Metody badania jakości gazu skroplonego (LPG).
Dz.U.2021.2502
Akt obowiązującyROZPORZĄDZENIE
MINISTRA KLIMATU I ŚRODOWISKA 1
z dnia 27 grudnia 2021 r.
w sprawie metod badania jakości gazu skroplonego (LPG) 2
ZAŁĄCZNIK
METODY BADANIA JAKOŚCI GAZU SKROPLONEGO (LPG)
METODY BADANIA JAKOŚCI GAZU SKROPLONEGO (LPG)
1.1. Skład gazu skroplonego (LPG) określa się metodą polegającą na fizycznym rozdziale składników węglowodorowej części gazu skroplonego (LPG) z wykorzystaniem chromatografii gazowej zgodnie z aktualnym poziomem wiedzy i najlepszą praktyką, w szczególności jak przedstawiono w normie DIN 51619 albo w normie PN-EN 27941.
1.2. Metodę obliczania liczby oktanowej motorowej, MON oraz przedstawianie wyników analizy określa się zgodnie z aktualnym poziomem wiedzy i najlepszą praktyką, w szczególności jak przedstawiono w załączniku B normy PN-EN 589.
2. Całkowitą zawartość dienów oznacza się metodą polegającą na fizycznym rozdziale składników gazu z wykorzystaniem chromatografii gazowej:
1) po odparowaniu składników próbki z zastosowaniem łaźni wodnej albo
2) z bezpośrednim dozowaniem cieczy na kolumnę lub poprzez podgrzewany odparowalnik.
2.1. W przypadku oznaczania całkowitej zawartości dienów w sposób określony w pkt 2 ppkt 1 sposób wykonania oznaczenia, stosowane materiały, rodzaj aparatury, procedurę analityczną, przedstawianie wyników analizy oraz precyzję metody określa się zgodnie z aktualnym poziomem wiedzy i najlepszą praktyką, w szczególności jak przedstawiono w normie DIN 51619.
2.2. W przypadku oznaczania całkowitej zawartości dienów w sposób określony w pkt 2 ppkt 2 sposób wykonania oznaczenia, stosowane materiały, rodzaj aparatury, procedurę analityczną, przedstawianie wyników analizy oraz precyzję metody określa się zgodnie z aktualnym poziomem wiedzy i najlepszą praktyką, w szczególności jak przedstawiono w normie PN-EN 27941.
3. Całkowitą zawartość 1,3 butadienu oznacza się metodą polegającą na fizycznym rozdziale składników gazu z wykorzystaniem chromatografii gazowej po odparowaniu składników próbki z zastosowaniem łaźni wodnej.
3.1. Sposób wykonania oznaczenia, stosowane materiały, rodzaj aparatury, procedurę analityczną, przedstawianie wyników analizy oraz precyzję metody określa się zgodnie z aktualnym poziomem wiedzy i najlepszą praktyką, w szczególności jak przedstawiono w normie DIN 51619.
4. Zawartość propanu oznacza się metodą polegającą na fizycznym rozdziale składników węglowodorowej części gazu skroplonego (LPG) z wykorzystaniem chromatografii gazowej:
1) po odparowaniu składników próbki z zastosowaniem łaźni wodnej albo
2) z bezpośrednim dozowaniem cieczy na kolumnę lub poprzez podgrzewany odparowalnik.
4.1. W przypadku oznaczania zawartości propanu w sposób określony w pkt 4 ppkt 1 sposób wykonania oznaczenia, stosowane materiały, rodzaj aparatury, procedurę analityczną, przedstawianie wyników analizy oraz precyzję metody określa się zgodnie z aktualnym poziomem wiedzy i najlepszą praktyką, w szczególności jak przedstawiono w normie DIN 51619.
4.2. W przypadku oznaczania zawartości propanu w sposób określony w pkt 4 ppkt 2 sposób wykonania oznaczenia, stosowane materiały, rodzaj aparatury, procedurę analityczną, przedstawianie wyników analizy oraz precyzję metody określa się zgodnie z aktualnym poziomem wiedzy i najlepszą praktyką, w szczególności jak przedstawiono w normie PN-EN 27941.
5. Siarkowodór wykrywa się metodą z octanem ołowiu (II), polegającą na przepuszczaniu odparowanej próbki nad zwilżonym papierkiem nasyconym octanem ołowiu (II), wskutek czego powstaje, w wyniku reakcji, siarczek ołowiu, zabarwiający papierek w zależności od zawartości obecnego siarkowodoru.
5.1. Sposób wykrywania obecności siarkowodoru, rodzaj stosowanej aparatury oraz procedurę wykrywania obecności siarkowodoru, a także sposób sporządzania sprawozdania z badań określa się zgodnie z aktualnym poziomem wiedzy i najlepszą praktyką, w szczególności jak przedstawiono w normie PN-EN ISO 8819.
6. Całkowitą zawartość siarki oznacza się metodą fluorescencji w nadfiolecie, polegającą na utlenianiu siarki do ditlenku siarki w wysokiej temperaturze w atmosferze wzbogaconej w tlen w rurze do spalań, wzbudzeniu ditlenku siarki i pomiarze promieniowania fluorescencyjnego emitowanego przez wzbudzony ditlenek siarki.
6.1. Stosowaną aparaturę, odczynniki i materiały, sposób wykonania oznaczenia, sposób obliczania i przedstawiania wyników oraz precyzję metody określa się zgodnie z aktualnym poziomem wiedzy i najlepszą praktyką, w szczególności jak przedstawiono w normie ASTM D 6667 albo w normie PN-EN 17178.
6.2. Nie należy się posługiwać tabelką zawartą w normie ASTM D 6667, podającą wartości odtwarzalności (gdyż tabelka nie podaje precyzji dla zawartości 30 mg S/kg), ale wzorem nr (11) określającym odtwarzalność dla wartości granicznej zawartości siarki 30 mg/kg oznaczenia siarki w gazach LPG (mieszanin propanu/butanu) wg pkt 15.3 tej normy.
7. Badanie działania korodującego na płytce miedzianej określa się metodą polegającą na zanurzeniu na 1 godzinę płytki miedzianej w próbce gazu skroplonego (LPG) znajdującej się w bombie do badania korozji i na ocenie korodującego działania próbki na miedź przez porównanie z wzorcami korozji miedzi.
7.1. Sposób wykonania badania, stosowane odczynniki i materiały, rodzaj aparatury, sposób przygotowania płytek, ocenę wyników, a także sposób sporządzania sprawozdania z badań określa się zgodnie z aktualnym poziomem wiedzy i najlepszą praktyką, w szczególności jak przedstawiono w normie PN-EN ISO 6251.
8. Pozostałość po odparowaniu oznacza się metodą:
1) chromatografii gazowej, po odparowaniu w temperaturze pokojowej, a następnie w suszarce w temperaturze 105°C albo
2) grawimetryczną, polegającą na wagowym oznaczeniu rozpuszczalnej pozostałości w gazie skroplonym (LPG) po jego odparowaniu w temperaturze 105°C albo
3) chromatografii gazowej z bezpośrednim dozowaniem cieczy na kolumnę, po odparowaniu w temperaturze pokojowej.
8.1. W przypadku oznaczania pozostałości po odparowaniu w sposób określony w pkt 8 ppkt 1 sposób wykonania oznaczenia, stosowane odczynniki, rodzaj oraz przygotowanie aparatury i wyposażenia, procedurę badania, sposób obliczania i przedstawiania wyników oraz precyzję metody określa się zgodnie z aktualnym poziomem wiedzy i najlepszą praktyką, w szczególności jak przedstawiono w normie PN-EN 15470.
8.2. W przypadku oznaczania pozostałości po odparowaniu w sposób określony w pkt 8 ppkt 2 sposób wykonania oznaczenia, stosowane odczynniki, rodzaj oraz przygotowanie aparatury i wyposażenia, procedurę badania, sposób obliczania i przedstawiania wyników oraz precyzję metody określa się zgodnie z aktualnym poziomem wiedzy i najlepszą praktyką, w szczególności jak przedstawiono w normie PN-EN 15471.
8.3. W przypadku oznaczania pozostałości po odparowaniu w sposób określony w pkt 8 ppkt 3 sposób wykonania oznaczenia, stosowane odczynniki, rodzaj oraz przygotowanie aparatury, przygotowanie wyposażenia, procedurę badania, sposób obliczania i przedstawiania wyników oraz precyzję metody określa się zgodnie z aktualnym poziomem wiedzy i najlepszą praktyką, w szczególności jak przedstawiono w normie PN-EN 16423.
9. Prężność par, oszacowaną w temperaturze 40°C, oznacza się:
1) metodą LPG, polegającą na napełnieniu do pełna aparatu do badań porcją próbki gazu skroplonego (LPG), usunięciu określonej części tej próbki, zanurzeniu aparatu w łaźni wodnej utrzymującej temperaturę oznaczania i zapisaniu odczytanego na manometrze w warunkach ustalonych normą ciśnienia, skorygowanego o różnicę wskazań manometru i ciśnienia atmosferycznego albo
2) metodą obliczeniową, opartą na współczynnikach prężności par dla indywidualnych składników gazu skroplonego (LPG) - skład węglowodorowej części próbki gazu skroplonego (LPG) określa się zgodnie z aktualnym poziomem wiedzy i najlepszą praktyką, w szczególności jak przedstawiono w normie PN-EN 27941 lub w normie DIN 51619.
9.1. W przypadku oznaczania prężności par, oszacowanej w temperaturze 40°C, w sposób określony w pkt 9 ppkt 1 rodzaj aparatury i jej przygotowanie, postępowanie z próbkami, sposób wykonania oznaczenia, wyznaczania błędu manometru, sposób obliczania i przedstawiania wyników, precyzję metody, a także sposób sporządzania sprawozdania z badań określa się zgodnie z aktualnym poziomem wiedzy i najlepszą praktyką, w szczególności jak przedstawiono w normie PN-EN ISO 4256.
9.2. W przypadku oznaczania prężności par, oszacowanej w temperaturze 40°C, w sposób określony w pkt 9 ppkt 2 procedurę oznaczania, sposób obliczania i przedstawiania wyników, precyzję metody, a także sposób sporządzania sprawozdania z badań określa się zgodnie z aktualnym poziomem wiedzy i najlepszą praktyką, w szczególności jak przedstawiono w normie PN-EN ISO 8973 wraz z załącznikiem C normy PN-EN 589.
10. Temperaturę, w której oszacowana względna prężność par jest nie mniejsza niż 150 kPa, określa się metodą obliczeniową, w oparciu o wartości współczynników prężności par dla indywidualnych składników gazu skroplonego (LPG). Skład węglowodorowej części próbki gazu skroplonego (LPG) określa się zgodnie z aktualnym poziomem wiedzy i najlepszą praktyką, w szczególności jak przedstawiono w normie PN-EN 27941 lub w normie DIN 51619.
10.1. Procedurę oznaczania, sposób obliczania i przedstawiania wyników, precyzję metody, a także sposób sporządzania sprawozdania z badań określa się zgodnie z aktualnym poziomem wiedzy i najlepszą praktyką, w szczególności jak przedstawiono w normie PN-EN ISO 8973 wraz z załącznikiem C normy PN-EN 589 albo w normie DIN 51619 wraz z załącznikiem C normy PN-EN 589.
11. Zawartość wody określa się metodą obserwacji wizualnej gazu skroplonego (LPG) po schłodzeniu próbki poniżej temperatury 0°C.
11.1. Sposób wykonania oznaczenia, rodzaj oraz przygotowanie aparatury, przygotowanie wyposażenia, procedurę badania oraz sposób przedstawiania wyników określa się zgodnie z aktualnym poziomem wiedzy i najlepszą praktyką, w szczególności jak przedstawiono w normie PN-EN 15469.
12. Zapach określa się metodą polegającą na przeprowadzeniu próbki gazu skroplonego (LPG) całkowicie w stan pary i rozcieńczaniu jej oczyszczonym powietrzem, tak aby mieszanina zawierała pary gazu skroplonego (LPG) o stężeniu wynoszącym 20% dolnej granicy wybuchowości w powietrzu.
12.1. Sposób wykonania badania, rodzaj stosowanego materiału i aparatury oraz sposób przedstawiania wyników badań określa się zgodnie z aktualnym poziomem wiedzy i najlepszą praktyką, w szczególności jak przedstawiono w załączniku A normy PN-EN 589.
13. Procedurę postępowania w sprawach dotyczących interpretacji wyników badań opartą na precyzji metody badania (procedurę stwierdzania zgodności) przeprowadza się zgodnie z aktualnym poziomem wiedzy i najlepszą praktyką, w szczególności jak przedstawiono w pkt 6.3.2 normy PN-EN ISO 4259-2.
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »