Maszynowe wytłaczanie znaków stemplowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1932.33.349

Akt utracił moc

Wersja od: 20 kwietnia 1932 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA SKARBU

z dnia 25 lutego 1932 r.

w sprawie maszynowego wytłaczania znaków stemplowych.

Na podstawie art. 18 ustawy z dnia 1 lipca 1926 r. opłatach stemplowych (Dz. U. R. P. Nr. 98, poz. 570) zarządzam co następuje:

§ 1. W przypadkach, w których, w myśl powołanej ustawy o opłatach stemplowych lub na mocy rozporządzenia wykonawczego, wydanego na jej podstawie, osoba, obowiązana do uiszczenia opłaty, ma prawo uiścić ją - bądź znaczkami stemplowemi bądź gotówką - bez współdziałania organu urzędowego, jako wymierzającego opłatę stemplowa., uiszczenie opłaty może nastąpić również przez wytworzenie znaków stemplowych zapomocą maszyny do stemplowania, według zasad podanych w niniejszem rozporządzeniu.

§ 2. Sprzedażą maszyn do stemplowania mają prawo zajmować się tylko osoby, którym na to zezwolił Minister Skarbu. Zezwolenie wymienia typy maszyn, których sprzedaż jest dopuszczalna. Celem uzyskania prawa sprzedaży typu, niewymienionego w zezwoleniach już otrzymanych, należy uzyskać osobne zezwolenie. Uprawniony do sprzedaży maszyn ma też prawo oddawania ich w najem.

Minister Skarbu może w każdym czasie odwołać zezwolenie.

§ 3. Sygnety, które służą do wytwarzania "znaku stałego" (§ 9 punkt 4), sporządza wyłącznie Mennica Państwowa w ilości, wskazanej przez osobę, uprawnioną do sprzedaży maszyn do stemplowania (§ 2). Te sygnety są własnością Państwa i zostają wydane przez, Mennicę Państwową - jedynie do używania -osobom, uprawnionym do uiszczania opłat stemplowych zapomocą maszynowego wytłaczania znaków stemplowych (§ 5).

Należność za używanie ustala Mennica Państwowa. Należność ta ma być uiszczona w kasie Mennicy Państwowej jednorazowo przez osobę uprawnioną do sprzedaży maszyn do stemplowania. Mennica Państwowa uzależnia sporządzenie sygnetów od uprzedniego uiszczenia należności za używanie.

W razie ustania uprawnienia do uiszczania opłat stemplowych zapomocą maszynowego wytłaczania - bądź na skutek odwołania (§ 5 ustęp ostatni), bądź na skutek zrzeczenia się - ma płatnik (§ 5 ustęp 1) zwrócić sygnet Mennicy Państwowej w ciągu tygodnia, licząc od dnia, w którym uprawnienie ustało.

§ 4. Sprzedawca (§ 2) ma prawo dokonywać celem reklamy stemplowania pokazowego. W tym celu ma posługiwać się sygnetem, sporządzonym według wzoru, wskazanego przez Ministra Skarbu w zezwoleniu na sprzedaż (§ 2). Również takie sygnety sporządza wyłącznie Mennica Państwowa. Mennica sprzedaje te sygnety osobom, uprawnionym do sprzedaży maszyn do stemplowania.

§ 5. Uiszczanie opłat stemplowych zapomocą maszynowego wytłaczania znaków stemplowych jest dozwolone tylko osobom, którym na to zezwolił Minister Skarbu.

Podanie o udzielenie takiego zezwolenia należy wnieść do Ministerstwa Skarbu. W podaniu należy wymienić: 1) firmę sprzedawcy (§ 2), 2) typ maszyny (§ 2), 3) jej numer fabryczny. Do podania należy załączyć deklarację, w której petent oświadcza, że znane mu są postanowienia niniejszego rozporządzenia i obowiązuje się przestrzegać ściśle postanowień, wydanych przez Ministra Skarbu, a tyczących się maszynowego wytłaczania znaków stemplowych. Podanie ma być zaopatrzone w adnotację, podpisaną przez sprzedawcę (§ 2), a zawierającą: a) oświadczenie, iż sprzedawca zachowuje dla petenta maszynę, wymienioną w podaniu, b) wniosek co do numeru licencji (§ 6). Podanie, o któręm mowa, oraz wymieniona wyżej deklaracja są wolne od opłaty stemplowej (art. 142, punkt 1, ustawy o opłatach stemplowych).

Zezwolenie na uiszczanie opłat stemplowych zapomocą maszynowego wytłaczania znaków stemplowych może być w każdym czasie odwołane.

§ 6. Każde zezwolenie na uiszczanie opłat stemplowych zapomocą maszynowego wytłaczania znaków stemplowych jest zaopatrzone w numer kolejny, zwany "numerem licencji", składający się "z dużej litery oraz z liczby, złożonej z jednej lub dwóch cyfr arabskich.

Ministerstwo Skarbu jednocześnie z doręczeniem zezwolenia płatnikowi (§ 5 ustęp 1) przesyła odpis Mennicy Państwowej, Urzędowi Opłat Stemplowych w Warszawie oraz temu urzędowi, powołanemu do wymierzania opłat stemplowych (urzędowi opłat stemplowych, względnie urzędowi skarbowemu), w którego okręgu petent ma mieszkanie, względnie siedzibę. Mennica Państwowa na wniosek sprzedawcy (§ 2) wydaja mu za potwierdzeniem odbioru sygnet (§ 3), zaopatrzony w numer licencji, wskazany w zezwoleniu i uwidocznia dzień i godzinę wydania sygnetu w "księdze sygnetów stemplowych", prowadzonej według załączonego wzoru 1.

Sprzedawca nastawia obydwa liczniki maszyny na zero, poczem wmontowuje sygnet w maszynę i unieruchamia jej pokrywę przez zamknięcie drzwiczek, zakrywających "zamek urzędowy" - po uprzedniem zasłonięciu okienka w drzwiczkach zapomocą wkładki z miękkiego papieru, zaopatrzonej w pieczęć firmową sprzedawcy (wkładki tymczasowej). Następnie sprzedawca przedstawia maszynę Urzędowi Opłat Stemplowych w Warszawie, składając temu Urzędowi zarazem klucz od zamka urzędowego. Na tym kluczu ma być wyryty numer fabryczny maszyny.

Sprzedawca ma przedstawić maszynę Urzędowi Opłat Stemplowych w Warszawie najpóźniej w ciągu 72 godzin od chwili otrzymania sygnetu. Koniec tego czasokresu, jeśli przypada na dzień wolny od zajęć urzędowych, przesuwa się na najbliższy dzień powszedni.

§ 7. Naczelnik Urzędu Opłat Stemplowych w Warszawie lub funkcjonarjusz, przez niego upoważniony, sprawdza, czy stan maszyny i klucza odpowiada przepisom, zawartym w ustępie przedostatnim § 6 oraz czy na taśmie kontrolnej niema żadnych znaków stemplowych, a w razie zadowalającego wyniku tego badania, otwiera zamek urzędowy i zastąpiwszy wkładkę tymczasową (§ 6 ustęp przedostatni) wkładką z miękkiego papieru, zaopatrzoną w pieczęć urzędową, unieruchamia ponownie pokrywę maszyny. Następnie Urząd Opłat Stemplowych sporządza próbne znaki stemplowe, celem stwierdzenia, czy maszyna działa prawidłowo, a w szczególności, czy znaki stemplowe są wyraźne i ściśle zgodne z wzorem, opisanym w § 9; w tym celu Urząd zużywa całkowicie jedną kartę stemplową (§ 8), którą otrzymuje bezpłatnie na podstawie odpowiedniej deklaracji.

Wykonanie powyższych czynności i ich wynik Urząd stwierdza protokólarnie. W protokóle mają być w szczególności wymienione: dzień i godzina przedstawienia maszyny Urzędowi, seria i numer karty stemplowej, użytej do stemplowania próbnego, oraz stan obu liczników po dokonaniu stemplowania próbnego. Próbne znaki należy skasować przez przekreślenie atramentem nakrzyż i załączyć do protokółu. Kartę stemplową Urząd Opłat Stemplowych zaopatruje w adnotację, składającą się z wyrazów: "Próbne stemplowanie" i z numeru licencji, oraz w podpis i pieczęć urzędową i załącza ją do protokółu.

§ 8. Celem uruchomienia maszyny płatnik (§ 5 ustęp 1) nabywa w kasie Urzędu Skarbowego "karty stemplowe". Istnieją dwie kategorje kart stemplowych: po 500 zł i po 1000 zł. Celem obliczenia ceny potrąca się od iloczynu, z pomnożenia ilości nabywanych kart przez 500 zł, względnie 1.000 zł, prowizję w wysokości 3%. Przez czas obowiązywania dodatku 10%-go, wprowadzonego ostatnio rozporządzeniem z dnia 6 marca 1931 r. (Dz. U. R. P. Nr. 23, poz. 138) cena karty stemplowej po potrąceniu prowizji wynosi 535 zł, względnie 1.070 zł.

Karta stemplowa jest sporządzona z kartonu i ma wymiar 3 X 17 cm, i wahaniem do 1 mm. Jedna strona karty stemplowej jest zadrukowana, a mianowicie w trzech kolorach, z których jeden wiąże się tłem, drugi z oznaczeniem rodzaju i wartości znaku stemplowego, trzeci z numeracją. Kolor pierwszy jest w karcie stemplowej za 500 zł zielony, a w karcie stemplowej za 1.000 zł niebieski. Kolor drugi jest w obu kategorjach czerwono-bronzowy, kolor trzeci w obu. kategorjach czerwony. Tło giloszowe przedstawia deseń z linij falistych, przecinających się wzajemnie; środek tła wyobraża rozetę podłużną, składającą się z linij falistych i łamanych. Na rozecie jest umieszczona liczba 500 lub 1.000. Nad tą liczbą i pod nią znajduje się skrót: "zł". Po lewej stronie rozety znajduje się wyraz: KARTA, po prawej strome wyraz: STEMPLOWA. W górnej części karty po lewej stronie i w dolnej części po prawej stronie, na marginesach białych, jest umieszczona numeracja, złożona z dużej litery, wyrażającej serję oraz z liczby, składającej się z sześciu cyfr arabskich.

Celem nabycia kart stemplowych płatnik (§ 5 ustęp 1) składa deklarację, sporządzoną na formularzu według wzoru 1 do § 23 rozporządzenia z dnia 20 listopada 1926 r. (Dz. U. R. P. Nr. 123, poz. 713) w brzmieniu § 5 rozporządzenia z dnia 27 grudnia 1926 r. (Dz. U. R. P. Nr. 130, poz. 780). W kolumnie pod nagłówkiem "Cena za sztukę", ma być wpisana kwota 500 zł względnie 1.000 zł.

Funkcjonarjusz kasy, któremu jest powierzona sprzedaż kart stemplowych, zaopatruje każdą sprzedaną kartę stemplową, przed wydaniem jej nabywcy: w pieczęć urzędową, w datę i w swój podpis; te oznaczenia mają być umieszczone na niezadrukowanej stronie karty stemplowej.

§ 9. Znak stemplowy ma być wytworzony w kolorze czerwonym według załączonych wzorów 2, względnie 3.

Znak stemplowy zawiera:

1) datę stemplowania, odbitą cyframi arabskiemi, których krój jest słupkowy, a wysokość wynosi 3,8 mm., składającą się z liczb, które wskazują: dzień, miesiąc i dwie ostatnia cyfry roku;

2) numer znaku stemplowego, odbity cyframi arabskiemi, których krój jest słupkowy, a wysokość wynosi 3,8 mm.;

3) kwotę opłaty stemplowej, wyrażoną zapomocą skrótu "Zł" i następujących po nim cyfr arabskich: czterech (wzór 2), względnie pięciu (wzór 3); ostatnie dwie cyfry są od poprzednich dwóch, względnie trzech, oddzielone przecinkiem; cyfry przed przecinkiem oznaczają złote, cyfry po przecinku oznaczają grosze; litery w skrócie "Zł" oraz cyfry mają krój "rondo", a wysokość liter i cyfr wynosi 6 mm.;

4) znak stały, którego treść jest następująca: W ramce prostokątnej z linji pojedynczej o wymiarze 20 X 22 mm. znajduje się godło państwowe, umieszczone w otoku, złożonym z zewnętrznej grubszej linji o średnicy 9 mm. i wewnętrznej cieńszej. W górnych kątach prostokąta umieszczony jest numer licencji (§ 6) ; w kącie lewym znajduje się duża litera, w kącie prawym liczba; litera i cyfry są kroju słupkowego, a wysokość ich wynosi 2 mm. Boczne płaszczyzny ozdobione są ornamentem liniowym o dolnych końcach rozszerzonych. W dolnej części prostokąta znajduje się napis "OPŁATA STEMPLOWA", rozmieszczony w dwóch wierszach, złożony z liter, których krój jest słupkowy, a wysokość wynosi 1,5 mm.

Na jednym papierze wolno wytłoczyć kilka znaków stemplowych, które razem wzięte wyrażają opłatę stemplową, należną w przypadku poszczególnym. Znak stemplowy ma wyrażać tylko kwotę właściwej opłaty stemplowej, bez doliczenia dodatku 10%-owego.

§ 10. Płatnik (§ 5 ustęp 1) ma składać urzędowi skarbowemu zużyte karty stemplowe oraz zużyte taśmy kontrolne - a mianowicie: w ciągu trzech dni od daty zużycia. Jeżeli od ostatniego złożenia zużytej taśmy kontrolnej upłynął kwartał, urząd skarbowy ma prawo zażądać od płatnika niezwłocznego złożenia zużytej części taśmy kontrolnej.

§ 11. Płatnik (§ 5 ustęp 1) ma założyć w dwóch egzemplarzach księgę kontroli kart stemplowych na formularzu według wzoru 4. Jeden egzemplarz ma wręczyć urzędowi skarbowemu. Drugi egzemplarz ma okazywać urzędowi skarbowemu przy nabyciu kart stemplowych (§ 8) oraz przy zwrocie kart stemplowych i składaniu taśm kontrolnych (§ 10).

Urząd skarbowy wydaje płatnikowi zaświadczenie o złożeniu egzemplarza księgi kontroli; płatnik ma złożyć to zaświadczenie kasie urzędu skarbowego przy pierwszem nabyciu kart stemplowych.

Wszystkie wpisy w księdze kontroli dokonywane są przez urząd skarbowy, a mianowicie według zasad następujących:

1) Przed rozpoczęciem wpisów w kolumnach umieszcza urząd skarbowy przy nagłówku "Serja obrotów licznika pobocznego" liczbę I (rzymską), a przy nagłówku "Serja obrotów licznika głównego" liczbę 1 (arabską).

2) W przypadkach stemplowania próbnego (§§ 7 i 12) wpisuje urząd skarbowy w kolumnie 1 datę stemplowania próbnego oraz wyrazy: "stemplowanie próbne".

3) W kolumnie 2 uwidocznia kasa urzędu skarbowego przy każdej sprzedaży kart stemplowych najpierw ilość, sprzedaną w dniu, wskazanym w kolumnie 1, a poniżej łączną ilość sprzedanych kart stemplowych.

4) Skoro suma łączna, uwidoczniona w kol. 2, dojdzie: przy jednostce obliczeniowej, wynoszącej 500 zł, do 200, a przy jednostce obliczeniowej, wynoszącej 1.000 zł, do 100, ma kasa urzędu skarbowego przed dalszemi wpisami w kolumnach wypisać nagłówki: "Serja obrotów licznika pobocznego I" oraz "Serja obrotów licznika głównego 2".

Po dojściu sumy w kolumnie 2 do 400 przy jednostce 500-złotowej, a do 200 przy jednostce 1.000-złotowej umieszcza kasa urzędu skarbowego nowe nagłówki, a mianowicie pierwszy w brzmieniu pierwotnem, drugi z liczbą 3 - i w taki sposób postępuje aż do chwili, gdy suma w kolumnie 2 dojdzie do 9.999.

5) Po dojściu sumy w kolumnie 2 do 9999 uwidocznia kasa urzędu skarbowego sprzedaż następnej karty stemplowej w sposób następujący: W kol. 1 wpisuje się, poniżej daty sprzedaży, wyrazy: "karta dopełniająca", w kol. 2 liczbę 1, poniżej tej liczby łączną ilość wynoszącą 10.000, a w kol. 3 serję i numer owej jednej karty.

Następnie umieszcza kasa urzędu skarbowego następujące dwa nagłówki: "Serja obrotów licznika pobocznego II. Serja obrotów licznika głównego 1". Poniżej tych nagłówków wpisuje w kol. 1 - 3 ponownie te same dane, które stanowią ostatni wpis w serji 1 obrotów licznika pobocznego.

Celem zakończenia serji II obrotów licznika pobocznego należy uwidocznić sprzedaż dwóch kart dopełniających; celem zakończenia serji III obrotów licznika pobocznego uwidocznia się sprzedaż trzech kart dopełniających - i t. d.

6) Począwszy od serji I/2 (punkt 4 ustęp 1) ma kasa urzędu skarbowego przy każdej parze nagłówków uwidoczniać różnicę, o którą wartość kart stemplowych, objętych serjami poprzedniemi, przewyższa sumę kwot, wykazanych przez licznik główny we wszystkich serjach poprzednich. Różnica ta wynosi co do każdej serji 1 gr. Należy zatem uwidocznić po ukończeniu serji 1/1 (przy nagłówkach: "Sesja obrotów licznika pobocznego I. Serja obrotów licznika głównego 2") 1 grosz, po ukończeniu serji I/2 - 2 grosze, po serji 1/100 - 1 zł, po serji II/100 - 2 zł i t. d.

Płatnik ma przechowywać każdy tom księgi kontroli kart stemplowych po jego zużyciu przez dwa lata.

§ 12. W razie zepsucia się maszyny płatnik winien zawiadomić o tem niezwłocznie urząd skarbowy. Jeżeli celem naprawienia maszyny jest niezbędnem zdjęcie pokrywy, to należy maszynę wraz z księgą kontroli opłat stemplowych dostawić do urzędu skarbowego. Właściwy funkcjonariusz tego urzędu stwierdza stan obu liczników i otwiera zamek urzędowy. Jeżeli naprawa nie może nastąpić niezwłocznie w obecności funkcjonariusza urzędu skarbowego, to następuje wyjęcie sygnetu, służącego do wytwarzania "znaku stałego" (§ 9, punkt 4), jak również taśmy kontrolnej. Funkcjonariusz urzędu skarbowego stwierdza wykonanie powyższych czynności w protokóle, wymieniając w szczególności stań obu liczników przed otwarciem zamka urzędowego oraz wadliwość, na skutek której maszyna wymaga naprawy. Protokół ma być podpisany przez funkcjonariusza urzędu skarbowego oraz przez płatnika lub osobę przezeń upoważnioną. Sygnet, część taśmy kontrolnej, na której znajdują się odciski znaków stemplowych oraz klucz do zamka urzędowego pozostają w przechowaniu urzędu skarbowego.

Po dostawieniu do urzędu skarbowego maszyny naprawionej zostaje w obecności właściwego funkcjonariusza tego urzędu wmontowany sygnet, służący do wytwarzania "znaku stałego", poczerń wymieniony funkcjonarjusz, zaopatrzywszy zamek urzędowy We wkładkę, unieruchamia pokrywę maszyny, stwierdza stan liczników oraz stan taśmy kontrolnej, dokonywa stemplowania próbnego z użyciem jednej karty stemplowej, dostarczonej przez płatnika, stwierdza stan liczników po ukończeniu tego stemplowania oraz wydaje płatnikowi zaświadczenie, wymieniające ilość próbnych znaków stemplowych, numery: znaków" próbnych pierwszego i ostatniego oraz łączną wartość (cyframi i słowami) wszystkich znaków próbnych. Powyższe czynności mają być stwierdzone protokółem, zawierającym dane, wymienione w ustępie przedostatnim § 7, podpisanym przez funkcjonariusza urzędu skarbowego oraz przez płatnika lub osobę przezeń upoważnioną.

Zaświadczenie, o którem mowa w ustępie trzecim niniejszego paragrafu, przyjmuje kasa urzędu skarbowego w miejsce zapłaty przy sprzedaży kart stemplowych (§ 8).

§ 13. Funkcjonariusze państwowi, legitymujący się upoważnieniem, udzielonem przez prezesa izby skarbowej lub przez naczelnika urzędu skarbowego, mają prawo w porze, wyznaczonej do prowadzenia przedsiębiorstwa płatnika: ustalać stan liczników i taśmy kontrolnej oraz żądać okazania kart stemplowych jeszcze nieużytych, jako też już zużytych a jeszcze niezwróconych kasie urzędu skarbowego tudzież księgi kontroli kart stemplowych (§ 11).

W razie stwierdzenia nadużyć lub podejrzenia w tej mierze wymieniony funkcjonariusz ma prawo unieruchomić maszynę lub zarządzić przeniesienie jej - na koszt płatnika - do urzędu skarbowego.

Czynności, wymienione w niniejszym paragrafie, mają być stwierdzone protokólarnie. Płatnik może wnieść do protokółu swoje uwagi.

§ 14. Do znaków Stemplowych, wytworzonych zapomocą maszyny, stosuje się analogicznie przepisy o wymianie znaczków -stemplowych z następującemi uzupełnieniami:

Podanie o wymianę należy wnieść do tego urzędu skarbowego, w którego okręgu znajduje się maszyna, zapomocą której dane znaki stemplowe zostały sporządzone. Wymiana może być dokonana także w ten sposób, że kasa urzędu skarbowego przyjmie znaki stemplowe; przeznaczone do wymiany, wraz z zawiadomieniem o zarządzeniu wymiany w miejsce zapłaty przy sprzedaży kart stemplowych (§ 8 niniejszego rozporządzenia).

§ 15. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

ZAŁĄCZNIKI

Wzór Nr. 1 (do § 6).

KSIĘGA SYGNETÓW STEMPLOWYCH.

Numer licencji	Firma sprzedawcy	Firma i zamieszkanie (siedziba) płatnika	Wydano		Uwagi
			dnia	o godzinie

Wzór Nr. 2 (do § 9).

Wzór Nr. 3(do § 9).

grafika

Wzór Nr. 4 (do § 11).

Firma płatnika ...........................

Numer fabryczny maszyny ..................

Numer licencji ...........................

Jednostka obliczeniowa .........,.........

KSIĘGA KONTROLI KART STEMPLOWYCH.

Serja obrotów licznika pobocznego

Serja obrotów licznika głównego

1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13
Karty stemplowe nabyte				Karty stemplowe zwrócone					Taśmy kontrolne, złożone urzędowi skarbowemu
Data nabycia	Ilość sztuk	Serje i numery	Pieczęć Kasy Urzędu Skarbowego i podpis urzędnika	Data zwrotu	Serja i numer	Wytłoczone przez maszynę		Pieczęć Urzędu Skarbowego i podpis urzędnika	Data założenia	Pierwszy i ostatni numer znaku stemplowego	Pieczęć Urzędu Skarbowego i podpis urzędnika	Uwagi
						Numery karty stemplowej	Suma opłat