§ 5. - Metody i podstawy sporządzania kosztorysu inwestorskiego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2004.18.172

Akt utracił moc

Wersja od: 6 lutego 2004 r.

§ 5.

Kalkulacja szczegółowa polega na określeniu wartości kosztorysowej robót przez obliczenie dla pozycji objętych przedmiarem robót wartości poszczególnych jednostkowych nakładów rzeczowych (kosztów bezpośrednich), doliczeniu narzutów i przemnożeniu tych wartości przez ilości jednostek przedmiarowych robót w obiekcie lub jego elemencie według następującego wzoru:

Wk = Σ (Σ n x c + K_pj + Z_j) x L

gdzie:

Wk - oznacza wartość kosztorysową robót,

n - oznacza jednostkowe nakłady rzeczowe: robocizny - n_r, materiałów - n_m, pracy sprzętu - n_s,

c - oznacza ceny czynników produkcji: robocizny - C_r, ceny materiałów - C_m, ceny pracy sprzętu - C_s,

n x c - oznacza koszty bezpośrednie jednostki przedmiarowej robót, obliczone według wzoru:

n x c = (Σ n_r x C_r + Σ n_m x C_m + Σ n_s x C_s)

K_pj - oznacza koszty pośrednie na jednostkę przedmiarową robót,

Z_j - oznacza zysk kalkulacyjny na jednostkę przedmiarową robót,

L - oznacza ilość jednostek sprzedmiarowanych robót.

Zysk kalkulacyjny oblicza się za pomocą wskaźnika narzutu zysku, według następującego wzoru:

W_z x (R_j + M_j + S_j + K_pj)

Z_j = -----------------------------

100 %

gdzie:

Z_j - oznacza zysk kalkulowany na jednostkę przedmiarową robót,

W_z - oznacza wskaźnik narzutu zysku w %,

R_j - oznacza koszt robocizny na jednostkę przedmiarową robót,

M_j - oznacza koszt materiałów na jednostkę przedmiarową robót,

S_j - oznacza koszt pracy sprzętu na jednostkę przedmiarową robót,

K_pj - oznacza koszty pośrednie na jednostkę przedmiarową robót.