Dział 2 - Kwalifikacje oficerów. - Kwalifikacje zawodowe oficerów i marynarzy na polskich statkach morskich.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1963.7.40

Akt utracił moc
Wersja od: 25 lutego 1963 r.

Dział  II

Kwalifikacje oficerów.

Rozdział  1.

Przepis ogólny.

§  4.
Do uzyskania stopnia oficerskiego wymagane jest posiadanie świadectwa dojrzałości oraz spełnienie warunków przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu.

Rozdział  2.

Oficerowie służby pokładowej.

§  5.
W służbie pokładowej ustala się następujące stopnie oficerskie:
1)
porucznik żeglugi małej,
2)
porucznik żeglugi wielkiej,
3)
kapitan żeglugi małej,
4)
kapitan żeglugi wielkiej.
§  6.
1.
W służbie pokładowej ustala się następujące stanowiska oficerskie:
1)
asystent pokładowy - pomocnik kierownika statku nie pełniący samodzielnie służby,
2)
IV oficer - pomocnik kierownika statku,
3)
III oficer - pomocnik kierownika statku,
4)
II oficer - pomocnik kierownika statku,
5)
I oficer - zastępca kierownika statku,
6)
starszy oficer - zastępca kierownika statku pasażerskiego w żegludze wielkiej,
7)
kapitan - kierownik statku.
2.
Minister Żeglugi może wprowadzić stanowisko starszego oficera na innym statku niż określony w ust. 1 pkt 6.
3.
Na statkach pasażerskich, na których istnieje zawodowa straż pożarna, ustala się odrębne stanowisko oficera pożarowego, który jest komendantem tej straży.
§  7.
1.
Dla ustalenia uprawnień zawodowych i praktyki kwalifikacyjnej oficerów służby pokładowej rozróżnia się następujące rodzaje żeglugi morskiej:
1)
żegluga przybrzeżna,
2)
żegluga mała,
3)
żegluga wielka.
2.
Przez żeglugę przybrzeżną rozumie się żeglugę morską w odległości nie przekraczającej 20 mil morskich od linii brzegu morskiego Państwa Polskiego.
3.
Przez żeglugę małą rozumie się żeglugę na Morzu Bałtyckim poza granicami żeglugi przybrzeżnej oraz na Morzu Północnym - do 62° szerokości geograficznej północnej i 8° długości geograficznej zachodniej, jak również żeglugę na wodach do linii łączącej Ouessant (Francja) i Fastnet (Irlandia).
4.
Przez żeglugę wielką rozumie się żeglugę na pozostałych obszarach morskich.
5.
Żeglugę uprawianą w sposób ciągły z obcych portów o zasięgu przekraczającym 500 mil morskich traktuje się jako żeglugę wielką, a o zasięgu do 500 mil morskich - jako żeglugę małą.
§  8.
Do uzyskania stopnia oficera służby pokładowej wymagane są następujące warunki:
1.
do uzyskania stopnia porucznika żeglugi małej:
1)
ukończenie szkoły morskiej w specjalności służby pokładowej,
2)
posiadanie 18-miesięcznej praktyki pływania na statku w charakterze członka załogi lub ucznia w dziale służby pokładowej, w tym co najmniej 3 miesiące na stanowisku asystenta w żegludze wielkiej lub małej; pływanie w żegludze przybrzeżnej na statkach o tonażu 250 BRT i więcej może być zaliczone w stosunku 2 miesiące za 1 miesiąc wymaganej praktyki pływania, w ilości jednak nie większej niż 6 miesięcy tej praktyki,
3)
osoby, które w czasie nauki w szkole morskiej nie odbyły przewidzianej programem szkolenia praktyki pływania na statkach znajdujących się w eksploatacji, obowiązane są złożyć ponadto egzamin praktyczny na statku

albo:

4)
posiadanie 54-miesięcznej praktyki pływania na statku w charakterze członka załogi w dziale służby pokładowej, w tym co najmniej 12 miesięcy na stanowisku i w stopniu starszego marynarza i 6 miesięcy na stanowisku asystenta pokładowego w żegludze wielkiej lub małej; pływanie w żegludze przybrzeżnej na statkach o tonażu 250 BRT i więcej może być zaliczone w stosunku 2 miesiące za 1 miesiąc wymaganej praktyki pływania, w ilości jednak nie większej niż 12 miesięcy tej praktyki,
5)
złożenie egzaminu teoretycznego i praktycznego;
2.
do uzyskania stopnia porucznika żeglugi wielkiej:
1)
posiadanie stopnia porucznika żeglugi małej,
2)
posiadanie dodatkowej 24-miesięcznej praktyki pływania na statku na stanowiskach oficerskich w dziale służby pokładowej; praktykę na stanowisku asystenta pokładowego zalicza się w ilości nie większej niż 6 miesięcy; pływanie w żegludze przybrzeżnej na statkach o tonażu 250 BRT i więcej może być zaliczone w stosunku 2 miesiące za 1 miesiąc wymaganej praktyki pływania, w ilości jednak nie większej niż 6 miesięcy tej praktyki,
3)
osoby, które nie ukończyły szkoły morskiej w specjalności służby pokładowej, obowiązane są złożyć ponadto egzamin teoretyczny;
3.
do uzyskania stopnia kapitana żeglugi małej:
1)
posiadanie stopnia porucznika żeglugi wielkiej,
2)
posiadanie dodatkowej 24-miesięcznej praktyki pływania na statku na stanowiskach oficerskich w dziale służby pokładowej, w tym co najmniej 12 miesięcy w żegludze wielkiej; pływanie w żegludze przybrzeżnej na stanowisku co najmniej kierownika (kapitana) statku pasażerskiego o tonażu co najmniej 250 BRT może być zaliczone w stosunku 2 miesiące za 1 miesiąc wymaganej praktyki pływania, w ilości jednak nie większej niż 6 miesięcy tej praktyki,
3)
osoby, które nie ukończyły szkoły morskiej w specjalności służby pokładowej, obowiązane są złożyć ponadto egzamin teoretyczny;
4.
do uzyskania stopnia kapitana żeglugi wielkiej:
1)
posiadanie stopnia kapitana żeglugi małej,
2)
posiadanie dodatkowej 18-miesięcznej praktyki pływania na statku na stanowisku zastępcy kierownika statku (kapitana) w żegludze wielkiej; do wymaganej praktyki może być zaliczony okres pływania na stanowisku kierownika statku (kapitana) w żegludze małej, nie przekraczający jednak 9 miesięcy,
3)
złożenie egzaminu.
§  9.
1.
Stanowisko oficera pożarowego, o którym mowa w § 6 ust. 3, może zajmować osoba posiadająca następujące kwalifikacje:
1)
kwalifikacje zawodowego oficera pożarnictwa,
2)
36-miesięczną praktykę na stanowisku inspektora ochrony przeciwpożarowej w przedsiębiorstwach żeglugi morskiej, urzędach morskich lub w Głównym Inspektoracie Ochrony Przeciwpożarowej Ministerstwa Żeglugi albo na stanowisku oficerskim w portowych strażach pożarnych portów I klasy lub w zawodowych strażach pożarnych stoczni morskich.
2.
Asystentem pokładowym może być absolwent szkoły morskiej w specjalności służby pokładowej posiadający 15 miesięcy praktyki pływania, wymaganej do uzyskania stopnia porucznika żeglugi małej bądź osoba, która złożyła egzamin teoretyczny wymagany do uzyskania stopnia porucznika żeglugi małej i posiada 48 miesięcy praktyki pływania wymaganej do uzyskania tego stopnia.
§  10.
Ustala się następujące uprawnienia zawodowe oficerów służby pokładowej:
1.
Porucznik żeglugi małej może być:
1)
kierownikiem statku (kapitanem) w żegludze przybrzeżnej na każdym statku do 500 BRT, z wyjątkiem statków pasażerskich i szkolnych, jednakże warunkiem zajmowania stanowiska kierownika statku (kapitana) jest posiadanie 48-miesięcznej praktyki pływania, w tym 12 miesięcy na stanowiskach oficerskich w służbie pokładowej w żegludze co najmniej małej;
2)
zastępcą kierownika statku (kapitana):
a)
w żegludze przybrzeżnej na każdym statku, z wyjątkiem statków pasażerskich i szkolnych ponad 500 BRT,
b)
w żegludze małej na każdym statku do 500 BRT, z wyjątkiem statków pasażerskich i szkolnych;
3)
II oficerem w żegludze małej na każdym statku, z wyjątkiem statków pasażerskich i szkolnych ponad 500 BRT;
4)
III oficerem w każdej żegludze i na każdym statku, z wyjątkiem statków pasażerskich i szkolnych w żegludze wielkiej;
2.
Porucznik żeglugi wielkiej może być:
1)
kierownikiem statku (kapitanem):
a)
w żegludze przybrzeżnej na każdym statku,
b)
w żegludze małej na każdym statku do 500 BRT, z wyjątkiem statków pasażerskich i szkolnych;
2)
zastępcą kierownika statku (kapitana):
a)
w żegludze przybrzeżnej na każdym statku,
b)
w żegludze małej na każdym statku, z wyjątkiem statków pasażerskich i szkolnych;
3)
II oficerem w każdej żegludze i na każdym statku, z wyjątkiem statków pasażerskich i szkolnych w żegludze wielkiej;
4)
III oficerem w każdej żegludze na każdym statku;
3.
Kapitan żeglugi małej może być:
1)
kierownikiem statku (kapitanem) w żegludze małej na każdym statku, z wyjątkiem statków pasażerskich i szkolnych ponad 500 BRT;
2)
zastępcą kierownika statku (kapitana) w każdej żegludze i na każdym statku, z wyjątkiem statków pasażerskich i szkolnych w żegludze wielkiej;
3)
II oficerem w każdej żegludze na każdym statku.
4.
Kapitan żeglugi wielkiej może być kierownikiem statku (kapitanem) i starszym oficerem w każdej żegludze i na każdym statku. Do zajmowania stanowiska kierownika (kapitana) na statkach pasażerskich w żegludze wielkiej wymagane jest posiadanie 48-miesięcznej praktyki na stanowisku kierownika (kapitana) na innych statkach w tej żegludze. Do zajmowania stanowiska starszego oficera wymagane jest posiadanie 24-miesięcznej praktyki na stanowisku I oficera na statkach w żegludze wielkiej.

Rozdział  3.

Oficerowie służby mechanicznej.

§  11.
W służbie mechanicznej ustala się następujące stopnie oficerskie:
1)
oficer mechanik okrętowy IV klasy,
2)
oficer mechanik okrętowy III klasy,
3)
oficer mechanik okrętowy II klasy,
4)
oficer mechanik okrętowy I klasy.
§  12.
1.
W służbie mechanicznej ustala się następujące stanowiska oficerskie:
1)
asystent maszynowy - pomocnik kierownika maszyn nie pełniący samodzielnie służby,
2)
IV mechanik - pomocnik kierownika maszyn,
3)
III mechanik - pomocnik kierownika maszyn,
4)
II mechanik - pomocnik kierownika maszyn,
5)
I mechanik - zastępca kierownika maszyn,
6)
starszy mechanik - kierownik maszyn.
2.
Na statkach, na których nie ma stanowiska starszego mechanika, kierownikiem maszyn jest I mechanik, a zastępcą kierownika maszyn - II mechanik.
§  13.
W zakresie uprawnień zawodowych i praktyki kwalifikacyjnej oficerów służby mechanicznej rozróżnia się 4 kategorie statków morskich:

kategoria IV - statki o mocy głównych silników parowych poniżej 600 KM oraz statki o mocy głównych silników spalinowych poniżej 400 KM,

kategoria III - statki o mocy głównych silników parowych od 600 do 1.500 KM oraz statki o mocy głównych silników spalinowych od 400 do 1.200 KM,

kategoria II - statki o mocy głównych silników parowych od 1.500 do 3.000 KM oraz statki o mocy głównych silników spalinowych od 1.200 do 2.500 KM,

kategoria I - statki o mocy głównych silników parowych powyżej 3.000 KM oraz statki o mocy głównych silników spalinowych powyżej 2.500 KM.

§  14.
Do uzyskania stopnia oficera służby mechanicznej wymagane są następujące warunki:
1.
do uzyskania stopnia oficera mechanika okrętowego IV klasy:
1)
ukończenie szkoły morskiej w specjalności służby mechanicznej,
2)
posiadanie 18-miesięcznej praktyki, w tym 9 miesięcy pływania na statku w charakterze członka załogi lub ucznia w dziale służby mechanicznej, z tego co najmniej 3 miesiące na stanowisku asystenta, oraz 9 miesięcy praktyki w warsztatach mechanicznych, w tym co najmniej 3 miesiące praktyki stoczniowej przy budowie lub naprawie maszyn okrętowych; praktykę w warsztatach szkoły morskiej w specjalności służby mechanicznej oraz przy instalowaniu siłowni okrętowych na statkach i przy remontach klasy 4-letniej zalicza się do praktyki w warsztatach mechanicznych,
3)
osoby, które w czasie nauki w szkole morskiej nie odbyły przewidzianej programem szkolenia praktyki pływania na statkach znajdujących się w eksploatacji, obowiązane są złożyć ponadto egzamin praktyczny na statku

albo:

4)
posiadanie stopnia smarownika okrętowego lub motorzysty okrętowego,
5)
posiadanie 54-miesięcznej praktyki pływania na statku w charakterze członka załogi maszynowej, w tym 18 miesięcy na stanowisku smarownika okrętowego lub motorzysty okrętowego i 6 miesięcy na stanowisku asystenta maszynowego; 24 miesiące pływania mogą być zastąpione praktyką w warsztatach mechanicznych, stoczniach lub przy budowie albo naprawie maszyn okrętowych,
6)
złożenie egzaminu teoretycznego i praktycznego;
2.
do uzyskania stopnia oficera mechanika okrętowego III klasy:
1)
posiadanie stopnia oficera mechanika okrętowego IV klasy,
2)
posiadanie dodatkowej 24-miesięcznej praktyki pływania na statku na stanowiskach oficerskich w służbie mechanicznej na statkach co najmniej III kategorii; praktykę na stanowisku asystenta maszynowego zalicza się w ilości 6 miesięcy,
3)
osoby, które nie ukończyły szkoły morskiej w specjalności służby mechanicznej lub które nie posiadają równorzędnych uprawnień (§ 15) obowiązane są złożyć ponadto egzamin teoretyczny;
3.
do uzyskania stopnia oficera mechanika okrętowego II klasy:
1)
posiadanie stopnia oficera mechanika okrętowego III klasy,
2)
posiadanie dodatkowej 24-miesięcznej praktyki pływania na statku na stanowiskach oficerskich w służbie mechanicznej, w tym 12 miesięcy na stanowisku kierownika maszyn na statkach III kategorii lub zastępcy kierownika maszyn na statkach II kategorii albo III mechanika na statkach I kategorii,
3)
osoby, które nie ukończyły szkoły morskiej w specjalności służby mechanicznej lub które nie posiadają równorzędnych uprawnień (§ 15), obowiązane są złożyć ponadto egzamin teoretyczny;
4.
do uzyskania stopnia oficera mechanika okrętowego I klasy:
1)
posiadanie stopnia oficera mechanika okrętowego II klasy,
2)
posiadanie dodatkowej 18-miesięcznej praktyki pływania na statku na stanowiskach oficerskich w służbie mechanicznej, w tym 9 miesięcy na stanowisku kierownika maszyn na statkach II kategorii lub zastępcy kierownika maszyn na statkach I kategorii,
3)
złożenie egzaminu.
§  15.
Osoby posiadające dyplom inżyniera budowy okrętów ze specjalnością budowy maszyn i siłowni okrętowych lub świadectwo technika budowy okrętów z tą samą specjalnością mogą ubiegać się o uzyskanie dyplomu oficera służby mechanicznej na warunkach określonych w § 14 dla absolwentów szkoły morskiej, z tym że okres praktyki wymaganej do uzyskania stopnia oficera mechanika okrętowego IV klasy jest dla techników dłuższy od ustalonego w § 14 ust. 1 pkt 2 o dodatkowe 9 miesięcy praktyki pływania w charakterze członka załogi w dziale służby mechanicznej oraz 6 miesięcy praktyki w warsztatach mechanicznych przy budowie lub naprawie maszyn okrętowych.
§  16.
Asystentem maszynowym może być:
1)
absolwent szkoły morskiej w specjalności służby mechanicznej bądź osoba posiadająca dyplom inżyniera budowy okrętów ze specjalnością budowy maszyn i siłowni okrętowych, którzy posiadają 6-miesięczną praktykę pływania na statku w charakterze członka załogi lub ucznia w dziale służby mechanicznej oraz 9-miesięczną praktykę warsztatową i stoczniową,
2)
osoba posiadająca świadectwo technika budowy okrętów ze specjalnością budowy maszyn i siłowni okrętowych, która posiada 12-miesięczną praktykę pływania na statku w charakterze członka załogi w dziale służby mechanicznej oraz 15-miesięczną praktykę warsztatową i stoczniową,
3)
osoba, która złożyła egzamin teoretyczny wymagany do uzyskania stopnia oficera mechanika okrętowego IV klasy oraz posiada 48-miesięczną praktykę pływania lub 24-miesięczną praktykę pływania i 24-miesięczną praktykę warsztatową i stoczniową, wymagane do uzyskania stopnia oficera mechanika okrętowego IV klasy.
§  17.
Ustala się następujące uprawnienia zawodowe oficerów służby mechanicznej:
1.
Oficer mechanik okrętowy IV klasy może być:
1)
kierownikiem maszyn na statkach IV kategorii, z wyjątkiem statków pasażerskich i szkolnych,
2)
zastępcą kierownika maszyn na statkach III kategorii, z wyjątkiem statków pasażerskich i szkolnych,
3)
III mechanikiem na statkach II kategorii,
4)
IV mechanikiem na statkach I kategorii.
2.
Oficer mechanik okrętowy III klasy może być:
1)
kierownikiem maszyn na statkach III kategorii, z wyjątkiem statków pasażerskich i szkolnych; wyjątek nie dotyczy statków żeglugi przybrzeżnej,
2)
zastępcą kierownika maszyn na statkach II kategorii,
3)
III mechanikiem na statkach wszystkich kategorii.
3.
Oficer mechanik okrętowy II klasy może być:
1)
kierownikiem maszyn na statkach II kategorii, z wyjątkiem statków pasażerskich i szkolnych,
2)
zastępcą kierownika maszyn na statkach wszystkich kategorii, z wyjątkiem statków pasażerskich i szkolnych I kategorii.
4.
Oficer mechanik okrętowy I klasy może być kierownikiem maszyn na statkach wszystkich kategorii. Do zajmowania stanowiska kierownika maszyn na statkach pasażerskich i szkolnych I kategorii wymagane jest posiadanie 24-miesięcznej praktyki na stanowisku kierownika maszyn na innych statkach.

Rozdział  4.

Oficerowie służby elektrycznej.

§  18.
W służbie elektrycznej ustala się następujące stopnie oficerskie:
1)
oficer elektryk okrętowy III klasy,
2)
oficer elektryk okrętowy II klasy,
3)
oficer elektryk okrętowy I klasy.
§  19.
W służbie elektrycznej ustala się następujące stanowiska oficerskie:
1)
asystent elektryk - pomocnik kierownika maszyn do spraw elektrycznych,
2)
III elektryk - pomocnik kierownika maszyn do spraw elektrycznych,
3)
II elektryk - pomocnik kierownika maszyn do spraw elektrycznych,
4)
I elektryk - zastępca kierownika maszyn do spraw elektrycznych.
§  20.
Dla ustalenia uprawnień zawodowych oficerów służby elektrycznej rozróżnia się 4 kategorie statków morskich:

kategoria IV - statki o łącznej mocy zainstalowanych urządzeń elektrycznych od 180 kW do 500 kW oraz poniżej 180 kW, lecz o pojemności ponad 5.000 BRT,

kategoria III - statki o łącznej mocy zainstalowanych urządzeń elektrycznych od 500 kW do 800 kW,

kategoria II - statki o łącznej mocy zainstalowanych urządzeń elektrycznych od 800 kW do 1.500 kW,

kategoria I - statki o łącznej mocy zainstalowanych urządzeń elektrycznych ponad 1.500 kW.

§  21.
Do uzyskania stopnia oficera służby elektrycznej wymagane są następujące warunki:
1.
do uzyskania stopnia oficera elektryka okrętowego III klasy:
1)
ukończenie szkoły morskiej w specjalności służby elektrycznej albo posiadanie dyplomu inżyniera-elektryka specjalności elektrotechniki morskiej lub technika-elektryka specjalności elektrotechniki morskiej,
2)
posiadanie odpowiedniej praktyki; okres praktyki wymaganej dla absolwentów szkoły morskiej i inżynierów wynosi 18 miesięcy, w tym 9 miesięcy pływania na statku w charakterze członka załogi lub ucznia w dziale służby elektrycznej i 9 miesięcy w warsztatach szkolnych, okrętowych lub stoczniach przy naprawie lub instalowaniu okrętowych urządzeń elektrycznych; okres praktyki wymaganej dla techników wynosi 27 miesięcy, w tym 15 miesięcy pływania i 12 miesięcy w warsztatach lub stoczniach,
3)
złożenie egzaminu praktycznego

albo:

4)
posiadanie dyplomu inżyniera-elektryka lub technika-elektryka silnoprądowca,
5)
posiadanie odpowiedniej praktyki; okres praktyki wymaganej dla inżynierów wynosi 24 miesiące, w tym 12 miesięcy pływania na statku w charakterze członka załogi w dziale służby elektrycznej i 12 miesięcy w warsztatach szkolnych, okrętowych lub stoczniach przy naprawie lub instalowaniu okrętowych urządzeń elektrycznych; okres praktyki wymaganej dla techników wynosi odpowiednio 30 miesięcy, w tym 15 miesięcy pływania i 15 miesięcy w warsztatach lub stoczniach,
6)
złożenie egzaminu teoretycznego z elektrotechniki okrętowej oraz egzaminu praktycznego

albo:

7)
posiadanie 54-miesięcznej praktyki pływania na statku w służbie elektrycznej, z tym że 24 miesiące pływania mogą być zastąpione praktyką w warsztatach okrętowych lub stoczniach przy naprawie lub instalowaniu okrętowych urządzeń elektrycznych,
8)
złożenie egzaminu teoretycznego i praktycznego;
2.
do uzyskania stopnia oficera elektryka okrętowego II klasy:
1)
posiadanie stopnia oficera elektryka okrętowego III klasy,
2)
posiadanie dodatkowej 24-miesięcznej praktyki pływania na statku na stanowisku oficera elektryka okrętowego;
3.
do uzyskania stopnia oficera elektryka okrętowego I klasy:
1)
posiadanie stopnia oficera elektryka okrętowego II klasy,
2)
posiadanie dodatkowej 18-miesięcznej praktyki pływania na statku na stanowisku oficera elektryka okrętowego,
3)
złożenie egzaminu.
§  22.
1.
Asystentem elektrykiem może być:
1)
absolwent szkoły morskiej w specjalności służby elektrycznej bądź inżynier-elektryk specjalności elektrotechniki morskiej lub technik-elektryk specjalności elektrotechniki morskiej,
2)
inżynier-elektryk lub technik-elektryk silnoprądowiec, którzy złożyli egzamin teoretyczny z elektrotechniki okrętowej,
3)
elektromonter okrętowy, który złożył egzamin teoretyczny wymagany do uzyskania dyplomu oficera elektryka okrętowego III klasy.
2.
Osoby wymienione w ust. 1 powinny posiadać ponadto:

- absolwenci szkoły morskiej i inżynierowie co najmniej połowę, a technicy i elektromonterzy co najmniej dwie trzecie praktyki wymaganej od nich na stopień oficera elektryka okrętowego III klasy.

§  23.
Ustala się następujące uprawnienia zawodowe oficerów elektryków okrętowych:
1.
Oficer elektryk okrętowy III klasy może być:
1)
I elektrykiem na statkach IV i III kategorii,
2)
II elektrykiem na statkach II kategorii,
3)
III elektrykiem na statkach I kategorii.
2.
Oficer elektryk okrętowy II klasy może być:
1)
I elektrykiem na statkach II kategorii,
2)
II elektrykiem na statkach I kategorii po 12 miesiącach zajmowania stanowiska II elektryka na statkach II kategorii.
3.
Oficer elektryk okrętowy I klasy może być I elektrykiem na statkach każdej kategorii; do zajmowania tego stanowiska na statkach pasażerskich i szkolnych I kategorii wymagane jest posiadanie 24-miesięcznej praktyki na stanowisku I elektryka na innych statkach.

Rozdział  5.

Oficerowie służby radiokomunikacyjnej.

§  24.
W służbie radiokomunikacyjnej ustala się następujące stopnie oficerskie:
1)
radiooficer okrętowy II klasy,
2)
radiooficer okrętowy I klasy.
§  25.
W służbie radiokomunikacyjnej ustala się następujące stanowiska oficerskie:
1)
asystent radiooficera nie pełniący samodzielnie służby,
2)
III radiooficer,
3)
II radiooficer,
4)
I radiooficer.
§  26.
Dla ustalenia uprawnień zawodowych i praktyki kwalifikacyjnej oficerów służby radiokomunikacyjnej rozróżnia się następujące kategorie statków:

kategoria I - statki pasażerskie, z wyjątkiem uprawiających żeglugę przybrzeżną, oraz statki towarowe, ratownicze i szkolne uprawiające żeglugę wielką,

kategoria II - wszystkie inne statki.

§  27.
Do uzyskania stopnia oficera służby radiokomunikacyjnej wymagane są następujące warunki:
1.
do uzyskania stopnia radiooficera okrętowego II klasy:
1)
ukończenie szkoły morskiej w specjalności służby radiokomunikacyjnej albo posiadanie dyplomu inżyniera-radiotechnika lub technika specjalności radiotechnicznej,
2)
posiadanie świadectwa radiotelegrafisty 2 klasy przewidzianego w obowiązujących w tym zakresie przepisach,
3)
posiadanie 12-miesięcznej praktyki pływania na statkach morskich na stanowisku asystenta radiooficera; na poczet tej praktyki może być zaliczona praca w charakterze radiooperatora na stacjach nadbrzeżnych w stosunku 2 miesiące pracy za 1 miesiąc wymaganej praktyki; zaliczenie to nie może jednak przekraczać 6 miesięcy wymaganej praktyki;
2.
do uzyskania stopnia radiooficera okrętowego I klasy:
1)
posiadanie stopnia radiooficera okrętowego II klasy,
2)
posiadanie dodatkowej 24-miesięcznej praktyki pływania na stanowisku radiooficera II klasy,
3)
złożenie egzaminu przewidzianego w przepisach o świadectwach operatorów radiowych, uprawniającego do otrzymania świadectwa radiotelegrafisty I klasy w służbie morskiej.
§  28.
Asystentem radiooficera może być absolwent szkoły morskiej w specjalności służby radiokomunikacyjnej, inżynier radiotechnik lub technik specjalności radiotechnicznej, którzy złożyli egzamin wymagany do uzyskania świadectwa radiotelegrafisty 2 klasy w służbie morskiej zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami.
§  29.
Ustala się następujące uprawnienia zawodowe oficerów służby radiokomunikacyjnej:
1.
Radiooficer II klasy może być:
1)
I radiooficerem na statkach II kategorii,
2)
II radiooficerem na statkach towarowych w żegludze wielkiej,
3)
III radiooficerem na statkach pasażerskich w żegludze wielkiej.
2.
Radiooficer I klasy może być I radiooficerem na wszystkich statkach. Do zajmowania tego stanowiska na statkach pasażerskich i szkolnych I kategorii wymagane jest posiadanie 24-miesięcznej praktyki na stanowisku I radiooficera na innych statkach.

Rozdział  6.

Oficerowie służby administracyjno-gospodarczej.

§  30.
W służbie administracyjno-gospodarczej ustala się następujące stopnie oficerskie:
1)
intendent III klasy,
2)
intendent II klasy,
3)
intendent I klasy.
§  31.
Dla ustalenia uprawnień zawodowych i praktyki kwalifikacyjnej oficerów służby administracyjno-gospodarczej rozróżnia się następujące kategorie statków morskich:

kategoria I - statki pasażerskie i szkolne w żegludze wielkiej,

kategoria II - statki pasażerskie i szkolne w żegludze małej, statki towarowe z załogą ponad 40 osób oraz statki towarowe z załogą poniżej 40 osób przewożące pasażerów,

kategoria III - wszystkie inne statki.

§  32.
W służbie administracyjno-gospodarczej ustala się następujące stanowiska oficerskie:
1)
asystent administracyjno-gospodarczy,
2)
ochmistrz,
3)
starszy ochmistrz,
4)
płatnik,
5)
intendent.
§  33.
Do uzyskania stopnia oficera służby administracyjno-gospodarczej wymagane są następujące warunki:
1.
do uzyskania stopnia intendenta III klasy:
1)
ukończenie szkoły zawodowej typu technikum gastronomicznego lub hotelarskiego albo innej szkoły średniej o kierunku ekonomicznym lub handlowym,
2)
posiadanie 18-miesięcznej praktyki pływania na statku w charakterze członka załogi w dziale służby administracyjno-gospodarczej, w tym 6 miesięcy na stanowisku stewarda lub asystenta administracyjno-gospodarczego,
3)
złożenie egzaminu praktycznego

albo:

4)
posiadanie 36-miesięcznej praktyki pływania na statku w charakterze członka załogi w służbie administracyjno-gospodarczej, w tym 24 miesiące na stanowisku stewarda lub asystenta administracyjno-gospodarczego,
5)
złożenie egzaminu teoretycznego i praktycznego

albo:

6)
posiadanie 36-miesięcznego stażu pracy w dziale głównego intendenta przedsiębiorstwa żeglugowego na stanowisku inspektora pełniącego nadzór w zakresie żywnościowo-żywieniowym na statkach,
7)
odbycie 8-miesięcznej praktyki pływania na statku w załodze administracyjno-gospodarczej na stanowisku stewarda lub asystenta administracyjno-gospodarczego,
8)
złożenie egzaminu praktycznego;
2.
do uzyskania stopnia intendenta II klasy:
1)
posiadanie stopnia intendenta III klasy,
2)
posiadanie dodatkowej 12-miesięcznej praktyki pływania na stanowisku oficera służby administracyjno-gospodarczej na statkach,
3)
złożenie egzaminu;
3.
do uzyskania stopnia intendenta I klasy:
1)
posiadanie stopnia intendenta II klasy,
2)
posiadanie dodatkowej 12-miesięcznej praktyki pływania na stanowisku oficera służby administracyjno-gospodarczej na statkach co najmniej II kategorii,
3)
złożenie egzaminu.
§  34.
Asystentem administracyjno-gospodarczym może być osoba, która ma spełnione warunki wymagane w § 33 ust. 1 pkt 1 lub 6 i posiada trzy czwarte praktyki pływania wymaganej odpowiednio w punktach 2 i 7, albo osoba, która złożyła egzamin teoretyczny wymagany do uzyskania stopnia intendenta III klasy i posiada trzy czwarte praktyki pływania wymaganej w § 33 ust. 1 pkt 4.
§  35.
Ustala się następujące uprawnienia zawodowe oficerów służby administracyjno-gospodarczej:
1)
intendent III klasy może być ochmistrzem na statkach III kategorii oraz asystentem administracyjno-gospodarczym na statkach pasażerskich w żegludze wielkiej,
2)
intendent II klasy może zajmować każde stanowisko w służbie administracyjno-gospodarczej na statkach z wyjątkiem stanowiska intendenta,
3)
intendent I klasy może zajmować każde stanowisko w służbie administracyjno-gospodarczej na każdym statku.
Nasza strona internetowa wykorzystuje pliki cookie. Jeśli zgadzasz się na używanie plików cookie kliknij "Zamknij" lub po prostu kontynuuj przeglądanie. Uzyskaj więcej informacji lub zmień ustawienia .