Rozdział 1 - Przepisy ogólne - Kwalifikacja zawodowa i skład załóg statków żeglugi śródlądowej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2014.1686

Akt utracił moc

Wersja od: 20 marca 2018 r.

Rozdział  1

Przepisy ogólne

§ 1. Rozporządzenie określa:

1) wykaz stanowisk na statkach w zależności od rodzajów statków i dróg wodnych;

2) minimalny skład załogi w zależności od czasu pracy statku;

3) rodzaje i wzory patentów i świadectw, o których mowa w art. 35 ust. 2 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej, oraz tryb ich uzyskiwania;

4) czas praktyki pływania na statkach żeglugi śródlądowej;

5) zakres wymagań egzaminacyjnych niezbędnych do uzyskania patentów i świadectw;

6) liczbę, skład i regulamin działania komisji egzaminacyjnych, a także warunki wynagradzania członków komisji egzaminacyjnych.

§ 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:

1) statek o napędzie mechanicznym - każdy statek wprowadzany w ruch przez mechaniczne urządzenie napędowe, z wyjątkiem statków, których mechaniczne urządzenie napędowe jest używane tylko do małych przemieszczeń w portach albo do zwiększenia sterowności statków;

2) statek bez napędu mechanicznego - statek nieposiadający mechanicznych urządzeń napędowych przeznaczony do przemieszczania w zestawie pchanym, holowanym lub sprzężonym;

3) statek pasażerski - statek o napędzie mechanicznym przeznaczony i przystosowany do przewozu więcej niż 12 pasażerów;

4) holownik - statek o napędzie mechanicznym przeznaczony albo przystosowany do holowania innych statków;

5) pchacz - statek o napędzie mechanicznym przeznaczony albo przystosowany do pchania innych statków;

6) lodołamacz - statek o napędzie mechanicznym przeznaczony do łamania lodów;

7) prom - statek o napędzie mechanicznym albo bez napędu mechanicznego przeznaczony do przewozu osób lub rzeczy z jednego brzegu drogi wodnej na drugi;

8) łódź przewozowa - statek o napędzie mechanicznym albo bez napędu mechanicznego przeznaczony do przewozu nie więcej niż 12 pasażerów z jednego brzegu drogi wodnej na drugi;

9) mały statek - statek, którego długość kadłuba jest mniejsza niż 20 m, z wyjątkiem:

a) promów,

b) statków przeznaczonych do przewozu więcej niż 12 pasażerów,

c) holowników lub pchaczy

- niezależnie od długości ich kadłuba;

10) poduszkowiec - statek o napędzie mechanicznym poruszający się na poduszce powietrznej;

11) urządzenie pływające - statek przeznaczony do wykonywania prac technicznych, utrzymywania szlaków żeglownych lub eksploatacji złóż kruszyw, posiadający specjalne urządzenia mechaniczne;

12) obiekt pływający - konstrukcję pływającą nieprzeznaczoną do uprawiania żeglugi, wykorzystywaną do celów mieszkalnych, biurowych, gastronomicznych, hotelowych, warsztatowych, jako przystań, dok albo zakład kąpielowy;

13) scalone materiały pływające - konstrukcję przystosowaną do pływania niebędącą statkiem lub obiektem pływającym, w szczególności tratwy, sprzężone łodzie flisackie lub pontony;

14) zestaw pchany - sztywno lub elastycznie połączoną formację, składającą się ze statków, z których przynajmniej jeden znajduje się przed pchaczem;

15) zestaw holowany - formację składającą się z jednego lub więcej statków, obiektów pływających lub scalonych materiałów pływających, holowanych przez holownik;

16) zestaw sprzężony - formację składającą się ze statków połączonych burtami, z których żaden nie znajduje się przed statkiem o napędzie mechanicznym napędzającym formację.

§  3. 

1. Praktyką pływania wymaganą do uzyskania świadectw i patentów jest, z zastrzeżeniem ust. 2, okres pływania na statku żeglugi śródlądowej w charakterze członka załogi, odpowiednio w służbie pokładowej lub mechanicznej, przy czym:

1) za jeden rok praktyki uznaje się 180 faktycznych dni żeglugi odbytej w trakcie następujących po sobie 365 dni;

2) za jeden miesiąc praktyki uznaje się 15 dni faktycznej żeglugi odbytej w trakcie następujących po sobie 30 dni.

2. Praktykę pływania na statku morskim zalicza się:

1) w służbie pokładowej do uzyskania:

a) świadectwa marynarza i starszego marynarza żeglugi śródlądowej - w całości,

b) świadectwa bosmana i sternika oraz patentu żeglarskiego przewoźnika i patentu żeglarskiego szypra żeglugi śródlądowej - w połowie,

c) patentu żeglarskiego stermotorzysty i patentu żeglarskiego kapitana żeglugi śródlądowej - w jednej trzeciej;

2) w służbie maszynowej do uzyskania patentu mechanika statkowego oraz świadectwa motorzysty żeglugi śródlądowej - w całości.