Międzynarodowa konwencja o zwalczaniu dopingu w sporcie. Paryż.2005.10.19.
Dz.U.2007.142.999
Akt obowiązującyMIĘDZYNARODOWA KONWENCJA
sporządzona w Paryżu dnia 19 października 2005 r.
o zwalczaniu dopingu w sporcie,
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 19 października 2005 r. została sporządzona w Paryżu Międzynarodowa konwencja o zwalczaniu dopingu w sporcie, w następującym brzmieniu:
MIĘDZYNARODOWA KONWENCJA
o zwalczaniu dopingu w sporcie
Konferencja Generalna, Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Oświaty. Nauki i Kultury, zwanej dalej UNESCO, na spotkaniu w Paryżu od 3 do 21 października 2005 r. na swojej 33 sesji;
Mając na uwadze, że celem UNESCO jest wspieranie pokoju i bezpieczeństwa poprzez popieranie międzynarodowej współpracy w dziedzinie edukacji, kultury i nauki;
Nawiązując do istniejących aktów prawa międzynarodowego dotyczących praw człowieka;
Mając na uwadze Rezolucję 58/5 przyjętą przez Zgromadzenie Generalne Narodów Zjednoczonych w dniu 3 listopada 2003 r. dotyczącą sportu jako sposobu propagowania edukacji, zdrowia, rozwoju i pokoju, a szczególnie jej pkt. 7;
Mając świadomość faktu, iż sport powinien odgrywać istotną rolę w dziedzinie ochrony zdrowia, w edukacji moralnej i kulturalnej oraz w wychowaniu fizycznym, jak również w propagowaniu międzynarodowej zgody i pokoju;
Zauważając potrzebę stymulowania i koordynowania międzynarodowej współpracy w celu wyeliminowania dopingu ze sportu;
Dając wyraz zaniepokojeniu stosowaniem przez sportowców dopingu w sporcie oraz jego konsekwencjami dla zdrowia, zasady fair play, walki z oszustwem oraz przyszłości sportu;
Mając na uwadze fakt, iż doping zagraża zasadom etycznym i wartościom wychowawczym ujętym w Międzynarodowej Karcie Wychowania Fizycznego i Sportu UNESCO oraz w Karcie Olimpijskiej;
Przypominając, że Konwencja Antydopingowa Rady Europy oraz jej Protokół Dodatkowy, przyjęte w ramach Rady Europy stanowią narzędzia międzynarodowego prawa publicznego, które leżą u podstaw krajowych strategii antydopingowych oraz współpracy międzyrządowej;
Przywołując Zalecenia na temat dopingu przyjęte przez 2, 3 i 4. Międzynarodową Konferencję Ministrów i Wyższych Urzędników do Spraw Wychowania Fizycznego i Sportu, zorganizowaną przez UNESCO w Moskwie (1988 r.), w Punta del Este (1999 r.) oraz w Atenach (2004 r.), a także Rezolucję 32 C/9 przyjętą przez Konferencję Generalną UNESCO na jej 32 sesji (2003 r.);
Mając na uwadze Światowy Kodeks Antydopingowy przyjęty przez Światową Agencję Antydopingowa podczas Światowej Konferencji na temat Dopingu w Sporcie, która odbyła się w Kopenhadze dnia 5 marca 2003r. oraz Kopenhaską Deklarację o Walce z Dopingiem w Sporcie;
Pamiętając także o wpływie, jaki najlepsi sportowcy wywierają na młodzież;
Mając świadomość ciągłej potrzeby prowadzenia i propagowania badań naukowych mających na celu doskonalenie metod wykrywania dopingu oraz lepsze zrozumienie czynników wpływających na jego stosowanie, aby zapewnić najwyższą efektywność strategii zapobiegawczych;
Zdając sobie także sprawę ze znaczenia bieżącej edukacji sportowców, personelu pomocniczego sportowców oraz ogółu społeczeństwa w zakresie zwalczania dopingu;
Pamiętając o potrzebie budowania potencjału Państw-Stron w zakresie wdrażania programów antydopingowych;
Mając świadomość faktu, iż władze publiczne oraz organizacje sportowe są współodpowiedzialne za realizację zadań z zakresu zapobiegania i walki z dopingiem w sporcie, w szczególności za zapewnianie właściwego, opartego na zasadzie fair play prowadzenia zawodów sportowych oraz za ochronę zdrowia ich uczestników;
Uznając, iż wspomniane władze i organizacje muszą ze sobą współpracować w celu realizacji powyższych celów z zapewnieniem najwyższego poziomu niezależności i przejrzystości na wszystkich stosownych szczeblach;
Dążąc do podjęcia dalszych działań w ramach ściślejszej współpracy w celu wyeliminowania dopingu ze sportu;
Uznając, iż wyeliminowanie stosowania dopingu w sporcie zależy częściowo od postępującej harmonizacji norm i praktyk antydopingowych w sporcie oraz współpracy zarówno na szczeblu krajowym, jak i ogólnoświatowym;
Przyjmuje niniejszą Konwencję w dniu 19 października 2005 r.
ZAKRES
ZAKRES
Cel Konwencji
Celem niniejszej Konwencji - w ramach strategii oraz programu działań UNESCO w obszarze wychowania fizycznego i sportu - jest promowanie zapobiegania oraz walki z dopingiem w sporcie z myślą o jego wyeliminowaniu.
Definicje
Poniższe definicje należy rozumieć w kontekście Światowego Kodeksu Antydopingowego, jednakże w przypadku sprzeczności charakter rozstrzygający mają postanowienia Konwencji.
Do celów niniejszej Konwencji:
Sposoby realizacji celu Konwencji
Aby zrealizować cel Konwencji, Państwa-Strony zobowiązują się do:
Stosunek Konwencji do Kodeksu
Działania służące realizacji celów Konwencji
W ramach wykonywania obowiązków zawartych w niniejszej Konwencji każde Państwo-Strona zobowiązuje się do podjęcia odpowiednich działań. Wspomniane działania mogą obejmować podejmowanie kroków ustawodawczych, regulacyjnych oraz wdrażanie polityki lub praktyk administracyjnych.
Stosunek Konwencji do innych aktów prawa międzynarodowego
Niniejsza Konwencja nie zmienia praw ani obowiązków Państw-Stron wynikających z innych, wcześniej zawartych umów, zgodnych z przedmiotem i celem Konwencji. Powyższe nie wpływa na korzystanie przez pozostałe Państwa-Strony z przysługujących im praw ani na realizację ich obowiązków wynikających z niniejszej Konwencji.
Działania antydopingowe na szczeblu krajowym
Działania antydopingowe na szczeblu krajowym
Koordynacja krajowa
Państwa-Strony zapewnią stosowanie niniejszej Konwencji, w szczególności poprzez koordynację krajową. W ramach realizacji obowiązków wynikających z niniejszej Konwencji Państwa-Strony mogą korzystać z pomocy organizacji antydopingowych, jak również władz i organizacji sportowych.
Ograniczanie dostępności i stosowania w sporcie substancji zabronionych i metod zabronionych
Działania wymierzone przeciwko personelowi pomocniczemu sportowców
Państwa-Strony podejmą samodzielne działania lub zachęcą organizacje sportowe lub antydopingowe do przedsięwzięcia kroków, włączając sankcje i kary, wymierzonych w członków personelu pomocniczego sportowców, którzy dopuszczają się naruszenia przepisów antydopingowych lub popełniają inne wykroczenia związane z dopingiem w sporcie.
Suplementy żywieniowe
Tam, gdzie jest to wskazane, Państwa-Strony będą zachęcać producentów i dystrybutorów suplementów żywieniowych do wprowadzania najlepszych praktyk z zakresu sprzedaży i dystrybucji, włączając informację na temat składu analitycznego suplementów żywieniowych oraz gwarancję ich jakości.
Środki finansowe
Tam, gdzie jest to wskazane, Państwa-Strony:
Działania służące usprawnieniu kontroli antydopingowej
Tam, gdzie jest to wskazane, Państwa-Strony będą:
WSPÓŁPRACA MIĘDZYNARODOWA
WSPÓŁPRACA MIĘDZYNARODOWA
Współpraca pomiędzy organizacjami antydopingowymi a organizacjami sportowymi
Państwa-Strony będą popierać współpracę pomiędzy organizacjami antydopingowymi, władzami publicznymi i organizacjami sportowymi podlegającymi ich kompetencjom a tymi, które podlegają kompetencjom pozostałych Państw-Stron w celu realizacji założeń niniejszej Konwencji na szczeblu międzynarodowym.
Wspieranie misji WADA
Państwa-Strony zobowiązują się wspierać ważną misję realizowaną przez WADA w zakresie międzynarodowej walki z dopingiem.
Równość finansowania WADA
Państwa-Strony popierają zasadę równego finansowania przez władze publiczne i Ruch Olimpijski zatwierdzonego rocznego budżetu podstawowego WADA.
Międzynarodowa współpraca w zakresie kontroli antydopingowej
Uznając, że walka z dopingiem w sporcie może być skuteczna jedynie wówczas, gdy sportowcy będą mogli być poddawani badaniom bez zapowiedzi, a próbki będą na czas przewożone do laboratoriów do analizy, Państwa-Strony - tam, gdzie jest to wskazane oraz zgodne z procedurami i prawem krajowym - będą:
Fundusz dobrowolny
Wykorzystanie i zarządzanie Funduszem Dobrowolnym
Środki zgromadzone w Funduszu Dobrowolnym będą przeznaczane przez Konferencję Stron na finansowanie zatwierdzonych przez nią działań, szczególnie na wspieranie Państw-Stron w opracowywaniu i wdrażaniu programów antydopingowych zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji, z uwzględnieniem celów WADA, przy czym mogą one być wykorzystywane na pokrycie kosztów funkcjonowania niniejszej Konwencji. Wkłady na rzecz Funduszu Dobrowolnego nie mogą być obwarowywane żadnymi politycznymi, ekonomicznymi ani innymi warunkami.
EDUKACJA I SZKOLENIE
EDUKACJA I SZKOLENIE
Zasady ogólne dotyczące edukacji i szkoleń
Zawodowe kodeksy postępowania
Państwa-Strony będą zachęcać właściwe instytucje i stowarzyszenia zawodowe do opracowywania i wdrażania odpowiednich kodeksów postępowania, dobrych praktyk i zasad etycznych związanych ze zwalczaniem dopingu w sporcie, które będą zgodne z Kodeksem.
Zaangażowanie sportowców i personelu pomocniczego
Państwa-Strony będą propagowały i w miarę możliwości wspierały aktywny udział sportowców i personelu pomocniczego sportowców we wszystkich aspektach działań antydopingowych prowadzonych przez organizacje sportowe lub inne właściwe instytucje oraz zachęcały organizacje sportowe podlegające ich kompetencjom, aby postępowały podobnie.
Organizacje sportowe a bieżąca edukacja i szkolenia z zakresu walki z dopingiem
Państwa-Strony będą zachęcały organizacje sportowe i antydopingowe do wdrażania programów bieżącej edukacji i szkoleń dla wszystkich sportowców oraz personelu pomocniczego sportowców w zakresie tematów określonych w Artykule 19 powyżej.
Współpraca w zakresie edukacji i szkoleń
Państwa-Strony będą współpracowały ze sobą nawzajem oraz z odpowiednimi organizacjami w celu udostępniania (tam, gdzie będzie to wskazane) informacji, wiedzy i doświadczeń na temat efektywnych programów antydopingowych.
BADANIA NAUKOWE
BADANIA NAUKOWE
Propagowanie naukowych badań antydopingowych
W ramach dostępnych środków Państwa-Strony - we współpracy z organizacjami sportowymi lub innymi właściwymi instytucjami - zobowiązują się do popierania i promowania naukowych badań antydopingowych na temat:
Charakter naukowych badań antydopingowych
Propagując naukowe badania antydopingowe, określone w Artykule 24 powyżej, Państwa-Strony dopilnują, aby wspomniane badania:
Udostępnianie wyników naukowych badań antydopingowych
Z zastrzeżeniem przestrzegania obowiązujących przepisów krajowych i międzynarodowych Państwa-Strony (tam, gdzie będzie to wskazane) będą przekazywać wyniki dostępnych naukowych badań antydopingowych innym Państwom-Stronom oraz WADA.
Badania z zakresu nauki o sporcie
Państwa-Strony będą zachęcać:
MONITOROWANIE PRZESTRZEGANIA KONWENCJI
MONITOROWANIE PRZESTRZEGANIA KONWENCJI
Konferencja Stron
Organizacja doradcza i obserwatorzy Konferencji Stron
WADA zostanie zaproszona do udziału w Konferencji Stron w charakterze organizacji doradczej. Międzynarodowy Komitet Olimpijski, Międzynarodowy Komitet Paraolimpijski, Rada Europy oraz Międzyrządowy Komitet Wychowania Fizycznego i Sportu (CIGEPS) zostaną zaproszeni w charakterze obserwatorów. Konferencja Stron może podjąć decyzję o zaproszeniu w charakterze obserwatorów innych odpowiednich organizacji.
Obowiązki Konferencji Stron
Sprawozdania krajowe przedkładane Konferencji Stron
Państwa-Strony będą co dwa lata przedkładać Konferencji Stron - za pośrednictwem Sekretariatu, w jednym z oficjalnych języków UNESCO - wszelkie istotne informacje dotyczące podjętych przez nie działań mających na celu przestrzeganie postanowień niniejszej Konwencji.
Sekretariat Konferencji Stron
Zmiany Konwencji
Specjalna procedura zmiany Załączników do Konwencji
POSTANOWIENIA KOŃCOWE
POSTANOWIENIA KOŃCOWE
Federalny lub nieunitarny system konstytucyjny
Do Państw-Stron o ustroju federalnym lub nieunitarnym zastosowanie mają następujące postanowienia:
Ratyfikacja, przyjęcie, zatwierdzenie lub przystąpienie
Niniejsza Konwencja podlega ratyfikacji, przyjęciu, zatwierdzeniu lub przystąpieniu przez Państwa Członkowskie UNESCO zgodnie z ich odpowiednimi procedurami konstytucyjnymi. Dokumenty ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia składa się Sekretarzowi Generalnemu UNESCO.
Wejście w życie
Rozszerzenie zasięgu terytorialnego Konwencji
Wypowiedzenie
Każde z Państw-Stron może wypowiedzieć niniejszą Konwencję poprzez złożenie dokumentu wypowiedzenia Sekretarzowi Generalnemu UNESCO. Wypowiedzenie nabiera mocy pierwszego dnia następnego miesiąca po upływie sześciu miesięcy od daty otrzymania dokumentu wypowiedzenia. Do dnia nabrania mocy wypowiedzenie w żaden sposób nie wpływa na zobowiązania finansowe przedmiotowego Państwa-Strony.
Depozytariusz
Funkcję Depozytariusza niniejszej Konwencji oraz jej zmian pełni Dyrektor Generalny UNESCO. Jako Depozytariusz, Dyrektor Generalny UNESCO informuje Państwa-Strony niniejszej Konwencji, a także pozostałe Państwa Członkowskie Organizacji, o:
Rejestracja
Zgodnie z Artykułem 102 Karty Narodów Zjednoczonych, na wniosek Dyrektora Generalnego UNESCO niniejsza Konwencja zostanie zarejestrowana w Sekretariacie Narodów Zjednoczonych.
Teksty obowiązujące
Zastrzeżenia
Zastrzeżenia niezgodne z przedmiotem lub celem niniejszej Konwencji są niedopuszczalne.
Załączniki
1. Lista Zabronionych Substancji i Metod - Standard Międzynarodowy
2. Standardy Przyznawania Wyłączeń dla Celów Terapeutycznych.
Dodatki
1. Światowy Kodeks Antydopingowy
2. Międzynarodowy Standard dla Laboratoriów
3. Międzynarodowy Standard Badań
ZAŁĄCZNIKI
ZAŁĄCZNIK Nr 1 1
LISTA SUBSTANCJI I METOD ZABRONIONYCH W 2020 R.
LISTA SUBSTANCJI I METOD ZABRONIONYCH W 2020 R.
Obowiązuje od dnia 1 stycznia 2020 r.
Zgodnie z artykułem 4.2.2 Światowego Kodeksu Antydopingowego, wszystkie Substancje Zabronione będą traktowane jako "Substancje Określone", z wyjątkiem substancji z klas S1, S2, S4.4, S4.5, S6.a i Metod Zabronionych M1, M2 i M3.
SUBSTANCJE I METODY ZABRONIONE W KAŻDYM CZASIE (PODCZAS ZAWODÓW I POZA ZAWODAMI) |
SUBSTANCJE ZABRONIONE
S0. SUBSTANCJE NIEZATWIERDZONE
Każda substancja farmakologiczna, której nie ujęto w żadnej z dalszych sekcji Listy i dla której żaden rządowy organ regulacyjny do spraw zdrowia nie wydał pozwolenia na dopuszczenie do obrotu jako produktu leczniczego stosowanego u ludzi (np. leki będące w fazie badań przedklinicznych lub klinicznych lub nad którymi badania zostały wstrzymane, zmodyfikowane narkotyki, substancje zatwierdzone do stosowania tylko w weterynarii) jest substancją zabronioną w sporcie, w każdym czasie.
S1. ŚRODKI ANABOLICZNE
Środki anaboliczne są zabronione.
1. Steroidy anaboliczno-androgenne (SAA)
w przypadku podawania egzogennego, w tym między innymi:
1-Androstenediol (5α -androst-1-en-3β,17β-diol);
1-androstendion (5α-androst-1-en-3,17-dion);
1-androsteron (3α-hydroksy-5α-androst-1-en-17on);
1-epiandrosteron (3β-hydroksy-5α-androst-l-en-3-on);
1-testosteron (17β-hydroksy-5α-androst-1-en-3-on);
4-androstendiol (androst-4-en-3β,17β-diol);
4-hydroksytestosteron (4,17β-dihydroksyandrost-4-en-3-on);
5-androstendion (androst-5-en-3,17-dion);
7α-hydroksy-DHEA;
7β-hydroksy-DHEA;
7-keto-DHEA;
19-norandrostendiol (estr-4-en-3,17-diol);
19-norandrostendion (estr-4-en-3,17-dion);
androsanolon (5α-dihydrotestosteron, 17β-hydroksy-5α-androstan-3-on);
androstendiol (androst-5-en-3β,17β-diol);
androstendion (androst-4-en-3,17-dion);
bolasteron;
boldenon;
boldion (androsta-1,4-dien-3,17-dion);
kalusteron;
klostebol;
danazol ([l,2]oksazolo[4',5':2,3]pregn-4-en-20-yn-17α-ol);
dehydrochlorometylotestosteron (4-chloro-17β-hydroksy-17α-metyloandrosta-1,4-dien-3-on);
dezoksymetylotestosteron (17α-metylo-5α-androst-2-en-17β-ol i 17α-metylo-5α-androst-3-en-17β-ol);
drostanolon;
epiandrosteron (3β-hydroksy-5α-androstan-17-on);
epi-dihydrotestosteron (17β-hydroksy-5β-androstan-3-on);
epitestosteron;
etyloestrenol (19-norpregn-4-en-17α-ol);
fluoksymesteron;
formebolon;
furazabol (17α-metylo[1,2,5]oksadiazolo[3',4':2,3]-5α-androstan-17β-ol);
gestrinon;
mestanolon;
mesterolon;
metandienon (17β-hydroksy-17α-metyloandrosta-1,4-dien-3-on);
metenolon;
metandriol;
metasteron (17β-hydroksy-2α,17α-dimetylo-5α-androstan-3-on);
metylo-1-testosteron (17β-hydroksy-17α-metylo-5α-androst-1-en-3-on);
metyloklostebol;
metylodienolon (17β-hydroksy-17α-metyloestra-4,9-dien-3-on);
metylonortestosteron (17β-hydroksy-17α-metyloestr-4-en-3-on);
metylotestosteron;
metribolon (metylotrienolon, 17β-hydroksy-17α-metyloestra-4,9,11-trien-3-on);
miboleron;
nandrolon (19-nortestosteron);
norboleton;
norklostebol (4-chloro-17β-ol-estr-4-en-3-on);
noretandrolon;
oksabolon;
oksandrolon;
oksymesteron;
oksymetolon;
prasteron (dehydroepiandrosteron, DHEA, 3β-hydroksyandrost-5-en-17-on);
prostanozol (17β-[(tetrahydropyran-2-yl)oksy]-1'H-pyrazolo[3,4:2,3]-5α-androstan);
kwinbolon;
stanozolol;
stenbolon;
testosteron;
tetrahydrogestrinon (17-hydroksy-18a-homo-19-nor-17α-pregna-4,9,11-trien-3-on);
trenbolon (17β-hydroksyestra-4,9,11-trien-3-on);
i inne substancje o podobnej strukturze chemicznej lub podobnym działaniu biologicznym.
2. Inne środki anaboliczne
w tym (grupa nie ogranicza się wyłącznie do wymienionych związków):
Klenbuterol, selektywne modulatory receptora androgenowego [SARMs, np. andarine, LGD-4033 (ligandrol), enobosarm (ostaryna) i RAD140], tybolon, zeranol i zilpaterol.
S2. HORMONY PEPTYPOWE, CZYNNIKI WZROSTU I SUBSTANCJE POKREWNE I MIMETYKI
Wymienione poniżej substancje, jak i inne substancje o podobnej strukturze chemicznej lub podobnym działaniu biologicznym, są zabronione:
1. Erytropoetyny (EPO) i środki stymulujące erytropoezę, grupa zawiera lecz nie ogranicza się wyłącznie do wymienionych przykładów:
1.1. Agoniści receptora erytropoetynowego, np.
Darbepoetyna (dEPO); erytropoetyny (EPO); substancje oparte na strukturze EPO [np. EPO-Fc, glikol metoksypolietylenowy epoetyny beta (CERA)]; środki będące agonistami receptora EPO i oparte na ich stukturze (np. CNTO-530, peginezatyd);
1.2. Środki stymulujące czynnik transkrypcyjny indukowany przez hipoksję (HIF) np.
Kobalt; daprodustat (GSK1278863); molidustat (BAY 85-3934); roksadustat (FG-4592); vadadustat (AKB-6548); ksenon.
1.3. Inhibitory GATA np.
K-11706.
1.4. Inhibitory sygnalizacji TGF-beta (TGF-β) np.
Luspaterkept; sotaterkept.
1.5. Agoniści wrodzonych receptorów naprawczych np.
Asialo EPO; karbamylowane EPO (CEPO).
2. Hormony peptydowe i czynniki je uwalniające,
2.1. Gonadotropina łożyskowa (CG) i hormon luteinizujący (LH) i czynniki je uwalniające u mężczyzn, np.
Buserelina, deslorelina, gonadorelina, goserelina, luprorelina, nafarelina i tryporelina;
2.2. Kortykotrofiny i czynniki je uwalniające np.
Kortykorelina;
2.3. Hormon wzrostu (GH), jego fragmenty i czynniki go uwalniające, grupa zawiera lecz nie ogranicza się wyłącznie do wymienionych przykładów: Fragmenty hormonu wzrostu, np.AOD-9604 i hGH 176-191; Hormon uwalniający hormon wzrostu (GHRH) i jego analogi, np. CJC-1293, CJC-1295, sermorelina i tesamorelina; Związki pobudzające wydzielanie hormonu wzrostu (GHS), np. lenomorelina (grelina) i jej mimetyki, np. anamorelina, ipamorelina, makimorelina i tabimorelina; peptydy uwalniające hormon wzrostu (GHRPs), np. aleksamorelina, GHRP-1, GHRP-2 (pralmorelina), GHRP-3, GHRP-4, GHRP-5, GHRP-6 i eksamorelina (heksarelina).
3. Czynniki wzrostu i modulatory czynnika wzrostu, grupa zawiera lecz nie ogranicza się wyłącznie do wymienionych przykładów:
Czynniki wzrostu fibroblastów (FGFs);
Czynnik wzrostu hepatocytów (HGF);
Insulino-podobny czynnik wzrostu (IGF-1) i jego analogi;
Mechaniczne czynniki wzrostu (MGFs);
Płytkopochodny czynnik wzrostu (PDGF);
Tymozyna-β4 i jej pochodne np. TB-500;
Naczyniowo-śródbłonkowy czynnik wzrostu (VEGF);
i inne czynniki wzrostu lub modulatory czynnika wzrostu wpływające na mięsień, syntezę/degradację białka ścięgna lub więzadła, unaczynienie, zużytkowanie energii, zdolność regeneracyjną lub zmianę typu włókien.
S3. BETA-2 AGONIŚCI
Wszystkie selektywne i nieselektywne substancje z grupy beta-2 agonistów, z uwzględnieniem wszystkich izomerów optycznych, są zabronione.
W tym (grupa nie ogranicza się wyłącznie do wymienionych związków):
Fenoterol; formoterol; higenamina; indakaterol; olodaterol; prokaterol; reproterol; salbutamol; salmeterol; terbutalina; tretochinol (trimetochinol); tulobuterol; wilanterol.
Z wyjątkiem:
* wziewnego salbutamolu: maksymalnie 1600 mikrogramów na dobę, w podzielonych dawkach nie przekraczając 800 mikrogramów na 12 godzin począwszy od każdej dawki;
* wziewnego formoterolu: maksymalna dawka dobowa 54 mikrogramy;
* wziewnego salmeterol: maksymalnie 200 mikrogramów na dobę.
Przyjmuje się, że obecność w moczu salbutamolu w stężeniu przekraczającym 1000 ng/ml lub formoterolu w stężeniu przekraczającym 40 ng/ml, nie jest zgodna z użyciem danej substancji w celach terapeutycznych i będzie uważana za pozytywny wynik badań antydopingowych (wynik niekorzystny analitycznie - AAF), chyba że sportowiec udowodni, uczestnicząc w kontrolowanym badaniu farmakokinetycznym, że odbiegający od normy wynik był następstwem użycia dawki terapeutycznej leku (w postaci wziewnej), w dawce nie większej niż wymieniona powyżej.
S4. MODULATORY HORMONÓW I METABOLIZMU
Zabronione są następujące modulatory hormonów i metabolizmu:
1. Inhibitory aromatazy, w tym (grupa nie ogranicza się wyłącznie do wymienionych przykładów):
2-Androstenol (5α-androst-2-en-17-ol);
2-androstenon (5α-androst-2-en-17-on);
3-androstenol (5α-androst-3-en-17-ol);
3-androstenon (5α-androst-3-en-17-on);
4-Androsten-3,6,17-trion (6-okso);
aminoglutetymid;
anastrozol;
androsta-1,4,6-trien-3,17-dion (androstatriendion);
androsten-3,5-dien-7,17-dione (arimistan);
eksemestan;
formestan;
letrozol;
testolakton.
2. Selektywne modulatory receptora estrogenowego (SERMs), w tym (grupa nie ogranicza się wyłącznie do wymienionych przykładów):
Bazedoksyfen;
ospemifen;
raloksyfen;
tamoksifen;
toremifen.
3. Inne substancje antyestrogenowe, w tym (grupa nie ogranicza się wyłącznie do wymienionych przykładów):
Klomifen;
cyklofenil;
fulwestrant.
4. Środki zapobiegające aktywacji receptora aktywatora IIB, w tym
(grupa nie ogranicza się wyłącznie do wymienionych przykładów):
przeciwciała neutralizujące Aktywinę A;
konkurenci receptora IIB aktywiny, tacy jak: blokery receptora aktywiny (na przykład ACE-031);
przeciwciała anty-aktywiny receptora IIB (na przykład bimagrumab);
inhibitory miostatyny takie jak: środki zmniejszające lub usuwające ekspresję miostatyny; przeciwciała neutralizujące miostatynę (np. domagrozumab, landogrozumab, stamulumab); białka wiążące miostatynę (na przykład folistatynę, propeptyd miostatyny).
5. Modulatory metabolizmu:
5.1 Aktywatory kinazy białkowej aktywowanej przez AMP (AMPK), np. AICAR, SR9009; i agoniści receptora aktywowanego przez poliferatora peroksysomalnego δ (PPAR5), np. 2-(2-metylo-4-((4-metylo-2-(4-(trifluorometylo)fenylo)tiazol-5-yl)metyltio)fenoksy) kwasu octowego (GW1516, GW501516);
5.2 Insuliny i mimetyki insuliny;
5.3 Meldonium;
5.4 Trimetazydyna.
S5. DIURETYKI I INNE ŚRODKI MASKUJĄCE
Zabronione są następujące diuretyki i środki maskujące, podobnie jak inne substancje o podobnej strukturze chemicznej lub podobnym działaniu biologicznym
W tym (grupa nie ogranicza się wyłącznie do wymienionych przykładów):
* Desmopresyna; probenecyd; preparaty zwiększające objętość osocza, np. podawane dożylnie albumina, dekstran, hydroksyetyloskrobia i mannitol.
* Acetazolamid; amyloryd; bumetanid; kanrenon; chlortalidon; kwas etakrynowy; furosemid; indapamid; metolazon; spironolakton; tiazydy, np. bendroflumetiazyd, chlorotiazyd i hydrochlorotiazyd; triamteren i waptany, np. tolwaptan.
Z wyjątkiem:
* Drosperinonu; pamabromu; zastosowania okulistycznych inhibitorów anhydrazy węglanowej (np. dorzolamid, brinzolamid).
* Stosowania felypresyny w znieczuleniach miejscowych w stomatologii.
Wykrycie w próbce sportowca pobranej podczas zawodów lub poza zawodami, jeśli odpowiednie przepisy tego zabraniają, każdej ilości następujących substancji, dla których wyznaczono dopuszczalną wartość graniczną: formoterolu, salbutamolu, katyny, efedryny, metyloefedryny i pseudoefedryny, w połączeniu z diuretykiem lub środkiem maskującym, będzie uważane za pozytywny wynik badań antydopingowych (wynik niekorzystny analitycznie - AAF), chyba że sportowiec otrzymał dodatkowo Wyłączenie dla Celów Terapeutycznych (TUE) dla tejże substancji, oprócz TUE udzielonego na zastosowanie diuretyku lub środka maskującego.
METODY ZABRONIONE
M1. MANIPULACJE KRWIĄ I SKŁADNIKAMI KRWI
Następujące metody są zabronione:
1. Podawanie lub ponowne wprowadzenie do układu krążenia każdej ilości własnej, alogenicznej (homologicznej) izb obcopochodnej krwi, lub preparatów krwinek czerwonych każdego pochodzenia.
2. Podawanie produktów, które sztucznie zwiększają wychwyt, transport lub dostarczanie tlenu.
Takich jak (grupa nie ogranicza się wyłącznie do wymienionych przykładów): związki perfluorochemiczne; efaproksiral (RSR13) i zmodyfikowane produkty hemoglobiny, np. substytuty krwi oparte na hemoglobinie i mikrokapsułkowane produkty hemoglobiny, z wyłączeniem suplementacji tlenem w inchalacji.
3. Każda forma wewnątrznaczyniowej manipulacji krwi lub składników krwi środkami fizycznymi lub chemicznymi.
M2. MANIPULACJE CHEMICZNE I FIZYCZNE
Następujące metody są zabronione:
1. Fałszowanie lub zamiar sfałszowania mający na celu zmianę właściwości i ważności próbek pobranych do kontroli antydopingowej.
W tym (przykłady nie ograniczają się wyłącznie do wymienionych):
zamiana i/lub fałszowanie próbki, np. dodanie proteaz do próbki.
2. Infuzje dożylne i/lub iniekcje o objętości większej niż 100 ml w okresie 12 godzin, z wyłączeniem tych przyjętych w uzasadnionych przypadkach w trakcie hospitalizacji, zabiegów chirurgicznych lub badań klinicznych.
M3. DOPING GENOWY I KOMÓRKOWY
Następujące działania, mające potencjalną zdolność do poprawy wyników sportowych, są zabronione:
1. Użycie kwasów nukleinowych lub analogów kwasu nukleinowego, które mogą wpływać na sekwencje genomu i/lub ekspresję genów za pomocą dowolnego mechanizmu. Obejmuje to miedzy innymi edytowanie, wyciszanie i transfer genów.
2. Użycie komórek prawidłowych lub zmodyfikowanych genetycznie.
SUBSTANCJE I METODY ZABRONIONE PODCZAS ZAWODÓW |
Oprócz substancji i metod z klas od S0 do S5 i od M1 do M3, które wymieniono powyżej, podczas zawodów są zabronione także następujące klasy substancji:
SUBSTANCJE ZABRONIONE
S6. STYMULANTY
Zabronione są wszystkie stymulanty, z uwzględnieniem wszystkich izomerów optycznych, np. d- i I- jeśli takie występują
Do stymulantów zalicza się:
a: Stymulanty nieokreślone:
Adrafinil;
amfepramon;
amfetamina;
amfetaminil;
amifenazol;
benfluoreks;
benzylopiperazyna;
bromantan;
klobenzoreks;
kokaina;
kropropamid;
krotetamid;
fenkamina;
fenetylina;
fenfluramina;
fenproporeks;
fonturacetam [4-fenylopiracetam (karfedon)];
furfenoreks;
lisdeksamfetamina;
mefenoreks;
mefentermina;
mezokarb;
metamfetamina (d-);
p-metyloamfetamina;
modafinil;
norfenfluramina;
fendimetrazyna;
fentermina;
prenylamina;
prolintan.
Stymulant, który nie jest wymieniony w tej sekcji, jest uznawany za substancję określoną.
b: Stymulanty określone:
W tym (grupa nie ogranicza się wyłącznie do wymienionych związków):
3-Metyloheksano-2-amina (1,2-dimetylopentyloamina);
4-Metyloheksano-2-amina (metyloheksanoamina);
4-Metylopentano-2-amina (1,3-dimetylobutyloamina);
5-Metyloheksano-2-amina (1,4-dimetylopentyloamina);
benzfetamina;
katyna**;
katynon i jego analogi, np. mefedron, metedron i α- pirolidynowalerofenon;
dimetamfetamina (dimetyloamfetamina);
efedryna***;
epinefryna **** (adrenalina);
etamiwan;
etyloamfetamina;
etylefryna;
famprofazon;
fenbutrazat;
fenkamfamina;
heptaminol;
hydroksyamfetamina (parahydroksyamfetamina);
izomethepten;
lewometamfetamina;
meklofenoksat;
metylenodioksymetamfetamina;
metyloefedryna***;
metylofenidat;
niketamid;
norfenefryna;
oktodryna (1,5-dimetyloheksyloamina);
oktopamina;
oksylofryna (metylosynefryna);
pemolina;
pentetrazol;
fenyloetyloamina i jej pochodne;
fenmetrazyna;
fenprometamina;
propyloheksedryna;
pseudoefedryna*****;
selegilina;
sybutramina;
strychnina;
tenamfetamina (metylenodioksyamfetamina);
tuaminoheptan
i inne substancje o podobnej strukturze chemicznej lub podobnym działaniu biologicznym.
Z wyjątkiem:
* Klonidyny
* Pochodnych imidazolu do stosowania dermatologicznego, donosowego lub okulistycznego oraz stymulantów umieszczonych w Programie Monitorującym 2020*.
* Bupropion, kofeina, nikotyna, fenylefryna, fenylopropanolamina, pipradrol i synefryna: te substancje są umieszczone w Programie Monitorującym 2020 i nie są traktowane jako substancje zabronione.
** Katyna: jest zabroniona, jeśli jej stężenie w moczu przekroczy wartość 5 µg/ml.
*** Efedryna i metyloefedryna: są zabronione, jeśli stężenie któregoś z wymienionych związków w moczu przekroczy wartość 10 µg/ml.
**** Epinefryna (adrenalina): nie jest zabroniona, jeśli jest stosowana miejscowo, np. donosowo, oftalmologicznie lub w połączeniu ze środkami miejscowo-znieczulającymi.
***** Pseudoefedryna: jest zabroniona, jeśli jej stężenie w moczu przekroczy wartość 150 µg/ml.
S7. NARKOTYKI
Zabronione są narkotyki wymienione poniżej, wraz ze wszystkimi izomerami optycznymi, np. d- i I-, jeśli takie występują
Buprenorfina;
dekstromoramid;
diamorfina (heroina);
fentanyl i jego pochodne;
hydromorfon;
metadon;
morfina;
nikomorfina;
oksykodon;
oksymorfon;
pentazocyna;
petydyna.
S8. KANABINOIDY
Wszystkie naturalne i syntetyczne kannabinoidy są zabronione, np:
* Obecne w konopiach (haszysz, marihuana) i produktach z konopi
* Naturalne i syntetyczne tetrahydrokanabinole (THCs)
* Syntetyczne kanabinoidy, które naśladują działanie THC
Z wyjątkiem:
* Kanabidiolu.
S9. GLIKOKORTYKOIDY
Wszystkie glikokortykoidy są zabronione, jeśli są stosowane doustnie, dożylnie, domięśniowo lub doodbytniczo.
W tym (grupa nie ogranicza się wyłącznie do wymienionych związków):
Betametazon;
budezonid;
kortyzon;
deflazakort;
deksametazon;
flutikason;
hydrokortyzon;
metyloprednizolon;
prednizolon;
prednizon;
triamcinolon.
SUBSTANCJE ZABRONIONE W NIEKTÓRYCH SPORTACH |
P1. BETA-BLOKERY
Beta-blokery są zabronione w wymienionych sportach tylko podczas zawodów, jak również poza zawodami, jeśli zostało to wskazane.
* Łucznictwo (WA)*
* Sporty samochodowe (FIA)
* Bilard (wszystkie dyscypliny) (WCBS)
* Darts (WDF)
* Golf (IGF)
* Strzelectwo (ISSF, IPC)*
* Narciarstwo/snowboard (FIS), w konkurencjach narciarskich: skoki, freestyle aerials/halfpipe, oraz snowboardowych: halfpipe/big air
* Sporty podwodne (CMAS), dotyczy takich dyscyplin lub konkurencji jak: nurkowanie bezdechowe ze stałym balastem z płetwami i bez płetw, pływanie dynamiczne z płetwami i bez płetw pod wodą, nurkowanie bez płetw, Jump Blue apnoea, łowiectwo podwodne, statyczne wstrzymywanie oddechu, strzelectwo basenowe i nurkowanie bezdechowe ze zmiennym balastem.
* Zabronione także poza zawodami
Zabronionymi beta-blokerami są (grupa nie ogranicza się wyłącznie do wymienionych przykładów):
Acebutolol; | labetalol; |
alprenolol; | metypranolol; |
atenolol; | metoprolol; |
betaksolol; | nadolol; |
bisoprolol; | oksprenolol; |
bunolol; | pindolol; |
karteolol; | propranolol; |
karwedilol; | sotalol; |
celiprolol; | tymolol. |
esmolol; |
ZAŁĄCZNIK Nr 2 2
ŚWIATOWY KODEKS ANTYDOPINGOWY
ŚWIATOWY KODEKS ANTYDOPINGOWY
STANDARD
WYŁĄCZEŃ DLA CELÓW
TERAPEUTYCZNYCH
Styczeń 2019 r.
Międzynarodowy standard wyłączeń dla celów terapeutycznych
Międzynarodowy standard wyłączeń dla celów terapeutycznych Światowego Kodeksu Antydopingowego (ISTUE) jest obowiązującym międzynarodowym standardem opracowanym w ramach Światowego programu antydopingowego.
Międzynarodowy standard wyłączeń dla celów terapeutycznych został przyjęty po raz pierwszy w roku 2004 i wszedł w życie 1 stycznia 2005 r. Kolejne poprawki do standardu wprowadzano w latach 2009, 2010 i 2011, 2015 i 2018. Niniejszy dokument uwzględnia przyjęte przez Komitet Wykonawczy WADA 20 listopada 2018 r. Standard wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2019 r.
WADA sprawuje nadzór nad oficjalnym tekstem międzynarodowego standardu wyłączeń dla celów terapeutycznych. Standard jest publikowany w języku angielskim i francuskim. W przypadku sprzeczności pomiędzy wersjami angielską i francuską obowiązującą wersją jest wersja angielska.
Wydawca:
Światowa Agencja Antydopingowa
Stock Exchange Tower 8
800 Place Victoria (Suite 1700)
PO Box 120
Montreal, Quebec
Kanada H4Z 1B7
URL: www.wada-ama.org
Tel: +1 514 904 9232
Faks: +1 514 904 8650
E-mail: code@wada-ama.org
SPIS TREŚCI
CZĘŚĆ PIERWSZA: WSTĘP, POSTANOWIENIA KODEKSU I DEFINICJE
1.0 Wstęp i zakres
2.0 Postanowienia Kodeksu
3. Definicje i interpretacja
CZĘŚĆ DRUGA: STANDARDY I PROCES WYDAWANIA TUE
4. Uzyskiwanie TUE
5. Obowiązki organizacji antydopingowych w zakresie TUE
6. Proces wnioskowania o TUE
7. Proces uznawania TUE
8. Ocena decyzji w sprawie TUE przez WADA
9. Poufność informacji
ANEKS 1:SCHEMAT ARTYKUŁU 4.4 KODEKSU
CZĘŚĆ PIERWSZA: WSTĘP, POSTANOWIENIA KODEKSU I DEFINICJE
1.0 Wstęp i zakres
Międzynarodowy standard wyłączeń dla celów terapeutycznych Światowego Kodeksu Antydopingowego jest obowiązującym Międzynarodowym Standardem opracowanym w ramach Światowego programu antydopingowego.
Zasadniczym celem Międzynarodowego standardu wyłączeń dla celów terapeutycznych jest określenie (a) warunków, które muszą być spełnione, aby można było udzielić zgody na użycie dla celów terapeutycznych (TUE) i tym samym zezwolić na obecność substancji zabronionej w próbce zawodnika lub użyciu lub próbie użycia, posiadanie i/lub podawanie lub próbę podawania zawodnikowi zabronionej substancji lub zabronionej metody w celach terapeutycznych; (b) obowiązków nałożonych na organizacje antydopingowe, dotyczących podejmowania informowania o decyzjach w sprawie TUE; (c) procesu wnioskowania przez zawodnika o TUE; (d) procesu pozwalającego zawodnikowi wnioskować o uznanie TUE przyznanej przez jedną organizację antydopingową przez inną organizację antydopingową; (e) procesu oceny decyzji w sprawie TUE przez WADA; oraz (f) bezwzględnych przepisów o poufności dotyczących procesu TUE.
Stosowane w niniejszym Międzynarodowym Standardzie terminy pisane kursywą są terminami zdefiniowanymi z Kodeksu. Terminy, które zdefiniowano w niniejszym Międzynarodowym Standardzie są podkreślone.
2.0 Postanowienia Kodeksu
Poniższe artykuły Kodeksu z 2015 r. bezpośrednio dotyczą międzynarodowego standardu wyłączeń dla celów terapeutycznych:
Artykuł 4.4 Kodeksu Użycie dla celów terapeutycznych (TUE)
4.4.1 Obecność substancji zabronionej lub jej metabolitów lub markerów, użycie lub próba użycia, posiadanie lub podawanie bądź próba podawania substancji zabronionej lub metody zabronionej w zgodzie z postanowieniami TUE, wydanej zgodnie Międzynarodowym standardem wyłączeń dla celów terapeutycznych, nie będą traktowane jako naruszenia przepisów antydopingowych.
4.4.2 Zawodnik nie będący zawodnikiem szczebla międzynarodowego, składa wniosek o TUE do właściwej krajowej organizacji antydopingowej. Jeżeli krajowa organizacja antydopingowa odrzuci wniosek, zawodnik może odwołać się wyłącznie do organu odwoławczego szczebla krajowego opisanego w Artykułach 13.2.2 i 13.2.3.
4.4.3 Zawodnik będący zawodnikiem szczebla międzynarodowego może odwołać się do właściwej federacji międzynarodowej.
4.4.3.1 W przypadkach, gdy krajowa organizacja antydopingowa już udzieliła zawodnikowi TUE na substancję lub metodę, której sprawa dotyczy, i jeżeli TUE spełnia kryteria określone w Międzynarodowym standardzie wyłączeń dla celów terapeutycznych, wówczas federacja międzynarodowa musi ją uznać. Jeżeli federacja międzynarodowa uważa, że TUE nie spełnia tych kryteriów i odmówi jej uznania, musi o tym bezzwłocznie powiadomić zawodnika i jego krajową organizację antydopingową, uzasadniając odmowę. Zawodnik lub krajowa organizacja antydopingowa mają 21 dni od daty powiadomienia na odwołanie się od takiego rozstrzygnięcia do WADA. Jeżeli odwołanie zostanie skierowane do WADA, TUE przyznane przez krajową organizację antydopingową jest obowiązuje na szczeblu krajowym w przypadku badań w trakcie zawodów i poza zawodami (ale jest nieważne na zawodach szczebla międzynarodowego) do czasu rozstrzygnięcia przez WADA. Jeżeli odwołanie nie zostanie wniesione do WADA, TUE traci ważność do jakichkolwiek celów po upływie okresu 21 dni na złożenie odwołania.
4.4.3.2 Jeżeli zawodnik nie ma jeszcze TUE przyznanej przez właściwą krajową organizację antydopingową na daną substancję lub metodę, zawodnik musi złożyć wniosek o udzielenie TUE bezpośrednio do swojej federacji międzynarodowej, gdy tylko pojawi się taka potrzeba. Jeżeli federacja międzynarodowa (lub krajowa organizacja antydopingowa, jeśli wyraziła zgodę na rozpatrzenie wniosku w imieniu federacji międzynarodowej) odrzuci wniosek zawodnika, musi bezzwłocznie o swoim rozstrzygnięciu wraz z uzasadnieniem poinformować zawodnika. Jeżeli federacja międzynarodowa przyzna zawodnikowi TUE, musi o swoim rozstrzygnięciu poinformować nie tylko zawodnika, ale także jego krajową organizację antydopingową i jeżeli krajowa organizacja antydopingowa uzna, że TUE nie spełnia kryteriów określonych w Międzynarodowym standardzie wyłączeń dla celów terapeutycznych, ma 21 dnia od daty powiadomienia na przekazanie sprawy do oceny przez WADA. Jeżeli krajowa organizacja antydopingowa przekaże sprawę do oceny do WADA, TUE przyznane przez federację międzynarodową pozostaje ważne na szczeblu międzynarodowym badań podczas na zawodach i badań poza zawodami (ale nie jest ważne na zawodach szczebla krajowego) do czasu rozstrzygnięcia przez WADA. Jeżeli krajowa organizacja antydopingowa nie przekaże sprawy do oceny do WADA, TUE przyznane przez federację międzynarodową staje się ważne także na zawodach szczebla krajowego po upływie 21-dniowego okresu przewidzianego na ocenę sprawy.
[Komentarz do Artykułu 4.4.3: jeżeli federacja międzynarodowa odmówi uznania TUE udzielonego przez krajową organizację antydopingową wyłącznie z powodu braku dokumentów medycznych lub innych informacji potrzebnych do zadowalającego wykazania spełnienia kryteriów określonych w międzynarodowym standardzie wyłączeń dla celów terapeutycznych, odwołania nie należy kierować do WADA. Należy uzupełnić dokumentację i ponownie przesłać ją do federacji międzynarodowej.
Jeżeli federacja międzynarodowa podejmie decyzję o przeprowadzeniu badania na zawodniku, który nie jest zawodnikiem klasy międzynarodowej, musi uznać TUE przyznane temu zawodnikowi przez jego krajową organizację antydopingową].
4.4.4 Organizator ważnych wydarzeń sportowych może zażądać, aby zawodnik zwrócił się do niego z wnioskiem o TUE, jeżeli chce używać substancji zabronionej lub metody zabronionej w związku z wydarzeniem sportowym. W takim przypadku:
4.4.4.1 Organizator ważnych wydarzeń sportowych musi umożliwić zawodnikowi złożenie wniosku o TUE, jeżeli jej jeszcze nie uzyskał. Ewentualna wydana TUE jest ważna tylko w związku z tym wydarzeniem sportowym.
4.4.4.2 Gdy zawodnik jest już w posiadaniu TUE wydanej przez jego krajową organizację antydopingową lub federację międzynarodową to, jeżeli TUE spełnia kryteria określone w Międzynarodowym standardzie wyłączeń dla celów terapeutycznych, organizator ważnych wydarzeń sportowych musi je uznać. Jeżeli organizator ważnych wydarzeń sportowych zdecyduje, że TUE nie spełnia tych kryteriów i odmówi jego uznania, musi o swoim rozstrzygnięciu wraz z uzasadnieniem poinformować bezzwłocznie zawodnika.
4.4.4.3 Od rozstrzygnięcia organizatora ważnych wydarzeń sportowych o nieuznaniu TUE lub o niewydaniu TUE można się odwołać do niezależnego organu założonego lub powołanego w tym celu przez organizatora ważnych wydarzeń sportowych. Jeżeli zawodnik nie odwoła się (lub odwołanie będzie nieskuteczne), nie może używać danej substancji lub metody w związku z wydarzeniem sportowym, ale każda TUE wydana przez jego krajową organizację antydopingową lub federację międzynarodową na tą substancję lub metodę pozostaje ważna poza tym wydarzeniem sportowym.
[Komentarz do Artykułu 4.4.4.3: Jako niezależny organ odwoławczy dla konkretnego wydarzenia sportowego może działać na przykład specjalnie powołany w tym celu wydział Trybunału Arbitrażowego ds. Sportu [CAS Ad Hoc Division] lub podobny organ. Tę funkcję może też pełnić WADA. Jeżeli ani CAS, ani WADA nie pełnią tej funkcji, WADA zachowuje prawo (ale nie ma obowiązku) oceny rozstrzygnięć w sprawie TUE podjętych w związku z wydarzeniem sportowym zgodnie z Artykułem 4.4.6].
4.4.5 Jeżeli organizacja antydopingowa zdecyduje się pobrać próbkę od osoby, która nie jest zawodnikiem szczebla międzynarodowego ani zawodnikiem szczebla krajowego i osoba ta używa substancji zabronionej lub metody zabronionej w celach terapeutycznych, organizacja antydopingowa może jej zezwolić na złożenie wniosku o wydanie TUE z datą wsteczną.
4.4.6 WADA, na wniosek zawodnika lub krajowej organizacji antydopingowej, ma obowiązek ocenić decyzję federacji międzynarodowej o nieuznaniu TUE wydanej przez krajową organizację antydopingową. Ponadto WADA, na wniosek krajowej organizacji antydopingowej, ma obowiązek ocenić decyzję federacji międzynarodowej o przyznaniu TUE. WADA może ocenić każdą inną decyzję w sprawie TUE w dowolnym terminie - na wniosek osób, których TUE dotyczy lub z własnej inicjatywy. Jeżeli oceniana decyzja w sprawie TUE spełnia kryteria określone w Międzynarodowym standardzie wyłączeń dla celów terapeutycznych, WADA nie wnosi sprzeciwu. Jeżeli decyzja w sprawie TUE nie spełnia tych kryteriów, WADA cofa ją.
[Komentarz do Artykułu 4.4.6: WADA ma prawo do nałożenia opłaty na pokrycie kosztów (a) każdej oceny, jaką ma obowiązek przeprowadzić zgodnie z Artykułem 4.4.6 i (b) każdej oceny, jaką zdecyduje się przeprowadzić, jeżeli podlegająca ocenie decyzja zostanie cofnięta].
4.4.7 Od każdej decyzji w sprawie TUE, podjętej przez federację międzynarodową (lub krajową organizację antydopingową, jeśli ta zgodziła się na rozpatrzenie wniosku o TUE w imieniu federacji międzynarodowej), która nie została oceniona przez WADA lub która została oceniona przez WADA i nie została cofnięta w wyniku oceny, zawodnik lub krajowa organizacja antydopingowa zawodnika może się odwołać wyłącznie do CAS.
[Komentarz do Artykułu 4.4.7: W takich przypadkach decyzją, od której wnosi się odwołanie, jest decyzja w sprawie TUE podjęta przez federację międzynarodową, a nie decyzja WADA o odmowie oceny decyzji w sprawie TUE lub (w przypadku przeprowadzenia oceny) o pozostawieniu w mocy decyzji w sprawie TUE. Jednakże czas na złożenie odwołania od decyzji w sprawie TUE rozpoczyna bieg dopiero w dniu, w którym WADA poinformuje o swojej decyzji. W każdym razie, bez względu na to, czy decyzja została oceniona przez WADA, czy nie, WADA musi być powiadomiona o złożonym odwołaniu, aby mogła w nim uczestniczyć, jeżeli uzna to za zasadne].
4.4.8 Zawodnik, krajowa organizacja antydopingowa i dotknięta decyzją federacja międzynarodowa może złożyć odwołanie od decyzji WADA o cofnięciu decyzji w sprawie TUE wyłącznie do CAS.
4.4.9. Niepodjęcie działania w rozsądnym czasie w związku z właściwe złożonym wnioskiem o wydanie/uznanie TUE lub ocenę decyzji w sprawie TUE uważane będzie za odrzucenie wniosku.
Artykuł 13.4 Kodeksu Odwołania od TUE
Od TUE przysługuje odwołanie wyłącznie w sposób opisany w Artykule 4.4.
3.0 Definicje i interpretacja
3.1 Wybrane zdefiniowane terminy z Kodeksu z 2015 r., używane w
Międzynarodowym standardzie wyłączeń dla celów terapeutycznych:
ADAMS: Anti-Doping Administration and Management System [Antydopingowy System Administracyjno-Zarządzający] - internetowa baza danych służąca do wprowadzania, przechowywania, udostępniania i raportowania danych ułatwiająca interesariuszom i WADA prowadzenie ich działań antydopingowych zgodnie z przepisami o ochronie danych osobowych.
Podawanie: Udostępnianie, dostarczanie, nadzorowanie, ułatwianie lub inne uczestniczenie przez inną osobę w użyciu lub próbie użycia substancji zabronionej lub metody zabronionej. Definicja nie obejmuje działań personelu medycznego działającego w dobrej wierze i stosującego substancje zabronione lub metody zabronione dla rzeczywistych i zgodnych z prawem celów terapeutycznych lub z innego należycie uzasadnionego powodu, ani działań wiążących się z substancjami zabronionymi, które nie są zabronione podczas badań poza zawodami, chyba że ogół okoliczności świadczy o tym, że takie substancje zabronione nie służą rzeczywistym i legalnym celom terapeutycznym bądź są stosowane w celu poprawienia wyników sportowych.
Niekorzystny wynik analityczny: Raport sporządzony przez laboratorium akredytowane przez WADA lub inne laboratorium zatwierdzone przez WADA, stwierdzający zgodnie z Międzynarodowym standardem dla laboratoriów i związanymi z nim dokumentami technicznymi obecność w próbce substancji zabronionej lub jej metabolitów lub markerów (w tym podwyższone ilości substancji endogennych) lub dowody użycia metody zabronionej.
Organizacja antydopingowa: Sygnatariusz zobowiązany do przyjęcia przepisów dotyczących inicjowania, wdrażania lub egzekwowania dowolnej części procesu Kontroli Dopingowej. Są to między innymi Międzynarodowy Komitet Olimpijski, Międzynarodowy Komitet Paraolimpijski, inni organizatorzy ważnych wydarzeń sportowych przeprowadzający badania podczas swoich wydarzeń sportowych, WADA, federacje międzynarodowe oraz krajowe organizacje antydopingowe.
Zawodnik: Dowolna osoba, która uczestniczy w sporcie na szczeblu międzynarodowym (zgodnie z definicją danej federacji międzynarodowej) lub szczeblu krajowym (zgodnie z definicją krajowej organizacji antydopingowej). Organizacja antydopingowa ma prawo stosować przepisy antydopingowe wobec zawodników, którzy nie są zawodnikami szczebla międzynarodowego ani zawodnikami szczebla krajowego, a tym samym ujmować ich w ramach definicji zawodnika. Wobec zawodnika nie będącego ani zawodnikiem szczebla międzynarodowego, ani zawodnikiem szczebla krajowego, organizacja antydopingowa może zdecydować o: przeprowadzeniu ograniczonych badań lub o rezygnacji z badań, analizie próbek pod kątem jedynie wybranych substancji zabronionych, wymaganiu ograniczonej informacji o miejscu pobytu lub o niewymaganiu jakiejkolwiek informacji o miejscu pobytu, lub o niewymaganiu wyprzedzających TUE. Jednakże jeżeli którykolwiek zawodnik podlegający organizacji antydopingowej biorący udział w zawodach rangi niższej niż międzynarodowa lub krajowa naruszy przepisy antydopingowe określone w Artykułach 2.1, 2.3 lub 2.5, wówczas należy stosować kary określone w Kodeksie (z wyjątkiem Artykułu 14.3.2). Dla celów Artykułu 2.8 i Artykułu 2.9 oraz dla celów informacji i edukacji antydopingowej zawodnikiem jest każda osoba, która uczestniczy w sporcie podlegającym dowolnemu sygnatariuszowi, rządowi lub innej organizacji sportowej uznającej Kodeks.
[Komentarz: Definicja jasno stwierdza, że wszyscy zawodnicy szczebla międzynarodowego i krajowego podlegają przepisom antydopingowym Kodeksu, przy czym dokładne zdefiniowanie sportu szczebla międzynarodowego i krajowego pozostawia się odpowiednio przepisom antydopingowym federacji międzynarodowych i krajowych organizacji antydopingowych. Definicja pozwala także każdej krajowej organizacji antydopingowej rozszerzyć jej program antydopingowy na zawodników innych niż szczebla międzynarodowego i krajowego, uczestniczących w zawodach niższego szczebla lub osoby uprawiające sport dla celów rekreacyjnych i w ogóle nie uczestniczących w zawodach. Krajowa organizacja antydopingowa może, na przykład, zdecydować o zbadaniu zawodników uprawiających sport dla celów rekreacyjnych, jednocześnie rezygnując z wymagania od nich TUE. Jednak za naruszenie przepisów antydopingowych polegające na stwierdzeniu niekorzystnego wyniku analitycznego lub manipulowania wynikami pociąga za sobą wszystkie kary określone w Kodeksie (z wyjątkiem Artykułu 14.3.2). Decyzję odnośnie tego, czy kary stosuje się do zawodników uprawiających sport dla celów rekreacyjnych, którzy nigdy nie uczestniczą w zawodach, pozostawia się krajowej organizacji antydopingowej. Na tej samej zasadzie organizator głównych wydarzeń sportowych organizujący wydarzenie sportowe wyłącznie dla zawodników klasy mistrzowskiej może badać zawodników, ale analizować próbki na obecność substancji zabronionych wyłącznie w określonym zakresie. Informacje i programy edukacyjne dotyczące zwalczania dopingu w sporcie powinny być kierowane do zawodników wszystkich klas].
Kodeks: Światowy Kodeks Antydopingowy.
Zawody: Pojedynczy wyścig, mecz, gra lub konkurs sportowy. Na przykład mecz koszykówki lub finał sprintu na 100 m podczas Igrzysk Olimpijskich. W przypadku wyścigów etapowych lub innych konkursów sportowych, w których nagrody pośrednie przyznawane są codziennie lub w innych odstępach czasu, różnicę między zawodami a wydarzeniem sportowym określają przepisy odpowiedniej federacji międzynarodowej.
Wydarzenie sportowe: Seria indywidualnych zawodów organizowanych łącznie przez jeden organ (np. Igrzyska Olimpijskie, Mistrzostwa Świata FINA lub Igrzyska Panamerykańskie).
Podczas zawodów: O ile przepisy federacji międzynarodowej lub organu zarządzającego wydarzeniem sportowym nie stanowią inaczej, termin "podczas zawodów" oznacza okres zaczynający się dwanaście godzin przed zawodami, w których zawodnik ma uczestniczyć, trwający do końca takich zawodów, a w odniesieniu do procesu pobierania próbek - proces pobierania próbek związany z takimi zawodami.
[Komentarz: Organ zarządzający wydarzeniem sportowym federacji międzynarodowej może określić okres "podczas zawodów", który będzie inny niże okres wydarzenia sportowego].
Zawodnik szczebla międzynarodowego: Zawodnicy uczestniczący w sporcie na szczeblu międzynarodowym zgodnie z definicją danej federacji międzynarodowej, zgodnie z Międzynarodowym standardem badań i śledztw,
[Komentarz: Zgodnie z Międzynarodowym standardem badań i kontroli, federacja międzynarodowa może swobodnie określać kryteria ustalania statusu zawodnika szczebla międzynarodowego, np. stosując ranking, częstotliwość udziału w konkretnych międzynarodowych wydarzeniach sportowych, biorąc pod uwagę rodzaj licencji itp. jednakże kryteria te muszą być opublikowane w jasnej i zwięzłej formie, aby zawodnicy mogli szybko i łatwo ustalić, kiedy staną się zawodnikami klasy międzynarodowej. Na przykład, jeżeli wśród kryteriów jest udział w pewnych międzynarodowych wydarzeniach sportowych, federacja międzynarodowa musi opublikować listę takich międzynarodowych wydarzeń sportowych].
Organizator ważnych wydarzeń sportowych: Kontynentalne stowarzyszenia Krajowych Komitetów Olimpijskich i innych międzynarodowych organizacji wielosportowych, pełniące funkcję organu decyzyjnego wobec kontynentalnych, regionalnych lub innych międzynarodowych wydarzeń sportowych.
Krajowa organizacja antydopingowa organ (lub organy) wyznaczony w danym kraju jako główny podmiot uprawniony i zobowiązany do przyjęcia i wprowadzenia przepisów antydopingowych, kierowania pobieraniem próbek, zarządzaniem wynikami badań oraz przeprowadzaniem rozpraw na szczeblu krajowym. Jeżeli taki organ nie został wyznaczony przez właściwe organy publiczne, krajową organizacją antydopingową jest Narodowy Komitet Olimpijski danego kraju lub podmiot przez niego wyznaczony.
Zawodnik szczebla krajowego: Zawodnicy, którzy nie są zawodnikami szczebla międzynarodowego, uczestniczący we współzawodnictwie sportowym na szczeblu krajowym zgodnie z definicją danej krajowej organizacji antydopingowej i zgodnie z Międzynarodowym standardem badań i śledztw.
Posiadanie: Faktyczne, fizyczne posiadanie lub posiadanie domniemane (które stwierdza się tylko jeżeli osoba sprawuje lub zamierza sprawować wyłączną kontrolę nad substancją/metodą zabronioną lub nieruchomością, na której występuje substancja/metoda zabroniona); z zastrzeżeniem, że jeżeli osoba nie ma wyłącznej kontroli nad substancją/metodą zabronioną lub nieruchomością, na której występuje zabroniona substancja/metoda, domniemane posiadanie można stwierdzić jedynie wówczas, gdy osoba ta wiedziała o obecności zabronionej substancji/metody i zamierzała ją kontrolować. Posiadanie samo w sobie nie stanowi jednak naruszenia przepisów antydopingowych jeżeli przed otrzymaniem przez daną osobę jakiegokolwiek powiadomienia o naruszeniu przez nią przepisów antydopingowych osoba ta podjęła konkretne działania wskazujące, że nigdy nie zamierzała wejść w posiadanie oraz wyrzekła się posiadania, wyraźnie oświadczając to organizacji antydopingowej. Niezależnie od czegokolwiek, co w niniejszej definicji może być z tym sprzeczne, zakup (w tym drogą elektroniczną lub w inny sposób) substancji zabronionej lub metody zabronionej stanowi posiadanie przez osobę, która dokonuje zakupu.
[Komentarz: Zgodnie z powyższą definicją sterydy znalezione w samochodzie zawodnika stanowią naruszenie chyba, że zawodnik udowodni, że ktoś inny używał samochodu; w takim wypadku organizacja antydopingowa musi udowodnić, że chociaż zawodnik nie miał wyłącznej kontroli nad samochodem, zawodnik wiedział o sterydach i zamierzał przejąć kontrolę nad sterydami. Podobnie; w przypadku sterydów znalezionych w domowej apteczce, do której dostęp ma zawodnik i jego/jej małżonka(ek), organizacja antydopingowa musi dowieść, że zawodnik wiedział, że w apteczce znajdowały się sterydy oraz, że zawodnik zamierzał przejąć kontrolę nad sterydami. Czynność zakupu substancji zabronionej stanowi posiadanie, nawet gdy, na przykład, produkt nie dotrze, zostanie odebrany przez kogoś innego lub zostanie wysłany na adres strony trzeciej].
Lista substancji i metod zabronionych: Lista zawierająca substancje zabronione i metody zabronione.
Metoda zabroniona: Każda metoda opisana jako zabroniona na Liście substancji i metod zabronionych.
Substancja zabroniona: Każda substancja lub klasa substancji opisana jako zabroniona na Liście substancji i metod zabronionych.
Sygnatariusze: Podmioty podpisujące Kodeks i wyrażające zgodę na przestrzeganie Kodeksu, zgodnie z Artykułem 23 Kodeksu.
Badania: Elementy procesu kontroli antydopingowej obejmujące planowanie rozkładu badań, pobieranie próbek, obchodzenie się z próbkami oraz przewożenie próbek do laboratorium.
TUE: Wyłączenie dla celów terapeutycznych, zgodnie z opisem w Artykule 4.4.
Użycie: Wykorzystywanie, stosowanie, przyjmowanie, wstrzykiwanie lub spożywanie dowolnym sposobem dowolnej substancji zabronionej lub metody zabronionej.
WADA: Światowa Agencja Antydopingowa.
3.2 Pojęcia zdefiniowane w Międzynarodowym standardzie ochrony prywatności i informacji osobowych użyte w niniejszym Międzynarodowym standardzie wyłączeń dla celów terapeutycznych:
Dane osobowe: Dane, w tym, bez ograniczeń, wrażliwe dane osobowe, odnoszące się do zidentyfikowanego lub możliwego do zidentyfikowania uczestnika lub do innych osób, których dane są przetwarzane wyłącznie w kontekście działań antydopingowych prowadzonych przez organizację antydopingową.
[3.2 Komentarz: Przyjmuje się, że dane osobowe obejmują, między innymi, imię, nazwisko, datę urodzenia, dane kontaktowe zawodnika i jego przynależność do związków sportowych, dane na temat miejsca pobytu, określone wyłączenia dla celów terapeutycznych (jeżeli zostały przyznane), wyniki badań antydopingowych oraz zarządzanie wynikami (w tym postępowania dyscyplinarne, odwoławcze i kary). Do danych osobowych zalicza się także dane osobowe i dane kontaktowe dotyczące innych osób, takich jak lekarze i inne osoby pracujące z zawodnikiem, leczące zawodnika lub pomagające zawodnikowi w kontekście działań antydopingowych. Takie informacje są danymi osobowymi i są regulowane niniejszym standardem podczas ich przetwarzania, bez względu na to, czy dana osoba nadal uczestnicy w zorganizowanym sporcie].
3.3 Zdefiniowane pojęcia specyficzne dla Międzynarodowego standardu wyłączeń dla celów terapeutycznych:
Terapeutyczny: Dotyczący leczenia stanu chorobowego przy pomocy środków lub metod leczniczych; lub dotyczący zapewniania leczenia bądź pomagania w leczeniu.
Komisja ds. wyłączeń dla celów terapeutycznych (TUEC): zespół powołany przez organizację antydopingową do rozpatrywana wniosków o TUE.
Komisja ds. wyłączeń dla celów terapeutycznych WADA (WADA TUEC): zespół powołany przez WADA do oceny decyzji w sprawie TUE wydanych przez inne organizacje antydopingowe.
3.4 Interpretacja:
3.4.1 Jeżeli nie stwierdzono inaczej, odwołania do artykułów są odwołaniami do artykułów Międzynarodowego standardu wyłączeń dla celów terapeutycznych.
3.4.2 Komentarze do różnych postanowień Międzynarodowego standardu wyłączeń dla celów terapeutycznych są należy wykorzystywać przy interpretacji Międzynarodowego standardu.
3.4.3 WADA sprawuje nadzór nad oficjalnym tekstem międzynarodowego standardu wyłączeń dla celów terapeutycznych, który jest publikowany w języku angielskim i francuskim. W przypadku sprzeczności pomiędzy wersjami angielską i francuską obowiązującą wersją jest wersja sporządzona w języku angielskim.
CZĘŚĆ DRUGA: STANDARDY I PROCES WYDAWANIA TUE
4.0 Uzyskiwanie TUE
4.1 Zawodnik może otrzymać TUE, jeżeli (i tylko jeżeli) potrafi wykazać, że spełniony został każdy z poniższych warunków:
a. Dana substancja zabroniona lub metoda zabroniona jest potrzebna do leczenia ostrego lub przewlekłego stanu chorobowego tak, że jeżeli substancja zabroniona lub metoda zabroniona nie zostałaby zastosowana, zawodnik doznałby znacznego uszczerbku na zdrowiu.
b. Istnieje bardzo małe prawdopodobieństwo, że użycie substancji zabronionej lub metody zabronionej w celach terapeutycznych przyczyni się do poprawienia wyników sportowych w stopniu wyższym, niż poprawa, jakiej można by oczekiwać od zawodnika po powrocie do stanu zdrowia po zakończeniu leczenia ostrego lub chronicznego stanu chorobowego.
c. Nie istnieje rozsądna terapeutyczna alternatywa wobec użycia substancji zabronionej lub metody zabronionej.
d. Konieczność użycia substancji zabronionej lub metody zabronionej nie może wynikać, całkowicie lub częściowo, z wcześniejszego używania (bez TUE) substancji lub metody, która była zabroniona w czasie, gdy była używana.
[Komentarz do 4.1: W przypadku podejmowania przez TUEC decyzji o uznaniu lub nieuznaniu TUE wydanej przez inną organizację antydopingową (por. Artykuł 7 poniżej) oraz w przypadku oceny przez WADA decyzji o wydaniu (lub niewydaniu) TUE (por. Artykuł 8 poniżej), istota zagadnienia będzie taka sama, jak w przypadku TUEC analizującego, na podstawie Artykułu 6 (por. niżej), wniosek o TUE, tj. czy zawodnik wykazał, na zasadzie uprawdopodobnienia, że wszystkie warunki wymienione w artykule 4.1 zostały spełnione?]
Podczas oceny wniosków i sprawdzania, czy spełniają one powyższe kryteria w odniesieniu do konkretnego stanu chorobowego pomocny może być dokument przygotowany przez WADA, zatytułowany "Informacje medyczne uzasadniające decyzje TUEC", dostępny na stronie internetowej WADA].
4.2 O ile nie ma zastosowania żaden z wyjątków określonych w Artykule 4.3, zawodnik, który musi używać substancji zabronionej lub metody zabronionej w celach terapeutycznych musi uzyskać TUE zanim użyje lub wejdzie w posiadanie danej substancji lub metody.
4.3 Zawodnik może otrzymać zgodę na używanie substancji zabronionej lub metody zabronionej w celach terapeutycznych ze skutkiem wstecznym (tzn. wsteczne TUE), wyłącznie jeżeli:
a. Konieczne było leczenie natychmiastowe lub leczenie ostrego stanu chorobowego, lub
b. Z powodu innych wyjątkowych okoliczności zawodnik nie miał wystarczającego czasu lub możliwości złożenia wniosku o TUE lub TUEC nie miała wystarczająco dużo czasu bądź możliwości rozpatrzenia wniosku przed kontrolą antydopingową, lub
c. Zgodnie z obowiązującymi przepisami zawodnik (zob. komentarz do Artykułu 5.1) musiał lub mógł (zob. Artykuł 4.4.5 Kodeksu) złożyć wniosek o wsteczne TUE, lub
[Komentarz do 4.3 (c): Zawodnikom, o których tu mowa, zdecydowanie zaleca się posiadanie przygotowanej dokumentacji medycznej wykazującej wypełnienie przez nich warunków uzyskiwania TUE, wyszczególnionych w Artykule 4.1, na wypadek konieczności wystąpienia o wsteczną TUE po pobraniu próbki]
d. WADA i organizacja antydopingowa, do której wniosek o wsteczne TUE został lub zostanie złożony, przyznają, że zgodnie z zasadą sprawiedliwości i uczciwości należy przyznawać wsteczne TUE.
[Komentarz do 4.3 (d): jeżeli WADA i/lub organizacja antydopingowa nie wyrażą zgody na zastosowanie Artykułu 4.3 (d), to takiej decyzji nie można podważyć ani w ramach obrony w postępowaniu o naruszenie przepisów antydopingowych ani poprzez odwołanie, ani w żaden inny sposób].
5.0 Obowiązki organizacji antydopingowych w zakresie TUE
5.1 Artykuł 4.4 Kodeksu określa (a) które organizacje antydopingowe mają prawo podejmować decyzje w sprawie TUE; (b) jak decyzje w sprawie TUE powinny być uznawane i szanowane przez inne organizacje antydopingowe; oraz (c) kiedy decyzje w sprawie TUE mogą być poddawane ocenie i kiedy można od nich wnosić odwołania.
[Komentarz 5.1: Zob. Aneks 1 - schemat z podsumowaniem kluczowym postanowień Artykułu 4.4 Kodeksu.
Artykuł 4.4.2 Kodeksu stanowi, że krajowa organizacja antydopingowa ma prawo podejmować decyzje o TUE w odniesieniu do zawodników, którzy nie są zawodnikami szczebla międzynarodowego. W przypadku sporu odnośnie tego, która krajowa organizacja antydopingowa powinna rozpatrywać wniosek o TUE zawodnika, który nie jest zawodnikiem szczebla międzynarodowego, rozstrzygnięcia dokonuje WADA. Rozstrzygnięcie WADA w tej sprawie jest ostateczne i nie podlega procedurze odwoławczej.
Jeżeli zgodnie z wymogami krajowej polityki i rozporządzeń wykonawczych krajowa organizacja antydopingowa w swoich planach rozkładu badań traktuje pewne dyscypliny sportowe priorytetowo (zgodnie z Artykułem 4.4.1 Międzynarodowego standardu badań i śledztw), może ona odmówić rozpatrzenia wniosków o wyprzedzające TUE, złożonych przez zawodników reprezentujących niektóre lub wszystkie dyscypliny niebędące dyscyplinami priorytetowymi, ale musi w takim przypadku zezwolić każdemu takiego zawodnikowi, od którego zostanie pobrana próbka, na złożenie wniosku o wydanie wstecznej TUE. Krajowa organizacja antydopingowa powinna podać taką politykę do publicznej wiadomości na swojej stronie internetowej],
5.2 Każda organizacja antydopingowa, federacja międzynarodowa i organizator ważnych wydarzeń sportowych musi powołać Komisję ds. wyłączeń dla celów terapeutycznych (TUEC), której zadaniem będzie sprawdzanie, czy wnioski o udzielenie lub uznanie TUE spełniają warunki określone w Artykule 4.1.
[Komentarz do 5.2: Chociaż organizator ważnych wydarzeń sportowych może zdecydować o automatycznym uznaniu dotychczas wydanych TUE, to musi istnieć mechanizm umożliwiający zawodnikom uczestniczącym w wydarzeniu sportowym uzyskanie nowych TUE, jeżeli zajdzie taka potrzeba. Organizatorowi ważnych wydarzeń sportowych pozostawia się decyzję o powołaniu w tym celu własnej TUEC lub scedowaniu tego zadania na stronę trzecią na mocy umowy (np. porozumienia sportowego). W każdym przypadku zawodnicy uczestniczący we współzawodnictwie w takich wydarzeniach sportowych muszą mieć możliwość uzyskania TUE szybko i sprawnie przed rozpoczęciem współzawodnictwa].
a. W skład TUEC powinno wchodzić co najmniej trzech lekarzy posiadających doświadczenie w zakresie opieki i leczenia zawodników oraz doskonałą wiedzę z zakresu medycyny klinicznej, sportowej i wyczynowej. W przypadkach dotyczących zawodników z upośledzeniami, co najmniej jeden członek TUEC powinien mieć ogólne doświadczenie w zakresie opieki i leczenia zawodników z upośledzeniami lub konkretne doświadczenie w zakresie upośledzenia, którym dotknięty jest zawodnik.
b. Aby zapewnić niezależność decyzji, większość członków danej TUEC nie powinna pełnić żadnej roli politycznej w organizacji antydopingowej, która ich powołała. Wszyscy członkowie TUEC podpisują oświadczenie o braku konfliktu interesów i o zachowaniu poufności. (Wzór oświadczenia można pobrać ze strony internetowej WADA).
5.3 Każda krajowa organizacja antydopingowa, federacja międzynarodowa i organizator ważnych wydarzeń sportowych musi ustanowić jasny proces składania wniosków o TUE do TUEC, zgodny z wymogami niniejszego Międzynarodowego standardu. Musi także podać do ogólnej wiadomości szczegóły tego procesu, tj. przynajmniej opublikować informacje w dobrze widocznym miejscu na swojej stronie internetowej oraz przesłać je do WADA. WADA może opublikować te informacje na swojej własnej stronie internetowej.
5.4 Każda krajowa organizacja antydopingowa, federacja międzynarodowa i organizator ważnych wydarzeń sportowych musi bezzwłocznie ogłaszać (w języku angielskim lub francuskim] wszystkie decyzje swojej TUEC w sprawie wydania lub odmowy wydania TUE oraz wszystkie decyzje uznające lub odmawiające uznania decyzji w sprawie TUE podjętych przez inne organizacje antydopingowe, za pomocą systemu ADAMS lub dowolnego innego systemu zatwierdzonego przez WADA. W przypadku wydanych TUE należy podać (w języku angielskim lub francuskim):
a. nie tylko zatwierdzoną substancję lub metodę, ale także dozwoloną dawkę (dawki), częstotliwość i drogę podawania, czas ważności TUE oraz wszelkie warunki określone w związku z TUE; oraz
b. formularz wniosku o TUE oraz istotne informacje kliniczne (przetłumaczone na język angielski lub francuski) dowodzące, że w związku z TUE zostały spełnione warunki określone w Artykule 4.1 (dostępne tylko WADA, krajowej organizacji antydopingowej zawodnika i federacji międzynarodowej zawodnika oraz organizatora ważnych wydarzeń sportowych organizującego wydarzenie sportowe, w którym zawodnik chce brać udział].
[Komentarz do 5.4: System ADAMS znacznie ułatwia proces uznawania TUE].
5.5 Gdy krajowa organizacja antydopingowa wydaje zawodnikowi TUE, musi go ostrzec na piśmie (a) że TUE jest ważne jedynie na szczeblu krajowym oraz (b) że jeżeli zawodnik stanie się zawodnikiem szczebla międzynarodowego lub będzie uczestniczył w międzynarodowym wydarzeniu sportowym wydane TUE nie będzie ważne w tym kontekście chyba, że zostanie uznane przez właściwą federację międzynarodową lub organizatora ważnych wydarzeń sportowych zgodnie z Artykułem 7.1. Następnie krajowa organizacja antydopingowa powinna pomóc zawodnikowi w ustaleniu, kiedy zawodnik musi przedłożyć TUE federacji międzynarodowej lub organizatorowi ważnych wydarzeń sportowych z wnioskiem o jej uznanie oraz powinna pomagać zawodnikowi w procesie uznawania wydanej TUE.
5.6 Każda federacja międzynarodowa i organizator ważnych wydarzeń sportowych musi opublikować ogłoszenie (tj. przynajmniej umieścić je w dobrze widocznym miejscu na swojej stronie internetowej oraz wysyłać je do WADA) określające wyraźnie (1) którzy zawodnicy podlegający ich kompetencjom, i kiedy, mają obowiązek złożyć do nich wniosek o TUE; (2) które decyzje w sprawie TUE wydane przez inne organizacje antydopingowe zostaną automatycznie uznane i niewymagane będzie złożenie ponownego wniosku, zgodnie z Artykułem 7.1(a); oraz (3) które decyzje w sprawie TUE wydane przez inne organizacje antydopingowe muszą być przedstawione im do uznania, zgodnie z Artykułem 7.1(b). WADA może opublikować takie ogłoszenie na swojej własnej stronie internetowej.
5.7 Każda TUE, którą zawodnik uzyskał od krajowej organizacji antydopingowej, traci ważność jeżeli zawodnik stanie się zawodnikiem szczebla międzynarodowego lub gdy uczestniczy w międzynarodowym wydarzeniu sportowym, do czasu uznania takiej TUE przez odpowiednią federację międzynarodową zgodnie z Artykułem 7.0. TUE, którą zawodnik otrzymał od federacji międzynarodowej nie jest ważna gdy zawodnik uczestniczy w międzynarodowym wydarzeniu sportowym zorganizowanym przez organizatora ważnych wydarzeń sportowych tak długo, jak długo organizator ważnych wydarzeń sportowych nie uzna danej TUE zgodnie z Artykułem 7.0. Jeżeli federacja międzynarodowa lub organizator ważnych wydarzeń sportowych (w zależności od sytuacji) odmówi uznania TUE, wówczas (z zastrzeżeniem prawa zawodnika do oceny i odwołania) takie TUE nie może być wobec tej federacji międzynarodowej lub organizatora ważnych wydarzeń sportowych usprawiedliwieniem obecności, użycia, posiadania lub podania substancji zabronionej lub metody zabronionej określonej w TUE.
6.0 Proces wnioskowania o TUE
6.1 Zawodnik, który potrzebuje TUE powinien jak najszybciej złożyć stosowny wniosek. W przypadku substancji zakazanych jedynie podczas zawodów zawodnik powinien złożyć wniosek o TUE na co najmniej trzydzieści (30) dni przed swoimi następnymi zawodami chyba, że sytuacja jest awaryjna lub wyjątkowa. Zawodnik składa wniosek do swojej krajowej organizacji antydopingowej, federacji międzynarodowej i/lub organizatora ważnych wydarzeń sportowych (w zależności od sytuacji) na formularzu wniosku o TUE. Organizacje antydopingowe udostępnią na swoich stronach internetowych formularz wniosku, jaki powinni wypełnić zawodnicy. Formularz musi być opracowany na podstawie wzoru dostępnego na stronie WADA. Wzór może być zmieniony przez organizacje antydopingowe tak, by obejmował dodatkowe informacje, ale nie wolno usuwać z wzoru żadnych jego części ani pozycji.
6.2 Zawodnik powinien przesłać wniosek o TUE do właściwej organizacji antydopingowej za pomocą systemu ADAMS lub w inny sposób określony przez organizację antydopingową. Do formularza wniosku należy dołączyć:
a. oświadczenie lekarza o odpowiednich kwalifikacjach potwierdzające, że zawodnik musi używać substancji zabronionej lub metody zabronionej w celach terapeutycznych; oraz
b. pełną historię medyczną, wraz z dokumentacją przygotowaną przez pierwszego diagnozującego lekarza (o ile to możliwe) oraz wyniki wszystkich badań, badań laboratoryjnych oraz obrazowań medycznych istotnych dla wniosku.
[Komentarz do 6.2 (b): Informacje przedkładane w związku z diagnozą, leczeniem lub okresem ważności powinny być przygotowane z uwzględnieniem dokumentu WADA zatytułowanego "Informacje medyczne uzasadniające decyzje TUEC"].
6.3 Zawodnik powinien zachować pełną kopię wniosku o TUE oraz wszystkich materiałów i informacji przedstawionych na poparcie wniosku.
6.4 Wniosek o TUE zostanie rozpatrzony przez TUEC dopiero po otrzymaniu właściwie przygotowanego wniosku wraz z wszystkimi istotnymi dokumentami. Wnioski niepełne będą zwracane do zawodnika do uzupełnienia i ponownego złożenia.
6.5 TUEC może zażądać od zawodnika lub jego lekarza wszelkich dodatkowych informacji, badań lub obrazowań lub innych informacji, jakie uzna za konieczne w celu rozpatrzenia wniosku zawodnika i/lub może zwrócić się o pomoc do takich innych ekspertów z dziedziny medycyny lub innych, jakich uzna za właściwych.
6.6 Wszelkie koszty poniesione przez zawodnika w związku z przygotowaniem wniosku o TUE oraz uzupełnieniem go zgodnie z wymaganiami TUEC ponosi zawodnik.
6.7 TUEC podejmuje decyzję o wydaniu lub odmowie wydania TUE jak najszybciej i zwykle (tzn. jeżeli nie pojawią się okoliczności wyjątkowe) w ciągu maksymalnie 21 dni od otrzymania pełnego wniosku. Gdy wniosek o TUE zostanie złożony w rozsądnym terminie przed wydarzeniem sportowym, TUEC musi dołożyć wszelkich starań, aby wydać decyzję przed rozpoczęciem wydarzenia sportowego.
6.8 Decyzja TUEC musi być zakomunikowana zawodnikowi na piśmie i musi być udostępniona WADA oraz innym organizacjom antydopingowym za pomocą systemu ADAMS lub dowolnego innego systemu zatwierdzonego przez WADA, zgodnie z Artykułem 5.4.
a. Decyzja o wydaniu TUE musi określać dawkę (dawki), częstotliwość, drogę podawania oraz czas podawania substancji zabronionej lub metody zabronionej, na użycie której TUEC wyraża zgodę oraz odzwierciedlać okoliczności kliniczne a także zawierać wszystkie inne warunki nałożone w związku z TUE.
b. Decyzja o odmowie wydania TUE musi zawierać uzasadnienie odmowy.
6.9 Każda TUE wydawana jest na czas określony przez TUEC, po upływie którego TUE automatycznie wygasa, jeżeli zawodnik chce kontynuować używanie substancji zabronionej lub metody zabronionej po dacie ważności TUE, musi złożyć wniosek o wydanie nowej TUE z dużym wyprzedzeniem, aby Komisja TUEC miała wystarczająco dużo czasu na podjęcie decyzji w sprawie wniosku przed datą wygaśnięcia aktualnego TUE.
[Komentarz do 6.9: Czas ważności powinien być ustalony z uwzględnieniem dokumentu "Informacje medyczne uzasadniające decyzje TUEC"].
6.10 TUE zostanie cofnięta przed upływem daty ważności jeżeli zawodnik nie spełnia bezzwłocznie wszystkich wymagań lub warunków nałożonych przez organizację antydopingową wydającą TUE. TUE może być także cofnięta po ocenie dokonanej przez WADA lub w wyniku odwołania.
6.11 Gdy wkrótce po upływie ważności TUE udzielonej na daną substancję zabronioną uzyskany zostanie niekorzystny wyniki analizy lub gdy TUE zostanie cofnięta lub uchylona, organizacja antydopingowa dokonująca wstępnej oceny niekorzystnego wyniku analizy (Artykuł 7.2 Kodeksu) podejmuje decyzję, czy wynik wskazuje na użycie substancji zabronionej przed upływem ważności, wycofaniem lub uchyleniem TUE. Jeżeli tak, takie użycie (oraz skutkująca nim obecność substancji zabronionej w próbce zawodnika) nie stanowi naruszenia przepisów antydopingowych.
6.12 W przypadku, gdy po udzieleniu TUE okaże się, że zawodnik wymaga dawki, częstotliwości, drogi lub czasu podawania substancji zabronionej lub metody zabronionej istotnie różniącej się od określonej w TUE, musi złożyć wniosek o nowe TUE. Jeżeli obecność, użycie, posiadanie lub podawanie substancji zabronionej lub metody zabronionej nie jest spójne z warunkami udzielonej TUE, fakt że zawodnik otrzymał TUE nie uniemożliwia stwierdzenia naruszenia przepisów antydopingowych.
7.0 Proces uznawania TUE
7.1 Zgodnie z Artykułem 4.4 Kodeksu organizacje antydopingowe mają obowiązek uznać TUE przyznane przez inne organizacje antydopingowe, jeżeli spełniają one warunki określone w Artykule 4.1. Dlatego jeżeli zawodnik, który zaczął podlegać wymaganiom w zakresie TUE określonym przez federację międzynarodową lub organizatora ważnych wydarzeń sportowych, jest już w posiadaniu TUE, nie powinien składać wniosku o nowe TUE do federacji międzynarodowej lub organizatora ważnych wydarzeń sportowych. Zamiast tego:
a. Federacja międzynarodowa lub organizator ważnych wydarzeń sportowych może opublikować informację, że będzie automatycznie uznawała decyzje w sprawie TUE podjęte zgodnie z Artykułem 4.4 Kodeksu (lub pewne kategorie takich decyzji, np. decyzje podjęte przez określone organizacje antydopingowe lub decyzje dotyczące konkretnych substancji zabronionych) pod warunkiem, że takie decyzje w sprawie TUE zostały zgłoszone zgodnie z Artykułem 5.4 i dlatego są dostępne i mogą być w związku z tym ocenione przez WADA. Jeżeli TUE zawodnika mieści się w kategorii TUE, które są automatycznie uznawane w ten sposób z chwilą udzielenia TUE, zawodnik nie musi podejmować żadnego dalszego działania.
[Komentarz 7.1(a): Aby zmniejszyć obciążenia zawodników zdecydowanie zaleca się automatyczne uznawanie decyzji w sprawie TUE po ich ogłoszeniu zgodnie z Artykułem 5.4. Jeżeli federacja międzynarodowa lub organizator ważnych wydarzeń sportowych nie chce automatycznie uznawać wszystkich takich decyzji, powinien automatycznie uznawać ich jak najwięcej, np. publikując listę organizacji antydopingowych, których decyzje w sprawie TUE będzie uznawał automatycznie i/lub listę tych substancji zabronionych, dla których będzie automatycznie uznawał TUE. Publikacja powinna być dokonywana w sposób określony w Artykule 5.3, tzn. powiadomienie powinno być umieszczone na stronie internetowej federacji międzynarodowej i wysłane do WADA oraz do krajowych organizacji antydopingowych].
b. Jeżeli decyzje w sprawie TUE nie są uznawane automatycznie zawodnik składa wniosek o uznanie TUE do federacji międzynarodowej lub organizatora ważnych wydarzeń sportowych, albo za pośrednictwem systemu ADAMS albo w sposób określony przez federację międzynarodową lub organizatora ważnych wydarzeń sportowych. Do wniosku należy dołączyć kopię TUE oraz pierwotny wniosek o TUE i materiały uzupełniające, o których mowa w Artykułach 6.1 i 6.2 (chyba że organizacja antydopingowa, która przyznała TUE, już udostępniła TUE i materiały uzupełniające za pomocą systemu ADAMS lub innego systemu zatwierdzonego przez WADA, zgodnie z Artykułem 5.4).
7.2 Niekompletne wnioski o uznanie TUE będą zwracane zawodnikowi do uzupełniania i ponownego złożenia. Ponadto TUEC może zażądać od zawodnika lub jego lekarza wszelkich dodatkowych informacji, badań lub obrazowań lub innych informacji, jakie uzna za konieczne do rozpatrzenia wniosku zawodnika o uznanie TUE; i/lub może zwrócić się o pomoc do takich ekspertów z dziedziny medycyny lub innych dziedzin, jakich uzna za właściwych.
7.3 Wszelkie koszty poniesione przez zawodnika w związku ze składaniem wniosku o uznanie TUE i uzupełnianiem go zgodnie z wymaganiami TUEC ponosi zawodnik.
7.4 TUEC podejmuje decyzję o uznaniu lub nieuznaniu TUE niezwłocznie, zwykle (tzn. jeżeli nie pojawią się okoliczności wyjątkowe) w ciągu maksymalnie 21 dni od otrzymania pełnego wniosku o uznanie. Gdy wniosek zostanie złożony w rozsądnym terminie przed wydarzeniem sportowym, TUEC musi dołożyć wszelkich starań, aby wydać decyzję przed rozpoczęciem wydarzenia sportowego.
7.5 Zawodnik jest informowany na piśmie o decyzji TUEC. Decyzja ta jest też udostępniana WADA i innym organizacjom antydopingowym za pomocą systemu ADAMS lub dowolnego innego systemu zatwierdzonego przez WADA. Decyzja o nieuznaniu TUE musi zawierać uzasadnienie nieuznania.
8.0 Ocena decyzji w sprawie TUE przez WADA
8.1 Zgodnie z Artykułem 4.4.6Kodeksuw pewnych przypadkach WADA musi ocenić decyzje federacji międzynarodowej w sprawie TUE oraz może oceniać wszelkie inne decyzje w sprawie TUE, zawsze w celu ustalenia zgodności z warunkami Artykułu 4.1. W celu przeprowadzenia takiej oceny WADA powoła komisję WADA TUEC, spełniającą wymagania Artykułu 5.2.
8.2 Każdy wniosek o ocenę składa się do WADA na piśmie wraz z opłatą określoną przez WADA, a także wraz z kopiami wszystkich informacji określonych w Artykule 6.2 (lub, w przypadku oceny odmowy TUE, wszystkich informacji, które zawodnik dostarczył w związku z pierwotnym wnioskiem o TUE). Kopia wniosku musi być przekazana stronie, której decyzja będzie przedmiotem oceny, oraz zawodnikowi (jeżeli zawodnik nie wnioskuje o ocenę).
8.3 Gdy złożony zostanie wniosek o ocenę decyzji w sprawie TUE, której WADA nie ma obowiązku rozpatrywać, WADA informuje zawodnika niezwłocznie po otrzymaniu wniosku o tym czy przedłoży decyzję w sprawie TUE do rozpatrzenia i oceny przez WADA TUEC. Jeżeli WADA zdecyduje się nie przekazywać decyzji w sprawie TUE do oceny przez WADA TUEC, zwraca wniesioną opłatę zawodnikowi. Każda decyzja WADA o nieprzekazaniu decyzji w sprawie TUE do oceny przez WADA TUEC jest ostateczna i nie przysługuje od niej odwołanie. Niemniej jednak, nadal można wnieść odwołanie od decyzji w sprawie TUE zgodnie z Artykułem 4.4.7 Kodeksu.
8.4 Gdy wniosek dotyczy oceny wydanej przez federację międzynarodową decyzji w sprawie TUE, którą WADA ma obowiązek ocenić, WADA może mimo tego przekazać sprawę z powrotem do federacji międzynarodowej z prośbą (a) o przedstawienie wyjaśnień (na przykład, jeżeli uzasadnienie przedstawione w decyzji jest niejasne); i/lub (b) ponowne rozpatrzenie decyzji w sprawie TUE przez federację międzynarodową (na przykład, jeżeli odrzucono wniosek o TUE tylko z powodu braku badań medycznych lub innych informacji wymaganych w celu wykazania, że spełnione zostały warunki określone w Artykule 4.1).
8.5 Gdy wniosek o ocenę zostanie przekazany do WADA TUEC, ta może zwrócić się do organizacji antydopingowej i/lub zawodnika o dostarczenie dodatkowych informacji, w tym dodatkowych badań zgodnie z Artykułem 6.5 oraz może zwracać się o pomoc do ekspertów z dziedziny medycyny lub innych dziedzin nauki, jakich uzna za właściwych.
8.6 WADA TUEC uchyla każdą wydaną TUE, która nie spełnia warunków Artykułu 4.1. jeżeli uchylona TUE jest TUE wyprzedzającą (a nie TUE ze skutkiem wstecznym), to uchylenie staje się skuteczne w dniu określonym przez WADA (który nie może być wcześniejszy od dnia powiadomienia zawodnika przez WADA). Takiego uchylenia nie stosuje się wstecznie, a wyniki zawodnika uzyskane przed takim powiadomieniem nie zostają unieważnione. Jednakże, jeżeli uchylenie dotyczy TUE wstecznego, to uchylenie również działa wstecznie.
8.7 WADA TUEC uchyla każdą odmowę udzielenia TUE, w przypadku której wniosek o udzielenie TUE spełniał warunki Artykułu 4.1, tzn. udziela TUE, której wcześniej odmówiono.
8.8 W przypadku oceny przez WADA TUEC decyzji federacji międzynarodowej, przekazanej jej do oceny zgodnie z Artykułem 4.4.3 Kodeksu (ocena obowiązkowa), WADA TUEC może zażądać, aby organizacja antydopingowa "przegrywająca" ocenę (tzn. organizacja antydopingowa, której poglądu WADA TUEC nie podtrzyma) (a) zwróciła opłatę stronie, która skierowała decyzję do WADA (jeżeli dotyczy); i/lub (b) zapłaciła koszy poniesione przez WADA w związku z taką oceną, w zakresie, w jakim nie zostały one pokryte przez opłatę.
8.9 Gdy WADA TUEC cofnie decyzję w sprawie TUE, którą według swego uznania WADA zdecydowała się ocenić, WADA może zażądać, aby organizacja antydopingowa, która podjęła decyzję, zapłaciła koszty poniesione przez WADA w związku z taką oceną.
8.10 WADA informuje o decyzji WADA TUEC i jej uzasadnieniu zawodnika oraz jego krajową organizację antydopingową i federację międzynarodową (oraz, w stosownych przypadkach, organizatora ważnych wydarzeń sportowych).
9.0 Poufność Informacji
9.1 Gromadzenie, przechowywanie, przetwarzanie, ujawnianie i posiadanie danych osobowych w procesie TUE przez organizacje antydopingowe i WADA musi być zgodne z międzynarodowym standardem ochrony prywatności i danych osobowych.
9.2 Zawodnik ubiegający się o wydanie lub uznanie TUE ma obowiązek dostarczenia pisemnej zgody:
a. na przekazywanie wszystkich informacji dotyczących wniosku członkom wszystkich TUEC uprawnionych na mocy niniejszego Międzynarodowego standardu do oceny akt sprawy oraz, w zależności od potrzeb, innym niezależnym ekspertom medycznym lub naukowym, a także wszystkim osobom (w tym pracownikom WADA), które zajmują się zarządzaniem, oceną lub odwołaniami od TUE;
b. na to, by lekarz zawodnika dostarczał TUEC na jej żądanie wszystkich informacji dotyczących zdrowia, jakie TUEC uzna za konieczne w celu rozpatrzenia i podjęcia decyzji w sprawie wniosku zawodnika, oraz
c. udostępnienie decyzji w sprawie wniosku wszystkim organizacjom antydopingowym uprawnionym do przeprowadzania badań i/lub zarządzania wynikami zawodnika.
[Komentarz do 9.2: Przed zebraniem danych osobowych lub uzyskaniem zgody zawodnika organizacja antydopingowa przekazuje zawodnikowi informacje, o których mowa w Artykule 7.1 Międzynarodowego standardu ochrony prywatności i danych osobowych].
9.3 Wniosek o udzielenie TUE rozpatruje się zgodnie z zasadami ścisłej tajemnicy lekarskiej. Członkowie TUEC, niezależni eksperci i pracownicy organizacji antydopingowej zajmujący się sprawą wykonują wszystkie swoje działania zgodnie z zasadami ścisłej poufności i podpisują umowy o zachowaniu tajemnicy. W szczególności jako poufne muszą być traktowane:
a. Wszelkie informacje medyczne oraz dane udostępnione przez zawodnika i lekarza(y) sprawującego opiekę nad zawodnikiem.
b. Wszystkie szczegóły wniosku, w tym nazwisko lekarza(y) uczestniczącego w procesie.
9.4 Zawodnik, który chce cofnąć prawo TUEC do uzyskiwania informacji na temat jego zdrowia w jego imieniu, musi pisemnie powiadomić o tym fakcie swego lekarza. W konsekwencji takiej decyzji wniosek zawodnika o wydanie TUE lub o uznanie aktualnej TUE będzie uznany za wycofany bez wydania/uznania TUE.
9.5 Organizacje antydopingowe wykorzystują informacje dostarczone przez zawodnika w związku z wnioskiem o TUE wyłącznie w celu oceny wniosku oraz w kontekście ewentualnych śledztw i postępowań w związku z naruszeniem przepisów antydopingowych.
ANEKS 1:SCHEMAT ARTYKUŁU 4.4 KODEKSU
1. Procedura TUE w przypadku zawodnika, nie będącym zawodnikiem szczebla międzynarodowego w chwili gdy zaszła potrzeba uzyskania TUE
2. Zawodnik zgłasza udział w wydarzeniu sportowym, w ramach którego organizator ważnych zawodów sportowych (OWZS) ma własne wymagania TUE
3. Procedura TUE w przypadku zawodnika będącego zawodnikiem szczebla międzynarodowego (a więc podlegającego wymaganiom federacji międzynarodowej (FM) dotyczącym TUE) w chwili gdy zaszła potrzeba uzyskania TUE
ANEKS 2: WZÓR FORMULARZA WNIOSKU O TUE
Określenie organizacji antydopingowej |
(Logo lub nazwa organizacji antydopingowej) |
FORMULARZ WNIOSKU o wyłączenie dla celów terapeutycznych (TUE)
Proszę wypełnić wszystkie części drukowanymi literami lub pismem maszynowym. Zawodnicy wypełniają część 1, 5, 6 i 7; lekarz wypełnia część 2, 3 i 4. Wnioski nieczytelne lub niekompletne będą zwracane i będą musiały być złożone ponownie w sposób czytelny i kompletny.
1. Informacje o zawodniku
Nazwisko: _____________________________ | Imiona: __________________________ | ||||
Kobieta | Mężczyzna | Data urodzenia (d/m/r): ____________ | |||
Adres: _______________________________________________________________________________ | |||||
Miasto: ____________________ | Kraj: __________________________ | Kod pocztowy: _________ | |||
Tel. _______________________ | E-mail: _________________________________________________ | ||||
(z numerem kierunkowym kraju) | |||||
Sport: _____________________ | Dyscyplina/Stanowisko: ____________________________________ | ||||
Międzynarodowa lub krajowa organizacja sportowa: | |||||
_____________________________________________________________________________________ | |||||
Jeżeli jest Pan/Pani zawodnikiem z niepełnosprawnością, proszę opisać niepełnosprawność: | |||||
_____________________________________________________________________________________ | |||||
2. Informacje medyczne (jeżeli konieczne, kontynuować na oddzielnym arkuszu)
Diagnoza: _____________________________________________________________________________________ |
Jeżeli dozwolony lek może być wykorzystany do leczenia stanu chorobowego, podać uzasadnienie kliniczne dla wnioskowanego leku zabronionego: |
_____________________________________________________________________________________ |
_____________________________________________________________________________________ |
_____________________________________________________________________________________ |
_____________________________________________________________________________________ |
Uwaga | Diagnoza |
Należy dołączyć dowody potwierdzające diagnozę i przekazać je razem z wnioskiem. Dowody medyczne muszą obejmować pełną historię choroby oraz wyniki istotnych badań, badań laboratoryjnych i obrazowań. Jeżeli to możliwe, należy dołączyć kopie oryginalnych raportów lub pism. Dowody powinny być w maksymalnym stopniu obiektywne w okolicznościach klinicznych. W przypadku niedemonstrowalnego stanu chorobowego należy dołączyć uzupełniającą niezależną opinię lekarską. |
3. Szczegóły dotyczące leku
Zabronione substancje: (nazwa rodzajowa) | Dawka | Droga podawania | Częstotliwość | Czas leczenia |
1. | ||||
2. | ||||
3. |
4. Oświadczenie lekarza
Potwierdzam, że informacje podane w części 2 i 3 są rzetelne oraz że wyżej wymienione leczenie jest uzasadnione z medycznego punktu widzenia. | |
Nazwisko: | |
______________________________________________________________________________________ | |
Specjalność: | |
______________________________________________________________________________________ | |
Adres: _________________________________________________________________________ Tel.: _________________________________________________________________________ Faks: _________________________________________________________________________ E-mail: _________________________________________________________________________ | |
Podpis lekarza: _____________________________ | Data: ________________________________ |
5. Wniosek ze skutkiem wstecznym
Czy jest to wniosek ze skutkiem wstecznym? | Proszę podać uzasadnienie: |
Tak: Nie: Jeżeli tak, kiedy rozpoczęto leczenie? | Konieczne było leczenie nagłego lub ostrego stanu chorobowego |
Z uwagi na inne wyjątkowe okoliczności nie było wystarczająco dużo czasu ani możliwości, aby złożyć wniosek przed pobraniem próbki |
Zgodnie z odpowiednimi przepisami wcześniejszy wniosek nie jest wymagany |
Inne |
__________________________________ | Proszę wyjaśnić: |
________________________________________________ | |
________________________________________________ | |
________________________________________________ | |
6. Wcześniejsze wnioski
Czy wcześniej składał Pan/Pani wniosek o TUE? | |||
Tak | Nie | ||
Dla jakiej substancji lub metody? | |||
_____________________________________________________________________________________ | |||
Do kogo? _________________________________ Kiedy? _____________________________________ | |||
Decyzja: | Zgoda | Brak zgody | |
7. Oświadczenie zawodnika
Ja, _____________________, potwierdzam, że informacje podane w części 1, 5 i 6 są rzetelne. Wyrażam zgodę na ujawnienie informacji medycznych dotyczących mojej osoby organizacji antydopingowej a także upoważnionym pracownikom WADA, WADA TUEC (Komitetowi ds. zwolnień dla celów terapeutycznych) i innym TUEC organizacji antydopingowych i upoważnionym osobom, które mogą mieć prawo do informacji zgodnie z postanowieniami Światowego Kodeksu Antydopingowego ("Kodeksu") oraz/lub międzynarodowego standardu wyłączeń dla celów terapeutycznych. Udzielam zgody mojemu lekarzowi na ujawnienie wyżej wymienionym osobom wszelkich informacji na temat mojego zdrowia, jakie uznają za konieczne w celu rozpatrzenia i podjęcia decyzji w sprawie mojego wniosku. Rozumiem, że informacje dotyczące mojej osoby będą używane wyłącznie do oceny mojego wniosku o TUE oraz w kontekście śledztwa i procedur związanych z ewentualnym naruszeniem przepisów antydopingowych. Rozumiem, że jeżeli kiedykolwiek będę chciał (1) uzyskać więcej informacji na temat wykorzystania informacji na temat stanu mojego zdrowia; (2) skorzystać z przysługującego mi prawa dostępu i poprawiania informacji lub (3) odebrania tym organizacjom prawa do uzyskiwania informacji na temat stanu mojego zdrowia, muszę o tym powiadomić mojego lekarza oraz moją organizację antydopingową na piśmie. Rozumiem, że informacje dostarczone w związku z TUE przed cofnięciem przeze mnie zgody mogą być zatrzymane w wyłącznym celu ustalenia ewentualnego naruszenia przepisów antydopingowych, gdy jest to wymagane Kodeksem i wyrażam na to zgodę. Wyrażam zgodę na udostępnienie decyzji dotyczącej niniejszego wniosku wszystkim organizacjom antydopingowym lub innym organizacjom uprawnionym do przeprowadzania badań oraz zarządzania wynikami w moim przypadku. Rozumiem, że odbiorcy informacji o mojej osobie oraz decyzji w sprawie niniejszego wniosku mogą mieć siedziby poza krajem mego zamieszkania. W niektórych takich krajach przepisy o ochronie danych i prywatności mogą nie być równorzędne z przepisami obowiązującymi w kraju mojego zamieszkania i wyrażam na to zgodę. Rozumiem, że jeżeli uznam, iż moje informacje osobowe nie są wykorzystywane zgodnie z niniejszą zgodą oraz międzynarodowym standardem ochrony prywatności i informacji osobowych, mogę złożyć skargę do WADA lub CAS. | |
Podpis zawodnika: __________________________ | Data: _____________________________ |
Podpis rodzica/opiekuna: _____________________ | Data: _____________________________ |
(Jeżeli zawodnik jest niepełnoletni lub z niepełnosprawnością uniemożliwiającą jemu/jej podpisanie formularza, wniosek podpisuje rodzic lub opiekun prawny w imieniu zawodnika) |
Wypełniony formularz należy przekazać do ........................................................................... w następujący sposób (zatrzymując jego kopię): ....................................................................
DODATEK 1
ŚWIATOWY KODEKS ANTYDOPINGOWY
ŚWIATOWY KODEKS ANTYDOPINGOWY
wersja 3.0
20 lutego 2003
SPIS TREŚCI
WSTĘP
CEL, ZAKRES I ORGANIZACJA ŚWIATOWEGO PROGRAMU ZWALCZANIA DOPINGU W SPORCIE I KODEKSU
ŚWIATOWY PROGRAM ZWALCZANIA DOPINGU
KODEKS
STANDARDY MIĘDZYNARODOWE
MODELE NAJLEPSZEJ PRAKTYKI
PODSTAWOWE PRZESŁANKI ŚWIATOWEGO KODEKSU ANTYDOPINGOWEGO
CZĘŚĆ PIERWSZA KONTROLA DOPINGOWA
WSTĘP
ARTYKUŁ 1 DEFINICJA DOPINGU
ARTYKUŁ 2 NARUSZENIA PRZEPISÓW ANTYDOPINGOWYCH
ARTYKUŁ 3 DOWÓD DOPINGU
3.1 CIĘŻAR I STANDARDY DOWODOWE
3.2 METODY USTALANIA FAKTÓW I DOMNIEMAŃ
ARTYKUŁ 4 LISTA ZABRONIONYCH SUBSTANCJI I METOD
4.1 PUBLIKOWANIE I AKTUALIZOWANIE LISTY ZABRONIONYCH (SUBSTANCJI I METOD)
4.2 ZABRONIONE SUBSTANCJE I ZABRONIONE METODY UMIESZCZONE NA LIŚCIE ZABRONIONYCH SUBSTANCJI I METOD
4.3 KRYTERIA UMIESZCZANIA SUBSTANCJI I METOD NA LIŚCIE ZABRONIONYCH
4.4 UŻYCIE TERAPEUTYCZNE
4.5 PROGRAM MONITORUJĄCY
ARTYKUŁ 5 BADANIE
5.1 PLANOWANIE TERMINÓW I MIEJSC KONTROLI
5.2 STANDARDY BADANIA
ARTYKUŁ 6 ANALIZA PRÓBEK
6.1 KORZYSTANIE Z AKREDYTOWANYCH LABORATORIÓW
6.2 SUBSTANCJE PODLEGAJĄCE WYKRYCIU
6.3 BADANIA NA PRÓBKACH
6.4 STANDARDY ANALIZY PRÓBEK I RAPORTOWANIA
ARTYKUŁ 7 ZARZĄDZANIE WYNIKAMI
7.1 WSTĘPNA OCENA NEGATYWNYCH WYNIKÓW ANALITYCZNYCH
7.2 POWIADOMIENIE PO WSTĘPNEJ OCENIE
7.3 DALSZA OCENA NEGATYWNEGO WYNIKU ANALITYCZNEGO, GDY OCENA TAKA JEST WYMAGANA LISTĄ ZABRONIONYCH SUBSTANCJI I METOD
7.4 OCENA INNYCH NARUSZEŃ PRZEPISÓW ANTYDOPINGOWYCH
7.5 ZASADY DOTYCZĄCE TYMCZASOWEGO ZAWIESZENIA
ARTYKUŁ 8 PRAWO DO UCZCIWEGO PRZESŁUCHANIA
ARTYKUŁ 9 AUTOMATYCZNE UNIEWAŻNIENIE WYNIKÓW INDYWIDUALNYCH
ARTYKUŁ 10 KARY INDYWIDUALNE
10.1 UNIEWAŻNIENIE WYNIKÓW W ZAWODACH, W KTÓRYCH DOSZŁO DO NARUSZENIA PRZEPISÓW ANTYDOPINGOWYCH
10.2 DYSKWALIFIKACJA Z POWODU SUBSTANCJI ZABRONIONYCH I METOD ZABRONIONYCH
10.3 OKREŚLONE SUBSTANCJE
10.4 ZAKAZ STARTÓW Z POWODU INNYCH NARUSZEŃ PRZEPISÓW ANTYDOPINGOWYCH
10.5 REZYGNACJA LUB SKRÓCENIE KARY ZAKAZU STARTÓW W WYJĄTKOWYCH OKOLICZNOŚCIACH
10.6 PRZEPISY DOTYCZĄCE PEWNYCH POTENCJALNYCH WIELOKROTNYCH NARUSZEŃ
10.7 UNIEWAŻNIENIE WYNIKÓW W ZAWODACH PO POBRANIU PRÓBKI
10.8 ROZPOCZĘCIE KARY ZAKAZU STARTÓW
10.9 STATUS W CZASIE ZAKAZU STARTÓW
10.10 BADANIE W CELU PRZYWRÓCENIA STATUSU
ARTYKUŁ 11 KONSEKWENCJE DLA ZESPOŁÓW
ARTYKUŁ 12 SANKCJE PRZECIW ORGANOM SPORTOWYM
ARTYKUŁ 13 ODWOŁANIA
13.1 DECYZJE PODLEGAJĄCE ODWOŁANIU
13.2 ODWOŁANIA OD DECYZJI DOTYCZĄCYCH NARUSZEŃ PRZEPISÓW ANTYDOPINGOWYCH, KONSEKWENCJI I TYMCZASOWYCH ZAWIESZEŃ
13.3 ODWOŁANIA OD DECYZJI PRZYZNAJĄCEJ LUB ODMAWIAJĄCEJ PRAWA DO UŻYWANIA SUBSTANCJI ZABRONIONEJ W CELACH TERAPEUTYCZNYCH
13.4 ODWOŁANIA OD DECYZJI NAKŁADAJĄCYCH KARY ZGODNIE Z CZĘŚCIĄ TRZECIĄ KODEKSU
13.5 ODWOŁANIA OD DECYZJI ZAWIESZAJĄCEJ LUB COFAJĄCEJ AKREDYTACJĘ LABORATORIUM
ARTYKUŁ 14 POUFNOŚĆ I SPRAWOZDAWCZOŚĆ
14.1 INFORMACJE DOTYCZĄCE NEGATYWNYCH WYNIKÓW BADAŃ I INNYCH POTENCJALNYCH NARUSZEŃ ANTYDOPINGOWYCH
14.2 PODANIE DO PUBLICZNEJ WIADOMOŚCI
14.3 INFORMACJE O MIEJSCU POBYTU SPORTOWCA
14.4 SPRAWOZDAWCZOŚĆ STATYSTYCZNA
14.5 BIURO INFORMACYJNE NA TEMAT KONTROLI DOPINGOWEJ
ARTYKUŁ 15 STRONY ODPOWIEDZIALNE ZA KONTROLĘ DOPINGOWĄ
15.1 BADANIA PODCZAS ZAWODÓW
15.2 BADANIE POZA ZAWODAMI
15.3 ZARZĄDZANIE WYNIKAMI, PRZESŁUCHANIA I KARY
15.4 WZAJEMNE UZNAWANIE
ARTYKUŁ 16 KONTROLA DOPINGOWA ZWIERZĄT BIORĄCYCH UDZIAŁ W ZAWODACH SPORTOWYCH
ARTYKUŁ 17 PRZEPIS O PRZEDAWNIENIU
CZĘŚĆ DRUGA EDUKACJA I BADANIA NAUKOWE
ARTYKUŁ 18 EDUKACJA
18.1 PODSTAWOWA ZASADA I GŁÓWNY CEL
18.2 PROGRAM I CZYNNOŚCI
18.3 KOORDYNACJA I WSPÓŁPRACA
ARTYKUŁ 19 BADANIA NAUKOWE
19.1 CELE ANTYDOPINGOWYCH BADAŃ NAUKOWYCH
19.2 RODZAJE BADAŃ NAUKOWYCH
19.3 KOORDYNACJA
19.4 PRAKTYKI BADAŃ NAUKOWYCH
19.5 BADANIA NAUKOWE Z WYKORZYSTANIEM SUBSTANCJI ZABRONIONYCH I METOD ZABRONIONYCH
19.6 NIEWŁAŚCIWE WYKORZYSTANIE WYNIKÓW BADAŃ NAUKOWYCH
CZĘŚĆ TRZECIA ROLE I OBOWIĄZKI
ARTYKUŁ 20 DODATKOWE ROLE I OBOWIĄZKI SYGNATARIUSZY
20.1 ROLE I OBOWIĄZKI MIĘDZYNARODOWEGO KOMITETU OLIMPIJSKIEGO
20.2 ROLE I OBOWIĄZKI MIĘDZYNARODOWEGO KOMITETU PARAOLIMPIJSKIEGO
20.3 ROLE I OBOWIĄZKI FEDERACJI MIĘDZYNARODOWYCH
20.4 ROLE I OBOWIĄZKI KRAJOWYCH KOMITETÓW OLIMPIJSKICH I KRAJOWYCH KOMITETÓW PARAOLIMPIJSKICH
20.5 ROLE I OBOWIĄZKI KRAJOWYCH ORGANIZACJI ANTYDOPINGOWYCH
20.6 ROLE I OBOWIĄZKI ORGANIZATORÓW WAŻNYCH ZAWODÓW
20.7 ROLE I OBOWIĄZKI WADA
ARTYKUŁ 21 ROLE I OBOWIĄZKI UCZESTNIKÓW
21.1 ROLE I OBOWIĄZKI SPORTOWCÓW
21.2 ROLE I OBOWIĄZKI PERSONELU POMOCNICZEGO SPORTOWCÓW
ARTYKUŁ 22 UDZIAŁ RZĄDÓW
CZĘŚĆ CZWARTA PRZYJĘCIE, ZGODNOŚĆ, ZMIANA I INTERPRETACJA
ARTYKUŁ 23 PRZYJĘCIE, ZGODNOŚĆ I MODYFIKACJA
23.1 PRZYJĘCIE KODEKSU
23.2 WPROWADZENIE KODEKSU
23.3 TERMINY PRZYJĘCIA I WPROWADZENIA
23.4 MONITOROWANIE PRZESTRZEGANIA KODEKSU
23.5 KONSEKWENCJE NIEPRZESTRZEGANIA KODEKSU
23.6 ZMIANA KODEKSU
23.7 ODRZUCENIE KODEKSU
ARTYKUŁ 24 INTERPRETACJA KODEKSU
ZAŁĄCZNIK 1 DEFINICJE
WSTĘP
CEL, ZAKRES I ORGANIZACJA ŚWIATOWEGO PROGRAMU ZWALCZANIA DOPINGU W SPORCIE I KODEKSU
Cele Światowego Programu Zwalczania Dopingu w Sporcie i Kodeksu są następujące:
[] Ochrona podstawowego prawa sportowców do uczestnictwa w sporcie wolnym od dopingu a tym samym promowanie zdrowia, uczciwości i równości sportowców na całym świecie.
[] Zapewnienie zharmonizowanych, skoordynowanych i skutecznych programów wykrywania, zniechęcania i zapobiegania dopingowi na szczeblu międzynarodowym i krajowym.
Światowy Program Zwalczania Dopingu
Światowy Program Zwalczania Dopingu
Szczebel 1: Kodeks
Szczebel 2: Standardy międzynarodowe
Szczebel 3: Modele najlepszej praktyki
Kodeks
Kodeks
Standardy międzynarodowe
Standardy międzynarodowe
[Komentarz: Standardy międzynarodowe będą zawierać wiele szczegółów technicznych niezbędnych do wdrożenia Kodeksu, na przykład szczegółowe wymogi określające sposób pobierania próbek, przeprowadzania analiz laboratoryjnych oraz zasady akredytacji laboratoriów, które obecnie znajdują się w Kodeksie Antydopingowym Ruchu Olimpijskiego ("OMADC"). Standardy międzynarodowe, chociaż wyraźnie stanowią część Kodeksu przez odwołanie, zostaną, w konsultacji z Sygnatariuszami i rządami, opracowane przez ekspertów i opublikowane w osobnych dokumentach technicznych. Eksperci techniczni muszą mieć możliwość wprowadzania zmian do Standardów międzynarodowych bez konieczności poprawiania Kodeksu lub regulaminów i przepisów poszczególnych partnerów. Wszystkie obowiązujące Standardy międzynarodowe będą gotowe do 1 stycznia 2004 r.]
Modele najlepszej praktyki
Modele najlepszej praktyki
[Komentarz: WADA przygotuje modelowe reguły i przepisy antydopingowe dostosowane do potrzeb każdej z ważniejszych grup Sygnatariuszy (np. Międzynarodowych Federacji poszczególnych sportów, Międzynarodowych Federacji sportów drużynowych, Krajowych Organizacji Antydopingowych itp.). Te modelowe reguły i przepisy będą zgodne i oparte na Kodeksie, będą najnowszymi przykładami najlepszych praktyk oraz będą zawierać wszystkie szczegóły (w tym odwołanie do Standardów międzynarodowych) niezbędne do przeprowadzenia skutecznego programu zwalczania dopingu.
Wspomniane modelowe reguły i przepisy będą stanowiły opcje do wyboru przez partnerów. Niektórzy partnerzy mogą przyjąć modelowe reguły i przepisy i inne modele najlepszych praktyk w sposób dosłowny. Inni mogą przyjąć modele z pewnymi modyfikacjami. Jeszcze inni mogą opracować własne reguły i przepisy zgodne z ogólnymi zasadami i konkretnymi wymaganiami określonymi w Kodeksie.
Opracowane mogą być inne modelowe dokumenty dla konkretnych części prac antydopingowych w oparciu o ogólnie rozpoznane i uznane potrzeby i oczekiwania partnera. Do nich mogą należeć modele narodowych programów antydopingowych, zarządzanie wynikami, badania (oprócz konkretnych wymogów określonych w Międzynarodowym standardzie badań), programy edukacyjne itp. Wszystkie modele najlepszej praktyki muszą być ocenione i zatwierdzone przez WADA przed ich włączeniem do Światowego Programu Antydopingowego].
PODSTAWOWE PRZESŁANKI ŚWIATOWEGO KODEKSU ANTYDOPINGOWEGO
PODSTAWOWE PRZESŁANKI ŚWIATOWEGO KODEKSU ANTYDOPINGOWEGO
Doping jest zasadniczo sprzeczny z duchem sportu.
CZĘŚĆ PIERWSZA
KONTROLA DOPINGOWA
KONTROLA DOPINGOWA
WSTĘP
WSTĘP
Część pierwsza Kodeksu nie zastępuje ani nie eliminuje potrzeby istnienia wszechstronnych przepisów antydopingowych przyjętych przez każdą z wyżej wymienionych Organizacji Antydopingowych. Chociaż niektóre postanowienia Części pierwszej Kodeksu muszą być włączone zasadniczo bez jakichkolwiek zmian przez każdą Organizację Antydopingową do jej własnych przepisów antydopingowych, inne postanowienia Części pierwszej zawierają obowiązkowe wskazówki, które pozwalają każdej Organizacji Antydopingowej elastyczne formułowanie reguł lub określają wymogi, które muszą być przestrzegane przez każdą Organizację Antydopingową, ale nie muszą być powtarzane w jej własnych przepisach antydopingowych. Następujące Artykuły, w zależności od zakresu działań antydopingowych, jakie Organizacja Antydopingowa wykonuje, muszą być włączone do przepisów każdej Organizacji Antydopingowej bez istotnych zmian (dopuszczalne są jedynie drobne zmiany redakcyjne umożliwiające odwoływanie się do nazwy organizacji, sportu, numerów rozdziałów itp.): Artykuł 1 (Definicja dopingu), 2 (Naruszenie przepisów antydopingowych), 3 (Dowód dopingu), 9 (Automatyczne unieważnienie wyników indywidualnych), 10 (Kary nakładane na sportowców), 11 (Konsekwencje dla zespołów), 13 (Odwołania) z wyjątkiem 13.2.2, 17 (Przedawnienie) i Definicje.
[Komentarz: Na przykład kwestią krytyczną dla harmonizacji jest to, aby decyzje wszystkich Sygnatariuszy były oparte o tę samą listę naruszeń przepisów antydopingowych, ten sam obowiązek udowodnienia naruszenia oraz aby Sygnatariusze stosowali te same konsekwencje za te same naruszenia przepisów antydopingowych. Przepisy prawa muszą być takie same, bez względu na to, czy przesłuchanie ma miejsce przed Federacją Międzynarodową, na szczeblu krajowym czy odbywa się przed Sportowym Sądem Arbitrażowym (CAS). Z drugiej strony skuteczna harmonizacja nie musi zmuszać wszystkich Sygnatariuszy do używania jednego systemu zarządzania wynikami i jednego procesu przesłuchania. Obecnie istnieje wiele różnych, a jednak równie skutecznych procesów zarządzania wynikami i przesłuchaniami stosowanych przez różne Federacje Międzynarodowe i różne organy krajowe. Kodeks nie wymaga absolutnej jednolitości w zarządzaniu wynikami i procedurami przesłuchań; jednakże wymaga, aby różne podejścia stosowane przez Sygnatariusza były zgodne z zasadami określonymi w Kodeksie.
Jeśli chodzi o Artykuł 13, rozdział 13.2.2 nie został włączony do postanowień, które muszą obowiązkowo być przyjęte bez jakichkolwiek zmian, gdyż rozdział 13.2.2 wprowadza obowiązkowe wskazówki, które pozwalają Organizacji Antydopingowej na elastyczne formułowanie przepisów].
Przepisy antydopingowe, tak jak przepisy dotyczące współzawodnictwa, są przepisami sportowymi określającymi warunki, w jakich uprawiany jest sport. Sportowcy akceptują te przepisy jako warunek uczestnictwa. Przepisy antydopingowe nie mają być podporządkowane ani ograniczone wymogami i standardami prawnymi stosowanymi w postępowaniu karnym czy kwestiom związanym z zatrudnieniem. Polityka i minimalne standardy określone w Kodeksie stanowią konsensus szerokiego spektrum partnerów zainteresowanych czystym sportem i powinny być respektowane przez wszystkie sądy i organy orzekające.
Uczestnicy muszą przestrzegać przepisów antydopingowych przyjętych zgodnie z Kodeksem przez odpowiednie Organizacje Antydopingowe. Każdy Sygnatariusz wprowadzi przepisy i procedury, aby wszyscy Uczestnicy podlegający Sygnatariuszowi i jego organizacjom członkowskim zostali poinformowani i wyrazili zgodę na przestrzeganie obowiązujących przepisów antydopingowych danych Organizacji Antydopingowych.
[Komentarz: Przez swój udział w sporcie, Sportowcy są związani zasadami współzawodnictwa swojej dyscypliny. W ten sam sposób Sportowcy oraz Personel Pomocniczy powinni być związani przepisami antydopingowymi opartymi o Artykuł 2 Kodeksu na mocy swoich umów członkowskich, akredytacyjnych lub z racji uczestnictwa w organizacjach sportowych lub zawodach sportowych podlegających Kodeksowi. Jednakże każdy Sygnatariusz podejmie niezbędne kroki by wszyscy podlegli mu Sportowcy i Personel Pomocniczy byli związani odpowiednimi przepisami antydopingowymi odpowiedniej Organizacji Antydopingowej.]
DEFINICJA DOPINGU
Doping definiuje się jako wystąpienie jednego lub więcej naruszeń regulaminu antydopingowego określonych w Artykułach 2.1 do 2.8 Kodeksu.
NARUSZENIA PRZEPISÓW ANTYDOPINGOWYCH
[Komentarz: Celem Artykułu 2 jest określenie okoliczności i zachowań, które stanowią naruszenie przepisów antydopingowych. Przesłuchania w sprawach o doping będą prowadzone w oparciu o założenie, że naruszony został jeden lub więcej konkretnych przepisów. Większość okoliczności i zachowań na liście naruszeń można znaleźć w pewnej formie w OMADC lub innych istniejących przepisach antydopingowych].
Poniższe stanowią naruszenie przepisów antydopingowych:
[Komentarz: Dla celów naruszeń przepisów antydopingowych obejmujących obecność substancji zabronionej (lub jej metabolitów lub markerów), Kodeks przyjmuje przepis o całkowitej odpowiedzialności znajdujący się w OMADC oraz w zdecydowanej większości istniejących przepisów antydopingowych. Zgodnie z zasadą całkowitej odpowiedzialności naruszenie przepisu antydopingowego ma miejsce za każdym razem, gdy w próbce fizjologicznej pobranej od sportowca stwierdzona zostanie obecność substancji zabronionej. Naruszenie ma miejsce bez względu na to, czy sportowiec świadomie lub nieświadomie użył substancji zabronionej lub wykazał się zaniedbaniem lub ponosi winę. Jeśli próbka dodatnia pochodziła z badań wykonanych w trakcie zawodów, wówczas wyniki tych zawodów zostają automatycznie unieważnione (Artykuł 9 (Automatyczne unieważnienie wyników indywidualnych)). Jednakże w takim wypadku sportowiec może uniknąć kary lub uzyskać jej skrócenie jeśli udowodni, że nie ponosi winy lub znaczącej winy. (Artykuł 10.5 (Eliminacja lub skrócenie okresu zakazu startów z powodu wystąpienia okoliczności wyjątkowych).
Przepis o całkowitej odpowiedzialności w przypadku stwierdzenia obecności substancji zabronionej w próbce pobranej od sportowca, z możliwością zmiany kary w oparciu o określone kryteria, stwarza rozsądną równowagę między skutecznym egzekwowaniem przepisów o zakazie stosowania dopingu, co jest korzystne dla wszystkich "czystych" sportowców i zgodne z zasadą uczciwości w tych wyjątkowych okolicznościach, gdy substancja zabroniona została wprowadzona do organizmu sportowca bez jego winy lub zaniedbania z jego strony. Należy podkreślić, że o ile ustalenie, czy przepis o zakazie stosowania dopingu został naruszony czy nie oparte jest o zasadę całkowitej odpowiedzialności, kara zakazu startów przez określony czas nie jest automatyczna.
Uzasadnienie dla stosowania zasady całkowitej odpowiedzialności zostało podane przez Sportowy Sąd Arbitrażowy w sprawie Quigley przeciw UIT.
"Prawdą jest, że zasada całkowitej odpowiedzialności jest prawdopodobnie w pewnym sensie niesprawiedliwa w konkretnym przypadku, takim jak Q., gdy sportowiec zażył lek z powodu złego oznakowania lub błędnej porady, za jaką nie ponosi odpowiedzialności - szczególnie w wypadku nagłego zachorowania w obcym kraju. Ale w pewnym sensie o podobnej "niesprawiedliwości" moglibyśmy też mówić w sytuacji, gdy u sportowca dojdzie do zatrucia pokarmowego w przeddzień ważnych zawodów. Jednakże w żadnym wypadku przepisy zawodów nie zostaną zmienione by taką niesprawiedliwość wyeliminować. Tak jak nie odłoży się zawodów do czasu poprawy stanu zdrowia sportowca, tak zakaz stosowania substancji zabronionej nie zostanie zniesiony tylko dlatego, że taka substancja została spożyta przez sportowca w sposób przypadkowy. Zmienność zawodów sportowych, tak jak zmienność życia, może powodować powstawanie różnych rodzajów niesprawiedliwości, w sposób przypadkowy lub w wyniku zaniedbania ze strony osób, których nie można pociągnąć do odpowiedzialności, czego prawo nie jest w stanie naprawić.
Ponadto wydaje się, że godnym pochwały jest polityka nie naprawiania przypadkowej niesprawiedliwości wobec jednej osoby przez tworzenie międzynarodowej niesprawiedliwości wobec całej społeczności innych współzawodników. A tak stałoby się, gdyby zabronione substancje pozwalające osiągnąć lepsze wyniki były tolerowane, nawet gdyby zostały zażyte w sposób nieumyślny. Co więcej, istnieje prawdopodobieństwo, że nawet świadome naruszenie zakazu w wielu wypadkach pozostałoby bez kary z powodu braku dowodu działania ze świadomością winy. A nie ulega wątpliwości, że wymóg udowodnienia świadomego działania wymagałby przeprowadzenia kosztownego procesu dowodowego, który mógłby zagrozić sytuacji finansowej federacji - szczególnie tych, których budżety są niewielkie - i w ten sposób utrudnić ich walkę z dopingiem"].
[Komentarz: Na przykład lista substancji zabronionych może określać, że stosunek stężenia glukuronidu testosteronu do stężenia glukuronidu epitestosteronu (stosunek T/E) większy niż 6:1 jest dopingiem, chociaż analiza podłużna wcześniejszych lub późniejszych wyników badań przeprowadzonych przez organizację antydopingową pokazuje naturalnie podwyższony stosunek T/E lub sportowiec stwierdza, że podwyższony stosunek T/E jest wynikiem stanu fizjologicznego lub chorobowego].
[Komentarz: Zakaz "używania" został rozszerzony w porównaniu z tekstem w OMADC i obejmuje substancje zabronione oraz metody zabronione. Przy takim rozszerzeniu nie ma potrzeby szczegółowego określania faktu "przyznania się do użycia" jako osobnego naruszenia przepisów antydopingowych. "Użycie" można udowodnić, na przykład, w oparciu o przyznanie, zeznanie strony trzeciej lub inne dowody.
Wykazanie "próby użycia" substancji zabronionych wymaga udowodnienia zamiaru ze strony sportowca. Fakt, że aby udowodnić to szczególne naruszenie przepisów antydopingowych konieczne jest wykazanie zamiaru, nie podważa zasady całkowitej odpowiedzialności za wykroczenia z Artykułu 2.1 i użycie substancji zabronionej lub metody zabronionej.
Użycie przez sportowca poza zawodami substancji zabronionej, która nie jest zabroniona poza zawodami nie stanowi naruszenia przepisów antydopingowych].
[Komentarz: Nie zgłoszenie się lub nie wyrażenie zgody na pobranie próbki po powiadomieniu jest zabronione w prawie wszystkich przepisach antydopingowych. Artykuł rozszerza typowy przepis i zalicza "unikanie pobrania próbki w inny sposób" do zabronionego zachowania. Zatem, na przykład, naruszeniem przepisów antydopingowych byłaby także sytuacja, gdyby ustalono, że sportowiec ukrywał się przed osobą przeprowadzającą kontrolę dopingową, która podejmowała próbę przeprowadzenia badania. "Nie wyrażenie zgody lub nie zgłoszenie się do pobrania próbki" może być świadomym działaniem lub zaniedbaniem ze strony sportowca, natomiast "unikanie" pobrania próbki stanowi świadome zachowanie sportowca].
[Komentarz: Nie ogłaszane badania poza zawodami stanowią podstawę skutecznej kontroli dopingowej. Bez dokładnej informacji na temat miejsca pobytu sportowca takie badanie jest nieskuteczne i czasami niemożliwe. Niniejszy Artykuł, którego nie spotyka się z reguły w przepisach antydopingowych, nakłada na sportowców, którzy zostali wyznaczeni do badań poza zawodami obowiązek podawania i aktualizowania informacji na temat miejsca pobytu, tak aby można było ich było poddać niezapowiedzianym badaniom poza zawodami. "Odpowiednie wymogi" zostały określone przez Międzynarodową Federację sportowca oraz Krajową Organizację Antydopingową dla zapewnienia pewnej elastyczności z powodu różnych okoliczności spotykanych w różnych sportach i kulturach. Naruszenie tego Artykułu może wynikać ze świadomego lub lekceważącego zachowania sportowca].
[Komentarz: Niniejszy Artykuł zabrania zachowań, które naruszają proces kontroli dopingowej, ale które nie są objęte typową definicją metod zabronionych. Do takich zachowań zalicza się, na przykład, zmianę numerów identyfikacyjnych na formularzu kontroli dopingowej podczas badania lub zbicie butelki z próbką B w czasie analizy próbki B].
DOWÓD DOPINGU
Ciężar dowodu naruszenia przepisów antydopingowych spoczywa na organizacji antydopingowej. Standardem dowodowym będzie wykazanie przez Organizację Antydopingową faktu naruszenia przepisów antydopingowych w sposób uznany za nie budzący wątpliwości dla organu przesłuchującego, mając na uwadze poważny charakter przedstawianych zarzutów. Taki dowód we wszystkich wypadkach jest większy niż inne dowody pośrednie, ale mniejszy niż dowód bezsporny. W sytuacjach, w których zgodnie z Kodeksem na sportowcu lub innej osobie podejrzewanej o naruszenie przepisów antydopingowej ciąży obowiązek przedstawienia dowodów lub określonych faktów lub okoliczności pozwalających odrzucić domniemanie naruszenia przepisów antydopingowych za dowód przyjmuje się dowody pośrednie.
[Komentarz: Standard dowodowy, jaki musi spełnić Organizacja Antydopingowa jest porównywalny ze standardem, który jest stosowany w większości krajów w sprawach dotyczących wykroczeń zawodowych. Jest on także szeroko stosowany przez sądy i trybunały w sprawach o doping. Zob. na przykład decyzję CAS w sprawie N., J., Y., W. przeciw FINA, CAS 98/208, 22 grudnia 1998 r.].
Jeśli sportowiec odrzuci domniemanie wykazując, że nastąpiło odejście od standardu międzynarodowego, wówczas na Organizacji Antydopingowej będzie spoczywał ciężar dowodu, że takie odejście nie miało wpływu na negatywny wynik analizy.
[Komentarz: Na sportowcu spoczywa ciężar dowodu, przez przedstawienie dowodów o większym ciężarze gatunkowym, że nastąpiło odejścia od standardu międzynarodowego. Jeśli tak się stanie, ciężar dowodu przechodzi na Organizację Antydopingową, która musi przekonać organ przesłuchujący, że odejście nie zmieniło wyniku badania].
LISTA ZABRONIONYCH SUBSTANCJI I METOD
[Komentarz: Lista zabronionych (substancji i metod) będzie poprawiana i publikowana bezzwłocznie, gdy tylko pojawi się taka potrzeba. Jednakże bez względu na to, czy zostaną wprowadzone jakieś zmiany na liście, czy nie, każdego roku będzie publikowana nowa lista. Zaletą przyjętej przez MKOl praktyki publikowania nowej listy co roku w styczniu jest to, że dzięki takiemu rozwiązaniu nie ma wątpliwości, która lista jest najbardziej aktualna. WADA będzie zawsze publikowała najbardziej aktualną Listę zabronionych substancji i metod na swojej stronie internetowej.
Oczekuje się, że poprawione przepisy antydopingowe przyjęte przez organizacje antydopingowe zgodnie z niniejszym Kodeksem wejdą w życie 1 stycznia 2004 r., czyli w terminie opublikowania pierwszej listy zabronionych substancji i metod przyjętej przez WADA. OMADC będzie nadal obowiązywać, do czasu przyjęcia Kodeksu przez Międzynarodowy Komitet Olimpijski].
Lista zabronionych substancji i metod będzie zawierać te substancje zabronione i metody zabronione, które są zabronione jako doping przez cały czas (zarówno podczas zawodów jak i poza zawodami) z uwagi na fakt, że mogą wpływać na poprawę wyniku w przyszłych zawodach lub z uwagi na możliwość maskowania oraz te substancje i metody, które są zabronione tylko podczas zawodów. Na polecenie federacji międzynarodowej lista zabronionych substancji i metod może być rozszerzona przez WADA dla konkretnego sportu tej federacji. Substancje zabronione i metody zabronione mogą być umieszczone na liście zabronionych substancji i metod według kategorii ogólnej (np. związki anaboliczne) lub przez odwołanie do konkretnej substancji lub metody.
[Komentarz: Obowiązywać będzie jedna lista zabronionych substancji i metod. Do substancji, które są zabronione przez cały czas zalicza się środki maskujące i te substancje, które, gdy są stosowane podczas treningu, mogą mieć długoterminowy wpływ na poprawę wyników, na przykład anaboliki. Wszystkie substancje i metody na liście zabronionych są zabronione podczas zawodów. Rozróżnienie między tym, co jest badane podczas zawodów a tym, co jest badane poza zawodami zostało przeniesione z OMADC.
Obowiązywać będzie tylko jeden dokument pod nazwą "Lista zabronionych (substancji i metod)". WADA może dodawać inne substancje lub metody do Listy zabronionych dla konkretnych sportów (np. betablokery dla strzelectwa), ale fakt ten będzie odzwierciedlony tylko na jednej Liście zabronionych (substancji i metod). Jeśli wszystkie zabronione substancje będą umieszczone na jednej liście, uniknie się nieporozumień dotyczących określenia, które substancje są zabronione w których sportach. Sporty indywidualne nie mogą starać się o wyłączenia z podstawowej listy zabronionych substancji (np. wyeliminowanie anabolików z listy zabronionych dla "sportów umysłowych"). Uzasadnieniem tej decyzji jest to, że istnieją pewne podstawowe środki dopingowe, których nikt, kto nazywa siebie sportowcem nie powinien zażywać].
WADA bierze pod uwagę następujące kryteria przy podejmowaniu decyzji o umieszczeniu substancji lub metody na liście zabronionych.
[Komentarz: Substancja zostanie umieszczona na liście zabronionych, jeśli substancja jest środkiem maskującym lub spełnia dwa z następujących trzech kryteriów: (1) może poprawiać lub poprawia wyniki sportowe; (2) stanowi potencjalne lub faktyczne zagrożenie dla zdrowia; lub (3) jest sprzeczna z duchem sportu. Żaden z powyższych trzech kryteriów sam nie jest wystarczającą podstawą, by daną substancję umieścić na liście zabronionych. Gdyby potencjalną możliwość poprawiania wyników stosować jako wyłączne kryterium, trzeba by na liście umieścić, na przykład, trening fizyczny i umysłowy, czerwone mięso, nadmiar węglowodanów i trening na wysokości. Ryzyko uszkodzenia ciała obejmowałoby palenie. Wymóg spełnienia wszystkich tych kryteriów również nie byłby zadowalający. Na przykład wykorzystanie technologii transferu genetycznego w celu istotnego zwiększenia wyników sportowych powinno być zabronione jako sprzeczne z duchem sportu, nawet jeśli nie jest szkodliwe. Podobnie, potencjalnie niezdrowe nadużywanie pewnych substancji bez uzasadnienia terapeutycznego w oparciu o mylne przekonanie, że zwiększają one wyniki jest niewątpliwie sprzeczne z duchem sportu bez względu na to, czy oczekiwanie, że użycie tych substancji pozwoli na uzyskanie lepszych wyników sportowych jest realistyczne czy nie].
[Komentarz: Kwestii, czy substancja spełnia kryteria określone w Artykule 4.3 (Kryteria decydujące o umieszczeniu substancji i metod na liście zabronionych) w konkretnym wypadku nie można podnosić jako argumentu na obronę zarzutu o naruszeniu przepisów antydopingowych. Na przykład nie można argumentować, że wykryta substancja zabronionanie przyczyniałaby się do poprawy wyników w konkretnym sporcie. Doping ma miejsce wtedy, gdy substancja na liście zabronionej zostanie wykryta w próbce fizjologicznej pobranej od sportowca. Tę samą zasadę znajdujemy w OMADC].
WADA przyjmie standard międzynarodowy określający zasady, na jakich stosowane będą wyłączenia od zakazu używania substancji i metod zabronionych z przyczyn terapeutycznych.
Każda federacja międzynarodowa jest odpowiedzialna za wdrożenie zasad wyłączeń od zakazu używania substancji i metod zabronionych w stosunku do sportowców klasy międzynarodowej lub każdego innego sportowca zgłoszonego do zawodów międzynarodowych, tak aby sportowiec z udokumentowanym stanem medycznym wymagającym stosowania substancji zabronionej lub metody zabronionej mógł zwrócić się o zgodę na użycie substancji zabronionej lub metody zabronionej z powodów terapeutycznych. Każda krajowa organizacja antydopingowa jest odpowiedzialna za wdrożenie zasad wyłączeń od zakazu używania substancji i metod zabronionych w stosunku do wszystkich podlegających jej sportowców, którzy nie są zawodnikami klasy międzynarodowej, aby sportowcy z udokumentowanymi stanami medycznymi wymagającymi stosowania substancji zabronionej lub metody zabronionej mogli zwrócić się o zgodę na użycie substancji zabronionej lub metody zabronionej z powodów terapeutycznych. Wnioski takie zostaną rozpatrzone zgodnie z międzynarodowym standardem dotyczącym użycia substancji lub metody zabronionej dla celów terapeutycznych. Federacje międzynarodowe i krajowe organizacje antydopingowe bezzwłocznie zgłoszą do WADA fakt udzielenia zgody na używanie substancji lub metody zabronionej z przyczyn terapeutycznych każdemu sportowcowi klasy międzynarodowej lub sportowcowi klasy krajowej, którzy są umieszczeni na zarejestrowanej liście testowej swojej krajowej organizacji antydopingowej.
WADA z własnej inicjatywy może dokonać oceny zezwoleń na używanie substancji zabronionej lub stosowanie metody zabronionej z przyczyn terapeutycznych udzielonych każdemu sportowcowi klasy międzynarodowej lub sportowcowi klasy krajowej, którzy są umieszczeni na zarejestrowanej liście testowej swojej krajowej organizacji antydopingowej. Ponadto, na żądanie każdego takiego sportowca, któremu odmówiono udzielenia takiej zgody, WADA może ocenić zasadność takiej odmowy. Jeśli WADA ustali, że przyznanie lub odmowa prawa do stosowania substancji zabronionej z przyczyn terapeutycznych nie jest zgodna ze standardem międzynarodowym określającym przypadki, w których udziela się zgody na stosowanie substancji lub metody zabronionej z przyczyn terapeutycznych, WADA może cofnąć taką decyzję.
[Komentarz: Procesy wyrażania zgody na używanie substancji lub metody zabronionej z przyczyn terapeutycznych muszą być zharmonizowane. Na sportowców, którzy stosują substancje zabronione przepisane im z przyczyn medycznych mogą być nakładane kary, jeśli wcześniej nie uzyskają oni zgody na stosowanie substancji zabronionej z przyczyn terapeutycznych. Jednakże aktualnie wiele organizacji sportowych nie ma przepisów, które pozwalałyby na wydawanie zgody na stosowanie substancji zabronionych z przyczyn terapeutycznych; inne stosują niepisaną politykę; a tylko niewiele ma pisemną politykę będącą częścią przepisów antydopingowych. Celem niniejszego Artykułu jest harmonizacja podstawy, na jakiej przyznawane będzie prawo do stosowania substancji zabronionej z przyczyn terapeutycznych. Ponadto Artykuł pozostawia decyzję o przyznaniu lub odmowie takiego prawa w gestii federacji międzynarodowych w wypadku sportowców klasy międzynarodowej i krajowych organizacji antydopingowych w wypadku sportowców klasy krajowej (którzy nie są także sportowcami klasy międzynarodowej) i innych sportowców podlegających kontroli dopingowej zgodnej z niniejszym Kodeksem].
Do powszechnie przepisywanych substancji zabronionych, które mogą być wyraźnie wymienione w standardzie międzynarodowym jako substancje używane w celach terapeutycznych zalicza się leki przepisywane w ostrych stanach astmy i w zapalnych chorobach jelit. W wypadku odmowy lub przyznania prawa do stosowania substancji zabronionej w celach terapeutycznych niezgodnie ze standardem międzynarodowym, oceny zgodności takiej decyzji ze standardem międzynarodowym dokonuje WADA. Od decyzji WADA można złożyć odwołanie zgodnie z Artykułem 13.3 (Odwołania). Jeśli prawo do używania substancji zabronionych w celach terapeutycznych zostanie cofnięte, cofnięcie nie działa wstecz i nie powoduje unieważnienia wyników sportowca w czasie, w którym prawo do stosowania substancji zabronionych w celach terapeutycznych pozostawało w mocy.
WADA, w porozumieniu z innymi Sygnatariuszami i rządami wprowadzi program monitorujący dotyczący substancji, które nie znajdują się na liście zabronionych, ale które WADA chce monitorować w celu wykrycia wzorców niewłaściwego stosowania w sporcie. WADA opublikuje, przed jakimkolwiek badaniem, listę substancji, które będą poddawane monitorowaniu. Zgodnie z ustalonym harmonogramem laboratoria będą informowały WADA o zgłoszonych zastosowaniach lub wykrytej obecności tych substancji, z podziałem na poszczególne sporty, wraz z informacją, czy próbki zostały pobrane podczas zawodów czy poza zawodami. Takie raporty nie będą zawierały żadnych dodatkowych informacji na temat konkretnych próbek. Co najmniej raz w roku WADA udostępni federacjom międzynarodowym i krajowym organizacjom antydopingowym zbiorcze informacje statystyczne na temat dodatkowych substancji z podziałem na poszczególne sporty. WADA wdroży system, który będzie zapewniał ścisłą anonimowość sportowców podczas przekazywania takich informacji. Zgłoszone użycie lub wykryta obecność substancji monitorowanych nie będzie stanowiło naruszenia dopingowego.
BADANIE
Organizacje antydopingowe przeprowadzające badania, w porozumieniu z innymi organizacjami antydopingowymi przeprowadzającymi badania tej samej grupy sportowców:
[Komentarz: W punkcie 5.1.3 wprowadzono pojęcie badań targetowych, gdyż badanie wyrywkowe a nawet ważone badanie wyrywkowe nie daje gwarancji, że badaniu poddani zostaną wszyscy właściwi sportowcy. (Na przykład: sportowcy klasy światowej, sportowcy, których wyniki poprawiły się znaczenie w krótkim czasie, sportowcy, których trenerzy trenowali innych sportowców, u których badania potwierdziły stosowanie dopingu itp.).
Oczywiście, badań targetowych nie można używać do żadnego innego celu; można je stosować tylko w odniesieniu do kontroli dopingowej. Kodeks wyraźnie stwierdza, że sportowcy nie mają prawa oczekiwać tylko badań wyrywkowych. Kodeks nie określa żadnego wymogu przedstawienia uzasadnionego podejrzenia lub prawdopodobnej przyczyny przeprowadzania badań targetowych].
Organizacje antydopingowe przeprowadzające badania będą przeprowadzały takie badania zgodnie z międzynarodowym standardem badań.
[Komentarz: Wymagane metody i procesy dla różnych typów badań w trakcie zawodów i poza zawodami zostaną bardziej szczegółowo opisane w Międzynarodowym Standardzie Badań].
ANALIZA PRÓBEK
Próbki kontroli dopingowej będą poddawane analizie zgodnie z następującymi zasadami:
Próbki kontroli dopingowej będą analizowane tylko w laboratoriach akredytowanych przez WADA lub w inny sposób zatwierdzonych przez WADA. Decyzję o wyborze laboratorium akredytowanego przez WADA (lub innej procedury testowej zatwierdzonej przez WADA) do przeprowadzenia analiz próbki podejmuje wyłącznie organizacja antydopingowa odpowiedzialna za zarządzanie wynikami.
[Komentarz: Fraza "lub innej procedury testowej zatwierdzonej przez WADA" ma obejmować, na przykład, procedury mobilnego badania krwi, które WADA poddała ocenie i które uznaje za rzetelne].
Próbki kontroli dopingowej analizowane są w celu wykrycia substancji zabronionych i metod zabronionych umieszczonych na liście zabronionych substancji i metod i innych substancji, zgodnie ze wskazówkami przekazanymi przez WADA zgodnie z Artykułem 4.5 (Program monitorowania).
Bez pisemnej zgody sportowca nie można używać żadnej próbki do celu innego niż wykrycie substancji (lub klas substancji) lub metod umieszczonych na liście zabronionych substancji i metod lub do celu określonego przez WADA zgodnie z Artykułem 4.5 (Program monitorujący).
Laboratoria analizują próbki kontroli dopingowej oraz ogłaszają wyniki zgodnie z międzynarodowym standardem analizy laboratoryjnej.
ZARZĄDZANIE WYNIKAMI
Każda organizacja dopingowa odpowiedzialna za zarządzanie wynikami wprowadzi proces przesłuchań wstępnych w sprawie potencjalnych naruszeń przepisów antydopingowych, który będzie zgodny z następującymi zasadami:
[Komentarz: Różni sygnatariusze stworzyli własne podejścia do zarządzania wynikami w wypadku negatywnych wyników analizy. Mimo iż te różne podejścia nie są całkowicie jednorodne, wiele z nich okazało się sprawiedliwymi i skutecznymi systemami zarządzania wynikami. Kodeks nie zastępuje żadnego z systemów zarządzania wynikami sygnatariuszy. Niniejszy Jednakże Artykuł zawiera podstawowe zasady, dzięki którym można zapewnić uczciwość procesu zarządzania, która musi być przestrzegana przez każdego Sygnatariusza. Konkretne przepisy antydopingowe każdego Sygnatariusza muszą być spójne z tymi podstawowymi zasadami].
Po otrzymaniu negatywnego wyniku analitycznego próbki organizacja antydopingowa odpowiedzialna za zarządzanie wynikami przeprowadza ocenę w celu ustalenia, czy (a) udzielona została zgoda na stosowanie substancji zabronionej w celach terapeutycznych lub (b) nastąpiło wyraźne odejście od międzynarodowych standardów badania lub analizy laboratoryjnej, które podważa ważność negatywnego wyniku analitycznego.
Jeśli we wstępnej ocenie przeprowadzonej zgodnie z Artykułem 7.1 nie stwierdzi się, że zastosowanie ma przepis o prawie do stosowania substancji zabronionej w celach terapeutycznych ani nie stwierdzi się odejścia, które podważa ważność negatywnego wyniku analitycznego, organizacja antydopingowa bezzwłocznie powiadamia sportowca w sposób określony w swoich przepisach o: (a) negatywnym wyniku analizy; (b) naruszeniu przepisów antydopingowych lub, w wypadku opisanym w Artykule 7.3, podaje opis dodatkowych badań, które zostaną przeprowadzone w celu ustalenia, czy nastąpiło naruszenie przepisów antydopingowych; (c) prawie sportowca do bezzwłocznego zażądania przeprowadzenia analizy próbki B lub, jeśli taki wniosek nie zostanie złożony, uznaje się, iż sportowiec zrzeka się analizy próbki B; (d) prawie sportowca i/lub przedstawiciela sportowca do obecności podczas otwarcia i analizy próbki B, jeśli takiej analizy zażądano; oraz (e) prawie sportowca do żądania kopii pakietu dokumentów laboratorium z analizy próbki A i próbki B, zawierających informacje określone w standardzie międzynarodowym dla analizy laboratoryjnej.
[Komentarz: Sportowiec ma prawo zażądać bezzwłocznej analizy próbki B bez względu na to, czy wymagane jest badanie uzupełniające zgodnie z Artykułami 7.3 lub 7.4].
Organizacja antydopingowa lub inny organ oceniający powołany przez taką organizację przeprowadza także wszystkie badania uzupełniające, jakie mogą być wymagane listą zabronionych substancji i metod. Po zakończeniu badań uzupełniających organizacja antydopingowa bezzwłocznie powiadamia sportowca o wynikach badań uzupełniających oraz informuje sportowca, czy organizacja antydopingowa stwierdziła naruszenie przepisów antydopingowych.
Organizacja antydopingowa lub inny organ oceniający powołany przez taką organizację przeprowadza dowolne badania uzupełniające, jaką mogą być wymagane zgodnie z odpowiednią politykę i przepisami antydopingowymi przyjętymi zgodnie z Kodeksem lub które organizacja antydopingowa uzna za odpowiednie. Organizacja antydopingowa bezzwłocznie powiadamia sportowca lub inną osobę podlegającą karze, w sposób określony w jej przepisach, o przepisie antydopingowym, który został naruszony oraz podstawie takiego naruszenia.
[Komentarz: Na przykład, federacja międzynarodowa z reguły powiadamia sportowca poprzez krajową federację sportową].
Sygnatariusz może przyjąć przepisy mające zastosowanie do dowolnych zawodów sportowych, dla których Sygnatariusz jest organem orzekającym lub dla dowolnego procesu doboru zespołu, za jaki Sygnatariusz jest odpowiedzialny, zezwalające na nałożenie kary tymczasowego zawieszenia po ocenie i powiadomieniu opisanym w Artykułach 7.1 i 7.2, ale przed ostatecznym przesłuchaniem opisanym w Artykule 8 (Prawo do Uczciwego Przesłuchania). Jednakże kara tymczasowego zawieszenia nie może być nałożona, jeśli Sportowcowi: (a) nie dano możliwości tymczasowego przesłuchania albo przed nałożeniem kary tymczasowego zawieszenia, albo bezpośrednio po nałożeniu kary tymczasowego zawieszenia; lub (b) możliwości przyspieszonego przesłuchania zgodnie z Artykułem 8 (Prawo do Uczciwego Przesłuchania) bezpośrednio po nałożeniu kary tymczasowego zawieszenia.
Jeśli kara tymczasowego zawieszenia zostanie nałożona w oparciu o negatywny wynik analizy próbki A, a analiza próbki B nie potwierdzi analizy próbki B, wówczas sportowiec nie będzie podlegał żadnej dalszej procedurze dyscyplinarnej, a jakiekolwiek kary nałożone wcześniej zostają anulowane. Jeśli sportowiec lub zespół sportowca został usunięty z zawodów a analiza próbki B nie potwierdza wyniku próbki A, i pod warunkiem, że bez wpływu na dalszy przebieg zawodów można przywrócić sportowca lub zespół, sportowiec lub zespół mogą kontynuować swój udział w zawodach.
[Komentarz: Artykuł nadal dopuszcza możliwość tymczasowego zawieszenia przed podjęciem ostatecznej decyzji na przesłuchaniu zgodnie z Artykułem 8 (Prawo do Uczciwego Przesłuchania). Kary tymczasowego zawieszenia są aktualnie dozwolone w OMADC i na mocy przepisów wielu federacji międzynarodowych. Jednakże zanim kara tymczasowego zawieszenia będzie mogła być jednostronnie nałożona przez organizację antydopingową, trzeba najpierw zakończyć proces oceny wewnętrznej opisany w Kodeksie. Ponadto Sygnatariusz, który nakłada karę tymczasowego zawieszenia musi umożliwić sportowcowi wstępne przesłuchanie albo przed, albo bezpośrednio po nałożeniu kary tymczasowego zawieszenia lub przyspieszone ostateczne przesłuchanie zgodnie z Artykułem 8 bezpośrednio po nałożeniu kary tymczasowego zawieszenia. Sportowiec ma prawo do apelacji zgodnie z Artykułem 13.2. Organizacja antydopingowa może zawsze zrezygnować z kary tymczasowego zawieszenia określonej w niniejszym Artykule i bezzwłocznie rozpocząć ostateczne przesłuchanie zgodnie z przyspieszoną procedurą opisaną w Artykule 8. W rzadkim wypadku, gdy analiza próbki B nie jest zgodna z wynikiem próbki A, sportowiec, który został tymczasowo zawieszony, będzie mógł, gdy okoliczności na to pozwolą, uczestniczyć w dalszych konkursach zawodów sportowych. Podobnie, w zależności od odpowiednich przepisów międzynarodowej federacji sportu zespołowego, jeśli zespół pozostał w zawodach, sportowiec może uczestniczyć w dalszych konkursach].
PRAWO DO UCZCIWEGO PRZESŁUCHANIA
Każda organizacja antydopingowa odpowiedzialna za zarządzanie wynikami zapewni uczciwe przesłuchanie każdej osobie, która jest podejrzewana o naruszenie przepisów antydopingowych. Takie przesłuchanie dotyczyć będzie ustalenia, czy doszło do naruszenia przepisów antydopingowych oraz, jeśli doszło do naruszenia przepisów antydopingowych, podjęcia decyzji o odpowiednich konsekwencjach. Przesłuchanie będzie prowadzone zgodnie z następującymi zasadami:
[Komentarz: Artykuł zawiera podstawowe zasady pozwalające zapewnić uczciwe przesłuchanie osobom podejrzewanym o naruszenie przepisów antydopingowych. Celem Artykułu nie jest zastąpienie przepisów sygnatariuszy określających zasady przesłuchań, ale zapewnienie spójności i zgodności przepisów każdego sygnatariusza z niniejszymi przepisami.
Odwołanie do CAS jako organu odwoławczego w Artykule 13 nie uniemożliwia sygnatariuszowi określenia, że CAS będzie także organem przesłuchania wstępnego].
Przesłuchania odbywające się w związku z zawodami mogą być przeprowadzane zgodnie z procedurą przyspieszoną dozwoloną przepisami odpowiedniej organizacji antydopingowej i organu przesłuchującego.
[Komentarz: Na przykład przesłuchanie można odbyć w przeddzień ważniejszych zawodów, gdy rozstrzygnięcie w sprawie naruszenia przepisów antydopingowych jest niezbędne do podjęcia decyzji o dalszym uczestnictwie sportowca w zawodach lub podczas samych zawodów, gdy rozstrzygnięcie w sprawie naruszenia przepisów antydopingowych decyduje o uznaniu wyników sportowca lub o jego dalszym uczestnictwie w zawodach].
AUTOMATYCZNE UNIEWAŻNIENIE WYNIKÓW INDYWIDUALNYCH
Stwierdzenie naruszenia przepisów antydopingowych w badaniu przeprowadzonym w trakcie zawodów automatycznie prowadzi do unieważnienia wyników indywidualnych uzyskanych w tych zawodach, ze wszystkimi wynikającymi z tego konsekwencjami, w tym przepadkiem jakichkolwiek zdobytych medali, punktów czy nagród.
[Komentarz: Powyższa zasada obecnie znajduje się w OMADC. Zdobycie złotego medalu przez sportowca, w którego organizmie znajduje się substancja zabroniona, jest nieuczciwe w stosunku do innych sportowców uczestniczących w tych samych zawodach bez względu na to, czy zdobywca złotego medalu ponosi jakąkolwiek winę. Tylko "czysty" sportowiec powinien mieć możliwość odnoszenia korzyści z osiągniętych wyników we współzawodnictwie.
Dla sportów zespołowych zob. Artykuł 11 (Konsekwencje dla zespołów)].
KARY INDYWIDUALNE
Naruszenie przepisów antydopingowych mające miejsce w czasie lub w związku z zawodami sportowymi może, w oparciu o decyzję organu orzekającego, prowadzić do unieważnienia wszystkich indywidualnych wyników sportowca osiągniętych w tych zawodach z wszystkimi tego konsekwencjami, w tym przepadkiem wszystkich zdobytych medali, punktów i nagród, z wyjątkiem sytuacji określonej w Artykule 10.1.1.
[Komentarz: O ile Artykuł 9 (Automatyczne unieważnienie wyników indywidualnych) unieważnia wynik w jednych zawodach, w których wynik testu dopingowego, któremu poddano sportowca był pozytywny (np. 100 metrów stylem grzbietowym), niniejszy Artykuł może prowadzić do unieważnienia wszystkich wyników we wszystkich wyścigach podczas jednych zawodów (np. Mistrzostwa Świata FINA).
Przy podejmowaniu decyzji o jednoczesnym unieważnieniu innych wyników uzyskanych przez zawodnika podczas zawodów można na przykład wziąć pod uwagę ustalenie, na ile poważne jest naruszenie przez sportowca przepisów antydopingowych oraz czy w innych zawodach wyniki badań dopingowych u tego zawodnika były negatywne].
Z wyjątkiem substancji określonych wymienionych w Artykule 10.3, okres kary zakazu startów nałożonej za naruszenie przepisów antydopingowych określonych w Artykułach 2.1 (obecność substancji zabronionej lub jej metabolitów lub markerów), 2.2 (Użycie lub próba użycia substancji zabronionej lub metody zabronionej) i 2.6 (Posiadanie substancji i metod zabronionych) będzie wynosił:
Pierwsze wykroczenie: Dwa (2) lata.
Drugie wykroczenie: Dożywotnia dyskwalifikacja.
Jednakże w każdym wypadku, przed nałożeniem kary zakazu startów, sportowiec lub inna osoba będą mogli przedstawić argumenty, na podstawie których będzie można znieść lub skrócić tę karę zgodnie z Artykułem 10.5.
[Komentarz: Harmonizacja kar jest jedną z najczęściej dyskutowanych kwestii związanych ze zwalczaniem dopingu. Argumenty przeciw wymogowi harmonizacji kar wynikają z różnic między sportami, na przykład w niektórych sportach sportowcy są zawodowcami osiągającymi znaczny dochód ze sportu a w innych sportowcy są prawdziwymi amatorami; w tych sportach, w których kariera sportowca jest krótka (np. gimnastyka artystyczna) kara dwuletniej dyskwalifikacji jest znacznie surowsza dla sportowca niż taka sama kara nałożona na sportowca, którego kariera z reguły trwa znacznie dłużej (np. w takich sportach jak zawody konne czy strzelectwo); w sportach indywidualnych sportowcowi łatwiej utrzymać formę przy pomocy ćwiczeń wykonywanych samodzielnie w okresie dyskwalifikacji niż w innych sportach, w których bardzo ważne są ćwiczenia zespołowe. Głównym argumentem za harmonizacją kar jest przekonanie, że nałożenie różnych kar na dwóch różnych sportowców pochodzących z tego samego kraju, ale uprawiających różne sporty, u których stwierdzono stosowanie tej samej substancji zabronionej, byłoby po prostu niesprawiedliwe. Ponadto elastyczność w wymierzaniu kar często postrzegano jako niemożliwą do zaakceptowania okazję stwarzaną niektórym organom sportowym do większej pobłażliwości wobec osób stosujących doping. Brak harmonizacji kar często był też źródłem sporów prawnych między federacjami międzynarodowymi a krajowymi organizacjami antydopingowymi.
Światowa Konferencja "Doping w Sporcie" odbyta w Lozannie w lutym 1999 r. poparła karę dwuletniego zakazu startów po pierwszym poważnym naruszeniu przepisów antydopingowych i dożywotniej dyskwalifikacji po drugim naruszeniu. Decyzja ta została odzwierciedlona w OMADC].
Na Liście zabronionych można umieścić określone substancje, których użycie może spowodować nieświadome naruszenie przepisów antydopingowych z uwagi na ogólną dostępność takich substancji w produktach leczniczych lub co do których istnieje mniejsze prawdopodobieństwo, że będą używane jako substancje dopingujące. Gdy sportowiec może udowodnić, że użycie takich określonych substancji nie miało na celu poprawienia wyników, kara zakazu startów określona w Artykule 10.2 zostanie zastąpiona następującymi karami:
Pierwsze naruszenie: Co najmniej ostrzeżenie lub nagana bez zakazu udziału w przyszłych zawodach i maksymalnie jeden (1) rok zakazu startów.
Drugie naruszenie: Dwuletni (2) zakaz startów.
Trzecie naruszenie: Dożywotni zakaz startów.
W każdym wypadku przed nałożeniem kary zakazu startów sportowiec lub inna osoba może przedstawić argumenty, na podstawie których można znieść lub skrócić karę zakazu startów zgodnie z Artykułem 10.5.
[Komentarz: Zasada ta została przeniesiona z OMADC i daje, na przykład, pewną elastyczność w dyscyplinowaniu sportowców, u których badanie dopingowe daje wynik pozytywny z powodu nieumyślnego użycia leku przeciw przeziębieniu, który zawiera zabroniony środek stymulujący.
"Skrócenie" kary określone w Artykule 10.5.2 ma zastosowanie tylko do drugiego lub trzeciego naruszenia, ponieważ kara za pierwsze naruszenie już zawiera pewną możliwość uwzględnienia stopnia winy osoby].
Okres kary zakazu startów z powodu innych naruszeń przepisów antydopingowych będzie wynosił:
[Komentarz: Osoby, które mają udział w dopingu sportowców lub które ukrywają doping powinny podlegać karom, które są ostrzejsze niż kary nakładane na sportowców, którym udowodniono stosowanie dopingu. Ponieważ uprawnienia organizacji sportowych są z reguły ograniczone do odmowy uznania wyników, zakazu członkostwa lub pozbawienia innych korzyści sportowych, zgłoszenie personelu pomocniczego sportowców do odpowiednich władz jest ważnym krokiem w walce z dopingiem].
[Komentarz: Polityka różnych organizacji antydopingowych dotycząca informowania o miejscu pobytu oraz karach za niestawienie się na badanie dopingowe może być różna, szczególnie w pierwszym okresie jej wdrażania. Zatem Kodeks zawiera bardzo elastyczne rozwiązania dotyczące kar za naruszenia przepisów antydopingowych. Te organizacje antydopingowe, które mają bardziej zaawansowaną politykę oraz te organizacje, które od dłuższego czasu egzekwują wymóg informowania przez sportowców wybranych do badań dopingowych o miejscu ich pobytu, mogą nałożyć dłuższą karę zakazu startów].
Jeśli sportowiec udowodni w konkretnej sprawie dotyczącej naruszenia przepisów antydopingowych określonych w Artykule 2.1 (Obecność substancji zabronionej lub jej metabolitów lub markerów) lub użycie substancji zabronionej lub metody zabronionej określone w Artykule 2.2, że nie ponosi żadnej winy za naruszenie przepisów antydopingowych i że nie jest winny zaniedbania z tego powodu, kara zakazu startów, która byłaby nałożona w innych okolicznościach, nie zostanie nałożona. Gdy substancja zabroniona lub jej markery lub metabolity zostaną wykryte w próbce pobranej od sportowca, co stanowi naruszenie Artykułu 2.1 (Obecność substancji zabronionej), sportowiec musi także udowodnić, w jaki sposób substancja zabroniona dostała się do jego organizmu, by uniknąć nałożenia kary zakazu startów. Jeśli niniejszy Artykuł jest stosowany i organ orzekający zrezygnuje z nałożenia kary zakazu startów, naruszenie przepisów antydopingowych nie będzie traktowane jako naruszenie w celu ustalenia okresu zakazu startów za wielokrotne naruszenie przepisów antydopingowych z Artykułów 10.2, 10.3 i 10.6.
[Komentarz: Artykuł 10.5.1 stosuje się tylko do naruszeń określonych w Artykułach 2.1 i 2.2 (obecność i użycie substancji zabronionych) ponieważ zgodnie z innymi przepisami antydopingowymi aby stwierdzić, że doszło do naruszenia przepisów antydopingowych trzeba ustalić winę lub zaniedbanie].
Artykuł 10.5.2 stosuje się tylko do naruszeń przepisów antydopingowych określonych w Artykule 2.1 (Obecność substancji zabronionej lub jej metabolitów lub markerów), użycie substancji zabronionej lub metody zabronionej określone w Artykule 2.2, nie zgłoszenie się na pobranie próbki określone w Artykule 2.3 lub podanie substancji zabronionej lub metody zabronionej określone w Artykule 2.8. Jeśli sportowiec udowodni w każdym pojedynczym przypadku obejmującym takie naruszenie, że nie ponosi żadnej istotnej winy i że nie jest w istotny sposób winien zaniedbania, wówczas kara zakazu startów może być skrócona, ale okres zakazu startów nie może być krótszy niż połowa minimalnej kary zakazu startów, jaka w przeciwnym razie zostałaby nałożona. Jeśli sportowiec otrzymał karę dożywotniego zakazu startów, kara może być skrócona na mocy niniejszego rozdziału do nie mniej niż 8-letniego zakazu startów. Gdy substancja zabroniona lub jej markery lub metabolity zostaną wykryte w próbce pobranej od sportowca, co stanowi naruszenie Artykułu 2.1 (Obecność substancji zabronionej), sportowiec musi także udowodnić, w jaki sposób substancja zabroniona dostała się do jego organizmu, by okres zakazu startów mógł być skrócony.
[Komentarz: Zgodnie z obowiązującym trendem w przypadkach dopingu uznaje się, że w trakcie przesłuchania organ orzekający podejmujący decyzję o wysokości kary musi mieć możliwość uwzględnienia wyjątkowych faktów i okoliczności każdego konkretnego przypadku naruszenia przepisów antydopingowych. Zasada ta została przyjęta na Światowej Konferencji "Doping w Sporcie" oraz włączona do przepisów OMADC, które stanowią, że kary mogą być skrócone w "wyjątkowych okolicznościach". Kodeks umożliwia także skrócenie lub rezygnację z kary zakazu startów w wyjątkowej sytuacji, gdy sportowiec jest w stanie udowodnić, że nie ponosi żadnej winy lub że nie jest winny zaniedbania, że nie ponosi istotnej winy lub że nie jest winny istotnego zaniedbania w związku z naruszeniem. Podejście to jest spójne z podstawowymi zasadami dotyczącymi praw człowieka i stanowi równowagę między stanowiskiem tych organizacji antydopingowych, które opowiadają się za ograniczeniem liczby wyjątków lub w ogóle za wyeliminowaniem jakichkolwiek wyjątków a stanowiskiem tych organizacji antydopingowych, które są skłonne skrócić okres dwuletniego zawieszenia po uwzględnieniu szeregu innych czynników nawet jeśli sportowiec rzeczywiście ponosi winę. Niniejsze Artykuły mają zastosowanie tylko do nakładania kar; nie mają one zastosowania do ustalenia, czy nastąpiło naruszenie przepisów antydopingowych.
Artykuł 10.5 ma być stosowany tylko w przypadkach, gdy okoliczności są naprawdę wyjątkowe, a nie w znacznej większości przypadków.
Dla zilustrowania działania Artykułu 10.5 można przytoczyć przykład sytuacji, w której skutkiem braku winy lub zaniedbania byłaby całkowita rezygnacja z kary - mianowicie sportowiec musiałby udowodnić, że jego konkurent zastosował wobec niego akt sabotażu mimo że wykazał się on należytą troską i starannością. I odwrotnie, kary nie można by całkowicie wyeliminować w oparciu o przepis o braku winy lub zaniedbania w następujących okolicznościach: (a) pozytywny wynik testu jest rezultatem złego oznakowania lub skażonej witaminy lub dodatku do żywności (sportowcy ponoszą odpowiedzialność za to, co zażywają (Artykuł 2.1.1) i zostali ostrzeżeni przed możliwością skażenia dodatków); (b) substancja zabroniona została podana przez osobistego lekarza sportowca lub trenera, który nie poinformował o tym sportowca (sportowcy są odpowiedzialni za wybór personelu medycznego oraz za poinformowanie personelu medycznego, że nie wolno im podawać żadnych substancji zabronionych); oraz (c) żywność lub napoje sportowca zostały umyślnie skażone przez małżonka, trenera lub inną osobę z bezpośredniego kręgu jego znajomych (sportowcy są odpowiedzialni za to, co spożywają oraz za postępowanie osób, którym umożliwili dostęp do swojego pożywienia i napojów). Jednakże w zależności od faktycznych okoliczności konkretnej sprawy, w każdej z przytoczonych sytuacji można nałożyć na sportowca niższą karę stosując zasadę braku istotnej winy lub zaniedbania. (Na przykład, skrócenie może być odpowiednie dla sytuacji (a) jeśli sportowiec bezspornie udowodni, że przyczyną pozytywnego wyniku testu było skażenie multiwitaminy powszechnie dostępnej i zakupionej ze źródła nie mającego żadnego związku z substancjami zabronionymi a sportowiec wykazał się należytą starannością i dbałością i nie zażył żadnych innych dodatków do żywności).
Artykuł 10.5.2 stosuje się tylko do określonych naruszeń przepisów antydopingowych ponieważ naruszenia te mogą być skutkiem zachowania, które nie jest zachowaniem świadomym ani celowym. Naruszenia określone w Artykule 2.4 (informacja o miejscu pobytu oraz niestawienie się na badania) nie są uwzględnione, mimo tego że do udowodnienia tych naruszeń nie wymaga się zaistnienia sytuacji świadomego działania, ponieważ kara za naruszenia Artykułu 2.4 (od trzech miesięcy do dwóch lat) już pozwala na uwzględnienie stopnia winy sportowca].
[Komentarz: Na mocy niniejszego Artykuły sportowiec, u którego stwierdzono stosowanie dopingu po raz drugi przed powiadomieniem o wyniku pierwszego testu będzie karany tylko z powodu jednego naruszenia przepisów antydopingowych].
[Komentarz: Artykuł 10.6.3 dotyczy sytuacji, gdy sportowiec popełnia dwa różne naruszenia przepisów antydopingowych, ale jedno z tych naruszeń obejmuje substancję określoną podlegającą karze mniejszej określonej w Artykule 10.3. Bez tego Artykułu w Kodeksie, drugie naruszenie mogłoby być zagrożone karą nakładaną w przypadku drugiego naruszenia za stosowanie substancji zabronionej w drugim naruszeniu, karą nakładaną w przypadku drugiego naruszenia za stosownie substancji w pierwszym naruszeniu lub łącznie karą obliczoną przez dodanie kar za pierwsze naruszenie zgodnie z rozdziałem 10.2 (dwa lata) i pierwsze naruszenie zgodnie z rozdziałem 10.3 (do jednego roku). Ta sama kara nakładana jest na sportowca, który popełni pierwsze naruszenie zgodnie z rozdziałem 10.2 a następnie drugie naruszenie obejmujące substancję określoną oraz sportowca, który popełni pierwsze naruszenie obejmujące substancję określoną a następnie drugie naruszenie zgodnie z rozdziałem 10.2. W obu wypadkach kara będzie wynosić od dwóch do trzech lat zakazu startów].
Oprócz automatycznego unieważnienia wyników osiągniętych w zawodach, po których wynik badania dopingowego próbki dał wynik pozytywny zgodnie z Artykułem 9 (Automatyczne unieważnienie wyników indywidualnych), wszystkie inne wyniki uzyskane na zawodach od dnia, w którym pobrana została próbka pozytywna (bez względu na to, czy pobrano ją w trakcie zawodów czy poza zawodami) lub nastąpiło inne wykroczenie dopingowe, do rozpoczęcia jakiegokolwiek zawieszenia tymczasowego lub kary zakazu startów zostaną, jeśli zasady uczciwości nie będą nakazywały inaczej, unieważnione z wszystkimi tego konsekwencjami, w tym przepadkiem wszelkich medali, punktów i nagród.
Kara zakazu startów rozpoczyna się w dniu ogłoszenia przez organ przesłuchujący decyzji o karze zakazu startów lub, jeśli zrezygnowano z przesłuchania, w dniu zaakceptowania kary zakazu startów lub nałożenia kary zakazu startów. Każdy okres zawieszenia tymczasowego (bez względu na to, czy nałożony czy dobrowolnie zaakceptowany) będzie doliczony do całkowitego okresu zakazu startów. Gdy będą tego wymagały takie okoliczności jak opóźnienie w procesie przesłuchania lub gdy wystąpią inne aspekty kontroli dopingowej, za które sportowiec nie ponosi winy, organ nakładający karę może ustalić, że kara zakazu startów rozpoczyna się wcześniej, tzn. w dniu, w którym pobrano próbkę.
[Komentarz: Aktualnie wiele organizacji antydopingowych rozpoczyna dwuletnią karę zakazu startów z chwilą wydania decyzji przez organ przesłuchujący. Takie organizacje antydopingowe często unieważniają też wyniki wstecz do dnia, w którym pobrana została próbka pozytywna. Inne organizacje antydopingowe po prostu rozpoczynają karę dwuletniego zawieszenia od dnia pobrania próbki pozytywnej. OMADC, jak stwierdzono w dokumencie wyjaśniającym, nie wprowadza obowiązkowo żadnego podejścia. Podejście przyjęte w Kodeksie daje sportowcom silny sygnał zniechęcający do przeciągania procesu przesłuchania oraz uczestniczenia w zawodach w czasie oczekiwania na przesłuchanie. Jednocześnie podejście to zachęca sportowców do dobrowolnego przyjęcia kary tymczasowego zawieszenia w oczekiwaniu na przesłuchanie. Z drugiej strony organ nakładający karę może rozpocząć bieg kary przed datą podjęcia decyzji przez organ przesłuchujący, aby sportowiec nie ponosił kary z powodu opóźnień w procesie kontroli dopingowej, za które nie ponosi winy, na przykład z powodu nadmiernego opóźnienia ze strony laboratorium w podaniu pozytywnego wyniku badania lub opóźnienia w ustaleniu terminów przesłuchania z przyczyn leżących po stronie organizacji antydopingowej].
Żadna osoba, na którą nałożono karę zakazu startów, nie może w okresie zakazu startów uczestniczyć w żadnej roli w zawodach ani prowadzić działań (innych niż zatwierdzone działania oświatowe na rzecz zwalczania dopingu lub programy rehabilitacyjne) zatwierdzonych lub zorganizowanych przez dowolnego sygnatariusza lub organizację członkowską sygnatariusza. Ponadto z powodu każdego naruszenia przepisów antydopingowych nie obejmującego substancji określonych opisanych w Artykule 10.3, Sygnatariusze, organizacje członkowskie Sygnatariuszy i rządy wstrzymają częściowo lub całkowicie pomoc finansową lub inne korzyści sportowe przyznawane takiej osobie. Osoba, na którą nałożono karę zakazu startów dłuższą niż cztery lata może, po zakończeniu czteroletniej kary zakazu startów, uczestniczyć w lokalnych zawodach sportowych w sporcie innym, niż sport, w którym osoba popełniła naruszenie przepisów antydopingowych, ale tylko pod warunkiem, że ranga lokalnych zawodów sportowych nie jest taka, która pozwoliłaby na zakwalifikowanie takiej osoby bezpośrednio lub pośrednio do uczestniczenia w zawodach (i zdobywania punktów) o randze mistrzostw kraju lub zawodów międzynarodowych.
[Komentarz: Przepisy niektórych organizacji antydopingowych zabraniają jedynie sportowcowi "rywalizować" w okresie zakazu startów. Na przykład, w okresie zakazu startów taki sportowiec mógłby trenować innych w sportach, w których sam nie może startować. Artykuł przyjmuje stanowisko określone w OMADC, zgodnie z którym sportowiec, na którego nałożono karę zakazu startów za doping nie powinien uczestniczyć w żadnej roli w zawodach lub działaniach w okresie kary zakazu startów. Takie stanowisko uniemożliwiłoby, na przykład, wspólny trening z zespołem narodowym lub pełnienie roli trenera lub oficjalnego przedstawiciela sportu. Kary nałożone w jednym sporcie będą także uznawane przez inne sporty (zob. Artykuł 15.4). Niniejszy artykuł nie zakazuje osobie uczestnictwa w sporcie typowo rekreacyjnym].
[Komentarz: W podobnej kwestii Kodeks nie określa zasady ale pozostawia w gestii różnych organizacji antydopingowych wprowadzenie ich własnych przepisów określających wymogi, które muszą spełnić sportowcy, by móc powrócić do czynnego uprawiania sportu. Dotyczy to sportowców, na których nałożono karę zakazu startów i tych, którzy wycofali się ze sportu w czasie, gdy byli zaliczeni do grupy zawodników poddawanych badaniom dopingowym poza zawodami a po okresie wycofania chcieli powrócić do czynnego uprawiania sportu].
KONSEKWENCJE DLA ZESPOŁÓW
Gdy więcej niż jeden członek zespołu w sporcie zespołowym został powiadomiony o prawdopodobieństwie naruszenia przepisów antydopingowych na mocy Artykułu 7 w związku z zawodami sportowymi, zespół podlega badaniom ukierunkowanym (targetowym) na zawodach. Jeśli u więcej niż jednego członka zespołu w sporcie zespołowym stwierdzone zostanie naruszenie przepisów antydopingowych w czasie zawodów sportowych, na zespół może być nałożona kara dyskwalifikacji lub podjęte inne działania dyscyplinarne. W sportach, które nie są sportami zespołowymi, ale w których nagrody przyznawane są zespołom, dyskwalifikacja lub inne kary dyscyplinarne nałożone na zespół, gdy naruszenie przepisów antydopingowych zostało popełnione przez jednego lub kilku członków zespołu, będą takie, jakie zostały określone w odpowiednich przepisach federacji międzynarodowej.
SANKCJE PRZECIW ORGANOM SPORTOWYM
Nic w niniejszym Kodeksie nie uniemożliwia Sygnatariuszowi lub rządowi przyjmującemu Kodeks egzekwowania jego własnych przepisów dotyczących nakładania kar na inny organ sportowy podlegający Sygnatariuszowi lub rządowi.
[Komentarz: Niniejszy Artykuł jasno stanowi, że Kodeks nie ogranicza w żaden sposób praw do nakładania kar dyscyplinarnych, jakie różne organizacje mogły wprowadzić].
ODWOŁANIA
Od decyzji podjętych w związku z Kodeksem lub przepisami przyjętymi zgodnie z Kodeksem można złożyć odwołanie zgodnie z Artykułami 13.2 do 13.4. Podjęte decyzje pozostają w mocy w trakcie odwołania, chyba że organ odwoławczy podejmie inną decyzję. Przed rozpoczęciem procedury odwoławczej należy wyczerpać wszystkie inne możliwości określone w regulaminie organizacji antydopingowej, pod warunkiem że będzie to zgodne z zasadami określonymi w Artykule 13.2.2 poniżej.
[Komentarz: Porównywalny Artykuł OMADC jest szerszy, gdyż stanowi, że od każdego sporu powstającego w związku ze stosowaniem OMADC można złożyć odwołanie do CAS].
Od decyzji o naruszeniu przepisów antydopingowych, decyzji o konsekwencjach za naruszenie przepisów antydopingowych, decyzji stwierdzającej, że nie doszło do naruszenia przepisów antydopingowych, decyzji stwierdzającej, że organizacja antydopingowa nie ma prawa orzekania o domniemanym naruszeniu przepisów antydopingowych lub konsekwencjach naruszenia oraz decyzji o nałożeniu kary tymczasowego zawieszenia w oparciu o wstępne przesłuchanie lub sprzecznej z Artykułem 7.5 można złożyć odwołanie wyłącznie w sposób określony w Artykule 13.2.
W sprawach związanych z uczestnictwem w zawodach międzynarodowych lub w wypadkach dotyczących sportowców klasy międzynarodowej od decyzji można złożyć odwołanie do Sportowego Sądu Arbitrażowego (CAS) zgodnie z regulaminem tego sądu.
[Komentarz: Decyzje CAS są ostateczne i wiążące z wyjątkiem rewizji wymaganej prawem i dotyczącej anulowania lub wykonania decyzji sądu arbitrażowego].
W wypadkach dotyczących sportowców klasy krajowej, zgodnie z definicją każdej krajowej organizacji antydopingowej, którzy nie mają prawa do odwołania zgodnie z Artykułem 13.2.1, od decyzji można złożyć odwołanie do niezależnego i bezstronnego organu zgodnie z regulaminem określonym przez krajową organizację antydopingową. Regulamin takiego odwołania będzie zgodny z następującymi zasadami:
[Komentarz: Organizacja antydopingowa może postępować zgodnie z niniejszym Artykułem dając swym sportowcom klasy krajowej prawo do bezpośredniego odwołania do CAS].
W wypadkach określonych w 13.2.1 następujące osoby będą miały prawo do wnoszenia odwołań do CAS: (a) sportowiec lub inna osoba, która jest przedmiotem decyzji, od której złożono odwołanie; (b) inna strona sprawy, w której wydana została decyzja; (c) odpowiednia federacja międzynarodowa oraz każda inna organizacja antydopingowa, zgodnie z przepisami której mogła być nałożona kara; (d) Międzynarodowy Komitet Olimpijski lub Międzynarodowy Komitet Paraolimpijski, w zależności od sytuacji, gdy decyzja może mieć skutek związany z Igrzyskami Olimpijskimi lub Igrzyskami Paraolimpijskimi, w tym w związku z decyzjami dotyczącymi prawa do uczestnictwa w Igrzyskach Olimpijskich lub Igrzyskach Paraolimpijskich; oraz (e) WADA. W wypadkach określonych w Artykule 13.2.2 strony mające prawo do złożenia odwołania do organu rewizyjnego szczebla krajowego zostaną określone w regulaminie krajowej organizacji antydopingowej. Jednakże muszą nimi być co najmniej: (a) sportowiec lub inna osoba, która jest przedmiotem decyzji, od której złożono odwołanie; (b) inna strona sprawy, w której wydana została decyzja; (c) odpowiednia federacja międzynarodowa; oraz (d) WADA. W wypadkach określonych w Artykule 13.2.2, WADA i federacja międzynarodowa będą miały prawo do wniesienia odwołania od decyzji podjętej przez organ rewizyjny szczebla krajowego także do CAS.
Bez uszczerbku dla jakiegokolwiek innego postanowienia, jedyną osobą, która może wnieść odwołanie od kary tymczasowego zawieszenia jest sportowiec lub inna osoba, na którą nałożono karę tymczasowego zawieszenia.
Od decyzji podjętych przez WADA cofających przyznanie lub odmowę prawa do używania substancji zabronionej w celach terapeutycznych można złożyć odwołanie wyłącznie do CAS. Odwołanie takie może złożyć tylko sportowiec lub organizacja antydopingowa, której decyzję cofnięto. Od decyzji organizacji antydopingowych innych niż WADA odbierających prawo do używania substancji zabronionych w celach terapeutycznych, które nie zostaną cofnięte przez WADA sportowcy klasy międzynarodowej mogą złożyć odwołanie do CAS a inni sportowcy do organu rewizyjnego szczebla krajowego opisanego w Artykule 13.2.2. Jeśli organ rewizyjny szczebla krajowego zastrzeże decyzję o odmowie zgody na używanie substancji zabronionej w celach terapeutycznych, od takiej decyzji odwołanie do CAS może złożyć WADA.
W wypadku kar nakładanych zgodnie z Częścią Trzecią Kodeksu (Role i obowiązki), jednostka, na którą kara została nałożona zgodnie z Częścią Trzecią Kodeksu ma prawo do wniesienia odwołania wyłącznie do CAS zgodnie z regulaminem tego sądu.
Od decyzji WADA o zawieszeniu lub cofnięciu akredytacji udzielonej laboratorium przez WADA odwołania może wnosić tylko to laboratorium, wyłącznie do CAS.
[Komentarz: Celem Kodeksu jest rozwiązanie wszystkich kwestii związanych ze zwalczaniem dopingu stosując uczciwe i przejrzyste wewnętrzne procesy i umożliwiając złożenie odwołania.
Decyzje antydopingowe podjęte przez organizacje antydopingowe są przejrzyste na mocy Artykułu 14. Określone osoby i organizacje, w tym WADA, mają możliwość wniesienia odwołania od tych decyzji. Zwraca się uwagę, że definicja zainteresowanych osób i organizacji z prawem do złożenia odwołania zgodnie z Artykułem 13 nie obejmuje sportowców lub ich federacji, które mogłyby odnieść korzyści, gdyby inny zawodnik został zdyskwalifikowany].
POUFNOŚĆ I SPRAWOZDAWCZOŚĆ
Sygnatariusze zgadzają się z zasadami koordynacji wyników badań dopingowych, ogólną przejrzystością i odpowiedzialnością oraz poszanowaniem prywatnych interesów osób podejrzewanych o naruszenie przepisów antydopingowych:
Sportowiec, u którego w wyniku analizy próbki stwierdzono wynik ujemny lub sportowiec lub inna osoba, która naruszyła przepis antydopingowy, zostanie powiadomiona przez organizację antydopingową odpowiedzialną za zarządzanie wynikami analiz zgodnie z Artykułem 7 (Zarządzanie wynikami). Krajowa organizacja antydopingowa oraz federacja międzynarodowa, którym sportowiec podlega oraz WADA zostaną powiadomione nie później niż w dniu zakończenia procesu opisanego w Artykułach 7.1 i 7.2. W powiadomieniu należy podać: nazwisko sportowca, kraj, sport i dyscyplinę w ramach danego sportu, informację o tym, czy badanie przeprowadzono w trakcie zawodów czy poza zawodami, datę pobrania próbki oraz wynik analizy wykonanej przez laboratorium. Te same osoby i organizacje antydopingowe będą w sposób regularny informowane o statusie i wynikach każdej rewizji lub postępowania przeprowadzonego zgodnie z Artykułami 7 (Zarządzanie wynikami), 8 (Prawo do uczciwego przesłuchania) lub 13 (Odwołania) oraz w każdym wypadku, gdy okres zakazu startów zostanie zniesiony zgodnie z Artykułem 10.5.1 (Brak winy lub zaniedbania) lub skrócony zgodnie z Artykułem 10.5.2 (Brak istotnej winy lub zaniedbania). Osoby te i organizacje antydopingowe otrzymają pisemną decyzję z uzasadnieniem wyjaśniającą podstawę, na jakiej zniesiono lub skrócono karę zakazu startów. Organizacje otrzymujące te informacje nie będą ich ujawniać żadnym osobom innym niż osoby będące członkami tych organizacji, którym takie informacje muszą być ujawnione, do czasu podania ich do publicznej wiadomości przez organizację antydopingową odpowiedzialną za zarządzanie wynikami lub, zgodnie z Artykułem 14.2 poniżej jeśli taka organizacja nie ujawniła takich informacji.
Nazwiska sportowców, których próbki dały wynik negatywny lub sportowców lub innych osób podejrzewanych przez organizację antydopingową o naruszenie przepisów antydopingowych mogą być podane do wiadomości publicznej przez organizację antydopingową odpowiedzialną za zarządzanie wynikami nie wcześniej niż w dniu zakończenia procesu rewizyjnego opisanego w Artykułach 7.1 i 7.2. Nie później niż dwadzieścia dni od ustalenia w przesłuchaniu zgodnie z Artykułem 8, że nastąpiło naruszenie przepisu antydopingowego lub gdy zrezygnowano z takiego przesłuchania lub podejrzenie o naruszeniu przepisów antydopingowych nie zostało w terminie podważone, organizacja antydopingowa odpowiedzialna za zarządzanie wynikami musi podać swą decyzję w sprawie o doping do wiadomości publicznej.
Sportowcy, którzy zostali wyznaczeni przez federację międzynarodową lub krajową organizację antydopingową i zaliczeni do grupy sportowców, którzy mogą być poddawani badaniom dopingowym poza zawodami mają obowiązek podawania dokładnych informacji na temat aktualnego miejsca przebywania. Federacje międzynarodowe i krajowe organizacje antydopingowe będą koordynowały proces wyznaczania sportowców oraz zbierania aktualnych informacji na temat miejsca pobytu sportowców i przekazywały je do WADA. WADA udostępni te informacje innym organizacjom antydopingowym uprawnionym do badania sportowców zgodnie z Artykułem 15. Informacje te będą cały czas traktowane jako poufne; będą wykorzystywane wyłącznie w celach planowania, koordynowania i przeprowadzania badań, oraz zostaną zniszczone, gdy stracą swoją przydatność do wyżej określonych celów.
Co najmniej raz w roku organizacje antydopingowe będą publikowały ogólny raport statystyczny zawierający informacje na temat prowadzonych przez nie działań związanych z kontrolą dopingową; kopię takiego raportu należy przesłać do WADA.
WADA będzie pełniła rolę centralnego biura informacyjnego zarządzającego danymi i wynikami badań dopingowych przeprowadzanych na sportowcach klasy międzynarodowej oraz sportowcach klasy krajowej, którzy zostali zaliczeni przez swoje organizacje antydopingowe do grupy sportowców podlegających kontroli dopingowej. Aby ułatwić skoordynowane planowanie rozkładu badań oraz aby uniknąć zbędnego powielania badań przez różne organizacje antydopingowe, każda organizacja antydopingowa będzie przesyłała wszystkie wyniki badań przeprowadzonych w trakcie zawodów i poza zawodami na takich zawodnikach do biura informacyjnego WADA bezzwłocznie po przeprowadzeniu badań. WADA udostępni takie informacje sportowcowi, krajowej federacji, której sportowiec podlega, Krajowemu Komitetowi Olimpijskiemu, federacji międzynarodowej oraz Międzynarodowemu Komitetowi Olimpijskiemu lub Międzynarodowemu Komitetowi Paraolimpijskiemu. Informacje dotyczące konkretnych sportowców będą traktowane przez WADA jako ściśle poufne. Co najmniej raz w roku WADA będzie publikować raporty statystyczne zawierające streszczenie powyższych informacji.
STRONY ODPOWIEDZIALNE ZA KONTROLĘ DOPINGOWĄ
[Komentarz: Aby zwalczanie dopingu było skuteczne, musi w nim uczestniczyć wiele organizacji antydopingowych, które przeprowadzają badania dopingowe na szczeblu międzynarodowym i krajowym. Zamiast ograniczać zakres obowiązków jednej grupy na rzecz wyłącznej kompetencji innej, Kodeks rozwiązuje potencjalne problemy związane z nakładaniem się obowiązków - najpierw tworząc znacznie wyższy szczebel ogólnej harmonizacji a następnie określając zasady pierwszeństwa i współpracy w określonych obszarach].
Pobieranie próbek do kontroli dopingowej ma i powinno mieć miejsce na zawodach międzynarodowych i zawodach krajowych. Jednakże tylko jedna organizacja powinna być odpowiedzialna za inicjowanie i kierowanie badaniami w trakcie zawodów. Na zawodach międzynarodowych pobieranie próbek do kontroli dopingowej jest inicjowane i odbywa się pod kierunkiem organizacji międzynarodowej, która jest organem kierującym zawodami (np. MKOl dla Igrzysk Olimpijskich, federacja międzynarodowa dla mistrzostw świata i PASO dla Igrzysk Panamerykańskich). Jeśli organizacja międzynarodowa podejmie decyzję by nie przeprowadzać żadnych badań podczas takich zawodów, krajowa organizacja antydopingowa w kraju, w którym odbywają się zawody może, w porozumieniu z oraz za zgodą organizacji międzynarodowej lub WADA zainicjować i przeprowadzić takie badanie. Na zawodach krajowych pobieranie próbek do kontroli dopingowej jest inicjowane i odbywa się pod kierunkiem wyznaczonej organizacji antydopingowej tego kraju.
[Komentarz: Organizacja antydopingowa "inicjująca i kierująca badaniami" może, jeśli tak zdecyduje, zawrzeć porozumienia z innymi organizacjami, na które sceduje odpowiedzialność za pobieranie próbek lub inne aspekty procesu kontroli dopingowej].
Badania poza zawodami są i powinny być inicjowane i przeprowadzane pod kierunkiem organizacji międzynarodowej i krajowej. Badania poza zawodami mogą być inicjowane i prowadzone pod kierunkiem: (a) WADA; (b) MKOl lub IPC w związku z igrzyskami olimpijskimi lub igrzyskami paraolimpijskimi; (c) międzynarodową federację, do której sportowiec należy; (d) krajową organizację antydopingową sportowca; lub (e) krajową organizację antydopingową dowolnego kraju, w którym sportowiec przebywa. Badania poza zawodami powinny być koordynowane przez WADA by skuteczność kontroli dopingowych była jak największa oraz by uniknąć wielokrotnego badania poszczególnych sportowców.
[Komentarz: Dodatkowy organ do przeprowadzania badań można uzgodnić w drodze dwustronnych lub wielostronnych umów między sygnatariuszami i rządami].
Z wyjątkiem sytuacji opisanej w Artykule 15.3.1 poniżej, za zarządzanie wynikami i przesłuchania odpowiada i ustala ich zasady proceduralne organizacja antydopingowa, która zainicjowała i która kierowała pobieraniem prób (lub, jeśli badanie nie obejmuje analizy próbek, organizacja, która wykryła wykroczenie dopingowe). Bez względu na to, która organizacja zarządza wynikami lub przesłuchaniami, należy przestrzegać zasad określonych w Artykułach 7 i 8 oraz przepisów zawartych we Wstępie do Części I, które powinny być włączone do krajowych przepisów bez istotnych zmian.
[Komentarz: W niektórych wypadkach reguły proceduralne organizacji antydopingowej, która zainicjowała i kierowała pobieraniem próbek mogą określać, że za zarządzanie wynikami odpowiedzialna będzie inna organizacja (np. krajowa federacja sportowca). W takim wypadku do obowiązków organizacji dopingowej należeć będzie potwierdzenie, że przepisy innej organizacji są zgodne z Kodeksem].
[Komentarz: Nie ma absolutnej reguły dotyczącej zarządzania wynikami i prowadzenia przesłuchań w sytuacji, gdy krajowa organizacja antydopingowa poddaje badaniu sportowca będącego obywatelem innego kraju, który nie podlegałby jej kompetencji gdyby nie przebywał w kraju tej krajowej organizacji antydopingowej. Zgodnie z omawianym Artykułem federacja międzynarodowa decyduje zgodnie ze swoimi przepisami czy, na przykład, sprawę należy oddać do rozstrzygnięcia krajowej organizacji antydopingowej sportowca, czy powinna ona pozostać w gestii organizacji antydopingowej, która pobrała próbkę, czy też powinna ona być przejęta przez federację międzynarodową].
Z zastrzeżeniem prawa do odwołania zagwarantowanym przez Artykuł 13, badanie, zgoda na używanie substancji zabronionych w celach terapeutycznych oraz wyniki przesłuchań lub ostatecznych werdyktów dowolnego Sygnatariusza, które są zgodne z Kodeksem i leżą w gestii tego Sygnatariusza będą uznawane i szanowane przez wszystkich Sygnatariuszy. Sygnatariusze mogą uznawać te same działania innych organów, które nie przyjęły Kodeksu, jeśli przepisy tych organów są spójne z Kodeksem.
KONTROLA DOPINGOWA ZWIERZĄT BIORĄCYCH UDZIAŁ W ZAWODACH SPORTOWYCH
PRZEPIS O PRZEDAWNIENIU
Po upływie ośmiu lat od daty naruszenia nie można podjąć żadnych działań przeciw sportowcowi lub innej osobie z powodu naruszenia przepisów antydopingowych zawartych w niniejszym Kodeksie.
[Komentarz: Powyższy przepis nie uniemożliwia organizacji antydopingowej uwzględnienia wcześniejszego naruszenia przepisów antydopingowych w celu ustalenia kary za kolejne naruszenie, które ma miejsce więcej niż osiem lat później. Innymi słowy, drugie naruszenie popełnione dziesięć lat po pierwszym traktowane jest jako drugie naruszenie dla celów ustalenia kary].
CZĘŚĆ DRUGA
EDUKACJA I BADANIA NAUKOWE
EDUKACJA I BADANIA NAUKOWE
EDUKACJA
Podstawową zasadą programów informacyjnych i edukacyjnych jest uchronienie ducha sportu opisanego we Wstępie do Kodeksu przed dopingiem. Celem nadrzędnym powinno być zniechęcanie sportowców do zażywania substancji zabronionych i stosowania metod zabronionych.
Każda organizacja antydopingowa powinna planować, wdrażać i monitorować programy informacyjne i edukacyjne. Programy powinny zapewniać uczestnikom aktualne i dokładne informacje w co najmniej następujących kwestiach:
Programy powinny promować ducha sportu w celu stworzenia środowiska antydopingowego, które będzie wpływać na zachowanie uczestników.
Personel pomocniczy sportowców powinien edukować i doradzać sportowcom w sprawie polityki antydopingowej i przepisów przyjętych zgodnie z Kodeksem.
Wszyscy Sygnatariusze i uczestnicy będą współpracować ze sobą i rządami w celu skoordynowania swoich wysiłków w zakresie informacji i edukacji antydopingowej.
BADANIA NAUKOWE
Naukowe badania antydopingowe przyczyniają się do opracowania i wdrożenia skutecznych programów kontroli dopingowej oraz upowszechniania informacji i edukacji antydopingowej.
Naukowe badania antydopingowe mogą obejmować, na przykład, badania socjologiczne, behawioralne, prawne i etyczne, a także medyczne, analityczne i fizjologiczne.
Zachęca się do koordynacji naukowych badań antydopingowych poprzez WADA. Z zastrzeżeniem praw własności intelektualnej, kopie wyników naukowych badań antydopingowych powinny być przekazywane do WADA.
Naukowe badania antydopingowe powinny być zgodne z uznawanymi na całym świecie praktykami etycznymi.
W badaniach naukowych nie powinno się podawać sportowcom substancji zabronionych ani stosować metod zabronionych.
Należy przedsięwziąć odpowiednie środki bezpieczeństwa by wyniki naukowych badań antydopingowych nie zostały wykorzystane w sposób niewłaściwy oraz aby nie zostały zastosowane w dopingu.
CZĘŚĆ TRZECIA
ROLE I OBOWIĄZKI
ROLE I OBOWIĄZKI
DODATKOWE ROLE I OBOWIĄZKI SYGNATARIUSZY
[Komentarz: Powyższy przepis obejmuje, na przykład, sportowców występujących w ligach zawodowych].
ROLE I OBOWIĄZKI UCZESTNIKÓW
UDZIAŁ RZĄDÓW
Dowodem na to, że rząd aktywnie angażuje się w propagowanie i stosowanie zasad określonych w Kodeksie jest podpisanie Deklaracji w dniu otwarcia lub przed otwarciem Igrzysk Olimpijskich w Atenach. Po podpisaniu Deklaracji konieczne jest wdrożenie procesu prowadzącego do wdrożenia konwencji lub innego zobowiązania zgodnie z konstytucją lub przepisami administracyjnymi każdego rządu w dniu otwarcia lub przed otwarciem Zimowych Igrzysk Olimpijskich w Turynie.
[Komentarz: Większość rządów nie może być stronami ani nie może być związanych takimi prywatnymi pozarządowymi dokumentami jak Kodeks. Z tego powodu od rządów nie oczekuje się, by były Sygnatariuszami Kodeksu. Jednakże walka z dopingiem przy pomocy skoordynowanego i zharmonizowanego programu przedstawionego w Kodeksie jest wspólnym wysiłkiem ruchu sportowego i rządów. Przykładem jednego tylko rodzaju zobowiązania, o którym mowa powyżej jest konwencja omawiana w Komunikacie Końcowym Okrągłego Stołu UNESCO Ministrów i Wyższych Urzędników Odpowiedzialnych za Wychowanie Fizyczne i Sport, który odbył się w Paryżu 9 i 10 stycznia 2003 r.].
Sygnatariusze oczekują, że Deklaracja oraz Konwencja lub inne zobowiązanie będą odzwierciedlały następujące główne kwestie:
oraz
CZĘŚĆ CZWARTA
PRZYJĘCIE, ZGODNOŚĆ, ZMIANA I INTERPRETACJA
PRZYJĘCIE, ZGODNOŚĆ, ZMIANA I INTERPRETACJA
PRZYJĘCIE, ZGODNOŚĆ I MODYFIKACJA
[Komentarz: Każdy Sygnatariusz akceptujący Kodeks podpisuje oddzielnie identyczny egzemplarz standardowej wspólnej deklaracji przyjęcia i dostarcza go do WADA. Akt przyjęcia następuje zgodnie z regulaminem każdej organizacji. Na przykład w wypadku federacji międzynarodowej przyjęcia dokonuje jej kongres a w przypadku WADA jej Rada Założycielska].
[Komentarz: Te ligi zawodowe, które aktualnie nie podlegają żadnym rządom lub federacji międzynarodowej, zostaną zachęcone do przyjęcia Kodeksu].
[Komentarz: WADA uznaje, że wśród Sygnatariuszy i rządów istnieją istotne różnice w zakresie doświadczenia w zwalczaniu dopingu, zasobach oraz przepisach prawnych, w jakich działania dotyczące zwalczania dopingu są prowadzone. WADA uwzględni te różnice podejmując decyzję o tym, czy dana organizacja przestrzega Kodeksu].
INTERPRETACJA KODEKSU
[Komentarz: Na przykład zachowanie, które jest naruszeniem przepisów antydopingowych opisanych w Kodeksie ale które nie jest naruszeniem zgodnie z przepisami federacji międzynarodowej obowiązujących przed wprowadzeniem Kodeksu nie będzie stanowiło naruszenia do czasu zmiany przepisów federacji międzynarodowej.
Naruszenia przepisów antydopingowych przed wprowadzeniem Kodeksu będą nadal traktowane jako "Pierwsze naruszenia" lub "Drugie naruszenia" dla celów ustalenia kar zgodnie z Artykułem 10 za kolejne naruszenia po wprowadzeniu Kodeksu].
Załącznik 1
DEFINICJE
DEFINICJE
Bez zapowiedzi: Kontrola dopingowa, która odbywa się bez wcześniejszego ostrzeżenia sportowców oraz podczas której sportowiec znajduje się pod dozorem od momentu powiadomienia aż do pobrania próbki.
Brak istotnej winy lub zaniedbania: Twierdzenie sportowca, że jego wina lub zaniedbanie, oceniana z punktu widzenia wszystkich okoliczności oraz po wzięciu pod uwagę kryteriów decydujących o braku winy lub zaniedbania, nie była istotna w związku z naruszeniem przepisów antydopingowych.
Brak winy lub zaniedbania: Twierdzenie sportowca, że nie wiedział lub nie podejrzewał i że nie mógł wiedzieć ani podejrzewać, nawet przy zachowaniu maksymalnej ostrożności, że użył lub że mu podano substancję zabronioną lub metodę zabronioną.
Dyskwalifikacja: Zob. Konsekwencje naruszenia przepisów antydopingowych poniżej.
Kodeks: Światowy Kodeks Antydopingowy
Konkurs: Jeden wyścig, mecz, gra lub jedne zawody lekkoatletyczne. Na przykład, finał sprintu na 100 m podczas Igrzysk Olimpijskich. W wypadku wyścigów etapowych lub innych zawodów lekkoatletycznych, w których nagrody przyznawane są codziennie lub co jakiś czas, różnica między konkursem a zawodami zostanie określona w przepisach odpowiedniej federacji międzynarodowej. Konsekwencje naruszenia przepisów antydopingowych: Za naruszenie przepisu antydopingowego przez sportowca lub inną osobę może być nałożona jedna z następujących kar: (a) dyskwalifikacja oznacza unieważnienie wyników sportowca w konkretnym konkursie lub zawodach oraz wszystkie wynikające z tego konsekwencje w tym przepadek jakichkolwiek medali, punktów i nagród; (b) zakaz startów oznacza, że sportowiec lub inna osoba nie może w określonym czasie uczestniczyć w jakimkolwiek konkursie lub innych działaniach ani być beneficjentem funduszy określonych w Artykule 10.9; oraz (c) tymczasowe zawieszenie oznacza, że sportowiec lub inna osoba nie może tymczasowo uczestniczyć w żadnym konkursie przed ostateczną decyzją podjętą na przesłuchaniu przeprowadzonym zgodnie z Artykułem 8 (Prawo do uczciwego przesłuchania).
Kontrola dopingowa: Proces obejmujący planowanie rozkładu badań, pobieranie i postępowanie z próbkami, analizę laboratoryjną, zarządzanie wynikami, przesłuchania i odwołania.
Krajowa Organizacja Antydopingowa: Jednostka(i) wyznaczona przez każdy kraj jako posiadająca główne kompetencje i odpowiedzialność za przyjęcie i wprowadzenie przepisów antydopingowych, kierowanie pobieraniem próbek, zarządzaniem wyników badania oraz przeprowadzaniem przesłuchań - wszystko na szczeblu krajowym. Jeśli odpowiednie władze publiczne nie wyznaczyły takiej jednostki, taką jednostką będzie Krajowy Komitet Olimpijski danego kraju lub instytucja wyznaczona przez Krajowy Komitet Olimpijski. Krajowy Komitet Olimpijski: Organizacja uznana przez Międzynarodowy Komitet Olimpijski. Pojęcie Krajowy
Komitet Olimpijski obejmuje też Krajową Konfederację Sportową w tych krajach, w których Krajowa Konfederacja Sportowa wykonuje typowe obowiązki Krajowego Komitetu Olimpijskiego w dziedzinie zwalczania dopingu.
Lista zabronionych: Lista zawierająca substancje zabronione i metody zabronione. Manipulowanie: Zmiana w niewłaściwy sposób lub dla niewłaściwego celu; wywieranie niewłaściwego wpływu; niewłaściwe działanie w celu zmiany wyników lub zapobieżeniu przed wystąpienia normalnych procedur.
Marker: Związek, grupa związków lub parametrów biologicznych, które wskazują na użycie substancji zabronionej lub zastosowanie metody zabronionej.
Metabolit: Dowolna substancja wyprodukowana w procesie biologicznego przetworzenia.
Metoda zabroniona: Każda metoda opisana jako zabroniona na Liście zabronionych. Negatywny wynik badania: Raport sporządzony przez laboratorium lub inną jednostkę badawczą stwierdzający obecność w próbce substancji zabronionej lub jej metabolitów lub markerów (w tym podwyższone ilości substancji endogennych) lub dowody użycia metody zabronionej.
Nielegalny handel: Sprzedaż, dawanie, podawanie, przewożenie, wysyłanie, dostarczanie lub rozprowadzanie substancji zabronionej lub metody zabronionej sportowcowi albo bezpośrednio albo poprzez jedną lub więcej stron trzecich, ale z wykluczeniem sprzedaży lub dystrybucji (przez personel medyczny lub przez osoby inne niż personel pomocniczy sportowca) substancji zabronionej dla zgodnych z prawem celów terapeutycznych.
Niepełnoletni: Osoba fizyczna, która nie osiągnęła wieku pełnoletności zgodnie z odpowiednimi przepisami swego kraju zamieszkania.
Organizacja antydopingowa: Sygnatariusz, który ma obowiązek przyjęcia przepisów określających zasady inicjowania, wprowadzania lub egzekwowania dowolnej części procesu kontroli dopingowej. Sygnatariuszami są, na przykład, Międzynarodowy Komitet Olimpijski, Międzynarodowy Komitet Paraolimpijski, inni organizatorzy ważnych zawodów, którzy przeprowadzają badania na swoich zawodach, WADA, federacje międzynarodowe oraz Krajowe Organizacje Antydopingowe.
Organizator ważnych zawodów: Pojęcie odnosi się do kontynentalnych stowarzyszeń Krajowych Komitetów Olimpijskich i innych międzynarodowych organizacji wielosportowych, które funkcjonują jako organ orzekający dla kontynentalnych, regionalnych lub innych zawodów międzynarodowych.
Osoba: Osoba fizyczna lub organizacja lub inna jednostka.
Personel pomocniczy sportowca: Każdy trener, menadżer, agent, pracownicy zespołu, oficjel, personel medyczny lub paramedyczny pracujący z lub leczący sportowców uczestniczących w lub przygotowujących się do zawodów sportowych.
Podczas zawodów: W celu rozróżnienia między badaniami podczas zawodów i poza zawodami, jeśli w przepisach federacji międzynarodowej lub innej odpowiedniej organizacji antydopingowej nie określono inaczej, badanie podczas zawodów jest badaniem, w którym sportowiec do badania wybierany jest w związku z określonym konkursem.
[Rozróżnienie między badaniami "podczas zawodów" i "poza zawodami" jest istotne, gdyż badania obejmujące całą Listę zabronionych przeprowadza się tylko "podczas zawodów". Nie bada się, na przykład, obecności zabronionych substancji stymulujących poza zawodami, gdyż nie mają one żadnego wpływu na poprawę wyników, chyba że znajdują się w organizmie sportowca w czasie, gdy sportowiec uczestniczy w zawodach. Tak długo, jak zabroniona substancja stymulująca nie znajduje się w organizmie sportowca w trakcie współzawodnictwa, nie ma różnicy czy można było wykryć taki środek stymulujący w moczu sportowca dzień przed lub dzień po konkursie].
Posiadanie: Faktyczne, fizyczne posiadanie lub domniemane posiadanie (które zostanie stwierdzone tylko, jeśli osoba sprawuje wyłączną kontrolę nad substancją/metodą zabronioną lub pomieszczeniami, w których występuje substancja/metoda zabroniona); jednakże jeśli osoba nie ma wyłącznej kontroli nad substancją/metodą zabronioną lub pomieszczeniami, w których występuje zabroniona substancja/metoda domniemane posiadanie można stwierdzić jedynie, jeśli osoba wiedziała o obecności zabronionej substancji/metody i zamierzała ją kontrolować. Nie będzie żadnego naruszenia przepisów antydopingowych tylko w oparciu o zarzut posiadania jeśli, przed otrzymaniem powiadomienia jakiegokolwiek rodzaju, że osoba dokonała naruszenia przepisów antydopingowych, osoba podjęła konkretne działania wskazujące, że osoba nie zamierza już posiadać oraz zrezygnowała z poprzedniego posiadania.
[Komentarz: Zgodnie z powyższą definicją sterydy znalezione w samochodzie sportowca będą stanowiły naruszenie, chyba że sportowiec udowodni, że ktoś inny używał samochodu; w takim wypadku Organizacja Antydopingowa musi ustalić, że nawet jeśli sportowiec nie miał wyłącznej kontroli nad samochodem, sportowiec wiedział o sterydach i zamierzał przejąć kontrolę nad sterydami. Podobnie, w przypadku sterydów znalezionych w domowej apteczce, do której dostęp ma sportowiec i jego/jej małżonka(ek), Organizacja Antydopingowa musi dowieść, że sportowiec wiedział, że w apteczce znajdowały się sterydy oraz że sportowiec zamierzał przejąć kontrolę nad sterydami].
Poza zawodami: Każda kontrola dopingowa, która nie jest przeprowadzana podczas zawodów.
Program Niezależny Obserwator: Zespół obserwatorów pod kierunkiem WADA, który prowadzi obserwacje procesu kontroli dopingowej podczas pewnych zawodów i przedstawia raport ze swoich obserwacji. Jeśli WADA prowadzi badania podczas zawodów, obserwatorzy są nadzorowani przez niezależną organizację.
Próbka: Każdy materiał biologiczny pobrany w celu kontroli dopingowej.
Przesłuchanie tymczasowe: Dla celów Artykułu 7.5, przyspieszone skrócone przesłuchanie mające miejsce przed przesłuchaniem zgodnie z Artykułem 8 (Prawo do uczciwego przesłuchania), na którym sportowiec jest informowany o zarzutach oraz na którym ma możliwość przedstawienia swego stanowiska w formie pisemnej lub ustnej. Sport zespołowy: Sport, w którym dozwolona jest zmiana zawodników w trakcie konkursu. Sportowiec: Dla celów kontroli dopingowej dowolna osoba, która uczestniczy w sporcie na szczeblu międzynarodowym (zgodnie z definicją każdej federacji międzynarodowej) lub szczeblu krajowym (zgodnie z definicją Krajowej Organizacji Antydopingowej) oraz każda inna osoba, która uczestniczy w sporcie na szczeblu niższym, jeśli zostanie określona mianem sportowca przez Krajową Organizację Antydopingową tej osoby. Dla celów informacji i edukacji antydopingowej, dowolna osoba, która uczestniczy w sporcie podlegającym dowolnemu Sygnatariuszowi, rządowi lub innej organizacji sportowej przyjmującej Kodeks.
[Komentarz: Definicja jasno stwierdza, że wszyscy sportowcy klasy międzynarodowej i krajowej podlegają przepisom antydopingowym Kodeksu; dokładne zdefiniowane sportu o randze międzynarodowej i randze krajowej pozostawia się przepisom antydopingowym federacji międzynarodowych i Krajowych Organizacji Antydopingowych. Na szczeblu krajowym, przepisy antydopingowe przyjęte zgodnie z Kodeksem stosuje się co najmniej do wszystkich osób będących członkami zespołów narodowych oraz wszystkich osób zakwalifikowanych do współzawodnictwa w dowolnych mistrzostwach krajowych w dowolnym sporcie. Definicja pozwala także każdej Krajowej Organizacji Antydopingowej, według jej uznania, na rozszerzenie jej programu kontroli antydopingowej i objęcia nią oprócz sportowców klasy krajowej także sportowców klasy niższej. Informacje i programy edukacyjne dotyczące zwalczania dopingu w sporcie powinny być kierowane do sportowców wszystkich klas].
Sportowiec klasy międzynarodowej: Sportowcy wyznaczeni przez jedną lub więcej federacji międzynarodowych i należący do zarejestrowanej grupy testowej federacji międzynarodowej.
Standard międzynarodowy: Standard przyjęty przez WADA dla poparcia Kodeksu. Przestrzeganie standardu międzynarodowego (w przeciwieństwie do innego alternatywnego standardu, praktyki lub procedury) wystarczy by stwierdzić, że procedury określone w standardzie międzynarodowym zostały właściwie spełnione.
Substancja zabroniona: Każda substancja opisana jako zabroniona na Liście zabronionych.
Sygnatariusze: Jednostki podpisujące Kodeks i wyrażające zgodę na przestrzeganie Kodeksu, w tym Międzynarodowy Komitet Olimpijski, Federacje Międzynarodowe, Międzynarodowy Komitet Paraolimpijski, Organizatorzy Ważnych Zawodów, Krajowe Organizacje Antydopingowe i WADA.
Tymczasowe zawieszenie: Zob. Konsekwencje powyżej.
Uczestnik: Każdy sportowiec lub personel pomocniczy sportowca.
Ujawnić lub podać do publicznej wiadomości: Rozpowszechnić informacje lub podać do publicznej wiadomości lub osobom spoza kręgu osób uprawnionych do wcześniejszego powiadomienia zgodnie z Artykułem 14.
Użycie: Zastosowanie, spożycie, wstrzyknięcie lub spożycie dowolnym sposobem dowolnej substancji zabronionej lub metody zabronionej.
WADA: Światowa Agencja Antydopingowa.
Zakaz startów: Zob. Konsekwencje naruszenia przepisów antydopingowych powyżej.
Zamiar: Celowe zachowanie stanowiące istotny element zachowania, którego efektem końcowym jest naruszenie antydopingowe. O naruszeniu przepisów antydopingowych nie mówimy mimo zamiaru popełnienia naruszenia, jeśli osoba zrezygnuje z zamiaru przed jego odkryciem przez stronę trzecią nie uczestniczącą w zamiarze.
Zarejestrowana grupa testowa: Grupa sportowców najwyższej klasy ustalona osobno przez każdą federacją międzynarodową oraz Krajową Organizację Antydopingową, którzy są poddawani badaniom podczas zawodów i poza zawodami w ramach planu rozkładu badań tej federacji międzynarodowej lub tej Krajowej Organizacji Antydopingowej.
[Komentarz: Każda federacja międzynarodowa jasno zdefiniuje kryteria, na podstawie których umieszczać będzie się sportowców w zarejestrowanej grupie testowej. Na przykład, do grupy testowej można zaliczać tylko tych sportowców, którzy są klasyfikowani do określonego miejsca na światowych listach rankingowych lub którzy osiągają określony czas w konkursach sportowych lub którzy są członkami zespołów narodowych itd.].
Zawody: Seria indywidualnych konkursów organizowanych przez jeden organ (np. Igrzyska Olimpijskie, Mistrzostwa Świata FINA lub Igrzyska PanAmerykańskie).
Zawody krajowe: Zawody sportowe, w których uczestniczą sportowcy klasy międzynarodowej lub krajowej, które nie są zawodami międzynarodowymi. Zawody międzynarodowe: Zawody, dla których organem decyzyjnym jest Międzynarodowy Komitet Olimpijski, Międzynarodowy Komitet Paraolimpijski, federacja międzynarodowa, organizator ważnych zawodów lub inna międzynarodowa organizacja sportowa lub gdy organ decyzyjny powołuje oficjeli technicznych dla zawodów.
DODATEK 2
ŚWIATOWY KODEKS ANTYDOPINGOWY
ŚWIATOWY KODEKS ANTYDOPINGOWY
wersja 4.0
sierpień 2004 r.
PREAMBUŁA
PREAMBUŁA
Podstawą Międzynarodowego Standardu dla Laboratoriów są odpowiednie sekcje Kodeksu Antydopingowego Ruchu Olimpijskiego. Dokument został przygotowany przez grupę ekspertów we współpracy z Komisją Akredytacji Laboratoriów WADA, a jego projekt został rozesłany do analizy i zgłoszenia uwag przez wszystkie akredytowane laboratoria dopingowe MKOl oraz podkomisję MKOl ds. dopingu i biochemii w sporcie.
Wersja 1.0 Międzynarodowego Standardu dla Laboratoriów została rozesłana do zaopiniowania przez Sygnatariuszy, rządy i akredytowane laboratoria w listopadzie 2002 r. Wersja 2.0 zawierała uwagi i propozycje zgłoszone przez wspomniane zainteresowane strony.
Wszyscy Sygnatariusze, rządy i laboratoria miały możliwość konsultacji oraz zaopiniowania wersji 2.0. Projekt wersji 3.0 został przedstawiony do zatwierdzenia przez Komitet Wykonawczy WADA dnia 7 czerwca 2003 r.
Międzynarodowy Standard dla Laboratoriów wchodzi w życie 1 stycznia 2004 r.
Obecnie laboratoria są akredytowane przez Międzynarodowy Komitet Olimpijski (MKOl). W ramach programu przechodzenia od obecnej akredytacji MKOl do akredytacji WADA organy akredytacji wymagają od laboratoriów, którym udzielają i przedłużają akredytację, dostosowania się do wymogów Międzynarodowego Standardu dla Laboratoriów i ISO/IEC 17025 do 1 stycznia 2004 r. W przypadku laboratoriów przechodzących od akredytacji MKOl do akredytacji WADA (patrz sekcja 4.1.7), przeprowadzenie audytu wewnętrznego przed 1 stycznia 2004 r. zostanie uznane za zgodne z Międzynarodowym Standardem dla Laboratoriów. W laboratoriach starających się o wstępną akredytację WADA, przed uzyskaniem tej akredytacji, krajowy organ akredytacji przeprowadzi na miejscu audyt akredytacyjny zgodny z tym standardem.
Oficjalny tekst Międzynarodowego Standardu dla Laboratoriów będzie w posiadaniu WADA i zostanie opublikowany w języku angielskim i francuskim. W przypadku jakiejkolwiek sprzeczności między wersją angielską i francuską, pierwszeństwo ma wersja angielska.
SPIS TREŚCI
CZĘŚĆ PIERWSZA: WSTĘP, POSTANOWIENIA KODEKSU I DEFINICJE
1.0 Wstęp, zakres i odniesienia
2.0 Postanowienia Kodeksu
3.0 Pojęcia i definicje
3.1 Pojęcia zdefiniowane w Kodeksie
3.2 Pojęcia zdefiniowane w Międzynarodowym Standardzie Badań
CZĘŚĆ DRUGA: WYMOGI AKREDYTACYJNE I STANDARDY OPERACYJNE DLA LABORATORIUM
4.0 Wymogi akredytacyjne WADA
4.1 Wstępna akredytacja WADA
4.2 Utrzymanie akredytacji WADA
4.3 Wymogi szczególne dotyczące ważnych zawodów
5.0 Stosowanie ISO 17025 do analizy próbek kontroli dopingowej
5.1 Wstęp i zakres
5.2 Procesy analityczne i techniczne
5.3 Procesy zarządzania jakością
5.4 Procesy dodatkowe/uzupełniające
6.0 Proces akredytacji WADA
6.1 Laboratorium ubiega się o akredytację przez WADA
6.2 Przygotowanie do akredytacji laboratorium przez WADA
6.3 Uzyskanie akredytacji WADA
6.4 Zachowanie akredytacji WADA
6.5 Wymogi akredytacyjne dla pomieszczeń satelickich podczas ważnych zawodów
7.0 Wymogi niezbędne do poparcia negatywnego wyniku badania w procesie orzekającym
7.1 Pakiet dokumentacji laboratoryjnej
CZĘŚĆ TRZECIA: ANEKSY
ANEKS A - PROGRAM BADANIA BIEGŁOŚCI WADA
1. Okres próbny
2. Okres utrzymania/przedłużenia akredytacji
3. Skład próbki do badania biegłości
4. Ocena wyników badania biegłości
ANEKS B - KODEKS ETYCZNY LABORATORIUM
1. Poufność
2. Badania naukowe
3. Badania
4. Postępowanie szkodliwe dla programu antydopingowego
ANEKS C - LISTA DOKUMENTÓW TECHNICZNYCH
CZĘŚĆ PIERWSZA
WSTĘP, POSTANOWIENIA KODEKSU I DEFINICJE
WSTĘP, POSTANOWIENIA KODEKSU I DEFINICJE
Międzynarodowy Standard dla Laboratoriów ma za zadanie umożliwienie przygotowywania przez laboratoria ważnych wyników testów i danych dowodowych oraz otrzymywanie jednolitych i zharmonizowanych wyników oraz sprawozdań ze wszystkich akredytowanych laboratoriów kontroli dopingowej.
Międzynarodowy Standard dla Laboratoriów obejmuje wymogi w zakresie akredytacji WADA dla laboratoriów kontroli dopingowej, standardy pracy laboratoryjnej oraz opis procesu akredytacji.
Międzynarodowy Standard dla Laboratoriów, wraz z wszystkimi aneksami i dokumentacją techniczną, obowiązuje wszystkich Sygnatariuszy Kodeksu.
Światowy Program Zwalczania Dopingu obejmuje wszystkie elementy zapewniające optymalną harmonizację i najlepsze praktyki w międzynarodowych i krajowych programach zwalczania dopingu. Głównymi jego elementami są: Kodeks (Szczebel 1), standardy międzynarodowe (Szczebel 2) oraz modele najlepszych praktyk (Szczebel 3).
W wstępie do Kodeksu cele i wdrożenie międzynarodowych standardów opisano w następujący sposób:
"Standardy międzynarodowe dotyczące różnych obszarów technicznych i operacyjnych w programie zwalczania dopingu zostaną opracowane w porozumieniu z Sygnatariuszami i rządami oraz zatwierdzone przez WADA. Celem Standardów międzynarodowych jest zharmonizowanie działań prowadzonych przez organizacje antydopingowe odpowiedzialne za konkretne techniczne i operacyjne części programów zwalczania dopingu. Zgodnie z Kodeksem, przestrzeganie Standardów międzynarodowych jest obowiązkowe. Standardy międzynarodowe mogą być poprawiane od czasu do czasu przez Komitet Wykonawczy WADA po uzasadnionych konsultacjach z Sygnatariuszami i rządami. Jeśli w Kodeksie nie postanowiono inaczej, Standardy międzynarodowe oraz wszystkie poprawki wchodzą w życie w dniu podanym w Standardzie międzynarodowym lub poprawce".
Zgodność ze standardem międzynarodowym (w przeciwieństwie do innego alternatywnego standardu, praktyki lub procedury) wystarcza do stwierdzenia, że procedury objęte standardem międzynarodowym zostały wykonane poprawnie.
Niniejszy dokument określa wymogi wobec laboratoriów kontroli dopingowej, które chcą potwierdzić swoje kompetencje techniczne, stosowanie skutecznego systemu zarządzania jakością oraz zdolność do uzyskiwania wyników ważnych dla sądu. Badania kontroli dopingowej obejmują wykrywanie, identyfikację, a w niektórych przypadkach także udowodnienie obecności w płynach ustrojowych lub tkankach leków i innych substancji znajdujących się na liście substancji i metod zabronionych, o stężeniu wyższym niż zawartość progowa.
System akredytacji laboratoriów składa się z dwóch głównych elementów: części drugiej standardu - wymogów dotyczących akredytacji i standardów operacyjnych laboratorium oraz części trzeciej: aneksów i dokumentacji technicznej. Część druga opisuje wymogi, które należy spełnić, aby uzyskać zatwierdzenie przez WADA oraz procedury związane ze spełnieniem wymogów. Obejmuje także zastosowanie normy ISO/IEC 17025 w dziedzinie kontroli dopingowej. Ta sekcja dokumentu ma ułatwić spójne zastosowanie i ocenę normy ISO/IEC 17025 oraz specjalnych wymogów WADA w zakresie kontroli dopingowej przez organy akredytacyjne działające zgodnie z wytyczną 58 ISO/IEC. Międzynarodowy standard określa także dalsze wymogi dla laboratoriów kontroli dopingowej w przypadku negatywnych wyników analitycznych.
Część trzecia standardu obejmuje wszystkie aneksy. Aneks A opisuje program badania biegłości WADA, uwzględniający kryteria pracy konieczne dla utrzymania statusu podczas badania biegłości. Aneks B przedstawia standardy etyczne, których przestrzeganie jest niezbędne dla uznania danego laboratorium przez WADA. Aneks C zawiera listę dokumentacji technicznej. Co pewien czas WADA wydaje, zmienia i usuwa dokumenty techniczne, które stanowią dla laboratoriów wskazówki w konkretnych sprawach technicznych. Dokumenty techniczne po ich ogłoszeniu stają się częścią Międzynarodowego Standardu dla Laboratoriów. Włączenie przepisów dokumentów technicznych do systemu zarządzania jakością danego laboratorium jest konieczne dla uzyskania akredytacji WADA.
Oczekuje się, że krajowe organy akredytacji będą stosować ten standard wraz z aneksami jako dokument referencyjny w procesie audytu akredytacyjnego celem zharmonizowania akredytacji laboratoriów z wymogami normy ISO/IEC 17025 oraz specjalnymi wymogami WADA w zakresie uznawania laboratoriów.
Pojęcia zdefiniowane w Kodeksie, które zostały włączone do niniejszego standardu, zostały napisane kursywą. Pojęcia, które definiowane są tylko w niniejszym standardzie zostały podkreślone.
Odniesienia
Odniesienia
A2LA, 2001. Wymogi w zakresie badania biegłości dla akredytowanych laboratoriów badawczych i kalibracyjnych.
EA-03/04 (sierpień 2001 r.). Wykorzystanie badania biegłości jako narzędzia w akredytacji badań.
Grupa badania biegłości Eurachem (2000 r.). Wybór, zastosowanie i interpretacja systemów badania biegłości przez laboratoria.
Przewodnik Eurachem/CITAC, wyd. 2 (2000 r.) Obliczanie poziomu niepewności pomiaru w pomiarach analitycznych.
Decyzja Unii Europejskiej 2002/657/WE; Dziennik Urzędowy Wspólnot Europejskich z dnia 17.8.2002; L 221: str. 8-36.
ISO/IEC 17025:1999. Ogólne wymogi dotyczące kompetencji laboratoriów badawczych i kalibracyjnych.
Międzynarodowa Współpraca w dziedzinie akredytacji laboratoriów (ILAC) Dokument G-7:1996.
Wymogi w zakresie akredytacji oraz kryteria operacyjne dla laboratoriów zajmujących się wyścigami konnymi.
Dokument ILAC G-15:2001. Wytyczne w sprawie akredytacji ISO/IEC 17025.
Dokument ILAC G-17:2002. Wprowadzenie pojęcia niepewności w pomiarach w związku ze stosowaniem standardu ISO/IEC 17025.
Dokument ILAC G-19:2002. Wytyczne dla laboratoriów medycyny sądowej.
Dokument ILAC P-10:2002. Polityka ILAC w dziedzinie śledzenia wyników pomiarów.
Dokument dotyczących standardów Krajowego Laboratorium Chemii Klinicznej C-43A, 2002 [ISBN 1- 56238-475-9]. "Chromatografia gazowa/spektrometria mas (GC/MS) Potwierdzenie obecności narkotyku; Zatwierdzone wytyczne."
Kodeks Antydopingowy Ruchu Olimpijskiego (1999)
Towarzystwo Toksykologii Sądowej i Amerykańska Akademia Medycyny Sądowej, Wydział Toksykologii, 2002 (projekt). Wytyczne dla laboratoriów w dziedzinie toksykologii sądowej.
Urząd ds. uzależnień i zdrowia psychicznego (SAMHSA), Amerykański Departament Zdrowia i Służb Społecznych (DHHS), 2001. Obowiązkowe wytyczne dotyczące federalnych programów badań na obecność narkotyków w miejscu pracy oraz proponowane zmiany (Rejestr federalny 2001; 66: 43876-43882).
Światowy Kodeks Antydopingowy
Poniższe artykuły w Kodeksie bezpośrednio dotyczą Międzynarodowego Standardu dla Laboratoriów:
Artykuł 3 ust. 2 Kodeksu Metody ustalania faktów i domniemań
Artykuł 6 Kodeksu Analiza próbek
Próbki kontroli dopingowej będą poddawane analizie zgodnie z następującymi zasadami:
[Uwaga: określenie "lub innej procedury testowej zatwierdzonej przez WADA" ma obejmować na przykład, procedury mobilnego badania krwi, które WADA poddała ocenie i które uznaje za rzetelne].
Artykuł 13 ust. 5 Kodeksu Odwołanie od decyzji zawieszającej lub cofającej akredytację laboratorium
Od decyzji WADA o zawieszeniu lub cofnięciu akredytacji udzielonej laboratorium przez WADA odwołania może wnosić tylko to laboratorium, wyłącznie do CAS.
Artykuł 14 ust. 1 Kodeksu Informacje dotyczące negatywnych wyników badań oraz innych potencjalnych naruszeń przepisów antydopingowych. Sportowiec, u którego w wyniku analizy próbki stwierdzono wynik negatywny albo sportowiec bądź inna osoba, która mogła naruszyć przepisy antydopingowe zostanie powiadomiona przez organizację antydopingową odpowiedzialną za zarządzanie wynikami analiz zgodnie z art. 7 (Zarządzanie wynikami). Krajowa organizacja antydopingowa z kraju sportowca oraz federacja międzynarodowa i WADA zostaną również powiadomione nie później niż w dniu zakończenia procesu opisanego w art. 7 ust. 1 i 2. W powiadomieniu należy podać: imię i nazwisko sportowca, kraj, sport i dyscyplinę sportu, informację o tym, czy badanie przeprowadzono w trakcie zawodów czy poza zawodami, datę pobrania próbki oraz wyniki analizy zgłoszone przez laboratorium. Te same osoby i organizacje antydopingowe będą regularnie informowane o statusie i wynikach wszelkich przeglądów lub postępowania prowadzonego zgodnie z art. 7 (Zarządzanie wynikami), art. 8 (Prawo do uczciwego przesłuchania) lub 13 (Odwołania), a za każdym razem, gdy okres dyskwalifikacji zostanie zniesiony na mocy art. 10 ust. 5 pkt 1 (Brak winy lub zaniedbania) lub skrócony na mocy art. 10 ust. 5 pkt 2 (Brak istotnej winy lub zaniedbania), osoby te i organizacje antydopingowe otrzymają pisemną decyzję z uzasadnieniem wyjaśniającą podstawę, na jakiej zniesiono lub skrócono karę zakazu startu. Organizacje otrzymujące te informacje ujawnią te informacje tylko tym członkom organizacji, którym takie informacje muszą być ujawnione, do czasu, gdy organizacja antydopingowa odpowiedzialna za zarządzanie wynikami poda je do wiadomości publicznej lub nie poda ich do wiadomości publicznej zgodnie z art. 14 ust. 2.
Badanie: Części procesu kontroli dopingowej obejmujące planowanie rozkładu badań, pobieranie próbek, postępowanie z próbką oraz przewożenie próbki do laboratorium.
Kodeks: Światowy Kodeks Antydopingowy
Kontrola dopingowa: Proces obejmujący planowanie rozkładu badań, pobieranie i postępowanie z próbkami, analizę laboratoryjną, zarządzanie wynikami, przesłuchania i odwołania.
Krajowy Komitet Olimpijski: Organizacja uznana przez Międzynarodowy Komitet Olimpijski. Pojęcie Krajowy Komitet Olimpijski obejmuje też Krajową Konfederację Sportową w tych krajach, w których Krajowa Konfederacja Sportowa wykonuje typowe obowiązki Krajowego Komitetu Olimpijskiego w dziedzinie zwalczania dopingu.
Krajowa Organizacja Antydopingowa: Jednostka(i) wyznaczona przez każdy kraj jako posiadająca główne kompetencje i odpowiedzialność za przyjęcie i wprowadzenie przepisów antydopingowych, kierowanie pobieraniem próbek, zarządzaniem wyników badania oraz przeprowadzaniem przesłuchań - wszystko na szczeblu krajowym. Jeśli odpowiednie władze publiczne nie wyznaczyły takiej jednostki, taką jednostką będzie Krajowy Komitet Olimpijski danego kraju lub instytucja wyznaczona przez Krajowy Komitet Olimpijski.
Lista zabronionych: Lista zawierająca substancje zabronione i metody zabronione.
Marker: Związek, grupa związków lub parametry biologiczne wskazujące na zastosowanie zabronionej substancji lub zabronionej metody.
Metabolit: Dowolna substancja wyprodukowana w procesie biologicznego przetworzenia.
Metoda zabroniona: Metoda określona jako zabroniona na Liście zabronionych.
Negatywny wynik badania: Raport sporządzony przez laboratorium lub inną jednostkę badawczą stwierdzający obecność w próbce substancji zabronionej lub jej metabolitów lub markerów (w tym podwyższone ilości substancji endogennych) lub dowody użycia metody zabronionej.
Organizacja antydopingowa: Sygnatariusz, który ma obowiązek przyjęcia przepisów określających zasady inicjowania, wprowadzania lub egzekwowania dowolnej części procesu kontroli dopingowej. Sygnatariuszami są, na przykład, Międzynarodowy Komitet Olimpijski, Międzynarodowy Komitet Paraolimpijski, inni organizatorzy ważnych zawodów, którzy przeprowadzają badania na swoich zawodach, WADA, federacje międzynarodowe oraz Krajowe Organizacje Antydopingowe.
Osoba: Osoba fizyczna lub organizacja bądź inny podmiot.
Podczas zawodów: W celu rozróżnienia między badaniami podczas zawodów i poza zawodami, jeśli w przepisach federacji międzynarodowej lub innej odpowiedniej organizacji antydopingowej nie określono inaczej, badanie podczas zawodów jest badaniem, w którym sportowiec do badania wybierany jest w związku z określonym konkursem.
Poza zawodami: Każda kontrola dopingowa, która nie jest przeprowadzana podczas zawodów.
Próbka: Każdy materiał biologiczny pobrany w celu kontroli dopingowej
Publiczne ujawnienie lub publiczne sprawozdanie: Rozpowszechnianie lub udostępnianie informacji społeczeństwu bądź osobom innym niż osoby uprawnione do wcześniejszego powiadomienia zgodnie z art. 14.
Sportowiec: Dla celów kontroli dopingowej dowolna osoba, która uczestniczy w sporcie na szczeblu międzynarodowym (zgodnie z definicją każdej federacji międzynarodowej) lub szczeblu krajowym (zgodnie z definicją Krajowej Organizacji Antydopingowej) oraz każda inna osoba, która uczestniczy w sporcie na szczeblu niższym, jeśli zostanie określona mianem sportowca przez Krajową Organizację Antydopingową tej osoby. Dla celów informacji i edukacji antydopingowej, dowolna osoba, która uczestniczy w sporcie podlegającym dowolnemu Sygnatariuszowi, rządowi lub innej organizacji sportowej przyjmującej Kodeks.
Standard międzynarodowy: Standard przyjęty przez WADA dla poparcia Kodeksu. Przestrzeganie standardu międzynarodowego (w przeciwieństwie do innego alternatywnego standardu, praktyki lub procedury) wystarczy by stwierdzić, że procedury określone w standardzie międzynarodowym zostały właściwie spełnione.
Stosowanie: Zastosowanie, przyjęcie, wstrzyknięcie lub spożycie w jakikolwiek sposób zabronionej substancji lub metody.
Substancja zabroniona: Każda substancja określona jako zabroniona na Liście zabronionych.
Sygnatariusze: Jednostki podpisujące Kodeks i wyrażające zgodę na przestrzeganie Kodeksu, w tym Międzynarodowy Komitet Olimpijski, Federacje Międzynarodowe, Międzynarodowy Komitet Paraolimpijski, Organizatorzy Ważnych Zawodów, Krajowe Organizacje Antydopingowe i WADA.
WADA: Światowa Agencja Antydopingowa.
Zawody: Seria indywidualnych konkursów organizowanych przez jeden organ (np. Igrzyska Olimpijskie, Mistrzostwa Świata FINA lub Igrzyska PanAmerykańskie).
Podwielokrotna część próbki: Część próbki płynu biologicznego lub tkanki (np. moczu, krwi itd.) uzyskanej od sportowca, wykorzystywana w procesie badania.
Certyfikowany materiał referencyjny: Materiał referencyjny, zaopatrzony w certyfikat, którego jedna lub więcej wartości właściwości zostało potwierdzonych w drodze procedury umożliwiającej ustalenie dokładnej wartości jednostki, w której wartości właściwości są wyrażone i dla których każdej certyfikowanej wartości towarzyszy niepewność na określonym poziomie pewności.
Procedura potwierdzenia: Analityczna procedura badawcza mająca na celu stwierdzenie obecności określonej substancji zabronionej w próbce. [Procedura potwierdzenia może także wskazywać na ilość zabronionej substancji większą niż wartość progowa lub wyliczyć ilość zabronionej substancji w próbce].
Akredytacja otwarta: Zgoda udzielona laboratorium na dokonywanie ograniczonych modyfikacji w zakresie akredytacji bez udziału krajowego organu akredytacji przed wdrożeniem modyfikacji.
Średnia dokładność, Szi: Różnice w wynikach występujące, gdy w laboratorium co najmniej jeden z czynników takich jak czas, sprzęt i operator się zmienia, przy odnotowaniu liczby zmieniających się czynników.
Wewnętrzny system kontroli w laboratorium: Dokumentacja na temat osób będących w posiadaniu próbki oraz części próbki pobranej do badania. [Uwaga: Wewnętrzny system kontroli w laboratorium jest zazwyczaj dokumentowany poprzez rejestrowanie na piśmie daty, miejsca, podejmowanych czynności oraz osób wykonujących czynności związanych z próbką lub podwielokrotną częścią próbki].
Laboratorium: Akredytowane laboratorium stosujące metody i procesy testowe w celu zapewnienia danych dowodowych celem wykrycia i, jeżeli dotyczy, określenia poziomu zawartości substancji progowej znajdującej się na liście zabronionych w moczu i w innych próbkach biologicznych.
Pakiety dokumentacji laboratoryjnej: Materiał opracowany w laboratorium potwierdzający negatywny wynik badania zgodnie z Dokumentem Technicznym WADA dotyczącym pakietów dokumentacji laboratoryjnej.
Minimalne wymagane stężenie: Stężenie zabronionej substancji lub metabolit zabronionej substancji lub marker zabronionej substancji lub metoda, którą laboratorium dopingowe może wykryć w sposób wiarygodny podczas rutynowych codziennych czynności. Patrz Dokument Techniczny - Minimalne wykrywane stężenie substancji zabronionych.
Substancja nieprogowa: Substancja znajdująca się na liście zabronionych, której wykrycie w jakiejkolwiek ilości jest uważane za naruszenie przepisów antydopingowych.
Przypuszczalny wynik analityczny: Wynik badania próbki, w której wykryto substancje zabronione, ale nie wykonano jeszcze badania potwierdzającego.
Zbiór referencyjny: Zbiór próbek znanego pochodzenia, które mogą być wykorzystane do określenia tożsamości nieznanej substancji. Na przykład dobrze opisana próbka uzyskana podczas sprawdzonego badania administracyjnego, dla której można przedstawić dokumentację naukową potwierdzającą tożsamość metabolitu(ów).
Materiał referencyjny: materiał lub substancja posiadająca co najmniej jedną cechę dostatecznie jednorodną i na tyle rozpoznaną, aby może być wykorzystana do kalibracji aparatury, oceny metody pomiarowej lub ustalania wartości materiałów.
Powtarzalność, Sr: Zmienność obserwowana w laboratorium w przeciągu krótkiego okresu czasu, podczas pracy jednego operatora, urządzenia itp.
Odchylenie: Zmienność powstająca podczas analizowania tej samej próbki przez różne laboratoria.
Cofnięcie: Cofnięcie laboratorium na stałe akredytacji WADA.
Procedura przesiewowa: Procedura badań analitycznych mająca na celu rozpoznanie próbek podejrzanych o zawartość zabronionej substancji, metabolitu lub markera zabronionej metody i przeprowadzenie dodatkowych badań potwierdzających.
Próbka podzielona: Podział próbki do badań podczas pobierania na dwie części, zazwyczaj określane jako "A" i "B".
Zawieszenie: Czasowe cofnięcie akredytacji laboratorium przez WADA.
Organy odpowiedzialne za badania: Międzynarodowy Komitet Olimpijski, Światowa Agencja Antydopingowa, międzynarodowa federacja, krajowa organizacja sportowa, krajowa organizacja antydopingowa, Krajowy Komitet Olimpijski, organizator ważnych zawodów lub inny organ wyznaczony przez Kodeks jako odpowiedzialny za gromadzenie próbek i ich przewóz w czasie zawodów lub poza zawodami i/lub zarządzanie wynikami badań.
Substancja progowa: Substancja znajdująca się na liście zabronionych, której wykrycie w ilości powyżej podanego progu jest uważane za negatywny wynik badania.
CZĘŚĆ DRUGA
WYMOGI AKREDYTACYJNE I STANDARDY OPERACYJNE DLA LABORATORIUM
WYMOGI AKREDYTACYJNE I STANDARDY OPERACYJNE DLA LABORATORIUM
Niniejszy rozdział zawiera omówienie wymogów niezbędnych dla uzyskania wstępnej akredytacji laboratorium przez WADA. Aby uzyskać wstępną akredytację WADA należy spełnić wszystkie przedstawione wymagania. Laboratorium musi spełniać niektóre wymogi w okresie próbnym, spełnienie pozostałych będzie weryfikowane i kontrolowane w oparciu o audyt akredytacyjny (patrz 5.1, 5.3 i 5.3).
Akredytacji laboratorium dokonuje właściwy krajowy organ akredytacyjny zgodnie z normą ISO/IEC 17025, w szczególności w odniesieniu do interpretacji i stosowania wymogów ISO/IEC 17025 omówionych w dokumencie "Application of ISO/IEC 17025 to the Analysis of Doping Control Samples" (Stosowanie normy ISO/IEC 17025 do analizy próbek kontroli dopingowej) (Rozdział 5). Przed przyznaniem wstępnej akredytacji WADA należy uzyskać akredytację ISO/IEC 17025.
Laboratorium przedłoży oficjalny list polecający wystawiony przez właściwy krajowy organ publiczny odpowiedzialny za krajowy program antydopingowy, jeśli taki istnieje, lub podobny list polecający wystawiony przez Krajowy Komitet Olimpijski albo Krajową Organizację Antydopingową. List polecający powinien zawierać przynajmniej:
Oprócz wyżej wymienionych listów dopuszcza się składanie listów polecających wystawionych przez międzynarodowe organizacje sportowe, takie jak federacje międzynarodowe.
Jeśli laboratorium jako instytucja jest powiązane z organizacjami gospodarza (np. uniwersytetami, szpitalami itp.), należy przedłożyć list polecający wydany przez organizacje gospodarza, zawierający następujące informacje:
Laboratorium podpisuje i przestrzega przepisów Kodeksu Etycznego (Załącznik B) odnoszących się do laboratorium w okresie próbnym.
W okresie próbnym laboratorium powinno wykonać analizę przynajmniej czterech zestawów próbek, przy czym każdy zestaw powinien zawierać przynajmniej po pięć próbek.
Badanie końcowe przeprowadzane dla potrzeb przyznania ostatecznej akredytacji polega na ocenie zarówno kompetencji naukowych, jak i zdolności laboratorium do zarządzania dużą liczbą próbek.
W okresie próbnym laboratorium musi wykazać wolę i zdolność do dzielenia się wiedzą z innymi laboratoriami akredytowanymi przez WADA. Zasady wymiany wiedzy omówiono w kodeksie etycznym (Załącznik B).
Laboratorium wyodrębnia w budżecie środki finansowe na okres wstępny 3 lat, przeznaczone na działalność badawczą i rozwojową w dziedzinie kontroli dopingowej i stanowiące przynajmniej 7% rocznego budżetu. Laboratorium może prowadzić działalność badawczą samodzielnie lub we współpracy z innymi laboratoriami posiadającymi akredytację WADA bądź organizacjami badawczymi.
Akredytacja WADA na rok 2004 zostanie przyznana laboratoriom akredytowanym przez Międzynarodowy Komitet Olimpijski w 2003 r., które pomyślnie przeszły proces weryfikacji dla potrzeb wznowienia wspólnej akredytacji MKOl/WADA i przeprowadziły przynajmniej audyt wewnętrzny zgodnie z rozdziałem 5 Standardów Wewnętrznych. Wymogi dotyczące Międzynarodowych Standardów dla Laboratoriów zaczną w pełni obowiązywać od dnia 1 stycznia 2004 r. Zgodnie z sekcją 6.4.8., WADA zawiesi lub cofnie akredytację przyznaną laboratoriom, które uzyskały ocenę słabą lub nie przeszły testu na wznowienie akredytacji MKOl/WADA w 2003 r. Laboratoria ubiegające się o akredytację MKOl, które jej nie otrzymały zakończą okres próbny na mocy przepisów Międzynarodowych Standardów dla Laboratoriów.
Niniejsza sekcja zawiera opis wymogów dotyczących wznowienia akredytacji WADA dla laboratorium.
Laboratorium przedłoży ważną akredytację przyznaną przez krajowy organ akredytacyjny zgodnie z normą ISO/IEC 17025, w szczególności w odniesieniu do interpretacji i stosowania wymogów normy ISO/IEC 17025 omówionych w dokumencie "The Application of ISO/IEC 17025 TO Analysis of Doping Control Samples" (Stosowanie normy ISO/IEC 17025 do analizy próbek kontroli dopingowej) (Rozdział 5).
Laboratoria akredytowane przez WADA mogą uzupełniać lub wprowadzać zmiany do metod naukowych i analiz bez konieczności uzyskiwania od właściwego organu poświadczenia wypełnienia wymogów akredytacji normy ISO/IEC 17025. Jeżeli dana metoda jest wykorzystywana dla potrzeb wykonania analizy próbek kontroli dopingowej, przed kolejnym audytem ISO każdą metodę lub procedurę należy starannie wyselekcjonować i zalegalizować, oraz włączyć w zakres metod badawczych laboratorium.
Laboratorium przedłoży wznowiony oficjalny list polecający wystawiony przez właściwy krajowy organ publiczny, odpowiedzialny za krajowy program antydopingowy, jeżeli taki istnieje, lub podobny list polecający wystawiony przez Krajowy Komitet Olimpijski albo Krajową Organizację Antydopingową opiewający na lata, w których laboratorium jest poddawane audytowi z tytułu wznowienia akredytacji ISO. Wznowiony list polecający powinien zawierać przynajmniej:
WADA ma obowiązek uwzględnienia wszelkiego rodzaju wyjaśnień okoliczności nadzwyczajnych. List polecający nie musi dotyczyć wsparcia wyłącznie dla jednego laboratorium.
Oprócz listów wymienionych powyżej dopuszcza się składanie listów polecających wystawionych przez międzynarodowe organizacje sportowe, takie jak federacje międzynarodowe.
Jeśli laboratorium jako instytucja jest powiązane z organizacjami gospodarza (np. uniwersytetem, szpitalem itp.), wymaga się przedłożenia wznowionego listu polecającego wydanego przez organizacje gospodarza za każdy rok, w którym laboratorium jest poddawane audytowi z tytułu wznowienia akredytacji ISO, zawierającego następujące informacje:
Na wniosek WADA laboratorium okresowo przedkłada sprawozdanie dokumentujące wyniki wszystkich badań, przygotowane w formacie ustalonym przez WADA.
Dla potrzeb utrzymania biegłości, od laboratoriów akredytowanych przy WADA wymaga się wykonania analizy przynajmniej 1.500 próbek kontroli dopingowej rocznie; próbek tych dostarcza organ odpowiedzialny za badania. Jeżeli laboratorium nie wykona analizy wskazanej liczby próbek, w zależności od okoliczności akredytacja ulega zawieszeniu lub unieważnieniu.
Od laboratoriów wymaga się udziału w programie badania biegłości WADA. Bardziej szczegółowy opis programu podano w Aneksie A.
Laboratorium ma obowiązek jednoczesnego powiadomienia WADA i właściwej federacji międzynarodowej o wszystkich negatywnych wynikach analitycznych przesłanych do organu odpowiedzialnego za badania. System powiadamiania podlega kodeksowym wymogom zachowania poufności.
Laboratorium przedkłada dokumentację potwierdzającą zgodność z przepisami Kodeksu Etyki (Aneks B) odnoszącymi się do laboratorium akredytowanego przy WADA. Dyrektor laboratorium corocznie przesyła do WADA pismo potwierdzające zgodność z przepisami kodeksowymi.
Laboratorium wykazuje wolę i zdolność dzielenia się wiedzą z innymi laboratoriami akredytowanymi przez WADA. Zasady wymiany wiedzy podano w Kodeksie Etyki (Aneks B).
Laboratorium dysponuje aktualnym 3-letnim planem badań i rozwoju w dziedzinie kontroli dopingowej, z uwzględnieniem rocznego budżetu przeznaczonego na tę działalność.
Laboratorium dokumentuje publikację wyników badań w stosownych opracowaniach naukowych ukazujących się w literaturze fachowej. WADA udostępnia te dokumenty na życzenie. Laboratorium ma również możliwość zaprezentowania swojego programu poprzez dokumentowanie pozytywnie zaopiniowanych wniosków o przyznanie dotacji na badania, lub wniosków w toku.
Obsługa laboratoryjna Igrzysk Olimpijskich i innych ważnych zawodów może wykraczać poza możliwości pracowni laboratorium akredytowanego. Może ona wymagać przeniesienia laboratorium do nowej siedziby, uzupełnienia liczby personelu lub nabycia dodatkowego sprzętu. Dyrektor laboratorium posiadającego akredytację WADA, wyznaczonego do wykonania badań, gwarantuje ustanowienie systemu zarządzania jakością.
Jeżeli od laboratorium wymaga się czasowego przeniesienia lub rozszerzenia prowadzonej działalności na nową lokalizację, laboratorium musi przedłożyć ważną akredytację ISO/IEC 17025 wydaną nowej placówce i zgodną ze stosowaniem ISO/IEC 17025 do analizy próbek kontroli dopingowej ("placówka operacyjna").
Wszelkie metody lub sprzęt do wyłącznej dyspozycji placówki operacyjnej należy zalegalizować przed przeprowadzeniem audytu akredytacyjnego placówki operacyjnej. Należy zalegalizować przed audytem wszelkie zmiany w metodach lub innego rodzaju procedurach zawartych w wytycznych dotyczących jakości.
Laboratorium przekazuje WADA informacje dotyczące personelu wyższego szczebla (np. dyplomowanych naukowców, personelu zarządzającego systemem jakości, kierowników, itp.) czasowo zatrudnionych w laboratorium. Dyrektor laboratorium dba o odpowiednie przeszkolenie personelu w zakresie metod, polityki i procedur laboratoryjnych. Szczególny nacisk należy położyć na Kodeks Etyki i poufność procesu zarządzania wynikami. Laboratorium ma obowiązek przechowywania dokumentacji dotyczącej przebiegu szkolenia pracowników zatrudnionych czasowo.
WADA może przekazać laboratorium próbki badania biegłości do analizy wedle własnego uznania. Próbki analizuje się przy zastosowaniu metod tożsamych z wykorzystywanymi do badania próbek przekazanych przez organ odpowiedzialny za badania. Próbki te mogą stanowić część audytu ISO/IEC 17025 prowadzanego wspólnie z krajowym organem akredytacyjnym. Podejmując decyzję o ewentualnym przyznaniu akredytacji danemu laboratorium, WADA uwzględnia fakt niepomyślnego przebiegu badania biegłości. W przypadku niepomyślnego wyniku, laboratorium przekazuje informacje dotyczące zmian wprowadzonych w celu usunięcia nieprawidłowości.
Proces badania biegłości powinien uwzględniać dodatkowy personel zatrudniony do obsługi zawodów. Analiza próbek powinna się odbywać przy użyciu protokołów i procedur, które będą stosowane dla potrzeb analizy próbek podczas zawodów.
Laboratorium dokumentuje zachowanie poufności wyników badania.
Zgodnie z Aneksem B.4 (Wytyczne dotyczące stosowania w dziedzinach szczególnych) ta sekcja dokumentu jest poświęcona, stosowaniu ISO/IEC 17025 w ramach kontroli dopingowej. Wszelkie aspekty badania bądź zarządzania nieomówione w niniejszym dokumencie podlegają ISO/IEC 17025 oraz, w miarę potrzeby, ISO 9001. Stosowanie normy dotyczy specyficznych elementów procesów o zasadniczym znaczeniu dla jakości pracy laboratorium będącego laboratorium kontroli dopingowej. Procesy te uznano za niezwykle ważne dla zdefiniowanych kryteriów ISO 17025, a zatem uznaje się je za istotne w kontekście procesu oceny i akredytacji.
W niniejszej sekcji omówiono specyficzne standardy pracy laboratorium kontroli dopingowej. Przebieg badania uznaje się za proces mieszczący się w ramach definicji normy ISO 9001. Standardy pracy ustalono w oparciu o model procesu, w którym zakres prac laboratorium kontroli dopingowej dzieli się na trzy podstawowe kategorie procesów:
Stosowanie normy odbywa się w miarę możliwości zgodnie ze schematem ujętym w ISO 17025. W schemacie tym uwzględniono również ujęte w normie ISO 9001 definicje systemu zarządzania jakością, ciągłego doskonalenia i zadowolenia klienta.
Próbki, w których stwierdzono nieprawidłowości, należy zamrozić i przechowywać przez przynajmniej trzy (3) miesiące od przekazania sprawozdania organowi odpowiedzialnemu za badania.
Należy udokumentować i wykazać zgodność wszystkich procedur potwierdzających występowanie substancji zabronionych z wymogami wartości niepewności pomiaru. Celem procedury potwierdzającej jest zagwarantowanie identyfikacji i/lub kwantyfikacji, a także wykluczenie wszelkiego rodzaju braków procedury przesiewowej. Ponieważ celem analizy potwierdzającej występowanie substancji zabronionej jest pozyskanie dodatkowych informacji odnoszących się do nieprawidłowych wyników, procedura potwierdzająca powinna być bardziej selektywna/dyskryminacyjna, niż procedura przesiewowa.
W przypadku nieobecności wszystkich z wymienionych powyżej osób, organ odpowiedzialny za badania lub laboratorium wyznaczają zastępstwo (niezależnego świadka), którego zadaniem jest sprawdzenie, czy pojemnik zawierający próbkę "B" nie nosi śladów naruszenia oraz czy numery identyfikacyjne odpowiadają tym znajdującym się na dokumentacji pobrania.
Dyrektor laboratorium może ograniczyć liczbę osób przebywających w strefach kontrolowanych laboratorium z uwagi na względy bezpieczeństwa i ochrony.
Dyrektor laboratorium może usunąć, lub doprowadzić do usunięcia przez właściwy organ, sportowca lub przedstawiciela zakłócającego proces badania. Każde zachowanie skutkujące usunięciem należy zgłosić do organu odpowiedzialnego za badanie i zgodnie z artykułem 2.5. Kodeksu, "Naruszanie lub usiłowanie naruszenia dowolnej części kontroli dopingowej", można je uznać za naruszenie zasady antydopingowej.
Uwaga: Opinia lub interpretacja mogą uwzględniać między innymi zalecenia w sprawie metod wykorzystywania wyników, informacji dotyczących do farmakologii, metabolizmu i farmakokinetyki substancji oraz wskazywać, czy odnotowany wynik jest spójny z przekazanymi warunkami.
Zgodnie z wymogami podanymi w sekcji 5.2.6.6. zastępującej powyższy ustęp, w przypadku, gdy w strukturze laboratorium funkcjonuje biuro informacyjne na temat kontroli dopingowej, wszystkie informacje przekazane przez laboratorium organowi odpowiedzialnemu za badania należy równolegle przekazywać do WADA. Informacje te zostaną wykorzystane do sporządzenia sprawozdań podsumowujących.
Kontrola dokumentów składających się na system zarządzania jakością powinna spełniać wymogi ISO/IEC 17025 sekcja 4.3 Kontrola dokumentacji.
Analiza dokumentów prawnych lub umów związanych z badaniami musi spełniać wymogi ISO/IEC 17025 sekcja 4.4.
Laboratorium dba o to, aby organy odpowiedzialne za badania były informowane, jakie badania można wykonać na próbkach przedstawionych do analizy.
Laboratorium posiadające akredytację WADA musi wykonywać całą pracę na terenie akredytowanego obiektu przy pomocy własnego personelu i sprzętu. W przypadku specjalnych technologii, którymi dane laboratorium może nie dysponować (np. GC/C/IRYS, ogniskowanie izoelektryczne [EPO/NERP]) próbka może zostać przekazana do innego laboratorium posiadającego akredytację WADA, dysponującego tego rodzaju technologią.
W wyjątkowych przypadkach WADA może podjąć decyzję o udzieleniu specjalnego zezwolenia na podzlecenie części zadań. W takiej sytuacji do obowiązków dyrektora laboratorium akredytowanego przez WADA należy zadbanie o utrzymanie poziomu jakości i odpowiedniego systemu kontroli podczas przebiegu całego procesu.
Substancje chemiczne i odczynniki muszą odpowiadać swemu przeznaczeniu i muszą być czyste. Jeżeli jest to możliwe, należy uzyskać dokumentację referencyjną w zakresie czystości i zachować ją w dokumentacji dotyczącej systemu jakości.
W przypadku rzadkich lub trudnych do uzyskania odczynników, materiałów referencyjnych lub zbiorów referencyjnych, wykorzystywanych w szczególności w metodach jakościowych, okres przydatności roztworu do użytku może zostać przedłużony, jeżeli w odpowiedniej dokumentacji stwierdzono, że nie wystąpiły znaczące zmiany w jego składzie.
Dyrektor laboratorium lub wyznaczona przez niego osoba musi:
Skargi są rozpatrywane zgodnie z ISO/IEC 17025 Sekcja 4.8.
Działania naprawcze są podejmowane zgodnie z ISO/IEC 17025 sekcja 4.10.
Działania zapobiegawcze są podejmowane zgodnie z ISO/IEC 17025 sekcja 4.11.
Dokumenty techniczne zastępują wszelkie wcześniejsze publikacje na podobny temat lub, jeżeli jest to zasadne, niniejszy dokument. Obowiązującym dokumentem będzie ten dokument techniczny, który wszedł w życie jako ostatni przed datą otrzymania próbki. Aktualna wersja dokumentu technicznego będzie dostępna na stronie internetowej WADA.
Pomoc ogólna będzie świadczona zgodnie z ISO/IEC 17025.
Standardowych metod generalnie nie stosuje się w przypadku analiz kontroli dopingowej. Laboratorium powinno opracować, zalegalizować i udokumentować wewnętrzne metody dotyczące związków znajdujących się na liście substancji zabronionych i substancji pokrewnych. Metody powinny zostać wybrane i zalegalizowane, tak aby odpowiadały swemu przeznaczeniu.
Laboratoria nie mają obowiązku dokonywać pomiarów stężenia ani zgłaszać stężenia substancji nieprogowych.
W ramach procesu legalizacji metody laboratorium musi opracować akceptowalne standardy identyfikacji substancji zakazanych (Patrz dokument techniczny dotyczący kryteriów oznaczania w przypadku analizy ilościowej).
Laboratorium musi posiadać możliwość wykrywania minimalnych wymaganych stężeń typowej substancji lub typowych substancji, o ile istnieją odpowiednie standardy. W przypadku zastosowania do oznaczenia zbioru referencyjnego, należy dostarczyć szacunkową granicę wykrywalności dzięki ocenie substancji typowej.
Laboratorium musi opracować metodę dającą akceptowalny poziom niepewności pomiaru bliski stężeniu progowemu. Metoda musi umożliwić udokumentowanie zarówno względnej koncentracji, jak i tożsamości substancji zabronionej lub jej metabolitu(ów) bądź markera(ów).
Metody potwierdzania dla substancji progowych muszą być stosowane na trzech podwielokrotnych częściach próbki z probówki "A" i trzech podwielokrotnych częściach próbki z probówki "B", jeżeli dokonuje się potwierdzenia próbki "B". W przypadku ilości próbki niewystarczającej do przeprowadzenia analizy trzech podwielokrotnych części próbki, należy dokonać analizy maksymalnej liczby podwielokrotnych części próbki, jaką można przygotować. Decyzje dotyczące negatywnych wyników badania powinny się opierać na średniej z obliczonych stężeń i uwzględniać szacunkowy poziom niepewności pomiaru z czynnikiem wydajności "k", odzwierciedlając liczbę poddanych analizie podwielokrotnych części próbki i poziom zaufania wynoszący 95%. W sprawozdaniach i dokumentacji, tam gdzie to konieczne, należy podawać średnie stężenie.
W odniesieniu do substancji nieprogowych i substancji progowych laboratorium będzie musiało wykrywać i oznaczać minimalne wymagane stężenie oraz wykazywać, że stężenie substancji przekracza próg (jeżeli jest to wymagane).
W większości przypadków do zgłoszenia negatywnego wyniku badania wystarczy oznaczenie zabronionej substancji, jej metabolitu(ów) lub markera(ów). W takiej sytuacji nie ma zastosowania ilościowy poziom niepewności pomiaru zdefiniowany w ISO/IEC 17025. Podczas identyfikacji związku przy pomocy GC/MS lub HPLC/MS dokonywane są pomiary jakościowe, które znacznie zmniejszają poziom niepewności identyfikacji.
W przypadku substancji progowej należy zająć się poziomem niepewności w zakresie identyfikacji oraz stwierdzenia, że substancja jest obecna w ilości większej niż stężenie progowe.
Muszą zostać udokumentowane szczególne cechy analityczne określonej analizy. Laboratorium musi ustanowić kryteria identyfikacji związku przynajmniej tak ścisłe, jak kryteria podane we wszystkich odnośnych dokumentach technicznych.
Zgłaszanie progów w kontroli dopingowej ma na celu stwierdzenie, że substancja zabroniona, jej metabolit(y) lub marker(y) są obecne w stężeniu większym niż wartość progowa. Metoda, z uwzględnieniem doboru standardów i sposobów kontroli, oraz zgłoszenie poziomu niepewności pomiaru powinny być tak opracowane, aby odpowiadały przeznaczeniu.
Niewiele z dostępnych leków referencyjnych i metabolitów leków daje się odszukać w standardach krajowych lub międzynarodowych. Jeżeli jest to możliwe, należy zastosować lek referencyjny lub metabolit(y) leku dający się odszukać w standardzie krajowym lub potwierdzony przez organ o uznanym statusie, taki jak USP, BP, Ph.Eur lub WHO. Jeżeli jest to możliwe, trzeba uzyskać świadectwo analizy lub autentyczności.
Jeżeli standard referencyjny nie posiada takiego świadectwa, laboratorium sprawdza jego tożsamość i czystość porównując je z opublikowanymi danymi lub charakterystyką chemiczną.
Zbiór próbek lub izolatów można uzyskać z matrycy biologicznej po zastosowaniu autentycznej i możliwej do zweryfikowania zabronionej substancji lub metody, pod warunkiem, że dane analityczne wystarczają do uzasadnienia tożsamości odnośnego piku chromatograficznego lub izolatu jako substancji zabronionej lub metabolitu substancji zabronionej bądź markera substancji zabronionej lub metody.
W tej sekcji przedstawiono wymogi techniczne i finansowe, jakie laboratorium musi spełnić w procesie uzyskania akredytacji WADA. Opis kolejnych kroków w procesie akredytacji jest powiązany z określonymi wymogami przedstawionymi w sekcji 4.
Laboratorium musi wpisać konieczne informacje na formularzu otrzymanym od WADA i dostarczyć go do WADA wraz z wymaganą dokumentacją i przewidzianą opłatą. Wniosek podpisuje dyrektor laboratorium oraz, w razie potrzeby, dyrektor instytucji przyjmującej.
W ramach przygotowań do wstępnej wizytacji ze strony WADA laboratorium wypełnia kwestionariusz otrzymany od WADA i dostarcza go WADA najpóźniej w ciągu czterech tygodni od jego otrzymania. W kwestionariuszu powinny znaleźć się następujące informacje:
W trakcie procesu akredytacji WADA może zażądać aktualizacji tej dokumentacji.
Zgodnie z sekcją 4.1.2 laboratorium dostarcza niezbędne listy polecające zawierające wymagane informacje od właściwych krajowych władz publicznych, krajowego komitetu olimpijskiego lub krajowej organizacji antydopingowej.
W razie konieczności WADA przeprowadza w laboratorium wstępną wizytację (trwającą 2-3 dni) na koszt laboratorium. Celem wizytacji jest wyjaśnienie zagadnień związanych z procesem akredytacji i wymogami określonymi w Międzynarodowym Standardzie dla Laboratoriów oraz uzyskanie informacji na temat różnorodnych aspektów pracy laboratorium, istotnych dla akredytacji.
W ciągu ośmiu (8) tygodni od wstępnej wizytacji lub od otrzymania kwestionariusza WADA przygotuje i dostarczy laboratorium sprawozdanie. W sprawozdaniu znajdą się konieczne zalecenia dotyczące nadania laboratorium statusu laboratorium WADA będącego w okresie próbnym lub też wskazujące na udoskonalenia, jakie są niezbędne, aby laboratorium mogło otrzymać status laboratorium WADA będącego w okresie próbnym.
Dla laboratorium mającego status laboratorium WADA będącego w okresie próbnym wyznaczany jest okres próbny. Okres ten trwa od 12 do 24 miesięcy, w zależności od stopnia spełnienia przez laboratorium określonych wymogów (patrz sekcja 4.1). Jest to czas, w którym laboratorium przygotowuje się do otrzymania wstępnej akredytacji. WADA w tym okresie dostarcza laboratorium odpowiednie informacje zwrotne, które pomogą mu udoskonalić jakość procesów badawczych. W tym okresie laboratorium powinno:
Laboratorium przygotowuje i wprowadza wymaganą dokumentację i system zgodnie z wymogami zawartymi w dokumencie Stosowanie normy ISO 17025 do analizy próbek kontroli dopingowej (sekcja 5) oraz ISO 17025. Na tej podstawie laboratorium rozpoczyna proces akredytacji i przygotowuje się do niego poprzez konsultacje z krajowym organem akredytacyjnym. Zespół audytowy, w którego skład wchodzą przedstawiciele krajowego organu akredytacyjnego, w tym niezależni eksperci techniczni poleceni przez WADA, dokonuje kontroli laboratorium. Kopie sprawozdania z audytu są przesyłane do WADA. Laboratorium musi w wyznaczonym czasie usunąć wszelkie rozpoznane niezgodności i należycie to udokumentować. Kopie dokumentacji dotyczącej usunięcia niezgodności powinny zostać przesłane do WADA.
Przed otrzymaniem wstępnej akredytacji laboratorium musi przynajmniej przez rok uczestniczyć należycie w programie badania biegłości WADA. (Opis programu badania biegłości znajduje się w Aneksie A).
W ramach ostatecznego testu biegłości laboratorium, w obecności przedstawiciela WADA, przeprowadza analizę 20-50 próbek moczu. Laboratorium ponosi koszty związane z wizytacją WADA na swoim terenie. Laboratorium rozpoznaje i/lub dokumentuje stężenie przekraczające wartość progową wszystkich substancji zabronionych, metabolitów substancji zabronionych lub markerów substancji bądź metod zabronionych w ciągu pięciu (5) dni od otwarcia próbek w laboratorium. Laboratorium wystawia świadectwo analizy dla każdej z próbek analizowanych w badaniu biegłości. W przypadku próbek, które dały nieprawidłowy wynik WADA może zażądać całości lub części danych z badań przesiewowych. Dla każdej z próbek, która dała negatywny wynik badania laboratorium dostarcza pakiet dokumentacji laboratoryjnej. Dane te są dostarczane w ciągu dwóch (2) tygodni od złożenia wstępnego sprawozdania.
Laboratorium przedstawia wszystkim pracownikom Kodeks Etyczny (Aneks B) i dba, aby wszystkie jego aspekty zostały zrozumiane i należycie przyswojone.
Laboratorium opracowuje plan działań badawczych i rozwojowych w dziedzinie kontroli dopingowej na okres 3 lat wraz z budżetem. W okresie próbnym mają być rozpoczęte i wdrożone przynajmniej dwa działania badawcze i rozwojowe.
W okresie próbnym laboratorium przygotowuje i przekazuje informacje i posiadaną wiedzę na temat przynajmniej dwóch specjalnych zagadnień innym laboratorium posiadającym akredytację WADA.
W ostatniej fazie okresu próbnego WADA we współpracy z laboratorium przygotuje ostateczny audyt akredytacyjny WADA. Przedstawiciele WADA skontrolują zgodność z wymogami określonymi w dokumencie Stosowanie ISO 17025 do analizy próbek kontroli dopingowej (sekcja 5) oraz działania i dokumentację laboratorium. Jeżeli WADA uczestniczyła w audycie wstępnym ISO, ostateczny audyt WADA może być kontrolą dokumentów. W innej sytuacji audyt może zostać przeprowadzony przy udziale krajowego organu akredytacyjnego lub oddzielnie, jeżeli taka opcja jest wygodniejszym rozwiązaniem. Jeżeli WADA dokonuje kontroli na miejscu, laboratorium ponosi związane z tym koszty. W oparciu o wyniki audytu WADA wydaje sprawozdanie z audytu i przesyła go do laboratorium. W razie potrzeby laboratorium będzie musiało w określonym terminie usunąć stwierdzone niezgodności i poinformować o tym WADA.
W oparciu o stosowną dokumentację otrzymaną z laboratorium, informacje zwrotne od doradcy technicznego WADA i odnośnego organu akredytacyjnego (sprawozdanie z audytu), WADA sporządzi ostateczne sprawozdanie zawierające zalecenie w sprawie akredytacji laboratorium. Sprawozdanie i zalecenie zostaną przedstawione do zatwierdzenia przez Komitet Wykonawczy WADA. Jeżeli z zalecenia wynika, że laboratorium nie może otrzymać akredytacji, laboratorium będzie miało maksymalnie sześć (6) miesięcy na skorygowanie i udoskonalenie konkretnych części swojej działalności, a następnie WADA przygotuje kolejne sprawozdanie.
Na dowód akredytacji zostaje wydany certyfikat podpisany przez należycie upoważnionego przedstawiciela WADA. Taki certyfikat zawiera nazwę laboratorium i okres ważności certyfikatu. Certyfikaty mogą być wydawane po dacie wejścia w życie, ze skutkiem wstecznym. Corocznie WADA będzie ogłaszać listę akredytowanych laboratoriów.
Listy polecające od krajowych władz publicznych, krajowego komitetu olimpijskiego lub krajowej organizacji antydopingowej odpowiedzialnej za krajowy program kontroli dopingowej lub federacji międzynarodowej odpowiedzialnej za międzynarodowy program kontroli dopingowej są wymagane w latach, w których odbywa się audyt związany z przedłużeniem akredytacji ISO 17025.
W związku z każdym audytem związanym z przedłużeniem akredytacji ISO 17025 wymagany jest także list polecający od organizacji przyjmującej.
Laboratorium okresowo przesyła WADA w określonym formacie wyniki wszystkich wykonywanych badań. WADA monitoruje liczbę badań próbek wykonywanych przez laboratorium. Jeżeli liczba przebadanych próbek jest niższa niż 1.500 rocznie, akredytacja laboratorium przez WADA zostanie zawieszona lub cofnięta, zgodnie z sekcją 6.4.8.
Laboratoria akredytowane przez WADA mogą uzupełniać metody naukowe i analizy lub wprowadzać do nich zmiany bez konieczności uzyskiwania potwierdzenia od organu, który dokonał akredytacji laboratorium zgodnie z ISO/IEC 17025. Jeżeli dana metoda lub procedura analityczna ma być dalej wykorzystywana, należy ją starannie wyselekcjonować i zalegalizować oraz włączyć w zakres metod badawczych laboratorium podczas następnego audytu ISO.
Dyrektor laboratorium corocznie przesyła WADA pismo potwierdzające zgodność z przepisami kodeksowymi. Laboratorium może zostać poproszone o przedłożenie dokumentacji potwierdzającej zgodność z przepisami Kodeksu Etycznego (Aneks B).
Laboratorium musi przedstawiać WADA doroczne sprawozdanie z postępów przestawiające wyniki działalności badawczej i rozwojowej w dziedzinie kontroli dopingowej oraz rozpowszechnianie tych wyników. Laboratorium powinno także przedstawić plany badawcze i rozwojowe na następny rok.
Laboratorium musi przedstawić coroczny raport dotyczący dzielenia się wiedzą ze wszystkimi innymi laboratoriami posiadającymi akredytację WADA.
WADA zastrzega sobie prawo do kontroli i przeprowadzania audytu laboratorium w dowolnym czasie. Powiadomienie o audycie/kontroli ma formę pisemną i jest wysyłane do dyrektora laboratorium. W wyjątkowych okolicznościach audyt/kontrola może być niezapowiedziana.
Laboratorium musi otrzymać akredytację ISO/IEC 17025, oraz potwierdzenie zgodności z dokumentem Stosowanie normy ISO 17025 do analizy próbek kontroli dopingowej (rozdział 5 niniejszego dokumentu). W skład zespołu audytorów może wchodzić konsultant WADA w celu wzmocnienia zespołu przeprowadzającego audyt związany z przedłużeniem akredytacji wybranego przez krajowy organ akredytacyjny.
Kopie skróconego raportu z audytu, jak również uwagi laboratorium muszą zostać przesłane do WADA. Laboratorium dostarczy także kopię certyfikatu ISO 17025 uzyskanego od krajowego organu certyfikacji.
W latach, w których wymagane jest przeprowadzenie okresowego audytu ISO/IEC 17025, laboratorium dostarczy WADA kopię wyników wszelkich kontroli z zewnątrz oraz dowody na wykonanie działań naprawczych usuwających wszelkie niezgodności.
WADA będzie corocznie sprawdzać przestrzeganie przez laboratorium wymogów przedstawionych w rozdziałach 4 i 5. Coroczny przegląd, z wyjątkiem audytu związanego z przedłużeniem akredytacji i innych wymaganych audytów miejscowych, będzie polegał na kontroli dokumentacji. WADA może zażądać od laboratorium dostarczenia dokumentacji. Niedostarczenie w terminie informacji wymaganych do oceny wyników pracy laboratorium będzie uznawane za odmowę współpracy i spowoduje zawieszenie lub cofnięcie akredytacji.
Podejmując decyzję w sprawie dalszej akredytacji, WADA będzie brać pod uwagę ogólne wyniki pracy laboratorium. Podczas takiej kontroli mogą być uwzględniane wyniki laboratorium w zakresie standardów określonych w rozdziale 5 (jak cykl pracy, treść pakietów dokumentacji laboratoryjnej oraz informacje zwrotne od organizacji klientów).
W przypadku, gdy laboratorium osiąga zadowalające wyniki, WADA zaleci swojemu Komitetowi Wykonawczemu przedłużenie akredytacji laboratorium.
Jeżeli WADA ma powody, aby sądzić, że należy zawiesić akredytację i że konieczne jest podjęcie natychmiastowych działań w celu ochrony interesów WADA oraz ruchu olimpijskiego, WADA może bezzwłocznie zawiesić akredytację laboratorium. W razie konieczności decyzję taką może podjąć przewodniczący Komitetu Wykonawczego WADA.
Przykłady działań, które mogą spowodować zawieszenie akredytacji:
W dowolnym czasie WADA, w oparciu o wyniki programu badania biegłości, może zalecić zawieszenie akredytacji.
Okres i warunki zawieszenia akredytacji są proporcjonalne do stopnia nieprzestrzegania wymogów lub do braku wyników oraz do potrzeby zapewnienia dokładnej i wiarygodnej kontroli dopingowej sportowców. Okres zawieszenia trwa do 6 miesięcy W tym czasie należy usunąć wszelkie niezgodności. Jeżeli nie zostaną one usunięte w okresie zawieszenia, akredytacja laboratorium zostanie cofnięta.
W przypadku niezgodności WADA może zawiesić prawo laboratorium do wykonywania analiz na obecność dowolnych substancji zabronionych. Jeśli WADA ustali, że niezgodność ogranicza się jedynie do klasy substancji zabronionych, WADA może ograniczyć zawieszenie do analiz dla tej klasy związków, w przypadku której wystąpiła niezgodność.
Komitet Wykonawczy WADA cofa akredytację każdego laboratorium akredytowanego zgodnie z niniejszymi przepisami, jeżeli WADA stwierdzi, że cofnięcie jest konieczne dla zapewnienia pełnej wiarygodności i dokładności badań na obecność środków dopingowych i poprawnego składania sprawozdań z wyników badań. Cofnięcie akredytacji może być spowodowane między innymi:
Laboratorium, którego akredytacja została cofnięta, nie ma prawa wykonywać badań próbek kontroli dopingowej dla żadnego organu odpowiedzialnego za badania.
Jeżeli laboratorium, którego akredytacja została cofnięta, chciałoby starać się o ponowną akredytację, musi rozpocząć całą procedurę od początku, jak każde nowe laboratorium, zgodnie z zaleceniami sekcji 4.1, chyba że wystąpiły jakieś wyjątkowe okoliczności lub powody określone wyłącznie przez WADA. W przypadku wystąpienia wyjątkowych okoliczności WADA ustali, jakie działania należy podjąć przed udzieleniem nowej akredytacji.
Jeżeli akredytacja laboratorium zostaje zawieszona lub gdy WADA chce cofnąć jego akredytację, WADA musi bezzwłocznie dostarczyć laboratorium pisemne powiadomienie o zawieszeniu akredytacji lub planowaniu jej cofnięciu faksem, pocztą kurierską lub listem poleconym z potwierdzeniem odbioru. Powiadomienie powinno zawierać:
Zawieszenie zostanie wprowadzone ze skutkiem natychmiastowym. Planowane cofnięcie akredytacji wchodzi w życie 30 dni kalendarzowych od daty pisemnego powiadomienia, a w przypadku wniosku o rewizję postanowienia z chwilą podjęcia przez WADA decyzji o podtrzymaniu planowanego cofnięcia akredytacji. Działalność laboratorium, które otrzymało powiadomienie, że jego akredytacja zostanie cofnięta, zostaje zawieszona do czasu podjęcia przez WADA ostatecznej decyzji o cofnięciu akredytacji lub odwołaniu decyzji o cofnięciu akredytacji. Jeżeli WADA postanowi odwołać decyzję o zawieszeniu lub planowanym cofnięciu akredytacji, okres zawieszenia kończy się natychmiast, a planowane cofnięcie nie będzie miało miejsca.
WADA bezzwłocznie poda do wiadomości wszystkich właściwych krajowych władz publicznych, krajowych organizacji antydopingowych, krajowych komitetów olimpijskich, federacji międzynarodowych i MKOlu nazwę i adres laboratorium, którego akredytacja została zawieszona lub cofnięta oraz nazwę każdego laboratorium, którego akredytacja została przywrócona.
Na pisemną prośbę, WADA dostarczy wszystkim organom odpowiedzialnym za badania swoją pisemną decyzję, która podtrzymuje bądź odwołuje zawieszenie akredytacji lub jej proponowane cofnięcie.
WADA będzie corocznie wystawiać laboratorium fakturę za cześć kosztów związanych z procesem przedłużenia akredytacji. W przypadku kontroli na miejscu, laboratorium pokrywa koszty podróży i zakwaterowania przedstawicieli WADA.
W przypadku zatwierdzenia przedłużenia akredytacji laboratorium otrzyma certyfikat podpisany przez należycie upoważnionego przedstawiciela WADA, wydany na potwierdzenie takiej akredytacji. Certyfikat taki zawiera nazwę laboratorium oraz okres ważności certyfikatu. Certyfikaty mogą być wydawane po dacie wejścia akredytacji w życie, ze skutkiem wstecznym.
Wymogi dotyczące czasu ogłaszania wyników badań podczas ważnych zawodów zasadniczo przewidują, że pomieszczenia laboratorium powinny znajdować się w pobliżu miejsca, w którym odbywa się konkurs, tak aby próbki mogły być dostarczane przez obsługujący imprezę personel kontroli dopingowej. Może to wymagać zmiany dotychczasowej lokalizacji laboratorium na okres wystarczający do zalegalizowania działalności w pomieszczeniu satelickim i prowadzenia badań podczas zawodów.
W nadzwyczajnych okolicznościach próbki mogą być przekazywane do dotychczasowego pomieszczenia laboratorium. Pomiędzy organizatorem ważnych zawodów i WADA musi istnieć porozumienie dotyczące spełnienia w każdych okolicznościach wymogów badań, takich jak długość cyklu przetwarzania i prawa sportowców. Jeżeli laboratorium działa w swoich zwykłych pomieszczeniach, nie mają zastosowania podane niżej wymogi dotyczące pomieszczeń. Laboratorium będzie jednak musiało zgłosić informacje dotyczące obsady personalnej, sprzętu i transportu próbek.
Laboratorium ma obowiązek dostarczania WADA regularnych aktualizacji dotyczących postępów w zakresie pomieszczeń, w których przeprowadzane są badania.
WADA może dokonać wizytacji pomieszczenia laboratorium, gdy tylko zaistnieje możliwość ustalenia, czy odpowiada ono swojemu przeznaczeniu. Koszty związane z taką wizytacją ponosi laboratorium. Szczególny nacisk zostanie położony na względy bezpieczeństwa, rozkład pomieszczeń zapewniający odpowiedni rozdział poszczególnych części laboratorium oraz przeprowadzenie wstępnego przeglądu pozostałych kluczowych elementów pomocniczych.
Co najmniej jeden miesiąc przed ważnymi zawodami laboratorium musi przedstawić dokumentację potwierdzającą, że krajowy organ akredytacyjny udzielił akredytacji ISO/IEC pomieszczeniu satelickiemu zgodnie z dokumentem Stosowanie normy ISO/IEC 17025 do analizy próbek kontroli dopingowej (Sekcja 5). WADA może wymagać, aby konsultant WADA był obecny podczas audytu pomieszczenia satelickiego przeprowadzanego przez krajowy organ akredytacyjny. Laboratorium obciążane jest kosztami ponoszonymi przez WADA w związku z przeprowadzeniem audytu.
Co najmniej jeden (1) miesiąc przed zawodami laboratorium musi przedstawić:
WADA musi być natychmiast poinformowana o wszelkich zmianach, które nastąpią przed zawodami.
Nawet jeśli badania maja być przeprowadzane w regularnych pomieszczeniach laboratorium, należy sporządzić raport przed zawodami, szczególnie odnośnie do jakichkolwiek zmian w składzie personelu i dodatkowych urządzeń.
WADA może podjąć decyzję o przeprowadzeniu niezależnego audytu na miejscu lub audytu dokumentacji pomieszczenia satelickiego. W przypadku audytu na miejscu, laboratorium jest obciążane kosztami tego audytu poniesionymi przez WADA. Audyt może obejmować analizę zestawu próbek wykorzystywanych do badania biegłości. Podczas audytu obecni musza być wszyscy pracownicy laboratorium. Szczególny nacisk zostanie położony na zaangażowanie nowych pracowników w celu oceny ich kwalifikacji.
Dyrektor laboratorium musi uwzględnić i usunąć wszelkie stwierdzone niezgodności. WADA musi otrzymać raport z audytu i dokumentację dotyczącą działań naprawczych.
WADA podejmuje decyzję w sprawie akredytacji laboratorium na podstawie dostarczonej dokumentacji. W przypadku udzielenia akredytacji WADA wydaje ją na czas zawodów oraz na odpowiedni okres przed i po faktycznym konkursie.
WADA, według własnego uznania, może na czas zawodów delegować do laboratorium swojego obserwatora. Od dyrektora laboratorium oczekuje się ścisłej współpracy z obserwatorem.
WADA i organizator ważnych zawodów dostarczą laboratorium oczyszczone próbki do podwójnie ślepej próby stosowane w badaniach biegłości.
W przypadku otrzymania wyniku fałszywie dodatniego laboratorium natychmiast zaprzestanie badań dla danej kategorii zabronionych substancji i metod. W ciągu 12 godzin od powiadomienia o wyniku fałszywie dodatnim laboratorium podejmie działania naprawcze. Wszystkie próbki poddane analizie przed uzyskaniem wyniku fałszywie dodatniego zostaną ponownie przebadane na obecność klasy zabronionych substancji i metod, w odniesieniu do której nastąpiła niezgodność. O ile na piśmie nie zostanie uzgodnione inaczej, wyniki dochodzenia i analizy zostaną przedstawione WADA w ciągu 24 godzin.
W przypadku wyniku fałszywie ujemnego laboratorium ma obowiązek zbadania przyczyny źródłowej i podjęcia działania naprawczych w ciągu 24 godzin od powiadomienia o wyniku fałszywie ujemnym. Odpowiednio liczna reprezentatywna grupa próbek, gwarantująca minimalne ryzyko wyniku fałszywie ujemnego zostanie ponownie przebadana na obecność klasy zabronionych substancji i metod, w odniesieniu do której nastąpiła niezgodność. O ile na piśmie nie zostanie uzgodnione inaczej, wyniki dochodzenia i analizy zostaną przedstawione WADA w ciągu 48 godzin.
Niniejsza sekcja opisuje odpowiednie procedury, które należy zastosować, jeżeli sportowiec zakwestionuje negatywny wynik badania podczas przesłuchania przewidzianego w Kodeksie.
Na poparcie każdego negatywnego wyniku badania laboratorium ma obowiązek dostarczyć pakiet dokumentacji laboratoryjnej opisany szczegółowo w dokumencie technicznym w sprawie pakietów dokumentacji laboratoryjnej.
Laboratorium nie ma obowiązku dostarczania żadnej innej dokumentacji, poza określoną dokumentacją, która musi zostać włączona do pakietu dokumentacji laboratoryjnej. Dlatego też laboratorium nie ma obowiązku przedstawienia na poparcie negatywnego wyniku badania - ani organowi odpowiedzialnemu za badania, ani w odpowiedzi na żądania ujawnienia związane z przesłuchaniem - standardowych procedur operacyjnych, ogólnych dokumentów dotyczących zarządzania jakością (np. dokumentów zgodności z ISO) ani innych dokumentów, które nie zostały wyszczególnione w dokumencie technicznym w sprawie pakietów dokumentacji laboratoryjnej. Odniesienia do wymogów ISO zawarte w Międzynarodowym Standardzie dla Laboratoriów służą jedynie ogólnym celom kontroli jakości i nie mają zastosowania do żadnej decyzji w sprawie negatywnego wyniku badania.
CZĘŚĆ TRZECIA
ANEKSY
ANEKSY
ANEKS A - PROGRAM BADANIA BIEGŁOŚCI WADA
Celem programu badania biegłości WADA (PT) jest ocena biegłości laboratorium, lepsze ujednolicenie wyników badań poszczególnych laboratoriów, jak również zapewnienie możliwości edukacyjnych dla laboratoriów posiadających akredytację WADA. Skład i postać poszczególnych próbek PT jest uzależniony od ich przeznaczenia.
Celem programu badania biegłości WADA (PT) jest ocena biegłości laboratorium, lepsze ujednolicenie wyników badań poszczególnych laboratoriów, jak również zapewnienie możliwości edukacyjnych dla laboratoriów posiadających akredytację WADA. Skład i postać poszczególnych próbek PT jest uzależniony od ich przeznaczenia.
Program badania biegłości (PT) stanowi część wstępnej oceny laboratorium ubiegającego się o akredytację. Oprócz próbek PT dostarczanych co kwartał w ramach badania biegłości WADA dostarczy na żądanie próbki z poprzednich badań biegłości, aby umożliwić laboratorium starającemu się o akredytację ocenę jego wyników w porównaniu z zarejestrowanymi wynikami laboratoriów posiadających akredytację.
O ile nie zostało ustalone inaczej, wszystkie procedury związane z postępowaniem i analizą próbek PT przez laboratorium mają w jak największym stopniu być realizowane w sposób identyczny ze stosowanym w przypadku zwykłych próbek analizowanych przez laboratorium. Nie należy optymalizować oprzyrządowania (np. zmieniać mnożniki lub kolumny chromatograficzne) ani stosowanych metod przed dokonaniem analizy próbek PT, o ile nie jest to wcześniej zaplanowane działanie serwisowe. Należy stosować metody i procedury stosowane podczas zwykłych badań.
Zanim laboratorium będzie kwalifikować się do akredytacji, musi przez 12-24 miesiące przeprowadzać udane analizy próbek PT. Próbki PT są przesyłane przynajmniej raz na kwartał i za każdym razem jest to minimum pięć (5) próbek. Przynajmniej cztery (4) próbki w ramach badania biegłości będą zawierać substancje progowe. Mogą do nich zostać dołączone próbki do próby ślepej i próbki sfałszowane.
Po akredytacji laboratoria otrzymują co kwartał przynajmniej pięć (5) próbek PT. Co roku przynajmniej dwie (2) próbki będą zawierać substancje progowe. Mogą do nich zostać dołączone próbki do próby ślepej i próbki sfałszowane.
O ile nie zostało ustalone inaczej, wszystkie procedury związane z postępowaniem i analizą próbek PT przez laboratorium mają, w jak największym stopniu, być realizowane w sposób identyczny ze stosowanym w przypadku zwykłych próbek analizowanych przez laboratorium. Nie należy optymalizować oprzyrządowania (np. zmieniać mnożniki lub kolumny chromatograficznych) ani stosowanych metod przed dokonaniem analizy próbek PT, o ile nie jest to wcześniej zaplanowane działanie serwisowe. Należy stosować metody i procedury stosowane podczas zwykłych badań.
Laboratorium może otrzymać polecenie dokonania analizy próbki PT dla określonej zabronionej substancji. Takie działania są ogólnie stosowane dla celów edukacyjnych lub zbierania danych.
Laboratorium będzie wiedziało, że dana próbka jest próbką PT, ale nie będzie znało jej zawartości. Postępowanie dotyczące próbki PT w ramach próby ślepej ma być dokładnie takie samo jak w przypadku próbek jawnych lub pozostałych próbek.
Laboratorium powinno zgłaszać WADA wyniki analizy próbek jawnych i próbek w ramach próby ślepej PT w taki sam sposób, jaki został określony dla zwykłych próbek. W przypadku niektórych próbek lub zestawów próbek PT laboratorium może zostać poproszone o dodatkowe informacje.
Laboratorium otrzyma zestawy próbek PT, które nie różnią się od zwykłych próbek do badań. Próbki te mogą być próbkami w ramach próby ślepej, mogą być próbkami sfałszowanymi lub zawierać zabronione substancje. Próbki te mogą być wykorzystane do oceny długości cyklu przetwarzania, przestrzegania wymogów dotyczących pakietów dokumentacji laboratoryjnej oraz innych kryteriów niezwiązanych z przeprowadzaniem analiz, a także biegłości laboratoriów.
Próbki PT zawierają te zabronione substancje, metabolity zabronionych substancji oraz markery zabronionych substancji i metod w stężeniu umożliwiającym wykrycie analitów przy pomocy powszechnych technik badań przesiewowych, a każde laboratorium posiadające akredytację musi być przygotowane do ich wykrywania podczas analiz. Są to zazwyczaj stężenia, jakie mogą występować w moczu osób zażywających określone leki. W przypadku niektórych analitów w skład próbki może wchodzić lek wyjściowy oraz jego główne metabolity. Rzeczywisty skład poszczególnych próbek PT dostarczanych poszczególnym laboratoriom może być różny, ale w ciągu roku laboratoria uczestniczące w programie mają przeprowadzić analizę tego samego łącznego zestawu próbek.
Próbka może zawierać co najmniej jedną zabronioną substancję, metabolit(y) oraz markery zabronionych substancji i metod. Próbka PT nie będzie zawierać więcej niż trzech substancji lub ich metabolitów bądź markerów zabronionych substancji i metod. Możliwe jest, że próbka będzie zawierać kilka metabolitów jednej substancji, które będą oznaczać obecność jednej zabronionej substancji. O wszystkich wykrytych metabolitach należy informować zgodnie ze standardowymi procedurami operacyjnymi laboratorium.
Do próbek PT mogą zostać dodane zabronione substancje i/lub ich metabolity lub próbki te mogą pochodzić z autentycznych badań administracyjnych. W przypadku substancji progowych stężenie w próbce będzie oparte między innymi na jednym z poniższych kryteriów:
Stężenia i rodzaje leków mogą być okresowo zmieniane w związku z takimi czynnikami, jak zmiany technologii wykrywania i wzorce stosowania leków.
Próbki negatywne, przeznaczone do analizy przy użyciu zwykle stosowanych metod, nie zawierają żadnych z powyższych leków docelowych powyżej minimalnego wymaganego stężenia.
Próbki PT to także próbki niezawierające zabronionych leków lub próbki, które zostały specjalnie sfałszowane poprzez dodanie obcych substancji w celu rozcieńczenia próbki, rozkładu analitu lub ukrycia analitu podczas rozpoznania analitycznego.
W przypadku oceny ilościowej wyniki można oceniać w oparciu o rzeczywistą lub uzgodnioną wartość analizowanej próbki i standardowe odchylenie, które może zostać ustalone na podstawie grupy wyników lub zgodnie ze spodziewaną dokładnością pomiaru. Wynik z jest obliczany przy pomocy równania:
gdzie x = wartość znaleziona
= wartość przypisana
δ = wartość docelowa standardowego odchylenia.
Docelowe względne standardowe odchylenie zostanie określone w taki sposób, że wynik bezwzględny 'z' wynoszący między dwa (2) i trzy (3) jest uważany za wynik podejrzany. Wynik 'z' wynoszący więcej niż trzy (3) jest uważany za wynik nie do przyjęcia.
Oprócz tego zostanie wyliczona ponownie ważona suma wyniku (RSZ) i ponownie ważona suma kwadratu wyników. Podczas gdy wynik 'z' daje szacunkowe odchylenie, RSZ dzięki zachowaniu znaku odchyleń będzie zawierać spójne systematyczne odchylenie. RSSZ, dzięki wyeliminowaniu możliwości wyzerowania odchyleń dodatnich i ujemnych zapewnia dodatkowy wskaźnik odchylenia. RSZ i RSSZ wyliczane są dzięki równaniom