Lotnicza służba radjoelektryczna oraz używanie aparatów radjotechnicznych na pokładzie statków powietrznych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1929.59.460

Akt utracił moc

Wersja od: 12 października 1961 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA KOMUNIKACJI

z dnia 8 maja 1929 r.

wydane w porozumieniu z Ministrami: Spraw Wojskowych, Spraw Wewnętrznych, Przemysłu i Handlu oraz Poczt i Telegrafów o lotniczej służbie radjoelektrycznej oraz o używaniu aparatów radjotechnicznych na pokładzie statków powietrznych.

Na zasadzie art. 8 ust. 2 p. a), art. 20 ust. 2, art. 36 ust. 2 oraz artykułów 37 i 85 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 14 marca 1928 r. o prawie lotniczem (Dz. U. R. P. Nr. 31, poz. 294) zarządza się co następuje:

§ 1. Statki powietrzne komunikacyjne, które przeznaczone są stale do wykonywania lotów na linjach międzynarodowej komunikacji lotniczej oraz są przystosowane do przewozu co najmniej 10 osób wraz z załogą, obowiązane są, począwszy od dnia 1 stycznia 1930 roku, używać na pokładzie aparatów radiotechnicznych nadawczo - odbiorczych (telefonicznych lub telegraficznych).

§ 2. Statek powietrzny, obowiązany do posiadania aparatu radiotechnicznego, powinien mieć na pokładzie zezwolenie na posiadanie i używanie tego aparatu, wydane przez Ministra Poczt i Telegrafów po myśli art. 2 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 19 stycznia 1927 roku o ustanowieniu urzędu Ministra Poczt i Telegrafów (Dz. U. R. P. Nr. 5, poz. 26) i art. art. 8 i 9 ustawy z dnia 3 czerwca 1924 r. o poczcie, telegrafie i telefonie (Dz. U. R. P. Nr. 58, poz. 584).

O ile na statku powietrznym nieobowiązanym do posiadania aparatu radiotechnicznego zajdzie potrzeba wbudowania takiego aparatu, statek ten powinien prócz zezwolenia wymienionego w ustępie poprzednim, posiadać również wydane przez Ministra Komunikacji zezwolenie na wbudowanie aparatu radjotechnicznego na pokład tego statku.

§ 3. Służba radiotelegraficzna na statku powietrznym podlega nadzorowi ze strony dowódcy statku powietrznego lub osoby odpowiedzialnej za statek.

§ 4. 1 (uchylony).

§ 5. 2 (uchylony).

§ 6. Dowódca lub osoba odpowiedzialna za statek powietrzny, a także cały jego personel obowiązani są do przestrzegania tajemnicy korespondencji radioelektrycznej.

§ 7. Aparaty radiotechniczne nadawczo-odbiorcze (telefoniczne lub telegraficzne) zainstalowane na statkach powietrznych winny odpowiadać warunkom przewidzianym w międzynarodowej konwencji radiotelegraficznej, podpisanej w Waszyngtonie dnia 25 listopada 1927 roku.

§ 8. Zakazuje się wbudowywania i używania na statkach powietrznych aparatów radjotechnicznych (§ 1) pracujących na falach gasnących (fale typu B), wyszczególnionych w regulaminie ogólnym dołączonym do międzynarodowej konwencji radiotelegraficznej, podpisanej w Waszyngtonie dnia 25 listopada 1927 roku.

§ 9. Radiostacje lotniskowe oraz radjostacje lotnicze, powinny, celem zapewnienia bezpieczeństwa i regularności ruchu statków powietrznych czuwać stale podczas tego ruchu.

Wiadomości, dotyczące bezpieczeństwa żeglugi powietrznej mają pierwszeństwo przed innemi wiadomościami nadawanemi w drodze radioelektrycznej.

Przepis ten odnosi się zarówno do komunikacji radjowej pomiędzy lotniskami, jak również do komunikacji radjowej pomiędzy stacjami lądowemi a stacjami, znajdującemi się na statkach powietrznych.

Wszystkie stacje lotniskowe powinny prowadzić dokładny rejestr wszystkich swych czynności, zakłóceń i przeszkód w pracy oraz wykroczeń przeciw przepisom niniejszego rozporządzenia, jak również i wykroczeń przeciwko międzynarodowemu regulaminowi radiotelegraficznemu.

§ 10. Radjostacja lotnicza może wywoływać radjostację lotniskową tylko wtedy, gdy ta ostatnia jest w obrąbie jej zasięgu.

Radjostacja lotniskowa powinna wywoływać radiostację lotniczą, gdy jest ważna wiadomość do zakomunikowania statkowi powietrznemu.

We wszystkich sprawach, dotyczących kontroli komunikacji, radioelektrycznej pomiędzy radjostacją lotniskową, a radjostacją lotniczą, radjostacja lotnicza winna stosować się do wskazówek radjostacji lotniskowej z wyjątkiem wypadków grożących bezpośredniem niebezpieczeństwem statkowi powietrznemu.

§ 11. Urządzenia radjowe na statkach powietrznych powinny być tak zainstalowane, aby zmiany długości fal przy nadawaniu i odbiorze, w każdym poszczególnym wypadku, mogły być uskuteczniane w czasie nie przewyższającym 30 sekund dla każdej manipulacji, zmiana zaś odbioru na nadawanie i odwrotnie mogła nastąpić w czasie nie dłuższym niż 2 sekundy.

§ 12. Statki powietrzne mogą przy wywołaniu stacyj radioelektrycznych używać znaków pełnych lub skróconych.

1) Pełny znak wywoławczy statku powietrznego, który winien być zawsze używany przy rozpoczynaniu nawiązywania łączności radjoelektrycznej, w zależności od sposobu porozumiewania się, winien być następujący:

a) w radjotelegrafji składa się on z pięciu liter, tworzących znak przynależności państwowej i znak rejestracyjny statku,

b) w radjotelefonji składa się z tych samych liter co w punkcie a), jednakże winien on być zawsze poprzedzony nazwiskiem właściciela statku (towarzystwa lub osoby).

2) Skrócony znak wywoławczy statku powietrznego może być używany tylko w czasie nawiązanej już łączności ze statkiem powietrznym i w zależności od sposobu porozumiewania się winien być następujący:

a) w radjotelegrafji - składa się on z pierwszej i ostatniej litery pełnego znaku wywoławczego, przewidzianego w ust. 1 a) niniejszego paragrafu,

b) w radjotelefonji - składa się on z całego lub części nazwiska właściciela statku powietrznego (osoby fizycznej lub prawnej) oraz z dwóch ostatnich liter znaku rejestracyjnego.

§ 13. Statkom powietrznym mogą być przesyłane tylko takie informacje meteorologiczne, które ustaliły się lub nadeszły po odlocie statków.

Informacje meteorologiczne, przeznaczone dla statków powietrznych w locie, a zawierające wiadomości o pogarszających się warunkach atmosferycznych mają pierwszeństwo przed wszelkiemi innemi regularnemi komunikatami lotniczemi.

§ 14. Szczegółowy sposób nawiązywania łączności radjowej pomiędzy radjostacjami lotniskowemi jak również pomiędzy radjostacjami lotniskowemi a radjostacjami lotniczemi, określi specjalna instrukcja, wydana przez Ministra Komunikacji, w porozumieniu z Ministrami Spraw Wojskowych oraz Poczt i Telegrafów.

§ 15. Znaki wywoławcze radjostacyj lotniskowych oraz radjostacyj lotniczych będą ogłaszane w Dzienniku Urzędowym Ministerstwa Komunikacji oraz w Urzędowej Nomenklaturze stacyj lotniczych, wydawanej przez Międzynarodowe Biuro Związku Telegraficznego w Bernie.

§ 16. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

¹ § 4 uchylony przez § 36 pkt 3 rozporządzenia z dnia 7 września 1961 r. o personelu lotniczym (Dz.U.61.45.236) z dniem 12 października 1961 r.

² § 5 uchylony przez § 36 pkt 3 rozporządzenia z dnia 7 września 1961 r. o personelu lotniczym (Dz.U.61.45.236) z dniem 12 października 1961 r.