Kształtowanie środków na wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej w 1994 r.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1993.129.601

Akt utracił moc

Wersja od: 24 grudnia 1993 r.

USTAWA

z dnia 10 grudnia 1993 r.

o kształtowaniu środków na wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej w 1994 r.

Art.  1.

Ustawa określa zasady kształtowania środków na wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej w 1994 r.

Art.  2.

Przez użyte w ustawie określenie "państwowa sfera budżetowa" rozumie się państwowe jednostki organizacyjne, które prowadzą gospodarkę finansową na zasadach określonych w ustawie z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344), oraz szkoły wyższe prowadzące gospodarkę finansową na zasadach określonych w art. 30 ustawy z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 65, poz. 385, z 1991 r. Nr 104, poz. 450 oraz z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 63, poz. 314).

Art.  3.

1. Ustawa budżetowa określi kwoty wynagrodzeń osobowych przeznaczonych na podwyżki:

1) wynagrodzeń pracowników państwowej sfery budżetowej, z wyłączeniem sędziów sądów powszechnych i prokuratorów,

2) uposażeń żołnierzy i funkcjonariuszy oraz kandydatów i żołnierzy niezawodowych,

3) wynagrodzeń sędziów sądów powszechnych i prokuratorów.

2. Kwoty, o których mowa w ust. 1, zapewnią wzrost przeciętnego wynagrodzenia pracowników państwowej sfery budżetowej nie niższy niż przewidywany w ustawie budżetowej wzrost przeciętnych wynagrodzeń pracowników zatrudnionych w sektorze przedsiębiorstw gospodarki narodowej i wyższy co najmniej o dwa punkty procentowe od planowanego w tej ustawie średniorocznego wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych.

Art.  4.

Wypłaca się do dnia 15 lutego 1994 r. za grudzień 1993 r. kwotę 200.000 zł na jednego zatrudnionego w przeliczeniu na pełny etat:

1) pracownikom państwowej sfery budżetowej, z wyłączeniem sędziów sądów powszechnych i prokuratorów oraz osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe,

2) żołnierzom i funkcjonariuszom oraz kandydatom i żołnierzom niezawodowym.

Art.  5.

1. Podwyższenie wynagrodzeń i uposażeń, o których mowa w art. 6 pkt 2, następuje:

1) od dnia 1 stycznia 1994 r. w wysokości 340.000 zł średnio na jeden etat kalkulacyjny, z tym że wypłata nastąpi nie później niż do 15 lutego 1994 r.,

2) z dniem 1 czerwca 1994 r.,

z zastrzeżeniem ust. 2.

2. W okresie od dnia 1 czerwca do dnia 31 grudnia 1994 r. do ustalenia wynagrodzeń sędziów Sądu Najwyższego, sędziów sądów powszechnych i prokuratorów oraz osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe stosuje się przeciętne wynagrodzenie w sferze produkcji materialnej w gospodarce narodowej, bez wypłat z zysku, w pierwszym kwartale 1994 r.

3. W okresie do dnia 31 maja 1994 r. wynagrodzenia osób, o których mowa w ust. 2, pozostają na poziomie z grudnia 1993 r.

Art.  6.

Rada Ministrów w drodze rozporządzenia:

1) określi kalkulacyjne liczby etatów w poszczególnych działach państwowej sfery budżetowej, w podziale na formy finansowania,

2) dokonuje podziału kwot limitów wynagrodzeń osobowych:

a) wynagrodzeń pracowników państwowej sfery budżetowej między poszczególne działy i formy finansowania,

b) uposażeń żołnierzy funkcjonariuszy oraz kandydatów i żołnierzy niezawodowych na poszczególne resorty,

3) określi szczegółowe zasady i tryb podziału między poszczególne jednostki organizacyjne kwot limitów, o których mowa w pkt 2 lit. a),

4) określi stopień sfinansowania przez budżet państwa limitów wynagrodzeń osobowych, o których mowa w pkt 2 lit. a), w jednostkach gospodarki pozabudżetowej,

5) może określać tytuły wypłat i wynagrodzeń nie objętych limitami wynagrodzeń osobowych.

Art.  7.

1. Minister Pracy i Polityki Socjalnej ustali, w drodze zarządzenia, limity wynagrodzeń osobowych w układzie resortowo-działowym, z uwzględnieniem podwyższenia wynagrodzeń, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, w stosunku do kalkulacyjnych liczb etatów na 1994 r., określonych przez Radę Ministrów na podstawie art. 6.

2. Poza limitami, o których mowa w ust. 1, są dokonywane wypłaty nagród z zakładowego funduszu nagród na podstawie ustawy z dnia 10 lipca 1985 r. o rocznych nagrodach z zakładowego funduszu nagród w państwowych jednostkach organizacyjnych nie będących przedsiębiorstwami państwowymi (Dz. U. Nr 32, poz. 141, z 1989 r. Nr 35, poz. 192 i z 1991 r. Nr 104, poz. 450).

3. Przez limit wynagrodzeń osobowych, o których mowa w ust. 1, rozumie się przeciętne miesięczne wynagrodzenie osobowe z poprzedniego roku wyliczone zgodnie z ust. 4, pomnożone przez 12 oraz przez kalkulacyjną liczbę etatów, o których mowa w art. 6 pkt 1.

4. Przeciętne wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 3, ustala się przyjmując miesięczną kwotę limitu roku poprzedniego, powiększonego o miesięczną kwotę przyznanego limitu na podwyżki.

Art.  8.

1. Środki, o których mowa w art. 6 pkt 2 i art. 7 ust. 1, nie obejmują kosztów wynagrodzeń wypłacanych przez gminy, związanych z wykonywaniem zadań z zakresu administracji rządowej.

2. Przez zadania, o których mowa w ust. 1, rozumie się zadania realizowane przez gminy na podstawie innych ustaw oraz umów zawieranych z organami administracji państwowej.

3. W przypadku przyjęcia przez gminę, na podstawie umowy zawartej z organem administracji państwowej, zadań, na których realizację ustalono limit wynagrodzeń w trybie określonym w art. 6, limit ten w całości lub w odpowiedniej części przypadającej na realizację zadania nie może być wykorzystany.

Art.  9.

Przepisów ustawy, z zastrzeżeniem art. 5 ust. 2 i 3, nie stosuje się do pracowników zatrudnionych w Kancelarii Sejmu, Kancelarii Senatu, Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, Trybunale Konstytucyjnym, Biurze Rzecznika Praw Obywatelskich, Sądzie Najwyższym, Naczelnym Sądzie Administracyjnym, Najwyższej Izbie Kontroli, Państwowej Inspekcji Pracy, Krajowej Radzie Radiofonii i Telewizji oraz Krajowym Biurze Wyborczym.

Art.  10.

W okresie do dnia 31 grudnia 1994 r. nie stosuje się:

1) przepisów ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o kształtowaniu środków na wynagrodzenia w sferze budżetowej (Dz. U. Nr 4, poz. 24, Nr 48, poz. 261 i Nr 64, poz. 389 oraz z 1990 r. Nr 71, poz. 417),

2) zasad wzrostu uposażeń określonych w:

a) art. 68 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 10 grudnia 1959 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. z 1984 r. Nr 29, poz. 149, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 105, poz. 453 oraz z 1992 r. Nr 54, poz. 254),

b) art. 2 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu żołnierzy (Dz. U. z 1992 r. Nr 5, poz. 18),

c) art. 99 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. Nr 30, poz. 179, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461 oraz z 1992 r. Nr 54, poz. 254),

d) art. 86 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Urzędzie Ochrony Państwa (Dz. U. Nr 30, poz. 180, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461 oraz z 1992 r. Nr 54, poz. 254),

e) art. 103 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. Nr 78, poz. 462, z 1991 r. Nr 94, poz. 422, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i z 1993 r. Nr 12, poz. 52),

f) art. 85 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400 oraz z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz. 254).

Art.  11.

Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1994 r.