Litwa-Polska. Poczta i telekomunikacja. Kowno.1938.05.02.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1938.47.377

Akt utracił moc

Wersja od: 12 lipca 1938 r.

KONWENCJA

między Rzecząpospolitą Polską i Republiką Litewską w sprawach poczty i telekomunikacji, podpisana w Kownie dnia 2 maja 1938 r.

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,

MY, IGNACY MOŚCICKI,

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,

wszem wobec i każdemu z osobna, komu o tym wiedzieć należy, wiadomym czynimy:

Dnia drugiego maja tysiąc dziewięćset trzydziestego ósmego roku podpisana została w Kownie między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Litewskiej konwencja w sprawach poczty i telekomunikacji o następującym brzmieniu dosłownym:

KONWENCJA

między Rzecząpospolitą Polską i Republiką Litewską w sprawach poczty i telekomunikacji.

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej i Prezydent Republiki Litewskiej, pragnąc nawiązać pomiędzy obu Państwami służbę pocztową i telekomunikacyjną, tak w obrocie wzajemnym jak i tranzytowym, postanowili zawrzeć odpowiednią Konwencję i w tym celu mianowali swymi Pełnomocnikami, a mianowicie:

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej

Pana FRANCISZKA CHARWATA, Posła Nadzwyczajnego i Ministra Pełnomocnego Rzeczypospolitej Polskiej w Kownie,

Prezydent Republiki Litewskiej

Pana STASYS LOZORAITIS, p. o. Ministra Spraw Zagranicznych,

którzy, po wymianie swych odnośnych, pełnomocnictw uznanych jako dobre i należyte co do formy, zgodzili się na następujące postanowienia:

Rozdział  I.

Komunikacje pocztowe.

Artykuł pierwszy.

Przesyłki pocztowe pomiędzy obu Państwami tak w obrocie wzajemnym jak i tranzytowym są wymieniane, w zasadzie, według postanowień Światowej Konwencji Pocztowej, dołączonych do niej Umów i odpowiednich Regulaminów, każdocześnie ważnych, z uwzględnieniem ustawodawstwa obowiązującego wewnątrz każdego Państwa.

Artykuł  2.

W obrocie pocztowym wzajemnym i tranzytowym są dopuszczone przesyłki listowe zwykłe i polecone (listy, kartki pocztowe pojedyncze i z opłaconą odpowiedzią, druki, druki wypukłe dla ociemniałych, papiery handlowe i próbki towarów), kupony na odpowiedź, listy z podaną wartością, przekazy pocztowe i telegraficzne, przesyłki za pobraniem oraz wszystkie wyżej wymienione przesyłki doręczane przez umyślnego posłańca (exprès).

Artykuł  3.

Przesyłki pocztowe będą przewożone wszelkimi środkami przewozowymi, które będą wzajemnie dopuszczone przez oba Zarządy Poczt i Telegrafów. Jednakże połączenia lotnicze mogą być wykorzystywane do przewozu tych przesyłek pocztowych, które są wzajemnie dopuszczone do tego rodzaju przewozu.

Artykuł  4.

Dla wszelkiego rodzaju przesyłek pocztowych, wymienianych pomiędzy obu Państwami, mają Zastosowanie międzynarodowe opłaty taryfowe obowiązujące w Państwie, w którym przesyłka została nadana.

Rozdział  II.

Telekomunikacja.

Artykuł  5.

Telekomunikacje pomiędzy obu umawiającymi się Państwami odbywają się w zasadzie, według postanowień Międzynarodowej Konwencji Telekomunikacyjnej, załączonych do niej Regulaminów, każdocześnie ważnych, z uwzględnieniem ustawodawstwa obowiązującego wewnątrz każdego Państwa.

Artykuł  6.

Zarządy Poczt i Telegrafów zainteresowanych Państw przystąpią, po wzajemnym porozumieniu, do uruchomienia niezbędnych połączeń telekomunikacyjnych w zależności od potrzeb ruchu.

Artykuł  7.

Urządzenia i połączenia telekomunikacyjne będą budowane, utrzymywane i eksploatowane z uwzględnieniem, w miarę możliwości, zaleceń odpowiednich Międzynarodowych Komitetów Doradczych (C. C. I. T., C. C. I. F, C. C. I. R.).

Artykuł  8.

Taryfowe opłaty stosowane w służbie telekomunikacyjnej są ustalane, zaś rachunki likwidowane według norm zgłoszonych przez każdy z Zarządów Poczt i Telegrafów do Biura Międzynarodowego Związku Telekomunikacyjnego.

Rozdział  III.

Postanowienia końcowe.

Artykuł  9.

Zarządy Poczt i Telegrafów obu Państw są upoważnione do przedsięwzięcia, we wzajemnym porozumieniu, wszelkich koniecznych środków do wykonywania niniejszej Konwencji.

Artykuł  10.

Niniejsza Konwencja będzie ratyfikowana, a dokumenty ratyfikacyjne zostaną wymienione w Warszawie.

Konwencja wejdzie w życie w piętnaście dni po wymianie dokumentów ratyfikacyjnych.

Artykuł  11.

Niniejsza Konwencja sporządzona została w dwóch egzemplarzach, każdy w języku polskim i litewskim. Oba teksty są na równi autentyczne.

W dowód czego wyżej wymienieni Pełnomocnicy podpisali niniejszą Konwencję i opatrzyli ją w swe pieczęcie.

Sporządzono w Kownie dnia 2 maja tysiąc dziewięćset trzydziestego ósmego roku.

Zaznajomiwszy się z powyższą konwencją uznaliśmy ją i uznajemy za słuszną zarówno w całości, jak i w każdym z postanowień w niej zawartych; oświadczamy, że jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona i przyrzekamy, że będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej.

W Warszawie, dnia 15 czerwca 1938 r.