersja od: 21 grudnia 1950 r.

Artykuł  XVI.  ⁸

Jeżeli pięć Stron z liczby tych, które podpisały niniejszą Konwencję lub do niej przystąpiły, zażąda jej rewizji, Rada Gospodarcza i Społeczna Organizacji Narodów Zjednoczonych winna zwołać w tym celu Konferencję. W każdym razie, Rada rozważy przy końcu każdego pięcioletniego okresu potrzebę zwołania takiej Konferencji.

Na dowód czego wyżej wymienieni pełnomocnicy podpisali niniejszą Konwencję.

Sporządzono w Genewie, dwunastego września, tysiąc dziewięćset dwudziestego trzeciego roku w dwóch egzemplarzach oryginalnych, z których jeden pozostanie złożony w archiwach Ligi Narodów, drugi zaś w archiwach Rządu Republiki Francuskiej.

ALBANJA

NIEMCY

AUSTRJA

BELGJA

BRAZYLJA

IMPERJUM BRYTYJSKIE

Oświadczam, że podpis mój nie obejmuje żadnej z kolonij, posiadłości zamorskich, protektoratów lub terytorjów, znajdujących się pod zwierzchnictwem lub władzą Jego Brytyjśkiej Mości A. H. B.

ZWIĄZEK POŁUDNIOWO-AMERYKAŃSKI

Parmoor¹⁾

---------------

¹⁾ Podpis Lorda Parmoor obejmuje terytorjum pod mandatem Jego Brytyjskiej Mości w Afryce Południowo-Wschodniej.

NOWA ZELANDJA

Mój podpis obejmuje terytorja pod mandatem Zachodniego Samoa.

INDJE

WOLNE PAŃSTWO IRLANDJI

BUŁGARJA

CHINY

KOLUMBJA

Z zastrzeżeniem w następstwie aprobaty ustawodawczej

COSTA-RICA

KUBA

DANJA ⁹

Podpisując Konwencję opracowaną przez Międzynarodową Konferencję w sprawie wydawnictw pornograficznych, ja niżej podpisany, Delegat Rządu Duńskiego, oświadczam co do art. 4-go, z uwagi na art. I co następuje: Według przepisów prawa Duńskiego podlegają karze jedynie czyny wyszczególnione w art. 1-szym, o ile przewidziane zostały w art. 184-ym Duńskiego Kodeksu Karnego, który karze każdego, kto ogłasza drukiem pismo pornograficznej treści, lub kto pisma takie sprzedaje, rozdaje, lub rozpowszechnia w inny sposób lub wystawia wizerunki pornograficzne na widok publiczny.

Nadto zauważyć należy, że prawodawstwo Duńskie prasowe zawiera specjalne rozporządzenia co do osób podlegających ściganiu sądowemu za przestępstwa prasowe. Rozporządzenia te stosują się do czynów, przewidzianych w art. 184, o ile czyny takie mogą być traktowane, jako przestępstwa prasowe. Zmiana prawodawstwa duńskiego pod tym względem musi zaczekać na przypuszczalnie blizką rewizję Duńskiego Kodeksu Karnego.-

HISZPANJA

FINLANDJA

FRANCJA

GRECJA

HAITI

HONDURAS

WĘGRY

WŁOCHY

JAPONJA

Podpisując Międzynarodową Konwencję w sprawie zwalczania obiegu i handlu wydawnictwami pornograficznemi, ja niżej podpisany oświadczam, że podpis mój nie obowiązuje Formozy ani Korei, ani terytorjum dzierżawnego Kwantungu ani Karafuto, ani też terytorjów pozostających pod mandatem Japonji, oraz że rozporządzenia art. 15 niniejszej Konwencji nie ograniczają w niczem działalności władzy sądowej Japonji przy zastosowaniu ustaw i rozporządzeń japońskich.

ŁOTWA

LITWA

LUXEMBURG

MONACO

PANAMA

HOLANDJA

PERSJA

POLSKA

WOLNE MIASTO GDAŃSK

PORTUGALJA

RUMUNJA

SALWADOR

KRÓLESTWO SERBÓW, KROATÓW i SŁOWEŃCÓW

SIAM

Rząd Siamu zastrzega sobie pełne prawo zobowiązania cudzoziemców, przebywających w Siamie do zachowywania rozporządzeń niniejszej Konwencji zgodnie z zasadami kierującemi stosowaniem Siamskiego prawodawstwa do cudzoziemców.

SZWAJCARIA

CZECHOSŁOWACJA

TURCJA

URUGUAY

MIĘDZYNARODOWA KONFERENCJA

w sprawie zwalczania obiegu i handlu wydawnictwami pornograficznemi.

Akt końcowy.

Międzynarodowa konferencja w sprawie zwalczania obiegu i handlu wydawnictwami pornograficznemi, zwołana na zaproszenie Rządu Rzeczypospolitej Francuskiej, zebrała się w Genewie dn. 31 sierpnia 1923 r. pod protektoratem Ligi Narodów.

Konferencja zebrała się dla wprowadzenia w czyn następujących postanowień, powziętych dnia 28 września 1922 r. przez trzecie Zgromadzenie Ligi Narodów:

Zgromadzenie orzeka:

"1. Na mocy art. 24 Traktatu, wzywa się Radę Ligi Narodów do upoważnienia Sekretarjatu do udzielania swej pomocy Członkom Ligi i wszystkim innym Państwom, biorącym udział w ruchu międzynarodowym, dążącym do zwalczania wydawnictw pornograficznych wszelkiemi sposobami, jakieby były potrzebne w tym celu".

"2. Wzywa się Radę Ligi do zwrócenia uwagi wszystkich Państw na Umowę Międzynarodową z 1910 r. Państwa, które podpisały Konwencję lub też przystąpiły do niej, wzywa się do wprowadzenia w czyn jej rozporządzeń, Państwa zaś, które do niej nie przystąpiły, usilnie są proszone o przystąpienie do niej w możliwie najkrótszym czasie".

"3. Wzywa się Radę Ligi do zakomunikowania projektu Konwencji z 1910 r., wraz z kwestjonarjuszem, wszystkim Państwom, z prośbą o skierowanie swych uwag do Sekretarjatu Ligi Narodów, który, ich uporządkowaniu, skieruje je jako całość, do Rządu Francuskiego, prosząc go w imieniu Rady, ze względu na inicjatywę podjętą przez ten Rząd w 1910 r., o zwołanie, pod protektoratem Ligi, nowej Konferencji, która zebrałaby się w Genewie, korzystając ze sposobności czwartego Zgromadzenia i składałby się z pełnomocników, którym powierzonoby opracowanie nowego tekstu Konwencji i jej podpisanie.

Nazwiska delegatów pełnomocnych, delegatów-zastępców, radców technicznych lub ekspertów, jak również Państw reprezentowanych przez tych pełnomocników, zawarte są w załączniku do niniejszego ostatecznego Aktu ("Acte final").

P. Gaston Deschamps, delegat Francji, powołany został przez aklamację na stanowisko przewodniczącego Konferencji.

Sir Prabhashankar Pattani, Delegat Indyj, mianowany został wiceprzewodniczącym.

Zgodnie z powyższymi postanowieniami Zgromadzenia Ligi Narodów, projekt Konwencji, ustalony przez Międzynarodową Konferencję w Paryżu w 1910 r. wraz z dołączonym do niego kwestjonariuszem przesłany został dn. 1 listopada 1922 r. do wszystkich Państw. Odpowiedzi na powyższy kwestjonariusz przesłane zostały przez Sekretarjat Ligi Narodów również wszystkim Państwom oraz przedstawienie Konferencji.

Przystępując do swych prac, Konferencja postanowiła przyjąć projekt Konwencji z 1910 r. za podstawę do dyskusji i po gruntownem zbadaniu tego projektu, oraz odpowiedzi na kwestjonariusz, jak również zmian zaszłych od 1910 r. w położeniu międzynarodowem, Konferencja uznała jednogłośnie, że należałoby ułożyć nową Konwencję, noszącą datę dnia 12 września 1923 r., zakończona niniejszym końcowym Aktem.

Konferencja postanowiła wcielić do powyższego dokumentu deklaracje, wskazówki i wnioski (dezyderata), wyszczególnione poniżej:

1. Konferencja pragnie przedewszystkiem złożyć hołd Rządowi Rzeczypospolitej Francuskiej i podziękować mu za powziętą przezeń w 1910 r. inicjatywę zwołania Międzynarodowej Konferencji w celu wynalezienia środków do zwalczania obiegu i handlu wydawnictwami pornograficznemi. Ceni wysoko znaczenie i wartość tej szczęśliwej inicjatywy, bez której sprawa ta nie mogłaby dojrzeć do stadjum, w jakiem znajduje się obecnie, a które pozwoliło doprowadzić ze znacznie mniejszym wysiłkiem do porozumienia pomiędzy bardzo znaczną liczbą Państw.

2. Po uważnem rozpatrzeniu kwestji, czy jest możliwem umieścić w Konferencji takie określenie wyrazu "pornograficzny", ("obscene") które byłoby do przyjęcia przez wszystkie Państwa, Konferencja doszła do wniosku negatywnego i uznała podobnie jak Konferencja z 1910 roku, że należy pozostawić każdemu Państwu staranie o nadanie temu wyrazowi określenia, jakie uzna ono za najściślejsze.

3. Konferencja uznała za wskazane zaznaczyć, że zasadę prawną: "non bis in idem", na którą powołuje się drugi paragraf artykułu II-go Konwencji, rozumieć należy w ten sposób, że jest do życzenia, by poza wypadkami wyjątkowemi, osoba, która dowiedzie, że była ostatecznie osądzona w Państwie Układającem się i, w razie skazania, odbyła swą karę, lub ta się przedawniła bądź wreszcie, że została ułaskawiona, nie może być pociągnięta do odpowiedzialności za ten sam czyn w innym kraju.

4. Według ogólnej opinji Konferencji, przestępstwa zaofiarowania, wręczenia, sprzedaży lub rozdawnictwa artykułów pornograficznej natury, winny być uważane za cięższe, o ile popełnione zostały w stosunku do małoletnich.

Nie wydaje się wszakże, aby Konwencja miała zawierać rozporządzenie w tym względzie.

Konferencja wypowiada życzenie, aby każde prawodawstwo ustanowiło obostrzenie kary za zaofiarowanie, doręczenie lub rozdawnictwo artkułów pornograficznego charakteru, dokonywane w stosunku do młodzieży. Rzeczą każdego prawodawstwa będzie określić ściśle wiek, poniżej którego młodzież winna być pod ochroną.

5. Większość delegatów obecnych na Konferencji nie uznała za możliwe wcielenie do Konwencji rozporządzeń proponowanych przez delegata francuskiego co do namawiania do poronienia i szerzenia propagandy przeciwko zachodzeniu w ciążę. Powody, na które powoływano się dla poparcia tego zdania, opierały się na tym, że wobec braku instrukcji w sprawie tak drażliwej i zresztą nie zdając się mieć dosyć blizkiej łączności z przedmiotem Konferencji, delegacje nie miały możności wypowiedzieć się i że z drugiej strony, zbadanie tej kwestji, wobec jej skomplikowania i różnic poglądów jakie po dziś dzień zdolna jest jeszcze wywołać, wymagałoby bardzo długiej dyskusji, na którą brak czasu. Niemniej wszystkie delegacje pragną zaznaczyć, że uznają w zupełności wielką wagę powyższej kwestji i jej doniosłość pod względem moralnym i społecznym.

Wyrażono życzenie, aby nadszedł dzień, kiedy okoliczności pozwolą na rozważanie możliwości międzynarodowego porozumienia się co do wspólnej obrony Państw przeciwko społecznej klęsce, która spowodowała konferencję z 1910 roku do wydania następującego oświadczenia: "delegaci wszystkich krajów, uczestniczących w Konferencji, uznali jednogłośnie niebezpieczeństwo, na jakie ta niecna propaganda naraża narody, godząc w samo źródło życia". Wszakże delegaci Wielkiej Brytanji i Australji poczynili zastrzeżenia co do życzenia tego międzynarodowego porozumienia.

Niektórzy delegaci zwrócili uwagę , że o ile propaganda powyższa może być uważana za nieobyczajną sama przez się, to redakcja artykułu I stosuje się do niej w zupełności.

6. Delegacja francuska zaznaczyła, że ponieważ prawodawstwo francuskie rozróżnia druki i książkę, traktowaną odrębnie od zwykłych druków i podlegają innemu prawu, niż ustawie o karach za uchybienie dobrym obyczajom, przeto widzi się zmuszoną sformułować zastrzeżenie odnośnie do druków, wskazanych w artykule 1-ym Konwencji.

Oświadczyła ona również, że musi wyłączyć z liczby czynności wyszczególnionych w ustępie 3-cim artykuł I-go wszystkie czynności takie, jak: wymiana i wypożyczenie, dokonywane między osobami prywatnemi.

Delegat belgijski zauważył, że na mocy przepisu konstytucyjnego co do przestępstwa popełnionego za pośrednictwem prasy, o ile autor jest znany i ma zamieszkanie w Belgji, to ani wydawca, ani drukarz, ani rozpowszechniający druk nie mogą być ścigani sądownie.

Ze swej strony, delegaci Szwecji i Danji, powołując się na obowiązujące w ich krajach ustawy dotyczące księgarń oznajmili, że oni również muszą uczynić zastrzeżenie co do określenia "druki", użytego w artykule 1-szym.

7. Wyrażono życzenie, by prawodawstwa różych układających się stron, zmienione zostały w razie potrzeby, w ten sposób, aby ksiązka pornograficzna włączoną została do druków, wzmiankowanych w artykule 1-ym Konwencji, i aby wszystkie fakty wytknięte i zwalczane w niniejszej Konwencji, stosowały również do książki pornograficznej, jak i do innych druków.

8. Konferencja umieściła na końcu Konwencji artykuł przewidujący odpowiednie zarządzenie, nizbędne w celu przystąpienia do rewizji niniejszej Konwencji, w razie gdyby doświadczenie wykazało, że taka rewizja jest pożądana. W tym celu, Konferencja prosi Radę Ligi Narodów o zbadanie, pod koniec każdego pięcioletniego okresu, czy jest pożądane zwołanie Konferencji, której rewizja Konferencji powierzoną by została.

9. Celem zastosowania artykułu XVI Konwencji, Konferencja zaleca, aby Sekretarjat Ligi Narodów, obowiązany był prowadzić perjodycznie kwestjonariusz o handlu pornograficznemi wydawnictwami i rozsyłać go wszystkim władzom wskazanym w umowie z dnia 4-go maja 1910 roku. Co się tyczy Państw, które nie wskazały same takich władz, kwestjonariusz powyższy będzie przesłany wprost do ich Rządów.

Informacje przewidziane w kwestjonariuszu, obejmować będą liczbę przestępstw, ściganych sądownie, charakter przestępstw i wynik spraw, charakter przestępstw podanych do wiadomości innych Państw, jak również uwagi ogólne co do intensywności i charakteru wzmiankowanego handlu.

10. Redakcja nowej Konwencji uwzględnia najświeższe precedensy w materji międzynarodowych Konwencyj, opracowanych przez Konferencje, odbyte pod protektoratem Ligi Narodów.

11. Postanowienia powzięte przewidują możliwość podpisania Konwencji do dnia 31 marca 1924 r. i przystąpienie do niej po tym terminie. Uprasza się Sekretarza Generalnego Ligi Narodów o przedsięwzięcie w tym celu odpowiednich środków.

12. Konferencja orzekła, że nowa Konferencja i niniejszy Akt Końcowy wydane zostaną w dwóch egzemplarzach oryginalnych, z których jeden złożony zostanie w archiwum Ligi Narodów, drugi zaś - w archiwach Rządowych Rzeczypospolitej Francuskiej, gdzie już jest złożony oryginał umowy z dnia 4-go maja 1910 roku. Ze względów jednak dogodności, Konferencja zgadza się, aby wszystkie inne dokumenty dyplomatyczne, odnoszące się do Konwencji, złożone zostały w archiwach Ligi Narodów.

13. Konferencja orzekła równierz, że autentyczne kopje niniejszego Aktu końcowego zakomunikowane będą wszystkim Państwom, reprezentowanym na Konferencji, wszystkim Członkom Ligi Narodów, oraz wszystkim innym Państwom, jakie mogłaby wskazać Rada Ligi Narodów.

14. Konferencja prosi Radę Ligi Narodów o zakomunikowanie wraz z zaproszeniem do podpisania Konwencji, lub do przystąpienia do niej, również egzemplarzy tejże Konwencji wszystkim Członkom Ligi Narodów, którzy nie byli reprezentowani na Konferencji oraz wszystkim innym Państwom, wskazanym przez Radę.

Na dowód czego, delegaci na Konferencję podpisali niniejszy Akt.

Dano w Genewie, dnia dwunastego września tysiąc dziewięćset dwudziestego trzeciego roku, w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach, z których jeden winien być złożony do archiwów Ligi Narodów, drugi zaś - do archiwów Rządu Rzeczypospolitej Francuskiej.

ZAŁĄCZNIK

Nazwiska Delegatów, Delegatów-Zastępców i radców technicznych, obecnych na Konferencji Międzynarodowej w sprawie zwalczania obiegu i handlu wydawnictwami pornograficznemi.

(pominięty)

Zaznajomiwszy się z powyższą Konwencją uznaliśmy ją i uznajemy za słuszną zarówno w całości jak i każde z zawartych w niej postanowień; oświadczamy że jest przyjęta, ratyfikowana i zatweierdzona i przyrzekamy, że będzie niezmienne zachowywana.

Na dowód czego wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej.

W Warszawie, dn. 13 stycznia 1927 r.

⁸ Art. XVI zmieniony przez załącznik do Protokołu o zmianie Konwencji o zwalczaniu obiegu i handlu wydawnictwami pornograficznymi, zawartej w Genewie dnia 12 września 1923 r., podpisanego w Lake Success dnia 12 listopada 1947 r. (Dz.U.51.59.407), z dniem 21 grudnia 1950 r.

⁹ Oświadczenie Delegata Rządu Duńskiego sprostowane przez obwieszczenie Ministra Spraw Zagranicznych z dnia 14 sierpnia 1930 r. o sprostowaniu błędu (Dz.U.30.60.491).