Część 5 - POSTANOWIENIA OGÓLNE I KOŃCOWE. - Libia-Polska. Konwencja konsularna. Trypolis.1982.06.16.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1985.60.307

Akt obowiązujący

Wersja od: 2 września 1985 r.

CZĘŚĆ  V

POSTANOWIENIA OGÓLNE I KOŃCOWE.

Artykuł  56

Urząd konsularny może wykonywać wszelkie inne funkcje powierzone mu przez Państwo wysyłające, których nie zakazują ustawy i inne przepisy Państwa przyjmującego lub którym Państwo to nie sprzeciwia się albo które są przewidziane w umowach międzynarodowych obowiązujących między obydwoma Państwami.

Artykuł  57

1. Wszystkie osoby korzystające z przywilejów i immunitetów na podstawie niniejszej konwencji są obowiązane, bez uszczerbku dla swych przywilejów i immunitetów, przestrzegać ustaw i innych przepisów Państwa przyjmującego.

2. Pomieszczenia konsularne nie powinny być używane w sposób niezgodny z wykonywaniem funkcji konsularnych.

Artykuł  58

1. Postanowienia niniejszej konwencji stosuje się odpowiednio w razie wykonywania funkcji konsularnych przez przedstawicielstwo dyplomatyczne.

2. Imiona i nazwiska członków przedstawicielstwa dyplomatycznego, przydzielonych do służby konsularnej przedstawicielstwa dyplomatycznego, są notyfikowane Ministerstwu Spraw Zagranicznych, odpowiednio - Biuru Ludowemu do Spraw Łączności z Zagranicą, Państwa przyjmującego.

3. Członkowie przedstawicielstwa dyplomatycznego, którym zlecono wykonywanie funkcji konsularnych, korzystają nadal z przywilejów i immunitetów przysługujących im na podstawie ich statusu dyplomatycznego.

Artykuł  59

Postanowienia niniejszej konwencji dotyczące obywateli Państwa wysyłającego mają odpowiednie zastosowanie również do osób prawnych, włącznie ze spółkami handlowymi, które ustanowione są zgodnie z ustawami i innymi przepisami Państwa wysyłającego i mają siedzibę w tym Państwie.

Artykuł  60

1. Konwencja niniejsza podlega ratyfikacji i wchodzi w życie w dniu wymiany dokumentów ratyfikacyjnych, która nastąpi w Warszawie, zgodnie z procedurą obowiązującą w obu Państwach.

2. Konwencja niniejsza zawarta jest na okres pięciu lat. Ulega ona automatycznemu przedłużeniu na dalsze takie same okresy, jeżeli żadna z Umawiających się Stron nie wypowie jej na piśmie na sześć miesięcy przed upływem danego okresu.

Sporządzono w Trypolisie dnia 16 czerwca 1982 r., co odpowiada dniowi 24 miesiąca Shabaan 1391 r. od śmierci Proroka, w dwóch egzemplarzach, każdy w językach polskim i arabskim, przy czym obydwa teksty mają jednakową moc.

Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją Rada Państwa uznała ją i uznaje za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych; oświadcza, że jest ona przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, oraz przyrzeka, że będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

Dano w Warszawie dnia 12 października 1982 r.