§ 13. - Liczenie i system rejestracji osób odbywających podróż morską.
Dziennik Ustaw
Dz.U.2013.586
Akt utracił moc Wersja od: 22 maja 2013 r.
§ 13.
1.
Armator przewożący pasażerów drogą morską statkiem wyruszającym z portu położonego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, uprawiającym żeglugę w obszarach morza, w których statek nigdy nie znajduje się w odległości większej niż 6 mil od miejsca schronienia, do którego rozbitkowie mogą dotrzeć i w pobliżu którego znajduje się sprzęt poszukiwawczy i ratowniczy, może zostać zwolniony z obowiązku przekazywania informacji o liczbie pasażerów znajdujących się na statku, gdy żegluga jest regularna, a czas podróży między dwoma portami jest krótszy od jednej godziny.2.
Armator statku odbywającego podróże wyłącznie w obszarach morza, o których mowa w ust. 1, pomiędzy dwoma portami, lub którego podróż zaczyna się i kończy w tym samym porcie, bez zawinięcia do portu pośredniego, może zostać zwolniony z obowiązku określonego w art. 103 ust. 2 ustawy.3.
Armator przewożący pasażerów drogą morską statkiem uprawiającym żeglugę regularną w rejonie, w którym roczne prawdopodobieństwo napotkania fali o wysokości przekraczającej 2 m jest mniejsze niż 10%, może zostać zwolniony z wymogu, o którym mowa w art. 103 ust. 2 ustawy, pod warunkiem wykazania, że rejestracja pasażerów jest niemożliwa oraz spełnione są poniższe warunki:1)
podróż nie przekracza 30 mil morskich, licząc od punktu wyjścia;2)
głównym celem usługi jest zapewnienie regularnego połączenia pasażerskiego;3)
funkcjonuje system kierowania żeglugą z lądu;4)
dostępne są wiarygodne prognozy meteorologiczne;5)
dostępny jest wystarczający sprzęt poszukiwawczy i ratowniczy,4.
Wniosek o zwolnienie, o którym mowa w ust. 1-3, powinien mieć formę pisemną i zawierać uzasadnienie.5.
Dyrektor urzędu morskiego właściwy dla portu zawinięcia statku o udzielonych zwolnieniach informuje niezwłocznie ministra właściwego do spraw gospodarki morskiej.6.
Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej o udzielonych zwolnieniach informuje niezwłocznie Komisję Europejską, wraz z uzasadnieniem podjętej decyzji.7.
Zwolnień, o których mowa w ust. 1-3, nie stosuje się wobec armatora organizującego przewóz pasażerów statkiem podnoszącym banderę państwa trzeciego, będącego stroną Międzynarodowej konwencji o bezpieczeństwie życia na morzu, 1974, sporządzonej w Londynie dnia 1 listopada 1974 r. (Dz. U. z 1984 r. Nr 61, poz. 318 i 319 oraz z 1986 r. Nr 35, poz. 177) wraz z Protokołem z 1978 r. dotyczącym Międzynarodowej konwencji o bezpieczeństwie życia na morzu, 1974, sporządzonym w Londynie dnia 17 lutego 1978 r. (Dz. U. z 1984 r. Nr 61, poz. 320 i 321) i z Protokołem z 1988 r. dotyczącym Międzynarodowej konwencji o bezpieczeństwie życia na morzu, 1974, sporządzonym w Londynie dnia 11 listopada 1988 r. (Dz. U. z 2008 r. Nr 191, poz. 1173), które na mocy odpowiednich postanowień tej konwencji nie zgadza się na stosowanie tego rodzaju zwolnień.