Art. 7. - Koszty sądowe i opłaty w województwach: poznańskiem i pomorskiem.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1923.43.292

Akt utracił moc

Wersja od: 24 kwietnia 1923 r.

Art.  7.

Niemiecka ustawa o opłatach świadków i znawców z dnia 30 czerwca 1878 r. (Dz. U. Rz. str. 173 w brzmieniu obwieszczenia Ministra b. Dzielnicy Pruskiej z dnia 9 lutego 1921 r. (Dz. U. Min. b. Dz. Pr. № 7, poz. 34) ulega następującym zmianom:

I. Ustęp pierwszy art. 2 otrzymuje brzmienie następujące:

"Świadek otrzymuje odszkodowanie za potrzebną stratę czasu w wysokości od 200 do 2.000 mk. za każdą rozpoczętą godzinę".

II. Ustęp pierwszy art. 3 otrzymuje brzmienie następujące:

"Znawca otrzymuje za swe czynności wynagrodzenie w miarę potrzebnej straty czasu w wysokości aż do 3.000 mk. za każdą rozpoczętą godzinę. Jeżeli jego czynność jest szczególnie trudną, wolno podwyższyć wynagrodzenie aż do wysokości 5.000 mk. za godzinę".

III. Drugie zdanie art. 8 otrzymuje brzmienie następujące:

"W innych wypadkach wynosi odszkodowanie za podróż 100 mk. za każdy rozpoczęty kilometr drogi tam i z powrotem".

IV. Art. 9 otrzymuje brzmienie następujące:

"Odszkodowanie za wydatki, wywołane nieobecnością w miejscu pobytu, należy wymierzyć wedle osobistych stosunków świadka lub znawcy, nie powinno ono jednak przekraczać sumy 5.000 mk. za każdy dzień, przez który świadek lub znawca był nieobecny, b sumy 3.000 mk. za każdy nocleg poza miejscem pobytu".