§ 3. - Kryteria uznawania tworów przyrody żywej i nieożywionej za pomniki przyrody.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2017.2300

Akt obowiązujący
Wersja od: 12 grudnia 2017 r.
§  3. 
1. 
Kryterium uznawania tworów przyrody nieożywionej za pomniki przyrody jest wyróżnianie się w skali kraju, województwa lub gminy wśród innych tworów przyrody nieożywionej tego samego typu ze względu na:
1)
intensywność i formę koncentracji wypływu wody, właściwości fizykochemiczne wód, w tym występowanie wód mineralnych, lub zlokalizowanie wśród innych form geomorfologicznych - w przypadku źródeł;
2)
wysokość - w przypadku wodospadów;
3)
intensywność i formę koncentracji wypływu wody, otoczenie charakterystycznymi utworami skalnymi powstałymi z wytrącania się minerałów z wypływających wód lub zlokalizowanie wśród innych form geomorfologicznych - w przypadku wywierzysk;
4)
skład petrograficzny - w przypadku skałek;
5)
profil lub inne cechy geomorfologiczne - w przypadku jarów;
6)
rozmiar, skład petrograficzny lub inne cechy geologiczne - w przypadku głazów narzutowych;
7)
długość korytarzy, wielkość deniwelacji, występowanie innych form geomorfologicznych, w tym form krasowych - w przypadku jaskiń.
2. 
Kryterium uznawania tworów przyrody nieożywionej za pomniki przyrody może być także wyróżnianie się w skali kraju, województwa lub gminy wśród innych tworów przyrody nieożywionej tego samego typu, ze względu na wielkość, inne cechy morfologiczne lub strukturalne, występowanie w skupiskach, reprezentatywność, unikatowość, a także inne wyjątkowe walory przyrodnicze, naukowe, kulturowe, historyczne, krajobrazowe lub estetyczne.