§ 2. - Kwalifikacje sekretarzy gminnych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1934.18.144

Akt utracił moc

Wersja od: 23 stycznia 1939 r.

§ 2. 1 Do egzaminu zastępczego, o którym mowa w ust. 2 art. 13 ustawy z dnia 23 marca 1933 r. o częściowej zmianie ustroju samorządu terytorialnego (Dz. U. R. P. Nr 35, poz. 294), może być dopuszczony kandydat na sekretarza gminnego, który posiada:

1) wykształcenie w zakresie co najmniej publicznej szkoły powszechnej,

2) 5-cio letnią pracę na stanowisku, o jakiem mowa w pkt 2 ust. 1 § 1.

Program egzaminu zastępczego określi Minister Spraw Wewnętrznych.

Pracownicy samorządowi, którzy przed wejściem w życie rozporządzenia niniejszego pozostawali na stanowisku zastępcy sekretarza gminnego (pierwszego pomocnika) w gminach wiejskich na obszarze województw białostockiego, kieleckiego, lubelskiego, nowogródzkiego, poleskiego, wileńskiego i wołyńskiego oraz na obszarze województw łódzkiego i warszawskiego w granicach sprzed wejścia w życie ustawy z dnia 12 czerwca 1937 r. o zmianie granic województw: poznańskiego, pomorskiego, warszawskiego i łódzkiego (Dz. U. R. P. Nr 46, poz. 350), mogą być do dnia 1 stycznia 1941 r. powołani na stanowiska sekretarza gminnego bez obowiązku składania egzaminu zastępczego, jeżeli odpowiadają następującym warunkom łącznie:

a) wykażą się co najmniej 5-letnią nieprzerwaną służbą na stanowisku zastępcy sekretarza gminnego (pierwszego pomocnika), bądź też 6-letnią służbą z przerwami, wynoszącymi w tym okresie łącznie nie więcej niż 12 miesięcy; przerwy wywołane czynną służbą wojskową (zasadniczą, przeszkoleniem lub ćwiczeniami wojskowymi) nie mają wpływu przy obliczaniu powyższego 5 lub 6-letniego okresu;

b) wykażą się wykształceniem w zakresie co najmniej publicznej szkoły powszechnej;

c) zdadzą egzamin praktyczny, wymagany w myśl § 1 pkt 3 rozporządzenia niniejszego.

¹ § 2 ust. 3 zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 10 stycznia 1939 r. (Dz.U.39.4.21) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 23 stycznia 1939 r.