Książeczki obrachunkowe dla robotników portowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1934.32.289

Akt utracił moc
Wersja od: 1 kwietnia 1934 r.

ROZPORZĄDZENIE
MINISTRA OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 29 marca 1934 r.
w sprawie książeczek obrachunkowych dla robotników portowych.

Na podstawie art. 10 ust. 2 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 października 1933 r. o pracy robotników portowych w Gdyni (Dz. U. R. P. Nr. 85, poz. 646) zarządzam co następuje:
Każdemu robotnikowi portowemu powinna być wydana bezpłatnie przez Biuro Pośrednictwa Pracy dla robotników portowych w Gdyni książeczka obrachunkowa.
W zamian za zgubioną lub uszkodzoną przez robotnika książeczkę obrachunkową Biuro Pośrednictwa Pracy dla robotników portowych w Gdyni powinno niezwłocznie wydać nową, za co pobiera od robotnika opłatę, nie przekraczającą kosztu własnego, w każdym razie nie wyżej taksy, zatwierdzonej przez Obwodowego Inspektora Pracy.
Książeczka obrachunkowa powinna zawierać następujące dane:
I.
Część ogólna:
1)
nazwisko i imię robotnika;
2)
kategorja zawodowa robotnika;
3)
stawki wynagrodzenia, ustalone przez umowę zbiorową lub przez orzeczenie Portowej Komisji Rozjemczej,
II.
Część instrukcyjna, zawierająca zwięzły wyciąg z przepisów prawnych, określających prawa i obowiązki stron.
III.
Część rozrachunkowa, zawierająca dane, dotyczące każdorazowych wypłat wynagrodzenia ze wskazaniem poszczególnych rodzajów ustawowo dopuszczalnych potrąceń.
IV.
Część kontrolna (karta kontrolna) zawierająca dane, dotyczące czasu zatrudnienia robotnika portowego w poszczególne dni roku u poszczególnych pracodawców ze wskazaniem nazwiska pracodawcy lub nazwy przedsiębiorstwa oraz zarobku (brutto) robotnika za poszczególne dniówki. Część kontrolna (karta kontrolna) jest prowadzona w formie załączników do książeczki obrachunkowej.
Okręgowy Inspektor Pracy na skutek podań zainteresowanych pracodawców może zezwolić na nieprowadzenie części rozrachunkowej w książeczkach obrachunkowych, jeżeli zobowiążą się oni do wydawania robotnikom przy każdorazowej wypłacie dowodów pisemnych, o treści, przewidzianej w § 3 p. III.
Książeczkę obrachunkową robotnik przechowuje u siebie, celem zaś wpisania do książeczki właściwych danych oddaje ją pracodawcy, który dokonywa wymaganych zapisów w możliwie krótkim czasie, poczem książeczkę zwraca robotnikowi.
Wzory książeczek obrachunkowych oraz dowodów pisemnych, przewidzianych w § 4, ustala Okręgowy Inspektor Pracy.
Przepisy rozporządzenia niniejszego nie uchylają wynikającego z rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 16 marca 1928 r. o umowie o pracę robotników (Dz. U. R. P. Nr. 35, poz. 324) obowiązku ponoszenia przez pracodawcę kosztu książeczki obrachunkowej.
Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z mocą obowiązującą od dnia 1 kwietnia 1934 r.