Rozdział 5 - Oficerowie specjalności radiokomunikacyjnej. - Kwalifikacje zawodowe członków załóg polskich statków morskich.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1983.52.232

Akt utracił moc

Wersja od: 31 marca 1987 r.

Rozdział  5

Oficerowie specjalności radiokomunikacyjnej.

§  40.

1. Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do oficerów specjalności radiokomunikacyjnej statków morskich objętych rozporządzeniem.

2. Przez praktykę pływania wymaganą do uzyskania poszczególnych stopni określonych w niniejszym rozdziale rozumie się praktykę nabytą na statkach morskich objętych rozporządzeniem.

§ 41. Dla ustalenia uprawnień zawodowych i praktyki kwalifikacyjnej oficerów specjalności radiokomunikacyjnej statki morskie dzieli się na następujące kategorie:

1) kategoria I - statki pasażerskie, szkolne i statki bazy rybackie uprawiające żeglugę międzynarodową (wielką),

2) kategoria II - inne statki morskie.

§ 42. W specjalności radiokomunikacyjnej ustala się następujące stopnie oficerskie:

1) radiooficer okrętowy II klasy,

2) radiooficer okrętowy I klasy.

§ 43. W specjalności radiokomunikacyjnej ustala się następujące stanowiska oficerskie:

1) asystent radiooficera,

2) II radiooficer,

3) I radiooficer.

§ 44. Do uzyskania stopnia oficerskiego w specjalności radiokomunikacyjnej wymagane jest spełnienie następujących warunków:

1) do uzyskania stopnia radiooficera okrętowego II klasy:

a) ukończenie wyższej szkoły morskiej o kierunku elektronicznym w specjalności radiokomunikacja morska, posiadanie świadectwa radiotelegrafisty II klasy w służbie morskiej, przewidzianego w przepisach obowiązujących w tym zakresie, oraz posiadanie 12-miesięcznej praktyki pływania w charakterze członka załogi lub studenta w specjalności radiokomunikacyjnej, w tym co najmniej 6 miesięcy na stanowisku asystenta radiooficera po ukończeniu szkoły,

albo

b) posiadanie wykształcenia wyższego lub średniego o kierunku elektronicznym lub łącznościowym, posiadanie świadectwa radiotelegrafisty II klasy w służbie morskiej, przewidzianego w przepisach obowiązujących w tym zakresie, oraz posiadanie 24-miesięcznej praktyki pływania w charakterze członka załogi w specjalności radiokomunikacyjnej, w tym co najmniej 6 miesięcy na stanowisku asystenta radiooficera; połowa ogólnej wymaganej praktyki pływania może być zastąpiona praktyką na stanowisku samodzielnego radiotelegrafisty na stacjach nadbrzeżnych,

albo

c) posiadanie świadectwa radiotelegrafisty II klasy w służbie morskiej, przewidzianego w przepisach obowiązujących w tym zakresie, posiadanie 36-miesięcznej praktyki pływania w charakterze członka załogi w specjalności radiokomunikacyjnej, w tym co najmniej 6 miesięcy na stanowisku asystenta radiooficera; połowa ogólnej wymaganej praktyki pływania może być zastąpiona praktyką na stanowisku samodzielnego radiotelegrafisty w stacjach nadbrzeżnych,

2) do uzyskania stopnia radiooficera okrętowego I klasy:

a) posiadanie stopnia radiooficera okrętowego II klasy,

b) posiadanie świadectwa radiotelegrafisty I klasy w służbie morskiej, przewidzianego w przepisach obowiązujących w tym zakresie,

c) posiadanie dodatkowej 24-miesięcznej praktyki pływania na stanowisku II radiooficera.

§ 45. Ustala się następujące uprawnienia zawodowe oficerów specjalności radiokomunikacyjnej:

1) radiooficer okrętowy II klasy może być:

a) I radiooficerem na statku II kategorii,

b) II radiooficerem na statku I kategorii,

2) radiooficer okrętowy I klasy może być I radiooficerem na każdym statku morskim.

§ 46. Asystentem radiooficera może być osoba, która posiada świadectwo określone w § 44 pkt 1 lit. a), b) i c).