Koszty postępowania w sprawach nieletnich.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1983.26.125

Akt utracił moc

Wersja od: 13 maja 1983 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI

z dnia 7 maja 1983 r.

w sprawie kosztów postępowania w sprawach nieletnich.

Na podstawie art. 32 § 3 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich (Dz. U. Nr 35, poz. 228) zarządza się, co następuje:

§ 1. Rodzice lub inne osoby zobowiązane do alimentacji nieletniego albo nieletni obciążeni przez sąd kosztami postępowania ponoszą je w formie należności zryczałtowanej.

§  2.

1. Należność zryczałtowana w stosunku miesięcznym wynosi kwotę:

1) za pobyt nieletniego w pogotowiu opiekuńczym, milicyjnej izbie dziecka, schronisku dla nieletnich, zakładzie poprawczym, zakładzie wychowawczym albo innej placówce opieki całkowitej, zakładzie pomocy społecznej, w instytucji powołanej do przygotowania zawodowego, rodzinnym ośrodku diagnostyczno-konsultacyjnym lub w rodzinie zastępczej - odpowiadającą wysokości najniższego miesięcznego wynagrodzenia pracowników zatrudnionych w uspołecznionych zakładach pracy, zwanego dalej "najniższym wynagrodzeniem",

2) za nadzór kuratora - 5-10% najniższego wynagrodzenia,

3) za pobyt nieletniego w kuratorskim ośrodku pracy z młodzieżą - 10-20% najniższego wynagrodzenia,

4) za pobyt w internacie, bursie lub innej placówce opieki częściowej - 25-50% najniższego wynagrodzenia,

5) za badanie i sporządzenie opinii o nieletnim w rodzinnym ośrodku diagnostyczno-konsultacyjnym - 10-30% najniższego wynagrodzenia.

2. Za niepełny miesiąc pobytu nieletniego w placówce, zakładzie lub w instytucjach, o których mowa w ust.1, albo za wykonywanie nadzoru kuratora osoby zobowiązane do ponoszenia kosztów postępowania uiszczają część należności zryczałtowanej proporcjonalnie do okresu pobytu nieletniego lub czasu wykonywania nadzoru przez kuratora, nie mniej jednak niż za jeden dzień.

§  3.

1. Wysokość należności zryczałtowanej określa sąd kierując się możliwościami zarobkowymi i majątkowymi osób zobowiązanych do jej uiszczenia, w szczególności wynikającymi z:

1) zaświadczeń właściwego terenowego organu administracji państwowej stopnia podstawowego o ich stanie rodzinnym, majątku i dochodach,

2) innych dowodów dotyczących stanu majątkowego i rodzinnego tych osób oraz ich możliwości zarobkowych i majątkowych.

2. W szczególnie uzasadnionych wypadkach w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie sąd może obniżyć wysokość zryczałtowanej należności, jeżeli jej uiszczenie w granicach, o których mowa w § 2 ust. 1, byłoby dla osób zobowiązanych zbyt uciążliwe, bądź też w całości odstąpić od obciążenia kosztami postępowania.

3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w toku wykonywania orzeczenia, z tym że sąd może również obniżyć wysokość należności już orzeczonej bądź ustalić tę należność, jeżeli w orzeczeniu kończącym sprawę odstąpiono od obciążenia kosztami postępowania; sąd rodzinny wydaje orzeczenie z urzędu lub na wniosek osoby zobowiązanej.

§  4.

1. Jeżeli należność zryczałtowana ustalona została w orzeczeniu w wysokości niższej niż określona w § 2 ust. 1, sąd rodzinny jest obowiązany z urzędu w okresie trwania postępowania wykonawczego corocznie badać aktualność wysokości tej należności.

2. Na każde rozstrzygnięcie dotyczące należności przysługuje zażalenie, chyba że od orzeczenia wniesiona jest rewizja.

§ 5. Jeżeli nieletni przebywający w placówce, zakładzie lub w instytucjach wymienionych w § 2 ust. 1 z otrzymywanego wynagrodzenia za pracę pokrywa częściowo koszty swego utrzymania, sąd rodzinny wykonujący orzeczenie zmniejsza wysokość należności zryczałtowanej, uiszczanej przez osobę zobowiązaną do ponoszenia kosztów postępowania, albo zwalnia od uiszczenia należności.

§ 6. Nie pobiera się należności zryczałtowanej w razie:

1) pozostawania nieletniego na urlopie powyżej 3 dni,

2) pobytu nieletniego w szpitalu powyżej 3 dni,

3) skreślenia nieletniego z ewidencji wychowanków zakładu,

4) umieszczenia nieletniego poza placówką, zakładem lub instytucjami wymienionymi w § 2 ust. 1, jeżeli rodzice lub inne osoby zobowiązane do alimentacji ponoszą koszty jego utrzymania albo dochody nieletniego wystarczają na jego utrzymanie,

5) umieszczenia nieletniego w celu przygotowania zawodowego w szkole.

§ 7. Kierownik placówki, zakładu lub instytucji wymienionych w § 2 ust. 1 zawiadamia w terminie 7 dni sąd, do którego dyspozycji nieletni pozostaje, o dacie przybycia, zwolnienia, jak również innej przyczynie nieobecności nieletniego.

§ 8. Przy ustalaniu wysokości i zasad obliczania kosztów postępowania nie wymienionych w § 2 mają odpowiednie zastosowanie przepisy o kosztach sądowych w postępowaniu cywilnym i kosztach w postępowaniu karnym.

§ 9. Traci moc rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 12 sierpnia 1964 r. w sprawie kosztów utrzymania osób zatrzymanych w schroniskach dla nieletnich oraz umieszczonych w zakładach poprawczych i wychowawczych (Dz. U. z 1964 r. Nr 31, poz. 194, z 1975 r. Nr 32, poz. 175 oraz z 1982 r. Nr 29, poz. 209).

§ 10. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.