Łotwa-Polska. Tymczasowy układ handlowy. Ryga.1927.12.22.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1931.30.209

Akt utracił moc

Wersja od: 28 marca 1931 r.

TYMCZASOWY UKŁAD

handlowy między Polską i Łotwą, podpisany w Rydze dn. 22 grudnia 1927 r.

(Ratyfikowany zgodnie z ustawą z dn. 12 stycznia 1929 r. - Dz. U. R. P. Nr. 7, poz. 56).

Przekład.

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,

MY, IGNACY MOŚCICKI,

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,

wszem wobec i każdemu zosobna, komu o tem wiedzieć należy, wiadomem czynimy:

Dnia dwudziestego drugiego grudnia tysiąc dziewięćset dwudziestego siódmego roku podpisany został w Rydze pomiędzy Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Łotewskiej tymczasowy układ handlowy o następującem brzmieniu dosłownem:

TYMCZASOWY UKŁAD HANDLOWY

między Polską a Łotwą.

Mając na względzie życzenie obu Rządów rozwinięcia przez układ tymczasowy stosunków ekonomicznych między Polską a Łotwą, podpisani, należycie upełnomocnieni do tego celu, zgodzili się na następujące postanowienia:

Artykuł  1.

Produkty gleby lub przemysłu, pochodzące i przychodzące z obszaru celnego jednej z Umawiających się Stron, które przywożone będą na obszar celny drugiej Strony, przeznaczone bądź do spożycia, bądź do złożenia na składzie, bądź do powrotnego wywozu, bądź do tranzytu, korzystać będą zarówno pod względem wszystkich ceł i opłat przywozowych, jak wszystkich dopłat, współczynników lub mnożników, których te cła mogłyby być przedmiotem, z dobrodziejstwa stawek najbardziej zniżonych, które druga Strona udzieliła lub mogłaby udzielić innym Państwom, z któremi zawarła lub zawrze umowy handlowe, opierające się w odniesieniu do stosunków celnych tylko na klauzuli państwa najbardziej uprzywilejowanego.

Artykuł  2.

Produkty wywożone z obszaru celnego jednej z Umawiających się Stron z przeznaczeniem dla drugiej z Umawiających się Stron, korzystać będą zarówno pod względem wszystkich ceł i opłat wywozowych, jak wszystkich dopłat, współczynników lub mnożników, których te cła mogłyby się stać przedmiotem, z dobrodziejstwa stawek najbardziej zniżonych, których druga Strona udzieliła lub mogłaby udzielić innym Państwom, z któremi zawarła lub zawrze umowy handlowe, opierające się w odniesieniu do stosunków celnych tylko na klauzuli państwa najbardziej uprzywilejowanego.

Artykuł  3.

Ażeby zastrzec towarom, pochodzącym z ich Krajów, korzyści z powyższych przepisów, Strony Umawiające się będą miały możność domagać się, aby produkty i towary, przywożone na ich obszar, były zaopatrzone w świadectwo pochodzenia, stwierdzające:

o ile chodzi o surowce w ścisłem znaczeniu lub o produkty naturalne, że pochodzą z kraju drugiej Strony;

o ile chodzi o produkt obrobiony, że odpowiada czy to przez wcielenie surowca, czy też przez przeróbkę, której podległ, warunkom, od których kraj importujący uzależnia uznanie narodowości, przyczem rozumie się, że w tym względzie każda z Umawiających się Stron w obrębie swego ustawodawstwa wewnętrznego zastosuje traktowanie państwa najwięcej uprzywilejowanego.

Świadectwa pochodzenia będą wydawane bądź przez właściwe władze rządowe, bądź przez izby handlowe, do których należy wysyłający, bądź przez każdy inny organ lub związek uznany przez kraj przeznaczenia; będą one uwierzytelniane przez przedstawiciela dyplomatycznego lub konsularnego kraju przeznaczenia.

Artykuł  4.

Układ niniejszy będzie ratyfikowany i dokumenty ratyfikacyjne zostaną wymienione w Rydze. Układ ten wejdzie w życie w dziesięć dni po wymianie dokumentów ratyfikacyjnych i pozostanie w mocy, dopóki nie będzie zastąpiony przez wejście w życie umowy handlowej i nawigacyjnej, która ma być podpisana przez Rzeczpospolitą Polską i Republikę Łotewską, lub dopóki nie zostanie wypowiedziany przez jedną ze Stron Umawiających się za uprzedniem zawiadomieniem na jeden miesiąc naprzód.

NA DOWÓD CZEGO, Pełnomocnicy podpisali niniejszy układ.

Sporządzono w dwóch egzemplarzach w Rydze, dnia 22 grudnia 1927 r.

Zaznajomiwszy się z powyższym układem uznaliśmy go i uznajemy za słuszny zarówno w całości jak i każde z zawartych w nim postanowień; oświadczamy, że jest przyjęty, ratyfikowany i potwierdzony i przyrzekamy, że będzie niezmiennie zachowywany.

Na dowód czego wydaliśmy Akt niniejszy opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej.

Dano w Warszawie, dn. 15 lutego 1929 r.