Kwalifikacje, warunki i tryb udzielania zezwoleń na zawodowe obsługiwanie aparatów do wyświetlania filmów.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1952.34.243

Akt utracił moc

Wersja od: 31 lipca 1952 r.

ROZPORZĄDZENIE

PREZESA RADY MINISTRÓW

z dnia 23 lipca 1952 r.

w sprawie kwalifikacji, warunków i trybu udzielania zezwoleń na zawodowe obsługiwanie aparatów do wyświetlania filmów.

Na podstawie art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 15 grudnia 1951 r. o kinematografii (Dz. U. Nr 66, poz. 452) zarządza się, co następuje:

§ 1. Zawodowo obsługiwać aparaty do wyświetlania filmów mogą tylko kinooperatorzy, którzy uzyskają zezwolenie Centralnego Urzędu Kinematografii.

§ 2. Zezwolenia, o których mowa w § 1, będą wydawane osobom, które:

1) ukończyły 18 lat życia i wolne są od wad organicznych i psychicznych, utrudniających obsługę aparatu do wyświetlania filmów,

2) ukończyły techniczną szkołę zawodową w zakresie elektrotechniki lub radiotechniki oraz kurs dla kinooperatorów uznany przez Centralny Urząd Kinematografii,

3) odbyły nieprzerwaną roczną praktykę przy obsłudze aparatury do wyświetlania filmów w teatrze świetlnym, wyświetlającym co najmniej 2 seanse dziennie pod kierownictwem kinooperatora wskazanego przez Centralny Urząd Kinematografii,

4) złożyły z pomyślnym wynikiem egzamin przed komisją egzaminacyjną Centralnego Urzędu Kinematografii, uzyskując dyplom kinooperatora.

§ 3. Przepisy §§ 1 i 2 nie dotyczą obsługiwania aparatów do wyświetlania filmów w wojsku przez żołnierzy w czynnej służbie wojskowej. Zezwolenia na obsługiwanie aparatów do wyświetlania filmów wydają w tych przypadkach władze wojskowe w trybie i na zasadach określonych w przepisach wojskowych.

§ 4. W przypadkach uzasadnionych Prezes Centralnego Urzędu Kinematografii może zwolnić osoby, posiadające co najmniej czteroletnią praktykę w zakresie kinotechniki, elektrotechniki lub radiotechniki, od wymagania wskazanego w § 2 pkt 2.

§  5.

1. Prezes Centralnego Urzędu Kinematografii powoła komisję egzaminacyjną dla kinooperatorów, składającą się z przewodniczącego i 4 członków, w tym dwóch przedstawicieli Zarządu Głównego Związku Zawodowego Pracowników Sztuki i Kultury, z których jeden powinien posiadać kwalifikacje kinooperatora.

2. Sposób egzaminowania, zakres wiadomości wymaganych od kinooperatora oraz wysokość taksy egzaminacyjnej ustali Prezes Centralnego Urzędu Kinematografii w drodze zarządzenia.

§ 6. Ubiegający się o dopuszczenie do egzaminu na kinooperatora składają podanie do Centralnego Urzędu Kinematografii. Do podania należy dołączyć:

1) świadectwo urodzenia,

2) świadectwo lekarza urzędowego stwierdzające, iż ubiegający się o dopuszczenie do egzaminu wolny jest od wad organicznych i psychicznych, utrudniających sprawną obsługę aparatury do wyświetlania filmów, wydane nie później niż na 30 dni przed złożeniem wniosku,

3) świadectwo ukończenia technicznej szkoły zawodowej i kursu dla kinooperatorów bądź zwolnienie uzyskane w trybie § 4,

4) zaświadczenie o odbyciu praktyki,

5) wyciąg z rejestru karnego,

6) życiorys,

7) dwie fotografie,

8) dowód uiszczenia opłaty egzaminacyjnej.

§  7.

1. Wniosek o zezwolenie na zawodowe obsługiwanie aparatów do wyświetlania filmów składa się do Centralnego Urzędu Kinematografii. Do wniosku należy dołączyć:

1) dyplom kinooperatora bądź dowód uprawnienia do obsługi aparatów do wyświetlania filmów, uzyskany przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia,

2) dwie fotografie.

2. Osoby, które przedstawią:

1) świadectwo ukończenia wojskowego kursu kinooperatora w czasie odbywania czynnej służby wojskowej,

2) wydane przez władze wojskowe zaświadczenie I kategorii upoważniające do wyświetlania filmów w wojsku,

3) zaświadczenie odbycia w wojsku dwuletniej praktyki kinooperatora - otrzymują zezwolenia na zawodowe obsługiwanie aparatów do wyświetlania filmów.

§  8.

1. Zezwolenie może być cofnięte przez Centralny Urząd Kinematografii czasowo lub na stałe w przypadku:

1) nabycia wady organicznej, utrudniającej sprawną obsługę aparatu do wyświetlania filmów, stwierdzonej przez komisję lekarską,

2) nieprzestrzegania obowiązujących przepisów bezpieczeństwa.

2. W przypadku określonym w ust. 1 pkt 2 orzeczenie wydaje Centralny Urząd Kinematografii w porozumieniu z Zarządem Głównym Związku Zawodowego Pracowników Sztuki i Kultury.

§ 9. Centralny Urząd Kinematografii prowadzi ewidencję wydanych zezwoleń na zawodowe obsługiwanie aparatów do wyświetlania filmów.

§  10.

1. Osoby, które uzyskały uprawnienia do zawodowego obsługiwania filmów przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia, mogą na podstawie dowodów posiadanego uprawnienia ubiegać się w terminie do dnia 31 grudnia 1952 r. o wydanie zezwolenia na zawodowe obsługiwanie aparatów do wyświetlania filmów bez zachowania warunków wymienionych w § 2.

2. Ubiegający się o wydanie zezwolenia na podstawie ust. 1 mogą być według uznania Centralnego Urzędu Kinematografii poddani egzaminowi przed komisją egzaminacyjną dla kinooperatorów w zakresie ustalonym przez Centralny Urząd Kinematografii.

§ 11. W okresie do dnia 31 grudnia 1955 r. wydawane mogą być zezwolenia tymczasowe uprawniające do zawodowego obsługiwania aparatów do wyświetlania filmów, z ograniczeniem do pewnych tylko typów aparatury, rodzaju taśmy filmowej i miejscowości.

§ 12. Dla uzyskania zezwolenia tymczasowego wystarczające jest ukończenie skróconego kursu, odbycie praktyki oraz złożenie uproszczonego egzaminu. Warunki, jakim powinien odpowiadać skrócony kurs, praktyka oraz zakres uproszczonego egzaminu, określi Prezes Centralnego Urzędu Kinematografii.

§  13.

1. Obsługa aparatów wąskotaśmowych, znajdujących się w zakładach pracy, przy zastosowaniu taśmy niepalnej, wykonywana przez pracowników zakładu pracy poza normalnymi godzinami pracy, nie stanowi obsługi, wykonywanej zawodowo w rozumieniu niniejszego rozporządzenia.

2. Zakres kwalifikacji, wymaganych od osób obsługujących aparaty określone w ust. 1, ustali Prezes Centralnego Urzędu Kinematografii po uprzednim uzgodnieniu z Państwową Komisją Planowania Gospodarczego i Centralną Radą Związków Zawodowych.

§ 14. Traci moc rozporządzenie Ministra Kultury i Sztuki z dnia 17 kwietnia 1950 r. w sprawie egzaminów na mechaników kinematograficznych (Dz. U. Nr 23, poz. 200).

§ 15. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.