Księgi podatkowe dla podatników nie będących jednostkami gospodarki uspołecznionej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1968.30.200

Akt utracił moc
Wersja od: 1 czerwca 1979 r.

ROZPORZĄDZENIE
MINISTRA FINANSÓW
z dnia 15 lipca 1968 r.
w sprawie ksiąg podatkowych dla podatników nie będących jednostkami gospodarki uspołecznionej.

Na podstawie art. 101 ust. 2-4 i 6 oraz art. 103 ust. 5 dekretu z dnia 16 maja 1946 r. o postępowaniu podatkowym (Dz. U. z 1963 r. Nr 11, poz. 60) zarządza się, co następuje:

Obowiązek prowadzenia ksiąg podatkowych.

§  1. 1
Do prowadzenia ksiąg podatkowych obowiązani są wszyscy podatnicy podatku obrotowego, jeżeli nie mają obowiązku prowadzenia ksiąg handlowych.
§  2. 2
Od obowiązku prowadzenia ksiąg podatkowych, poza podatnikami zwolnionymi od tego obowiązku na podstawie odrębnych przepisów, zwolnieni są podatnicy, którzy:
1)
prowadzą na terenie gminy, bez zatrudnienia pracownika, zakłady rzemieślnicze na podstawie potwierdzenia zgłoszenia wykonywania rzemiosła,
2)
wykonują młynarstwo (usługowy przemiał i przerób zbóż), jeżeli zgodnie z odrębnymi przepisami prowadzą właściwą dokumentację przemiałową,
3)
wykonują przewóz osób i towarów taborem konnym przy użyciu nie więcej niż jednej pary koni,
4)
prowadzą biura pisania podań, jeżeli w rejestrach prowadzonych zgodnie z obowiązującymi przepisami dokonują zapisów przychodów bieżąco, nie później niż z końcem danego dnia.
§  3.
1. 3
Upoważnia się terenowe organy administracji państwowej stopnia podstawowego do zwalniania od obowiązku prowadzenia ksiąg podatkowych, jak również od poszczególnych czynności z zakresu księgowości, oraz do zmiany terminów dokonywania tych czynności, na wniosek podatnika prowadzącego zakład rzemieślniczy na podstawie potwierdzenia zgłoszenia wykonywania rzemiosła. Zwolnienia nie mogą być udzielane podatnikom obowiązanym do prowadzenia kontroli ilościowej.
2.
Prośbę o zwolnienie od obowiązku prowadzenia ksiąg podatkowych należy wnieść nie później niż na dwa miesiące przed rozpoczęciem okresu rachunkowego, którego dotyczy, a jeżeli chodzi o przedsiębiorstwa nowo powstałe - nie później niż 7 dnia od założenia przedsiębiorstwa.
§  4. 4
(skreślony).
§  5.
1. 5
Upoważnia się terenowe organy administracji państwowej stopnia wojewódzkiego do zwalniania podatników, poza wypadkami określonymi w § 3, na indywidualną prośbę podatnika, w szczególnie uzasadnionych wypadkach, od obowiązku prowadzenia ksiąg podatkowych całkowicie lub częściowo co do poszczególnych urządzeń księgowych i czynności z zakresu księgowania oraz również całkowicie lub częściowo od obowiązku przechowywania dowodów stanowiących podstawę księgowania, dokumentów wystawianych w ramach istniejącego w ich przedsiębiorstwie systemu kontroli wewnętrznej i wszelkich innych dokumentów otrzymanych w związku z działalnością przedsiębiorstwa, jak i do skracania okresu przechowywania urządzeń księgowych, dowodów i dokumentów oraz do zmiany terminów dokonywania poszczególnych czynności z zakresu księgowości. Organy te mogą określić warunki, na jakich zwolnienia udzielają. Zwolnienie od obowiązku prowadzenia ksiąg podatkowych (całkowite lub częściowe) nie może być udzielane przedsiębiorstwom nowo powstałym.
2.
Prośbę o zwolnienie całkowite lub częściowe od obowiązku prowadzenia ksiąg podatkowych należy wnieść nie później niż na dwa miesiące przed rozpoczęciem okresu rachunkowego, którego dotyczy.
3. 6
Organy, o których mowa w ust. 1, mogą także zwalniać grupy podatników, na wniosek organizacji gospodarczej lub zawodowej, od obowiązku przechowywania albo skracać okres przechowywania dokumentów wystawianych w ramach istniejącego systemu kontroli wewnętrznej, które nie stanowią bezpośredniego dowodu do księgowania.

Zasady prowadzenia ksiąg podatkowych.

§  6.
1.
Za prawidłowe księgi podatkowe uważa się księgi prowadzone prawidłowo pod względem formalnym (niewadliwie) i materialnym (rzetelnie).
2.
Prawidłowe pod względem formalnym są księgi podatkowe prowadzone zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia oraz przepisami ustalającymi wzory ksiąg podatkowych.
3.
Prawidłowe pod względem materialnym są księgi podatkowe prowadzone zgodnie z prawdą.
§  7.
Okresem rachunkowym jest rok kalendarzowy.
§  8.
1.
Strony księgi powinny być kolejno ponumerowane.
2. 7
Przed rozpoczęciem okresu rachunkowego księgi powinny być przedstawione przez podatnika do poświadczenia (oparafowania) terenowemu organowi administracji państwowej stopnia podstawowego właściwemu w sprawach podatku obrotowego.
3.
Księgi należy prowadzić w języku polskim i w walucie polskiej. Zapisów do ksiąg należy dokonywać starannie i czytelnie atramentem, długopisem lub ołówkiem kopiowym. Nie należy pozostawiać odstępów w miejscach, które powinny być wypełnione. Niedopuszczalne jest wymazywanie lub w inny sposób czynienie dokonanego zapisu nieczytelnym. Omyłki prostuje się przez przekreślenie błędnego zapisu i wpisanie właściwej treści w ten sposób, aby poprzedni zapis był czytelny. Sprostowanie omyłki powinno być podpisane przez osobę, która dokonała sprostowania.
4.
Różnice między danymi liczbowymi (kwotowymi) uwidocznionymi w księgach a wynikającymi z dokumentów otrzymanych w późniejszym terminie oraz udokumentowane zmiany tych danych uwidocznionych w księgach, będące wynikiem zmienionego stanu faktycznego, spowodowane późniejszymi okolicznościami (np. zwrot zakupionego czy sprzedanego towaru, skreślenie z rachunku), koryguje się nowym zapisem we właściwych rubrykach. Przy dokonywaniu nowego zapisu należy powołać pozycję zapisu pierwotnego, z równoczesnym podaniem przy niej pozycji nowego zapisu, i doksięgować różnicę, jeżeli dane zawarte w księgach należy powiększyć, a zaksięgować różnicę na czerwono, jeżeli dane zawarte w księgach należy pomniejszyć. W razie występowania zapisów na czerwono sumę wynikającą z podsumowania kwot poszczególnych rubryk, ustaloną z pominięciem zapisów na czerwono, należy pomniejszyć o sumę księgowań na czerwono.
5.
Terminy dokonywania wpisu zdarzeń podlegających ujawnianiu w księgowości podatkowej ustalają przepisy niniejszego rozporządzenia oraz wskazania zawarte w objaśnieniach do poszczególnych wzorów ksiąg.
§  9.
1.
Przychód nabywanych towarów powinien być zapisany w księdze podatkowej bezzwłocznie po ich otrzymaniu, najpóźniej przed przekazaniem do magazynu, przerobu lub sprzedaży, jeżeli szczególne wskazania zawarte w objaśnieniach do poszczególnych wzorów ksiąg podatkowych nie stanowią inaczej.
2.
Otrzymanie towaru powinno być potwierdzone na dowodzie datą oraz podpisem osoby, która ten towar przyjęła.
3.
Jeżeli towar nadszedł do przedsiębiorstwa bądź dokonano nim obrotu bezpośredniego przed otrzymaniem rachunku lub konsygnacji, należy sporządzić szczegółowy opis otrzymanego towaru, podając imię, nazwisko (firmę) i adres dostawcy, ilość i rodzaj oraz cenę jednostkową i wartość towaru i dokonać zapisu w księdze podatkowej na podstawie opisu. Opis powinien być potwierdzony w sposób podany w ust. 2 oraz przechowywany jako dowód wewnętrzny przychodu towaru i połączony z nadesłanym następnie rachunkiem lub konsygnacją. Ewentualna różnica między wartością podaną w opisie a wartością podaną w rachunku powinna być zaksięgowana w księdze podatkowej w dniu otrzymania rachunku w sposób określony w § 8 ust. 4.
4.
Przyjęcie zamówień, co do których obowiązuje ujawnienie w księdze podatkowej, powinno być wpisane w tej księdze bezzwłocznie po ich otrzymaniu.
§  10.
1.
Prowadzący księgi podatkowe obowiązani są przechowywać - niezależnie od dowodów stanowiących podstawę księgowania - zarówno wszystkie dokumenty wystawiane w ramach istniejącego w ich przedsiębiorstwie systemu kontroli wewnętrznej, jak i wszelkie inne dokumenty otrzymane w związku z działalnością przedsiębiorstwa, np. na zakup - listy przewozowe, konsygnacje itp., na sprzedaż - dowody nadania towaru na pocztę, kolej, zamówienia odbiorców itp., na produkcję (usługi) - karty obiegowe robocizny, wykazy pracy, zapiski zamówień itp.
2.
Dokumenty powinny być przechowywane przez podatnika przez lat pięć, licząc od końca okresu rachunkowego, którego dotyczą.
§  11.
1. 8
Załatwianie podań podatników o zezwolenia na prowadzenie i przechowywanie ksiąg wraz z dokumentami poza lokalem przedsiębiorstwa lub miejscem wykonywania zajęcia należy do zakresu działania terenowego organu administracji państwowej stopnia podstawowego właściwego do poświadczenia (oparafowania) księgi podatkowej (§ 8 ust. 2).
2.
Księga podatkowa nr 5 powinna znajdować się w wozie. Również w wozie powinna znajdować się księga podatkowa nr 4 w wypadku dłuższej niż jeden dzień pracy wozu poza siedzibą przedsiębiorstwa.
§  12.
1.
Zapisy w księgach podatkowych u odbierających świadczenia rzeczy i usług dotyczące tych świadczeń uznaje się za należycie udokumentowane, jeżeli służące za podstawę zapisu dokumenty odpowiadają warunkom zawartym w przepisach art. 103 dekretu z dnia 16 maja 1946 r. o postępowaniu podatkowym (Dz. U. z 1963 r. Nr 11, poz. 60), zwanego dalej "dekretem".
2.
Dla prawidłowości księgowości podatkowej niezbędne jest również dopełnienie obowiązków wynikających z przepisów art. 104 ust. 1 i 2 dekretu co do wydawania rachunków i przechowywania ich kopii.
§  13.
Wydatki u odbierających świadczenia usług mogą być udokumentowane dowodami wewnętrznymi, jeżeli dowody te określają cel wydatków i zaopatrzone są w datę i podpisy osób, które bezpośrednio dokonały wydatków, a dotyczą:
1)
kosztów przejazdów, diet i ryczałtów za noclegi w wysokości nie przekraczającej norm obowiązujących w przedsiębiorstwach państwowych;
2)
kosztów transportu towarów, jeżeli zgodnie z przepisami kwity przewozowe są odbierane przy wydawaniu przesyłki, oraz kosztów korzystania z usług dorożek, wózków ręcznych i rowerowych, jak i tragarzy;
3)
innych drobnych wydatków, które ze względu na swój rodzaj wyłączają możliwość uzyskania dowodu zewnętrznego do wysokości nie przekraczającej w ogólnej sumie 0,25% obrotu podlegającego podatkowi obrotowemu lub zwolnionego od tego podatku.
§  14. 9
(skreślony).
§  15.
1.
Przed zaprowadzeniem po raz pierwszy księgi podatkowej i na koniec każdego okresu rachunkowego, jak i przy zmianie właściciela przedsiębiorstwa powinien być sporządzony z natury i wpisany do księgi podatkowej spis remanentu towarów. Obowiązek ten nie dotyczy podatników prowadzących księgi podatkowe nr 2, 3 i 6.
2. 10
Spisem remanentu towarów powinny być objęte towary handlowe, materiały podstawowe, materiały pomocnicze, półwyroby, wyroby gotowe, braki i odpadki, stanowiące własność podatnika, w tym również towary znajdujące się w dniu, na który został sporządzony spis remanentu, poza przedsiębiorstwem oraz znajdujące się w przedsiębiorstwie towary obce. Towary, oraz towary stanowiące własność podatnika, znajdujące się w dniu sporządzenia spisu remanentu poza przedsiębiorstwem i znajdujące się w przedsiębiorstwie towary obce powinny być w spisie remanentu wykazane odrębnie.
3.
Pierwopisy (brudnopisy) remanentów towarów powinny zawierać dane ilościowe według rodzajów lub grup rodzajowych i gatunków, a ponadto jeżeli o zaliczeniu towarów do określonego rodzaju lub gatunku decyduje cena - również i cenę jednostkową. W księgarniach i antykwariatach księgarskich pierwopisy remanentów mogą obejmować jedną pozycją wydawnictwa o tej samej cenie bez względu na nazwę i nazwisko autora, z podziałem na książki, broszury, albumy, utwory muzyczne itp. Przed wznowieniem transakcji w nowym okresie rachunkowym pierwopisy te powinny być zakończone, ponumerowane, zszyte i na ostatniej stronie lub karcie zaopatrzone w datę i podpis (czytelny) osoby lub osób, które je sporządziły. Pierwopisy powinny być podpisane także przez osoby, które są odpowiedzialne za przechowywanie towarów.
4.
Pierwopisy powinny być sporządzone atramentem, długopisem lub ołówkiem kopiowym.
5. 11
Terenowy organ administracji państwowej stopnia podstawowego właściwy w sprawach podatku obrotowego może na uzasadnioną i zasługującą na szczególne uwzględnienie prośbę podatnika przesunąć termin zakończenia spisu remanentu towarów do dwóch tygodni. Prośbę należy złożyć co najmniej na dwa tygodnie przed terminem sporządzenia spisu.
§  16.
Przez towary należy rozumieć towary handlowe, materiały podstawowe i pomocnicze, półwyroby, wyroby gotowe, braki i odpadki, z tym że:
1)
towarami handlowymi są towary przeznaczone do odprzedaży na własny lub obcy rachunek w stanie nie przerobionym;
2)
materiałami podstawowymi są materiały, które w wyniku procesu produkcyjnego stają się główną substancją gotowego wyrobu; do materiałów podstawowych zalicza się również materiały stanowiące część składową (montażową) wyrobu lub też ściśle z wyrobem złączone (np. puszki konserwowe);
3)
materiałami pomocniczymi są materiały nie będące podstawowymi, które bezpośrednio oddają wyrobowi swe właściwości lub pośrednio są zużywane w związku z działalnością produkcyjną lub świadczeniem usług;
4)
półwyrobami są wyroby własnej produkcji, której proces nie został całkowicie zakończony; półwyroby obcej produkcji zalicza się do materiałów podstawowych;
5)
wyrobami gotowymi są wyroby własnej produkcji, której proces zastał całkowicie zakończony;
6)
brakami są nie odpowiadające wymaganiom technicznym wyroby własnej produkcji całkowicie wykończone bądź też doprowadzone do określonej fazy produkcji; brakami są również towary handlowe, które wskutek uszkodzenia lub zniszczenia w czasie transportu bądź magazynowania utraciły częściowo swą pierwotną wartość;
7)
odpadkami są materiały, które na skutek procesów technologicznych lub na skutek zniszczenia albo uszkodzenia straciły całkowicie swą pierwotną wartość użytkową.
§  17.
1.
Remanent nabytych towarów wycenia się po koszcie nabycia albo po cenie rynkowej z dnia sporządzenia spisu, jeżeli cena ta jest niższa od ceny nabycia; remanent półwyrobów, wyrobów gotowych i braków własnej produkcji - według kosztu wytworzenia, a odpadków - w wartości jednego złotego.
2.
Za koszt nabycia uważa się cenę zakupu, zwiększoną o koszty uboczne związane z zakupem towarów do chwili złożenia ich w magazynie, jak koszty transportu, ubezpieczenia towarów w drodze itp.
3.
Za koszt wytworzenia uważa się wszelkie koszty związane bezpośrednio i pośrednio z wytwarzaniem, a w szczególności koszty: materiałów zużytych do wytwarzania, robocizny bezpośredniej i pośredniej oraz wszelkie inne pozostałe koszty związane z wytwarzaniem (np. świadczenia publiczno-prawne ponoszone przez pracodawcę wskutek zatrudniania pracowników, łącznie z wpłatami na akcję socjalną, czynsz za lokal przemysłowy, koszty remontu i konserwacji, daniny publiczne, koszt ogólnego zarządu w części przypadającej na dział wytwarzania itp.). Do kosztu wytwarzania nie zalicza się oprocentowania kapitałów wniesionych do przedsiębiorstwa oraz kosztów sprzedaży.
4.
W razie przyjęcia wyceny remanentu towarów w kwocie niższej od kosztów nabycia lub wytworzenia z powodu uszkodzenia, wyjścia z mody lub niższej ceny rynkowej, należy przy poszczególnych pozycjach towarów uwidocznić również jednostkowy koszt nabycia lub wytworzenia.
5.
Znajdujące się w przedsiębiorstwie towary obce mogą nie być wycenione; wystarczające jest ujęcie ich ilościowe w spisie remanentu z podaniem, czyją stanowią własność.
§  18.
1.
Wycena spisanego remanentu towarów powinna być dokonana najpóźniej w terminie złożenia zeznania podatkowego o obrocie za dany rok.
2. 12
Remanent towarów powinien być wpisany do księgi podatkowej przy założeniu po raz pierwszy księgi podatkowej oraz na początek i koniec każdego okresu rachunkowego, jak i przy zmianie właściciela przedsiębiorstwa, według poszczególnych rodzajów towarów. Remanent towarów może być wpisany do księgi podatkowej w jednej pozycji (sumie), jeżeli na podstawie pierwopisu remanentu sporządzone zostało szczegółowe zestawienie, zawierające dokładne dane co do rodzaju, ilości, ceny jednostkowej oraz wartości poszczególnych składników remanentu. Zestawienie to powinno być przesłane terenowemu organowi administracji państwowej stopnia podstawowego przy zeznaniu podatkowym wraz z księgą podatkową.
3.
Wpisany do księgi podatkowej remanent może nie obejmować remanentu znajdujących się w przedsiębiorstwie towarów obcych.
§  19. 13
1.
Podatnicy prowadzący księgi podatkowe nr 1, 7 i 8 obowiązani są do prowadzenia kontroli ilościowej przychodu towarów handlowych, materiałów podstawowych i pomocniczych oraz półwyrobów, wyrobów gotowych, braków i odpadków:
1)
jeżeli obrót w poprzednim roku przekroczył kwotę 1.200.000 zł:
a)
od początku danego roku - w razie gdy obrót za rok poprzedni wynika z zeznania, deklaracji lub księgowości podatnika bądź z bezspornych dowodów innego rodzaju,
b)
od pierwszego dnia miesiąca następującego po doręczeniu ostatecznej decyzji właściwego terenowego organy administracji państwowej - w razie gdy obrót za rok poprzedni został ustalony decyzją tego organu;
2)
jeżeli obrót w poprzednim roku podatkowym nie przekroczył kwoty 1.200.000 zł:
a)
od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym osiągnięty w danym roku obrót przekroczył kwotę 1.200.000 zł - w razie gdy wysokość tego obrotu wynika z zeznania, deklaracji lub księgowości podatnika bądź z bezspornych dowodów innego rodzaju,
b)
od pierwszego dnia miesiąca następującego po doręczeniu ostatecznej decyzji właściwego terenowego organu administracji państwowej - w razie gdy obrót w wysokości przekraczającej 1.200.000 zł za część roku został ustalony decyzją tego organu,
3)
jeżeli podatnik rozpoczął wykonywanie działalności zarobkowej w ciągu roku podatkowego:
a)
od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym obrót za część roku podatkowego przekroczył kwotę stanowiącą iloczyn kwoty 100.000 zł przez liczbę miesięcy, łącznie z miesiącem, w którym podatnik rozpoczął wykonywanie działalności, do końca roku podatkowego - w razie gdy wysokość tego obrotu wynika z zeznania, deklaracji lub księgowości podatnika bądź z bezspornych dowodów innego rodzaju,
b)
od pierwszego dnia miesiąca następującego po doręczeniu ostatecznej decyzji właściwego terenowego organu administracji państwowej - w razie gdy obrót przekracza kwotę obliczoną w sposób określony pod lit. a).
2.
Zaprowadzenie kontroli ilościowej w wypadkach, o których mowa w ust. 1, powinno być poprzedzone sporządzeniem ilościowego spisu towarów.
3.
Obowiązek prowadzenia kontroli ilościowej nie dotyczy podatników prowadzących piekarnie, którzy stosownie do odrębnych przepisów obowiązani są do prowadzenia ksiąg wypieku.
§  20.
1.
Kontrola ilościowa może być prowadzona w formie ksiąg, kartotek lub w inny odpowiedni sposób.
2.
Kontrola ilościowa powinna ujawniać przychód towarów ilościowo bądź ilościowo-wartościowo odrębnie dla każdego rodzaju lub grupy rodzajowej towarów. Kontrolą ilościową należy obejmować również przychód towarów wynikający z bezpośredniego obrotu dokonywanego od dostawcy do odbiorcy bez magazynowania.
3. 14
Bieżącą kontrolą ilościową można nie obejmować przychodu półwyrobów własnej produkcji, gdy biorą one nieprzerwany udział w następnych fazach procesu produkcyjnego danego przedsiębiorstwa, a w zakładach i punktach gastronomicznych - również potraw, przypraw i napojów, sporządzanych we własnym zakresie. Jednak na koniec okresu rachunkowego należy te półwyroby i wyroby objąć kontrolą ilościową.
4.
Kontrolą ilościową można także nie obejmować materiałów pomocniczych, gdy ich koszt łączny w stosunku do kosztu materiałów podstawowych zużytych do wytwarzania nie przekracza 0,1%.
§  21.
1.
Zapisy w kontroli ilościowej bądź ilościowo-wartościowej powinny być dokonywane bezzwłocznie, a mianowicie:
1)
przychód towarów obcej produkcji - po ich otrzymaniu, najpóźniej przed ich przekazaniem do magazynu, przerobu lub do sprzedaży;
2)
przychód półwyrobów i wyrobów gotowych własnej produkcji, nie wyłączając braków i odpadków - po przekazaniu ich do magazynu lub do sprzedaży.
2.
W wypadku przewidzianym w § 9 ust. 3 należy dokonać zapisu w kontroli ilościowej na podstawie opisu.
3.
Każdy zapis podlegający ujawnieniu w kontroli ilościowej powinien zawierać powołanie się na dowód zapisu. Przepis § 9 ust. 2 stosuje się odpowiednio.

Rodzaje ksiąg podatkowych.

§  22. 15
1.
Podatnicy wykonujący rzemiosło, z wyjątkami określonymi w ust. 2 i 6, oraz działalność w zakresie wytwórczości ludowej i artystycznej obowiązani są prowadzić księgę podatkową nr 1.
2.
Podatnicy wykonujący rzemiosło: fryzjerstwo, kosmetykę, manicure i pedicure obowiązani są prowadzić księgę podatkową nr 2.
3.
Podatnicy wykonujący zajęcia zarobkowe, z wyjątkiem wytwórczości ludowej i artystycznej, obowiązani są prowadzić księgę podatkową nr 3.
4.
Podatnicy wykonujący przewóz towarów obowiązani są prowadzić księgę podatkową nr 4.
5.
Podatnicy wykonujący przewóz osób obowiązani są prowadzić księgę podatkową nr 5.
6.
Podatnicy wykonujący rodzaje rzemiosł zaliczonych w wykazie stanowiącym załącznik do rozporządzenia Ministra Handlu Wewnętrznego i Usług z dnia 16 lutego 1976 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie oznaczania rodzajów rzemiosł oraz określenia uprawnień i kwalifikacji zawodowych wymaganych do ich wykonywania (Dz. U. Nr 8, poz. 41) do rzemiosł w zakresie gospodarki komunalnej, z wyjątkiem chemicznego czyszczenia i farbowania, do rzemiosł w zakresie ochrony zdrowia, kultury fizycznej, turystyki i wypoczynku i do pozostałych rzemiosł nieprzemysłowych, z wyjątkiem fotografowania, wykonywania portretów z fotografii i światłokopii (wyświetlanie rysunków, planów, tekstów), oraz podatnicy prowadzący działalność zarobkową w zakresie różnych usług nierzemieślniczych, z wyjątkiem usług transportowych, obowiązani są prowadzić księgę podatkową nr 6.
7.
Podatnicy prowadzący zakłady i punkty gastronomiczne obowiązani są prowadzić księgę podatkową nr 7.
8.
Podatnicy prowadzący działalność zarobkową w zakresie handlu obowiązani są prowadzić księgę podatkową nr 8.
9.
Podatnicy prowadzący hodowlę lisów i norek obowiązani są prowadzić księgę podatkową nr 9.
§  23.
Prowadzący księgę podatkową nr 1 nie są obowiązani do prowadzenia księgi podatkowej nr 8, gdy dokonują sprzedaży nie przerobionych wyrobów obcej produkcji, związanej z wykonywanym rzemiosłem, jeżeli obroty osiągane z tej sprzedaży nie przekraczają 10% ogólnego obrotu i jeżeli sprzedaż odbywa się w obrębie zakładu, a poza zakładem tylko w związku ze sprzedażą wyrobów własnej produkcji, dokonywaną na placach targowych w dni targowe i jarmarczne osobiście lub najwyżej przy udziale jednego członka rodziny zamieszkałego we wspólnym gospodarstwie domowym rzemieślnika. Dokonywane zakupy i sprzedaż towarów nie przerobionych powinny być uwidaczniane w księdze podatkowej nr 1.
§  24. 16
Wątpliwości co do tego, jakiego rodzaju księgi podatnik powinien prowadzić, rozstrzyga terenowy organ administracji państwowej stopnia podstawowego właściwy do poświadczenia (oparafowania) księgi podatkowej (§ 8 ust. 2).

Przepisy przejściowe i końcowe.

§  25.
Przepisy rozporządzenia nie naruszają szczególnych przepisów dotyczących obowiązku, jak i zasad prowadzenia innych ksiąg podatkowych.
§  26.
Tracą moc:
1)
rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 8 listopada 1951 r. w sprawie ksiąg podatkowych dla podatników gospodarki nie uspołecznionej, prowadzących młyny, wiatraki, kaszarnię i samodzielne śrutowniki (Dz. U. Nr 60, poz. 414);
2)
rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 listopada 1952 r. w sprawie ksiąg podatkowych dla podatników podlegających opodatkowaniu na zasadach obowiązujących gospodarkę nie uspołecznioną (Dz. U. z 1953 r. Nr 3, poz. 5, z 1956 r. Nr 29, poz. 133, z 1958 r. Nr 77, poz. 405 oraz z 1961 r. Nr 2, poz. 9 i Nr 37, poz. 189).
§  27.
Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1969 r.
1 § 1 zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 5 maja 1979 r. (Dz.U.79.11.81) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 1979 r.
2 § 2 zmieniony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 5 maja 1979 r. (Dz.U.79.11.81) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 1979 r.
3 § 3 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 5 maja 1979 r. (Dz.U.79.11.81) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 1979 r.
4 § 4 skreślony przez § 1 pkt 4 rozporządzenia z dnia 5 maja 1979 r. (Dz.U.79.11.81) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 1979 r.
5 § 5 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 5 lit. a) rozporządzenia z dnia 5 maja 1979 r. (Dz.U.79.11.81) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 1979 r.
6 § 5 ust. 3 zmieniony przez § 1 pkt 5 lit. b) rozporządzenia z dnia 5 maja 1979 r. (Dz.U.79.11.81) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 1979 r.
7 § 8 ust. 2 zmieniony przez § 1 pkt 6 i 12 rozporządzenia z dnia 5 maja 1979 r. (Dz.U.79.11.81) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 1979 r.
8 § 11 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 12 rozporządzenia z dnia 5 maja 1979 r. (Dz.U.79.11.81) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 1979 r.
9 § 14 skreślony przez § 1 pkt 7 rozporządzenia z dnia 5 maja 1979 r. (Dz.U.79.11.81) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 1979 r.
10 § 15 ust. 2 zmieniony przez § 1 pkt 8 rozporządzenia z dnia 5 maja 1979 r. (Dz.U.79.11.81) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 1979 r.
11 § 15 ust. 5 zmieniony przez § 1 pkt 12 rozporządzenia z dnia 5 maja 1979 r. (Dz.U.79.11.81) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 1979 r.
12 § 18 ust. 2 zmieniony przez § 1 pkt 12 rozporządzenia z dnia 5 maja 1979 r. (Dz.U.79.11.81) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 1979 r.
13 § 19 zmieniony przez § 1 pkt 9 rozporządzenia z dnia 5 maja 1979 r. (Dz.U.79.11.81) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 1979 r.
14 § 20 ust. 3 zmieniony przez § 1 pkt 10 rozporządzenia z dnia 5 maja 1979 r. (Dz.U.79.11.81) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 1979 r.
15 § 22 zmieniony przez § 1 pkt 11 rozporządzenia z dnia 5 maja 1979 r. (Dz.U.79.11.81) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 1979 r.
16 § 24 zmieniony przez § 1 pkt 12 rozporządzenia z dnia 5 maja 1979 r. (Dz.U.79.11.81) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 1979 r.