Art. 7. - Król.SChiS-Polska. Konwencja konsularna. Belgrad.1927.03.06.
Dz.U.1931.109.845
Akt utracił mocKierownicy urzędu i urzędnicy służby konsularnej, wymienieni w ustępie pierwszym artykułu VI, będą obowiązani zadośćuczynić wezwaniom, wystosowanym do nich celem przesłuchania ich w charakterze świadków przez sądy Państwa przejmującego, jeżeli wezwania, te zostały skierowane do nich w formie pisma urzędowego i bez zagrożenia sankcją karną na wypadek niestawiennictwa; będą oni jednak mogli, w każdym poszczególnym wypadku, przedstawić jako powód usprawiedliwiający odroczenia ich przesłuchania na późniejszą datę, lecz niezbyt oddaloną, przeszkody wynikające z choroby lub spraw służbowych, nie cierpiących zwłoki.
Powołując się na tajemnicę zawodową lub państwową, będą oni również mogli odmówić składania zeznań, dotyczących faktów związanych z ich urzędowaniem, przedstawienia papierów, dokumentów i rejestrów, których byliby dzierżycielami, lub wyzbycia się tych papierów, dokumentów i rejestrów. W razie, gdyby władza sądowa nie uznała tego tłumaczenia lub wyjątku za uzasadnione, winna powstrzymać się od wszelkich środków przymusowych w stosunku do urzędnika konsularnego, bowiem wszystkie tego rodzaju trudności powinny być uregulowane w drodze dyplomatycznej.
Z zastrzeżeniem przywilejów i immunitetów, wymienionych wyżej, kierownicy urzędu i urzędnicy służby konsularnej będą podlegać kompetencji sądów Państwa przyjmującego narówni z krajowcami, tak w sprawach cywilnych, jak karnych.