Rozdział 6 - Postanowienia końcowe. - Międzynarodowa Konwencja Opjumowa. Haga.1912.01.23. Protokół zamknięcia III Konferencji Opjumowej. Haga.1914.06.25.
Dz.U.1923.9.55
Akt obowiązującyRozdział VI.
Postanowienia końcowe.
Postanowienia końcowe.
Mocarstwa, nie reprezentowane na konferencji, będą dopuszczone do podpisania niniejszej Konwencji.
W tym celu Rząd Holenderski, bezpośrednio po podpisaniu Konwencji przez pełnomocników Mocarstw, które wzięły w niej udział, zaprosi wszystkie mocarstwa Europy i Ameryki, nie reprezentowane na konferencji, a mianowicie:
Republikę Argentyńską, Austro-Węgry, Belgję, Boliwję, Brazylję, Bułgarję, Chili, Kolumbię, Costa-Ricę, Republikę Kuby, Danję, Republikę Dominikańską, Republikę Equador, Hiszpanję, Grecję, Guatemalę, Republikę Haiti, Honduras, Luksemburg, Meksyk, Czarnogórze, Nikaraguę, Norwegję, Panamę, Paragwaj, Peru, Rumunję, Salwador, Serbję, Szwecję, Szwajcarję, Turcję, Urugwaj, Stany Zjednoczone Wenezueli,
do wyznaczenia delegata, zaopatrzonego w niezbędne pełnomocnictwa, w celu podpisania w Hadze niniejszej Konwencji.
Konwencja będzie zaopatrzona w rzeczone podpisy za pomocą "Protokułu podpisów mocarstw nie reprezentowanych na konferencji", który dokonany będzie po podpisach mocarstw reprezentowanych i w którym wymieniona będzie data każdego podpisu.
Rząd Holenderski zawiadamiać będzie co miesiąc wszystkie mocarstwa podpisujące o każdym podpisie dodatkowym.
Gdy już wszystkie mocarstwa tak za siebie, jak za swoje posiadłości, kolonje, protektoraty i terytorja wydzierżawione, podpiszą konwencję lub wyżej wzmiankowany protokuł dodatkowy, Rząd Holenderski zaprosi je wszystkie do ratyfikowania konwencji łącznie z protokułem. W razie, jeżeli podpisy wszystkich mocarstw zaproszonych nie będą uzyskane do daty 31 grudnia 1912 r., Rząd Holenderski bezzwłocznie zaprosi Państwa podpisane przed tą datą do wyznaczenia delegatów, którzyby w Hadze przystąpili do zbadania możliwości złożenia pomimo to ich ratyfikacji.
Ratyfikacja nastąpi w terminie możliwie najkrótszym i dokumenty ratyfikacyjne zostaną złożone w Hadze w Ministerstwie Spraw Zagranicznych.
Rząd Holenderski zawiadamiać będzie co miesiąc wszystkie mocarstwa podpisane o ratyfikacjach, które otrzymał w międzyczasie.
Gdy ratyfikacje wszystkich mocarstw, podpisanych tak za siebie jak za kolonje swe, posiadłości protektoraty i terytorja wydzierżawione otrzymane zostaną przez Rząd Holenderski, ten ostatni zawiadomi urzędowo wszystkie mocarstwa, które ratyfikowały Konwencję o dacie, w której otrzymał ostatni z pomienionych aktów ratyfikacyjnych.
Niniejsza Konwencja uzyska moc obowiązującą w trzy miesiące po dacie, wymienionej w notyfikacji Rządu Holenderskiego, o której wspomina ostatni ustęp poprzedniego artykułu.
Co się tyczy ustaw, przepisów i innych zarządzeń, przewidzianych w niniejszej konwencji, ustalono, że projekty potrzebne do tego celu zostaną zredagowane najpóźniej w sześć miesięcy po uprawomocnieniu się Konwencji. Co się tyczy ustaw, rządy przedstawią je swym parlamentom lub ciałom prawodawczym w tym samym terminie sześciomiesięcznym, a w każdym razie na pierwszej sesji, która nastąpi po upływie tego terminu.
Data, od której ustawy te, przepisy i zarządzenia nabiorą mocy obowiązującej, zostanie ustalona przez układ pomiędzy mocarstwami układającemi się, na wniosek Rządu Holenderskiego.
W razie ujawnienia pewnych kwestji, dotyczących ratyfikowania niniejszej Konwencji lub uprawomocnienia, bądź jej, bądź ustaw, przepisów i zarządzeń z nią związanych, a sprawy te nie mogłyby być załatwione w inny sposób Rząd Holenderski zaprosi wszystkie mocarstwa układające się do wyznaczenia delegatów, którzy zbiorą się w Hadze, aby dojść do porozumienia bezpośredniego w tych sprawach.
Gdyby którekolwiek z mocarstw układających się pragnęło wypowiedzieć niniejszą Konwencję, wówczas wypowiedzenie będzie notyfikowane na piśmie Rządowi Holenderskiemu, który prześle niezwłocznie kopję, poświadczoną za zgodność rzeczonej notyfikacji wszystkim innym mocarstwom, zawiadamiając je o dacie jej otrzymania.
Wypowiedzenie wywrze skutki jedynie w stosunku do Państwa, które je notyfikowało i po upływie roku po otrzymaniu notyfikacji przez Rząd Holenderski.
Na dowód czego, pełnomocnicy zaopatrzyli niniejszą Konwencję swojemi podpisami.
Sporządzono w Hadze 23 stycznia tysiąc dziewięćset dwunastego roku w jednym egzemplarzu, który będzie złożony w archiwach Rządu Holenderskiego i którego kopje, poświadczone za zgodność, zostaną doręczone w drodze dyplomatycznej wszystkim mocarstwom, reprezentowanym na konferencji.
Za Niemcy:
Za Stany Zjednoczone Ameryki:
Za Chiny:
Za Francję: (z zastrzeżeniem ratyfikacji lub wypowiedzenia ewentualnie oddzielnej lub specjalnej odnośnie do protektoratów francuskich).
Za Wielką Brytanję: (z zastrzeżeniem następującego oświadczenia: Artykuły niniejszej Konwencji, o ile takowa zostanie ratyfikowaną przez Rząd Jego Brytyjskiej Mości, będą miały zastosowanie do Cesarstwa Indji Brytyjskich, do Ceylonu, osad Cieśninowych, do Hong-Kongu i Wei-hai-wei, pod wszystkiemi względami i w tym samym trybie, w jakim będą stosowane do Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanji i Irlandji; jednakowoż Rząd Jego Brytyjskiej Mości zastrzega sobie prawo podpisania lub wypowiedzenia wspomnianej Konwencji oddzielnie w imieniu wszelkiej innej posiadłości, kolonji, kraju podległego lub protektoratów Jego Królewskiej Mości oprócz wymienionych.
Za Włochy:
Za Japonię:
Za Holandję:
Za Persję: z zastrzeżeniem artykułów 15, 16, 17, 18 i 19 (ponieważ Persja nie posiada traktatu z Chinami oraz § a. art. 3-go).
Za Portugalję:
Za Rosję:
Za Siam: (z zastrzeżeniem art. 15, 16, 17, 18 i 19, ponieważ Sjam nie posiada traktatu z Chinami).
Za Wielką Brytanję: - W myśl zastrzeżenia, wymienionego na marginesie podpisów pełnomocników Wielkiej Brytanji, niżej podpisany Poseł Nadzwyczajny i Minister Pełnomocny Jego Brytyjskiej Mości w Hadze, oświadcza, że on podpisuje niniejszą Konwencję za następujące Posiadłości, Kolonje Kraje podległe i Protektoraty: Kanadę, New-foundland, Nową Zelandję, Brunel, Cypr, Protektorat Afryki Wschodniej, wyspy Falkland, Protektoraty malajskie, Gambję, Gibraltar, Wybrzeże Złote, Jamajka, Jahore, Kedah, Kelantan, Perlis, Trenggarm, Maltę, Nigerję północną, Borneo północne, Nyasaland, wyspę Sw. Heleny, Sandwich, wyspy Sejszelskie, Somaliland, Nigerję południową, Trynidad, Uganda.
17 grudnia 1912 r. również za kolonję Fidżi.
27 lutego 1913 r. za kolonję Sierra-L‚one, Potektorat wysp Gilbert i Ellis i Protektorat wysp Salomona.
22 kwietnia 1913 r. i za Rząd Fereracji Australijskiej.
25 czerwca 1913 r. za wyspy Bohamskie i za trzy kolonje wysp Windward: Grenady, Św. Łucji i Św. Wincentego.
14 listopada 1913 r. i za wyspy Leeward.
30 stycznia 1914 r. i za Gwijanę Brytyjską oraz za Honduras Brytyjski.
11 lutego 1914 r. i za Rząd Związki południowo-afrykańskiego.
11 marca 1914 r. i za Zanzibar, Ruderję południową i północną, Basuraland, Protektorat Bechnanaland i Swaziland.
28 marca 1914 r. i za kolonję Barbadosu.
4 kwietnia 1914 r. i za lle de France (wyspy Maurycego) z ich przyległościami.
8 kwietnia 1914 r. i za wyspy Bermudzkie.
11 czerwca 1914 r.
PROTOKUŁ
zamknięcia Trzeciej Międzynarodowej Konferencji o Opjum 1914 roku.
Trzecia Międzynarodowa Konferencja o opjum, zwołana staraniem Rządu Holenderskiego w myśl dezyderatu Nr III, wyrażonego przez Drugą Konferencję, zgromadziła się w Hadze, w Pałacu Hrabiów, dnia 15-go czerwca 1914 r.
Rządy, które są wymienione poniżej, wzięły udział w Konferencji, na którą wyznaczyły Delegatów następujących: (pominięto).
Po szeregu zebrań, jakie się odbyły od 15-go do 25-go czerwca 1914 roku, Konferencja, po zbadaniu sprawy, która była jej przedłożona w dezyderacie N III, wyrażonym przez drugą Konferencję.
A. wydała następujące opinje:
I. Jest możliwem nadać moc obowiązującą Międzynarodowej Konwencji Opjumowej z dn. 23-go Stycznia 1912 r. pomimo, że niektóre Mocarstwa zaproszone w myśl § 1 art. 23-go nie podpisały jeszcze Konwencji.
II. Uprawomocnienie się Konwencji w stosunku do wszystkich Mocarstw podpisujących zajdzie z chwilą, gdy Mocarstwa, które ją już podpisały oraz te, które wyraziły zamiar przystąpienia do niej - ratyfikują ją. Data uprawomocnienia się Konwencji jest ta, która ustalona została w § 1 art. 24-go.
III. O ile w terminie, który określi Konferencja, wszystkie Mocarstwa, podpisujące nie złożą jeszcze swych dokumentów ratyfikacyjnych, Mocarstwa podpisujące, których dokumenty ratyfikacyjne zostały już złożone, będą mogły zarządzić uprawomocnienie się Konwencji. Takież prawo udzielone będzie Mocarstwom podpisującym, które złożą w następstwie swoje dokumenty ratyfikacyjne po tej dacie.
IV. Datą, wspomnianą pod III jest dz. 31 grudnia 1914 r.
V. możność przystąpienia do Konwencji zostaje udzieloną Mocarstwom, które jej jeszcze nie podpisały.
B. postanowiła:
że zostanie otwarty w Hadze protokuł, za pomocą którego Mocarstwa podpisujące, zamierzające korzystać z prawa, wskazanego pod N III, będą mogły oświadczyć o swoim zamiarze nadania mocy obowiązującej Konwencji.
Jego Ekscelencja p. Minister Spraw Zagranicznych Holandji, czyniąc zadość życzeniu, wyrażonemu jednogłośnie przez Konferencję, zgodził się na sporządzenie tego protokułu, który będzie otwarty dla podpisów.
C. przyjęła jednogłośnie uchwałę następującą:
Konferencja prosi J. E. p. Ministra Spraw Zagranicznych Holandji poczynić w imieniu Konwencji pilne starania u Mocarstw podpisujących, które nie ratyfikowały Konwencji i nie wyraziły zamiaru uczynienia tego, celem spowodowania oświadczenia o gotowości tych Mocarstw złożenia w bardzo krótkim terminie ich dokumentów ratyfikacyjnych, aby Konferencja mogła uzyskać jaknajwcześniej moc obowiązującą.
Na dowód czego, Delegaci opatrzyli niniejszy protokuł swymi podpisami:
Sporządzono w Hadze, dwudziestego piątego czerwca tysiąc dziewięćset czternastego roku w jednym egzemplarzu, który zostanie złożony w archiwach Rządu Holenderskiego i odpisu którego, zaświadczone za zgodność, będą przesłane w drodze dyplomatycznej wszystkim Mocarstwom tak podpisującym jak i nie podpisującym.
Za Niemcy: (z powołaniem się na opinię z dnia 18-go czerwca 1914 r.).
Za Stany Zjednoczone Ameryki:
Za Republikę Argentyńską:
Za Belgję:
Za Stany Zjednoczone Brazylji:
Za Chili: (....1)
Za Chiny:
Za Danję:
Za Republikę Dominikańską (....1)
Za Equador: (....1)
Za Hiszpanję
Za Francję:
Za Anglję:
Za Guatemalę:
Za Haiti: (....1).
Za Włochy:
Za Japonię:
Za Luksemburg:
Za Stany Zjednoczone Meksyku:
Za Czarnogórze:
Za Holandję: .
Za Persję:
Za Portugalję:
Za Rumunję:
Za Rosję:
Za Sjam:
Za Szwecję:
Za Szwajcarję:
Za Urugwaj: (....1).
Za Stany Zjednoczone:
_________
1) Ponieważ komunikacje skutkiem wojny zostały przerwane, nie było przeto możności uzyskać podpis, który nie mógł być położony w dzień zamknięcia konferencji.
Następujące Państwa, kraje i terytorja, nie reprezentowane na I Konferencji Opjumowej Haskiej, podpisały specjalny protokuł, który został otwarty w Hadze:
PROTOKUŁ ZŁOŻENIA PODPISÓW
przez Mocarstwa nie reprezentowane na Konferencji.
Za Costa-Rica: - 25 kwietnia 1912.
Za Meksyk: - 15 maja 1912.
Za Guatemalę: - 17 czerwca 1912.
Za Belgję: (z zastrzeżeniem przystąpienia lub wypowiedzenia odnośnie co do Kongo Belgijskiego) 18 czerwca 1912.
Za Luksemburg: - 18 czerwca 1912 r.
Za Panamę: - 19 czerwca 1912 r.
Za Ekwador: - 2 lipca 1912.
Za Honduras: - 5 lipca 1912.
Za Salwador: - 30 lipca 1912.
Za Haiti: - 21 sierpnia 1912.
Za Wenezuelę: - 10 września 1912.
Za Brazylję: - 16 października 1912.
Za Argentynę: - 17 października 1912.
Za Hiszpanję: - 23 października 1912.
Za Republikę Dominikańską: - 12 listopada 1912.
Za Paragwaj: - 14 grudnia 1912.
Za Danję: (za Danję, Islandję, Antyle Duńskie) - 17 grudnia 1912.
Za Kolumbję: (z zastrzeżeniem zatwierdzenia przez Ciała Ustawodawcze Kolumbji). - 15 stycznia 1913.
Za Republikę Kuby: - 8 maja 1913.
Za Boliwję:- 4 czerwca 1913.
Za Chili: - 2 lipca 1913.
Za Nikaraguę: - 18 lipca 1913.
Za Peru: - 24 lipca 1913.
Za Szwecję: (z zastrzeżeniem następującego oświadczenia: ponieważ opjum nie jest wytwarzane w Szwecji, Rząd Szwedzki ograniczy się na razie do wydania zakazu importowania opjum przygotowanego, lecz jednocześnie oświadcza gotowość powziąć zarządzenia, wskazane w art. 8 Konwencji, o ile doświadczenie wykaże ich potrzebę). 27 sierpnia 1913.
Za Norwegję: - 2 września 1913.
Za Montenegro: (z zastrzeżeniem następującego oświadczenia: ponieważ opjum nie jest wytwarzane w Czarnogórze, Królewski Rząd Czarnogórski ograniczy się na razie do wydania zakazu importowania opjum gotowego, lecz jednocześnie oświadcza gotowość powziąć zarządzenia, wskazane w art. 8-ym Konwencji, o ile doświadczenie wykaże ich potrzebę) - 22 grudnia 1913.
Za Rumunję: - 27 grudnia 1913.
Za Szwajcarję: (Podpisując niniejszy protokuł z zastrzeżeniem ratyfikacji, niżej podpisany oświadcza, że Rząd jego uważa za niemożliwe opublikować ustawowo niezbędne zarządzenia w terminie, ustalonym przez Konwencję - 29 grudnia 1913.
Za Bułgarję: - 2 marca 1914.
Za Urugwaj: - 9 marca 1914.
Za Wolne Miasto Gdańsk: - 8 października 1921.
W myśl postanowienia, zawartego w No III Protokułu zamknięcia III Konferencji Opjumowej, podpisanego 25 czerwca 1919 r., sporządzony został następujący Protokuł:
PROTOKUŁ
dotyczący uzyskania mocy obowiązującej przez Międzynarodową Konwencję Opjumową.
Niżej podpisani, należycie upoważnieni przez odnośne swoje Rządy i uprawnieni w myśl punktu III Protokułu zamknięcia Trzeciej Konferencji Międzynarodowej o opjum, oświadczają, że Rządy ich, po zaratyfikowaniu Międzynarodowej Konwencji Opjumowej z dn. 23 stycznia 1912, zamierzają nadać jej moc obowiązującą.
W stosunku do Mocarstw, które podpiszą Protokuł ten przed 31-ym grudnia 1914 r., Konwencja uzyska moc obowiązującą od tej daty, w stosunku do Mocarstw zaś, które podpiszą go po 31-ym grudnia 1914 r., Konwencja uzyska moc obowiązującą w dniu podpisania:
Za Stany Zjednoczone Ameryki : - 11 lutego 1915 r.
Za Chiny: - 11 lutego 1915 r.
Za Holandję: - 11 lutego 1915 r.
Za Honduras: - 3 kwietnia 1915 r.
Za Norwegję: - 20 września 1915 r.
Za Belgję: - 14 maja 1919 r.
Za Luksemburg: - 14 maja 1919 r.
Za Szwecję: - 13 stycznia 1921 r.
Za Hiszpanję: - 11 lutego 1921 r.
Za Danję: - 21 października 1921 r.
Za Islandję: - 21 października 1921 r.