Rozdział 3 - Łączność telekomunikacyjna. - Łączność.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1955.12.71

Akt utracił moc

Wersja od: 21 lipca 1958 r.

Rozdział  III.

Łączność telekomunikacyjna.

Art.  26.

1. Urządzenie elektromagnetyczne do nadawania, przesyłania lub odbioru znaków pisma, obrazów, dźwięków, sygnałów i wiadomości drogą przewodową, drogą radiową lub za pomocą innych systemów elektromagnetycznych - jest urządzeniem telekomunikacyjnym.

2. Urządzenia telemetryczne, telemechaniczne i sygnalizacyjne nie są urządzeniami telekomunikacyjnymi w rozumieniu niniejszego dekretu, jeżeli nie stanowią nierozdzielnej części urządzeń wymienionych w ust. 1.

Art.  27.

Zespół istniejących dróg telekomunikacyjnych tworzy jednolitą sieć telekomunikacyjną Państwa.

Art.  28.

1. Zakładanie i używanie urządzeń telekomunikacyjnych jest wyłącznym prawem Państwa.

2. Prawo wyłączności, o którym mowa w ust. 1, co do sieci telekomunikacyjnej użytku publicznego wykonuje Minister Łączności, a co do sieci resortowych - właściwi ministrowie przez podległe im zakłady lub jednostki.

Art.  29.

1. W skład jednolitej sieci telekomunikacyjnej Państwa wchodzą:

1) sieć telekomunikacyjna zarządzana przez Ministra Łączności,

2) sieci telekomunikacyjne wewnątrzresortowe dla zaspokajania potrzeb łączności resortów: Bezpieczeństwa Publicznego, Spraw Wewnętrznych, Energetyki, Górnictwa, Hutnictwa, Kolei, Obrony Narodowej, Transportu Drogowego i Lotniczego oraz Żeglugi, z wyjątkiem urządzeń telekomunikacyjnych wewnątrzzakładowych i dyspozytorskich.

2. Jednolita sieć telekomunikacyjna Państwa powinna być rozbudowywana na zasadzie wzajemnego uzupełniania się poszczególnych sieci w skład jej wchodzących.

Art.  30.

1. Na założenie i używanie radiofonicznego lub telewizyjnego urządzenia odbiorczego wymagane jest uzyskanie zezwolenia.

2. Warunki udzielania zezwoleń oraz właściwość organów uprawnionych do ich wydawania i tryb postępowania określi Minister Łączności.

Art.  31.

Minister Łączności udziela zezwoleń na posiadanie i używanie amatorskich i doświadczalnych urządzeń radionadawczych lub nadawczo-odbiorczych i określa warunki udzielania tych zezwoleń.

Art.  32.

Minister Łączności wydaje statkom cywilnej żeglugi morskiej i powietrznej zezwolenia na zakładanie i używanie urządzeń radiokomunikacyjnych przewidzianych w umowach międzynarodowych.

Art.  33.

Minister Łączności w porozumieniu z zainteresowanymi ministrami i Prezesem Centralnego Urzędu Szkolenia Zawodowego określa w drodze rozporządzenia warunki uzyskania świadectwa radiooperatora oraz tryb wydawania świadectw.

Art.  34.

Minister Łączności przydziela wszystkim urządzeniom radionadawczym częstotliwości (długości fal elektromagnetycznych) oraz znaki wywoławcze.

Art.  35.

Minister Łączności sprawuje nadzór nad radiostacjami nadawczymi pod względem utrzymywania przez nie stałości przydzielonej częstotliwości (długości fali elektromagnetycznej) w granicach tolerancji określonej przepisami oraz pod względem zakłóceń powodowanych pracą radiostacji.

Art.  36.

Rada Ministrów wydaje przepisy w sprawie zapobiegania szkodliwym dla telekomunikacji zakłóceniom elektromagnetycznym i korozyjnym, wywołanym przez wszelkiego rodzaju urządzenia istniejące i budowane.

Art.  37.

1. Minister Łączności w porozumieniu z zainteresowanymi ministrami wydaje w drodze rozporządzenia przepisy o budowie urządzeń telekomunikacyjnych, w szczególności o prowadzeniu linii telekomunikacyjnych wzdłuż dróg publicznych, na brzegach rzek i w pobliżu lotnisk, oraz o wymaganiach, jakim mają odpowiadać linie telekomunikacyjne w razie krzyżowania się lub zbliżania do torów kolejowych, urządzeń energetycznych i innych urządzeń służących do przesyłania płynów, gazów i energii.

2. Przepisy o budowie urządzeń telekomunikacyjnych dla potrzeb kolei wydaje Minister Kolei w porozumieniu z Ministrem Łączności.

Art.  38.

Minister Łączności wydaje przepisy o zakładaniu i używaniu urządzeń megafonowych przeznaczonych do użytku publicznego z wyjątkiem megafonów zakładanych na dworcach i obiektach kolejowych.

Art.  39.

Projekty i warunki techniczne produkowanych urządzeń łączności przeznaczonych do włączenia do jednolitej sieci telekomunikacyjnej Państwa wymagają zatwierdzenia przez Ministra Łączności.

Art.  40.

1. Zakładom i jednostkom wykonującym prawo wyłączności (art. 28 ust. 2) przysługuje za zgodą prezydium właściwej powiatowej rady narodowej (rady narodowej miasta stanowiącego powiat, dzielnicowej rady narodowej w m. st. Warszawie i m. Łodzi) prawo bezpłatnego zakładania przewodów i kabli nad lub pod ziemią i wodą, umocowywania przewodów i wsporników na ścianach i dachach budynków, usuwania przeszkadzających gałęzi drzew bez względu na osobę właściciela, użytkownika lub zarządcy gruntów albo budynku.

2. Zakładom i jednostkom wykonującym prawo wyłączności (art. 28 ust. 2) przysługuje prawo wolnego dostępu do wymienionych w ust. 1 miejsc celem wykonywania czynności związanych z konserwacją urządzeń.

3. Miejsce i sposób umieszczania urządzeń wymienionych w ust. 1 na publicznych drogach, placach, mostach, wodach i ich brzegach, na gruntach kolejowych oraz na budynkach i urządzeniach służących do wytwarzania, przetwarzania i przesyłania energii elektrycznej wymaga uprzedniego uzgodnienia z właściwym zarządem drogowym, wodnym, kolejowym lub energetycznym.

4. Wykonywanie czynności wymienionych w ust. 1 i 2 w obiektach wojskowych wymaga zgody właściwych organów wojskowych.

5. Zakładom łączności przysługuje prawo bezpłatnego umieszczania automatów telefonicznych we wszystkich pomieszczeniach skupiających ruch publiczny oraz w innych miejscach dostępnych dla publiczności.

6. Jeżeli wskutek remontu obiektu zajdzie konieczność przeniesienia urządzeń łączności, koszty tego przeniesienia obciążają zakłady i jednostki wykonujące prawo wyłączności (art. 28 ust. 2).

7. Jeżeli przebudowa drogi lub budowa nowego budynku (obiektu) wymaga przesunięcia istniejącego w tym miejscu urządzenia telekomunikacyjnego (kabla), koszt tego przesunięcia obciąża inwestora (budującego).

8. Za szkody wyrządzone przy wykonywaniu uprawnień, o których mowa w ust. 1 i 2, zakłady i jednostki wykonujące prawo wyłączności (art. 28 ust. 2) ponoszą odpowiedzialność na zasadach art. 41 ust. 4, 5 i 6 dekretu z dnia 26 kwietnia 1949 r. o nabywaniu i przekazywaniu nieruchomości niezbędnych dla realizacji narodowych planów gospodarczych (Dz. U. z 1952 r. Nr 4, poz. 31).

Art.  41.

1. Od opłat telegraficznych i telefonicznych wolne są: wezwania o pomoc w razie katastrofy, przymusowego lądowania statku powietrznego, pożaru, powodzi, epidemii, powstania zaraźliwej choroby zwierzęcej, pojawienia się szkodników roślinnych podlegających obowiązkowi zgłoszenia lub klęski spowodowanej żywiołowym zdarzeniem oraz wezwania o przysłanie sanitarnego statku powietrznego.

2. Minister Łączności może zwolnić od opłat telegraficznych i telefonicznych inne wezwania lub zawiadomienia oprócz wymienionych w ust. 1.

3. Wezwaniom i zawiadomieniom, o których mowa w ust. 1, przysługuje prawo pierwszeństwa kolejności przyjęcia telegramu lub zgłoszenia na rozmowę telefoniczną.

Art.  42.

Minister Łączności może zwalniać od opłat radiofonicznych inwalidów i ociemniałych oraz inne osoby i instytucje, jak również przyznać ulgi w zapłacie zaległych opłat radiofonicznych i dodatków za zwłokę.

Art.  43. ¹

Zawodowe wykonywanie usług w zakresie zakładania, naprawy i konserwacji sprzętu i urządzeń telekomunikacyjnych przez osoby fizyczne lub jednostki nie będące jednostkami gospodarki uspołecznionej wymaga zezwolenia Ministra Łączności.

Art.  44.

1. Wymagają zasięgnięcia opinii Ministra Łączności:

1) projekty planów produkcyjnych sprzętu telekomunikacyjnego oraz projekty planów rozdziału i importu tego sprzętu opracowane przez poszczególne resorty,

2) plany zapotrzebowania i rozdziału absolwentów wyższych szkół technicznych w dziedzinie łączności.

2. Projekty budowy napowietrznych i kablowych telekomunikacyjnych linii międzymiastowych oraz projekty systemu łączności, który ma być zastosowany, podlegają zatwierdzeniu Ministra Łączności.

Art.  45.

Minister Łączności prowadzi zbiór dokumentacji technicznej wszystkich urządzeń telekomunikacyjnych użytku publicznego oraz zestawia zbiorczą ewidencję jednolitej sieci telekomunikacyjnej Państwa.

Art.  46.

Minister Łączności może wyłączyć urządzenia telekomunikacyjne z sieci telekomunikacyjnej użytku publicznego, jeżeli tego wymaga interes publiczny.

¹ Z dniem 21 lipca 1958 r. art. 43 traci moc w stosunku do jednostek gospodarki nie uspołecznionej, które obowiązane były uzyskać zezwolenie na podstawie ustawy z dnia 1 lipca 1958 r. o zezwoleniach na wykonywanie przemysłu, rzemiosła, handlu i niektórych usług przez jednostki gospodarki nie uspołecznionej (Dz.U.58.45.224) zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 15 powołanej ustawy.