Art. 18. - Król.SChiS-Polska. Konwencja konsularna. Belgrad.1927.03.06.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1931.109.845

Akt utracił moc
Wersja od: 22 grudnia 1931 r.
Artykuł  XVIII.

Jeżeli okręt, należący do Rządu lub do obywateli jednego z Umawiających się Państw, ulegnie rozbiciu lub osiądzie na mieliźnie u wybrzeża drugiej Strony, władze miejscowe winny zawiadomić niezwłocznie o tętn Konsula lub Agenta Konsularnego, w którego okręgu konsularnym zaszedł wypadek.

Wszelkie czynności, związane z akcją ratowniczą okrętów wojennych i handlowych jednego z obydwóch Państw, które ulegną rozbiciu lub osiądą na mieliźnie na wodach terytorialnych drugiego Państwa, odbywać się będą pod kierunkiem Konsulów lub Agentów Konsularnych.

Władze miejscowe obydwóch Państw będą mogły interweniować jedynie w celu udzielenia pomocy urzędnikom konsularnym, utrzymania porządku, zabezpieczenia interesów osób, uczestniczących w akcji ratowniczej, zapewnienia wykonania zarządzeń, dotyczących wwozu i wywozu uratowanych towarów, jak również w celu udzielenia ochrony ogólnym interesom żeglugi.

W razie nieobecności i aż do chwili przybycia na miejsce Konsulów, Agentów Konsularnych, lub ich przedstawicieli, władze miejscowe winny przedsięwziąć wszelkie niezbędne środki dla zapewnienia opieki osobom i dla przechowania przedmiotów uratowanych.

Za interwencję swą w tych wypadkach władze miejscowe nie mogą pobierać żadnych opłat; to samo tyczyć się będzie opłat przewidzianych przez ustawodawstwo miejscowe dla publicznego przetargu rozbitych okrętów, ich szczątków i uratowanych towarów, z wyjątkiem tych, które spowodowane będą akcją ratowniczą, oraz przechowaniem uratowanych przedmiotów, oraz którym w podobnych wypadkach podlegać będą okręty wojenne i handlowe krajowe i Państwa najbardziej uprzywilejowanego.

W razie wątpliwości co do przynależności rozbitych okrętów, zarządzenia przewidziane w niniejszym artykule, należą wyłącznie do kompetencji władz miejscowych.

Uratowane towary i przedmioty będą wolne od wszelkich opłat celnych pod warunkiem, że nie zostaną przeznaczone dla spożycia w. danym kraju.