Dział 1 - Łotwa-Polska. Układ w sprawie polskich robotników rolnych, sezonowych i innych. Ryga.1938.10.29.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1939.26.174

Akt utracił moc
Wersja od: 30 marca 1939 r.

Dział  I.

Obie Układające się Strony są zgodne co do tego, że dla ustalenia liczby i kategorii robotników, którzy mają być zapośredniczeni i zakontraktowani, miarodajny jest stan gospodarczy i stan rynku pracy w obu krajach.

Rekrutację, zapośredniczanie i kontraktowanie polskich robotników rolnych przeprowadzać będą z ramienia Układających się Stron wyłącznie powołane do tego czynniki.

Kontraktowanie robotników dokonywa się na podstawie ściśle określonej umowy o pracę.

Obie Układające się Strony są zgodne co do tego, że wydalanie polskich robotników rolnych może mieć miejsce tylko na mocy obowiązujących w Łotwie praw i przepisów, odnoszących się w równej mierze do wszystkich cudzoziemców. Niemniej przeto w każdym poszczególnym przypadku decyzja wydalenia może być wydana w pierwszej instancji li tylko przez naczelnika powiatu (aprinka priekšnieks). W żadnym przypadku wydalenie nie może nastąpić z powodu zatargów, wynikłych z umowy o pracę.

Układające się Strony zobowiązują się udzielać polskim robotnikom rolnym oraz ich rodzinom ułatwień przy wyjeździe, wjeździe i powrocie.

Polscy robotnicy rolni oraz ich rodziny korzystają na terytorium Republiki Łotewskiej z takich samych praw i traktowania, jak łotewscy robotnicy rolni w zakresie ochrony pracy, organizacji zawodowej, pomocy leczniczej, regulowania warunków pracy, włączając w to postępowanie rozjemcze i sądownictwo pracy.

Rząd Łotewski użyje swego wpływu, ażeby mieszkania robotników rolnych odpowiadały warunkom moralnej i zdrowotnej egzystencji, a w szczególności aby robotnicy samotni byli pomieszczani oddzielnie według płci, jak również oddzielnie rodziny.

Polscy robotnicy rolni zwolnieni są od wszelkich podatków państwowych, samorządowych, jak również od wszelkich innych opłat, wymaganych od cudzoziemców, w szczególności w związku z uzyskaniem prawa pobytu i zezwolenia na wykonywanie pracy.

Każdy polski robotnik rolny ma prawo swobodnego przekazywania do kraju wszystkich swych osobistych oszczędności zarobkowych.