Rozdział 2 - Krajowe Ramy Interoperacyjności - Krajowe Ramy Interoperacyjności, minimalnych wymagań dla rejestrów publicznych i wymiany informacji w postaci elektronicznej oraz minimalnych wymagań dla systemów teleinformatycznych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2017.2247 t.j.

Akt obowiązujący
Wersja od: 5 grudnia 2017 r.

Rozdział  II

Krajowe Ramy Interoperacyjności

§  3.  [Zakres Krajowych Ram Interoperacyjności]
1. 
Krajowe Ramy Interoperacyjności określają:
1)
sposoby postępowania podmiotu realizującego zadania publiczne w zakresie doboru środków, metod i standardów wykorzystywanych do ustanowienia, wdrożenia, eksploatacji, monitorowania, przeglądu, utrzymania i udoskonalania systemu teleinformatycznego wykorzystywanego do realizacji zadań tego podmiotu oraz procedur organizacyjnych, mające na celu:
a)
zapewnienie obywatelom oraz przedsiębiorcom dostępności usług świadczonych przez podmioty realizujące zadania publiczne w postaci elektronicznej,
b)
zwiększenie efektywności usług świadczonych przez administrację publiczną,
c)
zapewnienie obywatelom i przedsiębiorcom zmniejszenia obciążeń związanych z realizacją uprawnień i obowiązków przewidzianych w przepisach odrębnych,
d)
zapewnienie podmiotom publicznym redukcji kosztów funkcjonowania,
e)
zapewnienie racjonalnego gospodarowania funduszami publicznymi,
f)
zapewnienie swobody gospodarczej i równego dostępu do rynku informatycznego w zakresie usług i dostaw podczas udzielania zamówień publicznych dla wszystkich jego uczestników,
g)
efektywną realizację drogą elektroniczną ponadgranicznych usług administracji publicznej;
2)
sposoby postępowania podmiotu realizującego zadania publiczne w zakresie przejrzystego wyboru norm, standardów i rekomendacji w zakresie interoperacyjności semantycznej, organizacyjnej oraz technologicznej, z zapewnieniem zasady neutralności technologicznej.
2. 
Na Krajowe Ramy Interoperacyjności składają się:
1)
sposoby osiągania interoperacyjności;
2)
architektura systemów teleinformatycznych podmiotów realizujących zadania publiczne;
3)
repozytorium interoperacyjności na ePUAP.
§  4.  [Sposoby osiągnięcia interoperacyjności]
1. 
Interoperacyjność osiąga się przez:
1)
ujednolicenie, rozumiane jako zastosowanie kompatybilnych norm, standardów i procedur przez różne podmioty realizujące zadania publiczne, lub
2)
wymienność, rozumianą jako możliwość zastąpienia produktu, procesu lub usługi bez jednoczesnego zakłócenia wymiany informacji pomiędzy podmiotami realizującymi zadania publiczne lub pomiędzy tymi podmiotami a ich klientami, przy jednoczesnym spełnieniu wszystkich wymagań funkcjonalnych i pozafunkcjonalnych współpracujących systemów, lub
3)
zgodność, rozumianą jako przydatność produktów, procesów lub usług przeznaczonych do wspólnego użytkowania, pod specyficznymi warunkami zapewniającymi spełnienie istotnych wymagań i przy braku niepożądanych oddziaływań.
2. 
Zastosowanie reguł określonych w ust. 1 zależne jest od okoliczności wynikających z szacowania ryzyka oraz z właściwości projektowanego systemu teleinformatycznego, jego zasięgu oraz dostępnych rozwiązań na rynku dostaw i usług w zakresie informatyki.
3. 
Zastosowany przez podmiot realizujący zadania publiczne sposób osiągnięcia interoperacyjności nie może naruszać zasady neutralności technologicznej.
§  5.  [Stosowanie rozwiązań z zakresu interoperacyjności na poziomie organizacyjnym, semantycznym i technologicznym]
1. 
Podmioty realizujące zadania publiczne stosują rozwiązania z zakresu interoperacyjności na poziomie organizacyjnym, semantycznym i technologicznym.
2. 
Interoperacyjność na poziomie organizacyjnym osiągana jest przez:
1)
informowanie przez podmioty realizujące zadania publiczne, w sposób umożliwiający skuteczne zapoznanie się, o sposobie dostępu oraz zakresie użytkowym serwisów dla usług realizowanych przez te podmioty;
2)
wskazanie przez ministra właściwego do spraw informatyzacji miejsca przeznaczonego do publikacji informacji, o których mowa w pkt 1;
3)
standaryzację i ujednolicenie procedur z uwzględnieniem konieczności zapewnienia poprawnej współpracy podmiotów realizujących zadania publiczne;
4)
publikowanie i uaktualnianie w Biuletynie Informacji Publicznej przez podmiot realizujący zadania publiczne opisów procedur obowiązujących przy załatwianiu spraw z zakresu jego właściwości drogą elektroniczną.
3. 
Interoperacyjność na poziomie semantycznym osiągana jest przez:
1)
stosowanie struktur danych i znaczenia danych zawartych w tych strukturach, określonych w niniejszym rozporządzeniu;
2)
stosowanie struktur danych i znaczenia danych zawartych w tych strukturach publikowanych w repozytorium interoperacyjności na podstawie przepisów § 8 ust. 3 oraz § 10 ust. 5, 6, 11 i 12;
3)
stosowanie w rejestrach prowadzonych przez podmioty publiczne odwołań do rejestrów zawierających dane referencyjne w zakresie niezbędnym do realizacji zadań.
4. 
Interoperacyjność na poziomie technologicznym osiągana jest przez:
1)
stosowanie minimalnych wymagań dla systemów teleinformatycznych, określonych w rozdziale IV;
2)
stosowanie regulacji zawartych w przepisach odrębnych, a w przypadku ich braku uwzględnienia postanowień odpowiednich Polskich Norm, norm międzynarodowych lub standardów uznanych w drodze dobrej praktyki przez organizacje międzynarodowe.
§  6.  [Informacje publikowane w repozytorium interoperacyjności]
W repozytorium interoperacyjności, oprócz struktur danych, o których mowa w § 8 ust. 3 oraz w § 10 ust. 5, 6, 11 i 12, publikuje się także rekomendacje interoperacyjności stanowiące dobre praktyki ułatwiające osiągnięcie interoperacyjności na każdym z poziomów, o których mowa w § 5.
§  7.  [Oznaczanie informacji publikowanych w repozytorium interoperacyjności]
1. 
Informacje publikowane w repozytorium interoperacyjności oznaczone są w szczególności:
1)
nazwą;
2)
opisem;
3)
wersją;
4)
datą i czasem publikacji;
5)
statusem obowiązywania;
6)
identyfikatorem pozwalającym na identyfikację osoby publikującej.
2. 
Opublikowana informacja nie może być modyfikowana lub usunięta z repozytorium.
§  8.  [Opis protokołów i struktur wymiany danych usługi sieciowej]
1. 
Dla systemów teleinformatycznych służących do realizacji zadań publicznych stosuje się rozwiązania oparte na modelu usługowym.
2. 
Do opisu protokołów i struktur wymiany danych usługi sieciowej wykorzystuje się Web Services Description Language (WSDL).
3. 
Organ podmiotu udostępniającego usługę sieciową, w celu zapewnienia poprawnej współpracy systemów teleinformatycznych, przekazuje opis, o którym mowa w ust. 2, do repozytorium interoperacyjności.
4. 
W przypadkach uzasadnionych specyfiką podmiotu publicznego lub świadczonych przez niego usług dopuszcza się inny model architektury.
§  9.  [Zadania ministra właściwego do spraw informatyzacji]
Minister właściwy do spraw informatyzacji zapewnia:
1)
realizację publicznej dyskusji nad rekomendacjami interoperacyjności z zachowaniem zasady neutralności technologicznej oraz zgodności z normami zatwierdzonymi przez krajową jednostkę normalizacyjną lub normami albo standardami rekomendowanymi lub ustalanymi jako obowiązujące przez organy Unii Europejskiej, prowadzonej w sposób, który zapewni każdemu interesariuszowi możliwość realnego wpływu na opracowanie rekomendacji;
2)
prowadzenie repozytorium interoperacyjności.