Król.SChiS-Polska. Konwencja Handlowa. Warszawa.1922.10.23.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1924.35.373

Akt utracił moc

Wersja od: 18 czerwca 1931 r.

KONWENCJA HANDLOWA

między Polską a Królestwem Serbów, Kroatów I Słoweńców, podpisana w Warszawie dnia 23 października 1922 r. ^*

(Zatwierdzona ustawą z dnia 14 listopada 1923 r. - Dz. U. R. P. z 1923 r. № 124 poz. 993).

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

MY

STANISŁAW WOJCIECHOWSKI PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Wszem wobec i każdemu z osobna, komu o tern Wiedzieć należy, wiadomem czynimy:

Dnia dwudziestego trzeciego października, tysiąc dziewięćset dwudziestego drugiego roku podpisana została w Warszawie pomiędzy Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Serbów, Kroatów i Słoweńców - Konwencja Handlowa, która słowo w słowo brzmi jak następuje:

Przekład.

Konwencja Handlowa pomiędzy Polską a Królestwem Serbów, Kroatów i Słoweńców.

NACZELNIK PAŃSTWA POLSKIEGO

z jednej strony,

JEGO KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓL SERBÓW, KROATÓW I SŁOWEŃCÓW

z drugiej strony,

ożywieni tem samem pragnieniem rozwinięcia stosunków handlowych pomiędzy obydwoma krajami, postanowili zawrzeć Konwencję Handlową i mianowali w tym celu na swych pełnomocników:

Naczelnik Państwa Polskiego:

p. Henryka Strasburgera, Kierownika Ministerstwa Przemysłu i Handlu,

Jego Królewska Mość Król Serbów, Kroatów i Słoweńców:

Dr. Vélizara Yankovitcha, byłego Ministra, Posła,

Dr. Siavko Sećerova, Posła

którzy po zakomunikowaniu sobie wzajemnie pełnomocnictw, uznanych w dobrej i należytej formie, zgodzili się na następujące artykuły:

Art.  1. ¹

Przynależni jednej ze Stron Układających się, osiedli na terytorjum drugiej Strony, lub przebywający na niem czasowo, korzystać będą tam pod wzglądem wykonywania handlu i przemysłu z tych samych praw i nie będą podlegać żadnemu opodatkowaniu wyższemu lub innemu, aniżeli przynależni do narodowości najbardziej uprzywilejowanej. Będą oni korzystać pod wszelkiemi względami na terytorjum drugiej Strony z tych samych praw, przywilejów, immunitetów, dobrodziejstw i wyjątków, co i przynależni do kraju najbardziej uprzywilejowanego.

Art.  2.

Obywatelom każdej z Układających się Stron przysługiwać będzie na terytorium drugiej Układającej się Strony pod względem ich stanowiska prawnego, ich dóbr ruchomych i nieruchomych, ich praw i udziałów, traktowanie przyznane obywatelom Państwa najbardziej uprzywilejowanego.

Obywatele jednej z Układających się Stron będą mogli, stosując, się do ustaw krajowych, wykonywać swoje prawa na terytorjum drugiej Strony i mianowicie będą oni mieli prawo występować w sądach, bądź jako powód, bądź jako pozwany.

Będą oni mogli dla obrony swych interesów posługiwać się adwokatami lub pełnomocnikami przez nich samych wybranemi.

Art.  3.

Spółki handlowe i przemysłowe prawnie założone na mocy ustaw Układających się Stron i które mają swą siedzibę, na jej terytorjum, uznane będą za legalnie istniejące przez drugą Stronę, byle tylko nie miały celu niedozwolonego lub przeciwnego obyczajowości, i będą miały, stosując się do praw i przepisów, wolny i łatwy dostęp do sądów, bądź jako powód, bądź jako pozwany.

Spółki akcyjne, jak również inne spółki handlowe i przemysłowe, które założone są na mocy odnośnych ustaw na terytorjum jednej z Układających się Stron i które mają tam swą siedzibę, będą musiały, dla osiedlenia się na terytorjum drugiej Układającej się Strony i wykonywania tam handlu i przemysłu, być uprzednio dopuszczone przez właściwe władze drugiego kraju.

Nie będą one uiszczały za wykonywanie handlu i przemysłu na terytorjum drugiej Układającej się Strony żadnego podatku, opłaty lub poborów innych lub wyższych od tych, które są ustanowione dla spółek krajowych.

Pozostają w mocy pozwolenia na wykonywanie przemysłu lub handlu, nabyte przed wejściem w żyjcie niniejszej Umowy.

Art.  4.

Rozumie się wszelako, iż postanowienia wyrażone w artykułach poprzednich, o ile zapewniają one traktowanie na stopie narodu najbardziej uprzywilejowanego, nie naruszają w niczem ustaw, przepisów i rozporządzeń specjalnych w dziedzinie handlu, przemysłu, policji, bezpieczeństwa publicznego i wykonywania pewnych rzemiosł i zawodów, które obowiązują lub będą obowiązywały w każdym z obu krajów i które będą stosowane do wszystkich cudzoziemców.

Art.  5.

Pobory i opłaty wewnętrzne pobierane na rzecz Państwa, gmin lub korporacji, które obciążają lub będą obciążały produkcje,- wyrób towarów lub spożycie pewnego artykułu na terytorium jednej z Ukłających się Stron, nie będą mogły obciążać produktów, towarów lub artykułów drugiej Strony silniej lub uciążliwiej niż obciążają one produkty, towary lub artykuły krajowe tego samego rodzaju lub produkty, towary lub artykuły narodu najbardziej uprzywilejowanego,

Art.  6.

Obywatele, jak również spółki cywilne i handlowe każdej z Układających się Stron nie będą mogły w żadnym wypadku podlegać z racji wykonywania handlu i przemysłu na terytorjum drugiej Układającej się Strony poborom, opłatom, podatkom lub ciężarom, pod jakakolwiek nazwą, innym lub wyższym od tych, które wymagane są od krajowców.

Obywatele każdej z Układających się Stron będą zwolnieni na terytorjum drugiej od wszelkiej służby wojskowej i obowiązkowej funkcji urzędowej. W czasie wojny i w czasie pokoju będą oni podlegali tylko tym świadczeniom i rekwizycjom wojskowym, jakie nałożone będą na krajowców, w tej samej mierze i według tych samych zasad co ci ostatni.

Art.  7.

Wszystkie produkty gleby lub przemysłu, pochodzące i przychodzące z Polski, które będą, przywożone do Królestwa Serbów, Kroatów i Słoweńców i wszystkie produkty gleby i przemyski, pochodzące i przychodzące z Królestwa Serbów, Kroatów i Słoweńców, które przywożone będą do Polski, przeznaczone bądź do spożycia, bądź do złożenia na skład, bądź do powrotnego wywozu, bądź do tranzyta, będą podlegały przez czas trwania niniejszej Umowy traktowaniu przyznanemu narodowi najbardziej uprzywilejowanemu, a mianowicie nie będą mogły być obciążane cni wyższemi, ani innemi cłami od tych, które obciążają produkty lub towary narodu najbardziej uprzywilejowanego.

Wywóz do terytorjum jednej z Układających się Stron nie będzie obciążany przez drugą cłami lub opłatami innemi lub wyższemi, niż wywóz tych samych przedmiotów do kraju najbardziej uprzywilejowanego pod tym względem.

Każda z Układających się Stron obowiązuje się zatem udzielić drugiej bezwłocznie i bez innych warunków wszelkiej ulgi, wszelkiego przywileju lub wszelkiej zniżki ceł lub opłat, których udzieliła już, lub których udzielićby mogła w przyszłości pod wyżej wymienionemi względami na stale lub czasowo trzeciemu Państwu.

Wobec tego, iż produkty nuturalne lub fabryczne, o które chodzi w niniejszym artykule, powinny pochodzić z Państw Układających się, władze celne będą mogły wymagać od nich przy ich przywozie świadectw pochodzenia.

Art.  8.

Postanowienia ustalone w poprzednim artykule nie stosują się:

1) do przywilejów, które będą przyznane przez jedną z Układających się, Stron krajowi pogranicznemu dla ułatwienia obrotu pogranicznego w strefach pogranicznych, nie przekraczających w zasadnie 15 kim. i dla mieszkańców pewnych okręgów tych stref.

2) do ulg, przyznanych lub które będą przyznane przez jedną z Układających się Stron Państwu trzeciemu na zasadzie unji celnej.

3) do przejściowego systemu cłowego pomiędzy częściami: polską i niemiecką Górnego Śląska.

Art.  9.

Obydwie Układające się Strony zgadzają się, iż towary pochodzące i przychodzące z terytorium jednej z Układających się Stron nie będą obciążane przy przywozie na terytorjum drugiej Strony przez mnożniki celne {coëfficients de majoration) nałożonemi z racji deprecjacji waluty kraju eksportującego.

Art.  10.

Obydwie Układające się Strony zobowiązują się nie krępować wzajemnego obrotu pomiędzy obydwoma krajami przez zakazy przywozu i wywozu.

Poza wyjątkami, przewidzianemi w niniejszej Umowie, będzie można robić odchylenia od powyższego postanowienia w następujących wypadkach:

a) ze wzglądów bezpieczeństwa Państwa,

b) ze względów policji sanitarnej lub w celu ochrony zwierząt i roślin pożytecznych,

c) dla potrzeb wojny w wyjątkowych okolicznościach,

d) w celu stosowania ustawodawstwa wewnętrznego, o ile ono zabrania lub ogranicza produkcję, przewóz, lub spożycie pewnych artykułów (monopole istniejące, lub które zostaną ustanowione).

Inne ograniczenia lub zakazy będą utrzymana jedynie przez czas i w zakresie absolutnie koniecznym ze względu na obecne warunki gospodarcze.

W wypadku ustalenia nowych ograniczeń lub zakazów przywozu lub wywozu, wejdą one w życie dopiero w -dwa miesiące po ich ogłoszeniu i nic będą stosowane do dostaw, co do których będzie dowiedzione, iż zostały one zamówione przed tym ogłoszeniem.

Obydwie Układające się Strony zgadzają się, iż przy stosowaniu zakazów i ograniczeń przywozu i wywozu będących w mocy na ich terytorjach, jak również przy udzielaniu pozwoleń przywozu i wywozu, będą, w miarę możności, uwzględniać potrzeby drugiej Strony.

Art.  11.

Pod warunkiem powrotnego wywozu lub powrotnego przywozu w ciągu jednego roku oraz świadectwa tożsamości, zwolnienie z wszelkiego cła przywozowego i wywozowego postanowione jest wzajemnie;

1) dla próbek podlegających ocleniu, rozumiejąc też próbki komiwojażerów,

2) dla przedmiotów przeznaczonych do doświadczeń, do wypróbowania, na wystawy i na konkursy.

Art.  12.

Obydwie Układające się Strony obowiązują się przyznać sobie wzajemnie na drogach do tranzyta międzynarodowego najlepiej przystosowanych, swobody tranzyta dla osób, bagażów, towarów i przedmiotów wszelkiego rodzaju, przesyłek pocztowych, statków, okrętów, wagonów osobowych i towarowych lub innych środków przewozowych, zapewniając, sobie pod tym względem traktowanie na stopie narodu najbardziej uprzywilejowanego.

Towary wszelkiego rodzaju przewożone przez jeden z dwóch krajów będą wzajemnie zwolnione od wszelkiego cła. Żadna z obydwu Układających się Stron nie będzie jednakże zobowiązana do zapewnienia tranzyta podróżnym, których wjazd na jej terytorjum byłby zabroniony. Tranzyt towarów będzie mógł być zabroniony:

a) ze względów bezpieczeństwa publicznego,

b) ze względów policji sanitarnej lub jako ochrona przeciwko chorobom zwierząt i roślin,

c) dla potrzeb wojny, w wyjątkowych okolicznościach,

d) dla naśladownictw i towarów, które w jednem z Układających się Państw stanowią przedmiot monopolu państwowego.

Art.  13.

Kupcy, przemysłowcy i inni wytwórcy jednego z dwuch krajów, zarówno jak i ich komiwojażerowie, obywatele jednego z dwuch Państw, którzy dowiodą przez przedstawienie karty legitymacyjnej przemysłowej, zgodnej z załączonym aneksem, wydanej przez właściwe władze ich kraju, iż są oni uprawnieni do wykonywania tam handlu i przemysłu i że uiszczają tam opłaty i podatki ustawami przewidziane, będą. mieli prawo bez uiszczania żadnej opłaty patentowej, czynić zakupy w drugiem Państwie dla swego handlu lub fabrykacji i poszukiwać tam zamówień u osób lub firm, uskuteczniających odsprzedaż swych artykułów lub używających artykułów tych dla swych potrzeb zawodowych.

Będą oni mogli mieć ze sobą próbki lub wzory, lecz zabronione im jest przewożenie towarów, chyba że na podstawie pozwolenia udzielonego zgodnie z ustawodawstwem kraju, w którym oni podróżują.

Próbki lub wzory przywożone przez powyższych przemysłowców i komiwojażerów będą zwolnione przez jedną i drugą stroną od cła przywozowego i wywozowego.

Wywóz powrotny próbek i wzorów w przeciągu jednego roku winien być zagwarantowany na komorze celnej wejściowej bądź przez złożenie (w gotówce) sumy należnego cła, bądź też przez odpowiednią kaucję.

Powyższe postanowienia nie stosują się do domokrążców, ani też do kolportażu i do poszukiwania zamówień u osób nie trudniących się ani handlem, ani przemysłem; każda z Okładających się Stron zastrzega sobie w tym względzie zupełną swobodę swego ustawodawstwa.

Art.  14.

Obydwie Układające się Strony zapewniają sobie wzajemnie na swych terytoriach-we wszystkiem co dotyczy różnych formalności administracyjnych lub innych, nieodzownych do stosowania postanowień, przewidzianych w niniejszej Konwencji, traktowanie na stopie narodu najbardziej uprzywilejowanego.

Art.  15.

W portach obu krajów okręty obydwu Układających się Stron, jak również ich załogi i ich ładunki, pasażerowie, tudzież ich bagaże, będą traktowani na stopie zupełnej równości, a to zarówno pod względem opłat ogólnych lub specjalnych, jak i pod względem podziału statków, ułatwień przy zarzucaniu kotwicy, załadowywaniu lub wyładowywaniu i wogóle pod względem wszelkich formalności lub rozporządzeń, jakim mogą podlegać okręty handlowe, ich ładunki i załogi, pasażerowie i ich bagaże.

Każda z Układających się Stron obowiązuje się uznawać dyplomy i inne dokumenty okrętowe drugiej Układającej się Strony.

Przywileje i prawa, wymienione powyżej, nie rozciągają się:

a) na specjalne ustawy, mające na względzie popieranie marynarki handlowej narodowej,

b) na specjalne koncesje, przyznane towarzystwom, żeglugowym, sportowym i statkom wycieczkowym,

c) na usługi portowe i na kabotaż, zastrzeżone dla marynarki krajowej,

d) na rybołóstwo krajowe.

Obydwie Układające Się Strony będą wzajemnie uznawały dla pomiarów swych okrętów świadectwa zagłębienia i pojemności, wydawane zgodnie z ustawodawstwem każdego kraju.

Art.  16.

Obydwie Układające się Strony zapewniają sobie we wzajemnych stosunkach w dziedzinie taryf kolejowych traktowanie na stopie narodu najbardziej uprzywilejowanego.

Art.  17.

Umowa niniejsza będzie ratyfikowana i wejdzie w życie piętnastego dnia po wymianie dokumentów ratyfikacyjnych, która będzie miała miejsce w Warszawie, możliwie jaknajprędzej.

Umowa niniejsza będzie obowiązywała przez rok, licząc od dnia wejścia jej w życie.

Po upływie tego czasokresu będzie ona przedłużona w drodze milczącej zgody i, począwszy od dnia wypowiedzenia jej przez jedną z Układających się Stron, pozostawać będzie w mocy jeszcze przez trzy miesiące.

W dowód czego Pełnomocnicy podpisali niniejszą umowę.

Sporządzono w Warszawie, w dwóch egzemplarzach, dwudziestego trzeciego października tysiąc dziewięćset dwudziestego drugiego roku,

(-) Henryk Stvasburgcr (-) Valizar Yankovitch

(-) Slavko Secerov

Aneks.

Karta legitymacyjna dla komiwojażerów

na rok .........

Ważna w Polsce i w Królestwie Serbów, Kroatów i Słoweńców.

Okaziciel (imię. i nazwisko) ......... Wystawiono w .........(dzień, miesiąc, rok) .........

(pieczęć) (władza kompetentna)

Podpis:

Zaświadcza się, iż okaziciel niniejszej karty posiada (oznaczenie fabryki lub handlu) w ......... pod firmą ......... zatrudniony jest jako komiwojażer w firmie ......... w ........., która posiada tam (oznaczenie fabryki lub handlu) ......... Okaziciel niniejszej karty, chcący poszukiwać zamówień lub czynić zakupy na rachunek swej firmy, jako też firmy następującej/firm następujących (oznaczenie fabryki lub handlu) w ......... zaświadcza się pozatem, iż rzeczona firma zobowiązana jest/rzeczone firmy zobowiązane są do uiszczania w tym kraju podatków prawnych za trudnienie się swym/ich handlem (przemysłem).

Opis okaziciela:

Znaki szczególne ......... Wiek ......... Wzrost ......... Włosy .........

Podpis:

UWAGA: Okaziciel niniejszej karty nie bidzie mógł poszukiwać zamówień i czynić zakupów inaczej, jak podróżując dla firmy wymienionej/firm wymienionych i na jej/ich rachunek. Brdzie on mógł mieć ze sobą próbki, lecz nie towary. Pozatem będzie się on stosował do rozporządzeń obowiązujących w każdym kraju.

Dziś, 23 października 1922 r. w Ministerstwie Przemysłu i Handlu w Warszawie. Są obecni:

ze strony Polski:

P. HENRYK STRASBURGER,

Kierownik Ministerstwa Przemyślu i Mendlu.

P. Z. OKĘCKI,

Poseł Nadzwyczajny i Minister Pełnomocny Polski w Belgradzie.

P. O. WĘCŁAWOWICZ,

Naczelnik Wydziału w Ministerstwie Przemysłu i Handiu.

P. K. KASPERSKI,

Konsultant w Ministerstwie Przemysłu i Handlu.

P. S. HEMPEL,

Radca Legacyjny.

P. S. ZALEWSKI,

Starszy Referent w Ministerstwie Spraw Zagranicznych,

P. B. BIEGA,

Referent w Ministerstwie Spraw Zagranicznych.

P. H. MÜNNICH,

Referent w Ministerstwie Przemysłu i Handlu. Ze strony Królestwa Serbów, Kroatów i Słoweńców:

P. V. YANKOVlTCH,

Były Minister, Poseł.

P. S. SECEROV,

Poseł.

P. G. TODOROVITCH,

Dyrektor Departamentu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych.

P. M. RADOSLAVLEVIC,

Szef Sekcji w Ministerstwie Przemysłu i Handlu.

P. J. SIWKOWIC,

Szef Sekcji w Ministerstwie Skarbu.

P. V. STOJKOVIC.

Szef Sekcji w Ministerstwie Rolnictwa.

Przed przystąpieniem do podpisania Umowy Handlowej między Polską a Królestwem Serbów, Kroatów i Słoweńców niżej podpisani zgodzili się, jak następuje:

1. Obydwie Okładające się Strony przedsięwezmą kroki potrzebne dla zaprowadzenia możliwie jaknajprędzej bezpośredniej komunikacji kolejowej, osobowej-i towarowej pomiędzy Polską a Królestwem Serbów, Kroatów i Słoweńców.

W tym celu zarządy kolejowe Polski i Królestwa Serbów, Kroatów i Słoweńców zwrócą się do zarządów kolejowych Państw leżących między Polską a Królestwem Serbów, Kroatów i Słoweńców z propozycją zawarcia ogólnej umowy kolejowej i przy odnośnych pertraktacjach będą się wzajemnie popierały.

2. Rząd Królestwa Serbów, Kroatów i Słoweńców obowiązuje się zezwalać obywatelom polskim, którzy sprzedają swoje nieruchomości na jego terytorjum, w wypadku gdy opuszczają oni Królestwo, wywozić walutę Państwa Serbów, Kroatów i Słoweńców lub też inną walutę zagraniczną, pochodzące z tej sprzedaży.

3. Obydwie Układające się Strony zastrzegają sobie prawo uregulowania systemu paszportów zagranicznych.

4. W wypadku sporu pomiędzy dwiema Układającemi się Stronami, dotyczącego interpretacji lub stosowania postanowień przewidzianych powyżej będzie on mógł być rozstrzygnięty, na żądanie jednej ze Stron, przez sąd rozjemczy.

Sąd rozjemczy utworzony będzie w sposób następujący: każda Strona mianuje na sędziego jednego ze swych obywateli i obydwie Strony wybierają na arbitra obywatela zaprzyjaźnionego Państwa trzeciego. Obydwie Strony zastrzegają sobie możność porozumienia się w czasie zgóry przewidzianym co do osoby arbitra..

Odnośnie do procedury sądu, obydwie Strony zgadzają się: przy pierwszym sporze sąd rozjemczy będzie miał miejsce na terytorjum kraju broniącego się, przy drugim wypadku na terytorjum drugiej Strony i w ten sposób ostatecznie na terytorjum jednej z dwuch Stron, w miejscu, które zostanie wyznaczone przez odnośną Stronę. Będzie ona zobowiązana wyznaczyć biuro i personel pomocniczy konieczny dla jego funkcjonowania.

Arbiter jest przewodniczącym sądu, który sta: nowi większością głosów.

Układające się Strony porozumieją się bądź co do pojedynczego wypadku, bądź też wogóle co do procedury sądu rozjemczego.

W braku zgody, sąd rozjemczy sam ustala swoją procedurę.

W wypadku o ile żadna ze Stron Układających się nie podnosi sprzeciwu, procedura może być prowadzona na piśmie i w tym wypadku mogą być uchylone postanowienia ustępu 3-go.

Odnośnie do pozywania i zeznawania świadków { ekspertów, władze obydwu Układających się Stron, do których zwróciłby się sąd rozjemczy obowiązane są udzielić mu wszelkiej pomocy sądowej w teki sam sposób, jak to ma miejsce w stosunku do trybunałów cywilnych krajowych.

5. Zakazy obowiązujące w Polsce zawarte są w następujących NM. Dziennika Urzędowego (Monitor Polski) Polski:

Zakazy przywozu:

№45 z dn. 24 11. 1922.

Zakazy wywozu:

№ 177 z dn. 7 VIII. 1922,

№ 216 z dn. 23 IX. 1922.

Zakazy wywozu obowiązujące w Królestwie Serbów, Kroatów i Słoweńców zawarte są w następujących NN. Dziennika Urzędowego (Służbene Nowine) Królestwa Serbów, Kroatów i Słoweńców.

№ 215 z dn. 22 IX. 1921,

№ 153 z dn. 17 VIII. 1922.

6. Obydwie układające się strony stosować będą artykuły 1 i 3 niniejszej Umowy z jaknajwiększą przychylnością wzajemnie dla swych obywateli.

7. Obydwie Układające się Strony zobowiązują się rozpocząć w czasie możliwie jaknajszybszym pertraktacje dla zbadania środków potrzebnych do wzajemnej restytucji wagonów i cystern, znajdujących się na ich terytorjach.

8. Królestwo Serbów, Kroatów i Słoweńców obowiązuje się nie ustanawiać ograniczeń dotyczących wywozu do Polski rud manganowych i chromowych, rtęci, antymonu i skór surowych, i w razie Ustalenia ograniczeń, nie stosować ich do Polski.

9. Polska zobowiązuje się udzielić pozwoleń na wywóz, wina pochodzącego i przychodzącego z Królestwa Serbów, Kroatów i Słoweńców w granicach zapotrzebowania spożycia swego kraju.

Polska obowiązuje się udzielić pozwoleń na wywóz cukru buraczanego w granicach ogólnego kontyngentu wywozowego, który ustalony zostanie przez Rząd Polski.

Polska oświadcza zamiar zniesienia w najbliższym czasie ograniczeń, dotyczących wywozu olejów cylindrowych i wulkanowych.

Polska wyraża gotowość udzielenia Rządowi Królestwa Serbów, Kroatów i Słoweńców pozwoleń na wywóz w ciągu sześciu miesięcy 500 cystern ropy borysławskiej w cysternach dostarczonych przez Rząd Królestwa Serbów, Kroatów i Słoweńców, z warunkiem jednoczesnego zakupienia w rafinerjach polskich 1.000 wagonów produktów naftowych, w tem conajmniej: 300 wagonów oleju gazowego, 50 wagonów parafiny, 250 wagonów nafty, 200 wagonów olejów lekkich smarowych, 50 wagonów olejów ciężkich.

Rząd Polski zgadza się, żeby w ilości 1.000 zawarte były 400 wagonów oleju cylindrowego i wulkanowego, przyczem podane powyżej liczby uległyby proporcjonalnej redukcji:

Pozwolenia na wywóz ropy wydawane będą stopniowo po 20 wagonów w miarę przedstawiania dowodów o zakupieniu i zapłaceniu podwójne; ilości produktów naftowych. Rząd Królestwa Serbów, Kroatów i Słoweńców obowiązuje się przedstawić dowody świadczące, iż ropa naftowa zakupiona w Polsce wywieziona jest do Królestwa Serbów, Kroatów i Słoweńców.

(-) Henryk Strasburger (-) Dr. Velizave S. Jankovitch

(-) Okęcki (-) Dr. Marko Sécarov

(-) U. Wącławowicz (-) Dr. Georgas V. Todorovitch

(-) S. Hempel (-) Dr. Milan Radosavlevic

(-) B. Biega (-) Jaros Zivkovic

(-) Dr. Münnich (-) Dr. Velimir Stoykovitch

Zaznajomiwszy się z powyższą Konwencją uznaliśmy ją i uznajemy za słuszną zarówno w całości jak i każde z zawartych w niej postanowień, oświadczamy, że jest przyjęta, ratyfikowana i zatwierdzona i przyrzekamy, że będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.

W Warszawie, dn. 18 stycznia 1924 r.

^* Z dniem 10 maja 1924 r. niniejsza konwencja została uzupełniona, zgodnie z Protokołem dodatkowym do konwencji handlowej zawartej pomiędzy Polską i Jugosławją dn. 23 października 1922 r., podpisany w Warszawie dn. 31 sierpnia 1930 r. Zmiany dostępne są za pośrednictwem protokołu zmieniającego.

¹ Art. 1 zmieniony przez Protokół wymiany do Konwencji Handlowej między Polską a Królestwem Serbów, Kroatów i Słoweńców, podpisany w Warszawie dnia 23 października 1922 r. (Dz.U.24.35.374) z dniem 10 maja 1924 r.