Król.SChiS-Polska. Konwencja o pomocy lekarskiej. 1923.05.09.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1924.39.413

Akt utracił moc

Wersja od: 26 kwietnia 1924 r.

KONWENCJA O POMOCY LEKARSKIEJ,

zawarta miedzy Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Serbów, Kroatów i Słoweńców dnia 9 maja 1923 roku.

(Zatwierdzona uchwałą Rady Ministrów z dnia 8 listopada 1923 roku).

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

STANISŁAW WOJCIECHOWSKI

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Wszem wobec i każdemu z osobna, komu o tem wiedzieć należy, wiadomem czynimy:

Dnia dziewiątego maja tysiąc dziewięćset dwudziestego trzeciego roku podpisana została w Belgradzie pomiędzy Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Serbów, Kroatów i Słoweńców Konwencja p pomocy lekarskiej, która słowo w słowo brzmi jak następuje:

Przekład.

Konwencja między Rzeczypospolitą Polską a Królestwem Serbów, Kroatów i Słoweńców o pomocy lekarskiej.

Rząd Rzeczypospolitej Polskiej a Rząd Królestwa Serbów, Kroatów i Słoweńców, dążąc do ustanowienia wzajemności w sprawie opieki lekarskiej nad przynależnymi jednego z dwóch Państw, przebywającymi w drugiem, postanowiły zawrzeć Konwencje.. W tym celu wyznaczyły jako swoich pełnomocników:

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej:

J. E. P. Zdzisława Okęckiego, Posła Nadzwyczajnego, Ministra Pełnomocnego w Belgradzie,

Jego Królewska Mość Król Serbów, Kroatów i Słoweńców:

PP. Milana Jewremovitcha i Dobriwoje Popowitcha, szefów sekcji w Ministerstwie Hygieny publicznej,

którzy po wymianie swych pełnomocnictw, uznanych za wystawione w dobrej i należytej formie, zgodzili się na to, co następuje:

Art. 3.

W wypadku, jeżeli wspomagana osoba sama lub inne osoby, zobowiązane w zastępstwie jej na mocy istniejących przepisów ustawowych, są w stanie pokryć odnośne koszta, Państwo, które wspomagało, zachowuje prawo regresu do tych osób o zwrot kosztów.

W tym celu każda ze Stron układających się zobowiązuje się udzielić drugiej Stronie na żądanie zwrócone w drodze dyplomatycznej, dopuszczalnej według ustaw wewnętrznych danego Państwa pomocy, ażeby te koszta, obliczone na podstawie zwykłych taks obowiązujących, były zwrócone osobom uprawnionym.

Art. 4.

Zasady wymienione w art. 2 i 3 i dotyczące zwrotu kosztów leczenia stosują się i do kosztów wynikłych z tegoż tytułu od 1-go listopada 1918 roku.

Konwencja niniejsza będzie ratyfikowana i dokumenty ratyfikacyjne wymienione w Warszawie w czasie możliwie najkrótszym.

Uzyska moc obowiązującą w trzy tygodnie po wymianie dokumentów ratyfikacyjnych i będzie odnawianą z roku na rok przez milczące przedłużenie z zastrzeżeniem możności wypowiedzenia jej przez jedną z układających się Stron na rok zgóry.

Na dowód czego pełnomocnicy właściwi podpisali niniejszą Konwencję i przyłożyli swoje pieczęcie.

Sporządzono w Belgradzie dziewiątego maja, tysiąc dziewięćset dwudziestego trzeciego roku w języku francuskim w dwu uzgodnionych oryginałach.

Milan Jewremovitch m. p.

Dobrivoj Popovitch m. p.

Zdzisław Okęcki m. p.

PROTOKÓŁ WYMIANY.

Po zebraniu się niżej podpisanych w Ministerstwie Spraw Zagranicznych w Warszawie dla dokonania wymiany dokumentów ratyfikacyjnych Jego Ekscelencji Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej i Jego Królewskiej Mości Króla Serbów, Kroatów i Słoweńców w sprawie Konwencji o pomocy lekarskiej pomiędzy Polską i Królestwem Serbów, Kroatów i Słoweńców, podpisanej w Belgradzie dn. 9 maja 1923 r. dokumenty powyższe zostały okazane, a po zbadaniu I uznaniu ich za dobre i należyte co do formy, wymiany ich dokonano.

W chwili wymiany dokumentów ratyfikacyjnych, niżej podpisani pełnomocnicy oświadczają, że do powyższej Konwencji zostały dołączone protokół i deklaracja sporządzone w Belgradzie dn. 9 mają 1923 r. o następującej treści;

PROTOKÓŁ.

W chwili podpisywania Konwencji o pomocy lekarskiej z dnia dzisiejszego pełnomocnicy obu układających się Stron, oświadczyli co następuje:

Obie Układające się Strony stwierdzają, że powyższa Konwencja nie wyczerpała całokształtu kwestji pomocy i opieki społecznej należnych obywatelom jednego z obu Państw, którzy przebywają na terytorjum drugiego. Kwestja ta zostaje zastrzeżona, jako przedmiot późniejszej Konwencji, którą byłoby wskazane zawrzeć jaknajprędzej.

Belgrad, dn. 9 maja 1923 r.

(-) Okęcki (-) Dr. M. Jevremovitch

(-) Dr. Dobrivoj Popovitch

DEKLARCJA.

Niżej podpisani reprezentujący Rzeczpospolitą Polską i Królestwo Serbów, Kroatów i Słoweńców podczas rokowań w sprawie zawarcia Konwencji, dotyczącej pomocy lekarskiej, zgodziwszy się co do brzmienia powyższej Konwencji, po podpisaniu jej, ustalili, iż byłoby dla obu Stron rzeczą wielce pożyteczną zrezygnować ostatecznie ze swych wzajemnych żądań o zwrot kosztów leczenia ubogich chorych, które odnoszą się do okresu, poprzedzającego dzień 1 listopada 1918 r. W tym celu niżej podpisani przedstawiciele postanawiają wspólnie, ii po-czynią niezwłocznie kroki u swych odnośnych Rządów, aby wymiana not pomiędzy obu Stronami mogła potwierdzić przedstawiony tu punkt widzenia, na który zgodzili się.

Belgrad, dn. 9 maja 1923 r.

(-) Okęcki (-) De. M. P. Jevremovitch

(-) Leon Babiński (-) Dr. Dobrivoy Popovitch

Na dowód czego, niżej podpisani należycie do tego upoważnieni sporządzili niniejszy protokół i przyłożyli doń swoje pieczęcie.

Sporządzono w Warszawie, w dwóch egzemplarzach dnia 5 kwietnia 1924 r.

(-) Maurycy Zamoyski (-) J. Simitsch

Zaznajomiwszy się z powyższą Konwencją, uznaliśmy ją i uznajemy za słuszną, zarówno w całości, jak i każde z zawartych w niej postanowień, oświadczamy, że jest przyjęta, ratyfikowana i zatwierdzona i przyrzekamy, że będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego, wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.

W Warszawie, dn. 20 lutego 1924 r.