KRLD-Polska. Konwencja konsularna. Warszawa.1982.08.03.
Dz.U.1983.54.239
Akt obowiązującyKONWENCJA KONSULARNA
między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Koreańską Republiką Ludowo-Demokratyczną,
podpisana w Warszawie dnia 3 sierpnia 1982 r.
RADA PAŃSTWA
POLSKIEJ RZECZYPOSPOLITEJ LUDOWEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 3 sierpnia 1982 r. została podpisana w Warszawie konwencja konsularna między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Koreańską Republiką Ludowo-Demokratyczną w następującym brzmieniu:
KONWENCJA KONSULARNA
między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Koreańską Republiką Ludowo-Demokratyczną
Polska Rzeczpospolita Ludowa
i
Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna,
kierując się pragnieniem dalszego umocnienia przyjaźni i współpracy między obydwoma Państwami oraz potrzebą rozwijania stosunków konsularnych między nimi,
postanowiły zawrzeć Konwencję konsularną i uzgodniły, co następuje:
DEFINICJE.
DEFINICJE.
USTANAWIANIE URZĘDÓW KONSULARNYCH, MIANOWANIE I ODWOŁYWANIE CZŁONKÓW URZĘDU KONSULARNEGO.
USTANAWIANIE URZĘDÓW KONSULARNYCH, MIANOWANIE I ODWOŁYWANIE CZŁONKÓW URZĘDU KONSULARNEGO.
Państwo przyjmujące może w każdej chwili powiadomić w drodze dyplomatycznej Państwo wysyłające o tym, że członek urzędu konsularnego został uznany za osobę niepożądaną. W tym przypadku Państwo wysyłające powinno podjąć odpowiednie kroki. Jeżeli Państwo wysyłające nie podejmie we właściwym terminie takich kroków, Państwo przyjmujące nie będzie uznawało osoby, wobec której wysunięto zastrzeżenia, za członka urzędu konsularnego.
Z chwilą gdy kierownik urzędu konsularnego zostanie dopuszczony do wykonywania swych funkcji Państwo przyjmujące niezwłocznie zawiadomi o tym właściwe organy okręgu konsularnego i zapewni zastosowanie takich środków, które umożliwią mu wykonywanie funkcji urzędowych oraz korzystanie z przywilejów i immunitetów przysługujących na podstawie niniejszej konwencji.
Ministerstwo spraw zagranicznych Państwa przyjmującego będzie pisemnie powiadamiane o:
UŁATWIENIA, PRZYWILEJE I IMMUNITETY.
UŁATWIENIA, PRZYWILEJE I IMMUNITETY.
Państwo przyjmujące udzieli urzędowi konsularnemu wszelkich ułatwień w wykonywaniu jego funkcji i podejmie odpowiednie środki w tym celu, aby członkowie urzędu konsularnego mogli wykonywać skutecznie swoją działalność urzędową oraz korzystać z przywilejów i immunitetów przewidzianych w niniejszej konwencji.
Państwo przyjmujące ułatwi Państwu wysyłającemu, zgodnie ze swoimi ustawami i innymi przepisami, uzyskanie pomieszczeń dla urzędu konsularnego oraz mieszkań dla członków urzędu konsularnego.
Państwo wysyłające ma prawo, na warunkach przewidzianych przez ustawy i inne przepisy Państwa przyjmującego:
Pomieszczenia konsularne, ich urządzenia, mienie urzędu konsularnego i jego środki transportu oraz mieszkania członków urzędu konsularnego nie podlegają jakiejkolwiek formie rekwizycji dla celów obrony narodowej lub użyteczności publicznej.
Archiwa konsularne są nietykalne w każdym czasie i niezależnie od tego, gdzie się znajdują.
Członek urzędu konsularnego jest zwolniony w Państwie przyjmującym od wszelkiej służby publicznej jakiegokolwiek charakteru oraz od obowiązków wojskowych.
Wobec członków urzędu konsularnego w Państwie przyjmującym stosuje się te same zasady w sprawie rejestracji cudzoziemców, które mają zastosowanie do członków przedstawicielstwa dyplomatycznego Państwa wysyłającego.
Członkowie urzędu konsularnego mają prawo swobodnego podróżowania w Państwie przyjmującym, z wyjątkiem stref, do których wjazd jest zabroniony w myśl ustaw i innych przepisów tego Państwa.
Członkowie rodzin korzystają z przywilejów i immunitetów przewidzianych w artykułach 9, 19 ustępach 1 i 2, 20 ustępie 1, 21, 22, 24, 25 w ustępie 1 punkt 2 i ustępach 2 i 3, 26 i 27 niniejszej konwencji, pod warunkiem, że nie są oni obywatelami Państwa przyjmującego i nie mają miejsca stałego pobytu w tym Państwie.
Pracownicy konsularni, którzy są obywatelami Państwa przyjmującego lub obywatelami Państwa wysyłającego mającymi miejsce stałego pobytu w Państwie przyjmującym, nie korzystają z ułatwień, przywilejów i immunitetów określonych w niniejszej konwencji, z wyjątkiem wynikających z artykułu 20.
FUNKCJE KONSULARNE.
FUNKCJE KONSULARNE.
Urzędnik konsularny ma prawo, na wniosek właściwych organów Państwa wysyłającego, przyjmować od obywateli Państwa wysyłającego, bez stosowania przymusu lub groźby, zeznania w charakterze strony, świadka lub biegłego oraz doręczać im pisma urzędowe.
Urzędnik konsularny ma prawo:
Urzędnik konsularny ma prawo domagać się pomocy i współpracy właściwego organu Państwa przyjmującego w takich sprawach.
W razie gdy członek załogi nie będący obywatelem Państwa przyjmującego opuści w tym Państwie, bez zgody kapitana, statek Państwa wysyłającego, właściwy organ Państwa przyjmującego, na prośbę urzędnika konsularnego lub kapitana statku, udzieli pomocy w czasie poszukiwania takiej osoby.
Jeżeli członek załogi statku Państwa wysyłającego zmarł lub zaginął na statku w porcie Państwa przyjmującego lub w czasie zejścia na ląd, kapitan statku, jego pełnomocnik lub urzędnik konsularny Państwa wysyłającego sporządza spis inwentarza przedmiotów, papierów wartościowych i innego mienia pozostawionych przez zmarłego lub zaginionego i ma prawo podjąć niezbędne środki w celu rozporządzenia nimi. Jeżeli zmarły lub zaginiony był obywatelem Państwa przyjmującego, kapitan statku lub jego pełnomocnik sporządza spis inwentarza pozostawionego przez niego mienia i informuje o tym właściwy organ Państwa przyjmującego, który powiadomi urzędnika konsularnego o podjętych przez siebie czynnościach. Dotyczy to tylko przypadków, gdy obywatel Państwa przyjmującego zmarł lub zaginął na statku Państwa wysyłającego.
Postanowienia artykułów 41-47 niniejszej konwencji stosuje się odpowiednio do statków powietrznych Państwa wysyłającego.
POSTANOWIENIA KOŃCOWE.
POSTANOWIENIA KOŃCOWE.
Urzędnik konsularny, poza czynnościami określonymi niniejszą konwencją, ma prawo wykonywać wszelkie inne funkcje powierzone mu przez Państwo wysyłające, których nie zakazują ustawy i inne przepisy Państwa przyjmującego.
Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją Rada Państwa uznała ją i uznaje za słuszną zarówno w całości jak i każde z postanowień w niej zawartych; oświadcza, że jest ona przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona oraz przyrzeka, że będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.
Dano w Warszawie dnia 30 grudnia 1982 r.
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »