Art. 19. - Korea Płd.-Polska. Umowa ramowa między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Korei, z drugiej strony. Bruksela.2010.05.10.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2014.1018

Akt obowiązujący

Wersja od: 1 czerwca 2014 r.

ARTYKUŁ  19

Polityka transportu morskiego

1. Strony zobowiązują się dążyć do zrealizowania celu, jakim jest nieograniczony dostęp do międzynarodowego rynku i ruchu morskiego oparty na uczciwej konkurencji na zasadach handlowych, zgodnie z postanowieniami niniejszego artykułu.

2. Dążąc do osiągnięcia celu określonego w ust. 1, Strony:

a) nie wprowadzają porozumień dotyczących podziału ładunku do przyszłych umów dwustronnych z państwami trzecimi dotyczących usług transportu morskiego, w tym handlu towarami masowymi w postaci płynnej i stałej oraz ładunków przewożonych liniowcem, oraz nie uruchamiają takich porozumień w sprawie podziału ładunku, jeżeli występują one w poprzednich umowach dwustronnych;

b) po wejściu niniejszej umowy w życie wstrzymują się od wprowadzania środków administracyjnych, technicznych i prawnych, które mogłyby prowadzić do dyskryminacji pomiędzy własnymi obywatelami lub przedsiębiorstwami a obywatelami lub przedsiębiorstwami drugiej Strony w zakresie świadczenia usług w międzynarodowym transporcie morskim;

c) przyznają statkom, których operatorami są obywatele lub przedsiębiorstwa drugiej Strony, traktowanie nie mniej korzystne niż traktowanie przyznawane własnym statkom w zakresie dostępu do portów otwartych dla handlu międzynarodowego, możliwości korzystania z infrastruktury i pomocniczych usług morskich w tych portach, jak również w zakresie powiązanych należności i opłat, obiektów celnych oraz wyznaczania miejsc postoju statków w porcie, a także infrastruktury przeznaczonej do załadunku i wyładunku;

d) zezwalają przedsiębiorstwom żeglugi drugiej Strony na obecność handlową na swoim terytorium celem prowadzenia działalności agencji przewozowej na warunkach zakładania i prowadzenia działalności nie mniej korzystnych, niż warunki przyznawane własnym przedsiębiorstwom lub podmiotom zależnym lub oddziałom przedsiębiorstw jakiegokolwiek państwa niebędącego członkiem, w zależności od tego, które są korzystniejsze.

3. Do celów niniejszego artykułu dostęp do międzynarodowego rynku morskiego obejmuje m.in. prawo dostawców międzynarodowego transportu morskiego każdej ze Stron do organizowania usług transportu bezpośredniego ("od drzwi do drzwi") z wykorzystaniem drogi morskiej, oraz stosowne prawo do zawierania bezpośrednich kontraktów z lokalnymi dostawcami usług transportowych innych niż transport morski na terytorium drugiej Strony, nie naruszając obowiązujących ograniczeń, wynikających z przynależności państwowej, dotyczących przewozu towarów i pasażerów tymi innymi środkami transportu.

4. Postanowienia niniejszego artykułu maja zastosowanie do przedsiębiorstw Unii Europejskiej i przedsiębiorstw koreańskich. Postanowienia niniejszego artykułu obejmują również przedsiębiorstwa żeglugi mające siedzibę poza Unią Europejską lub Republiką Korei i kierowane przez obywateli państwa członkowskiego lub Republiki Korei w przypadku, gdy ich statki są zarejestrowane w danym państwie członkowskim lub w Republice Korei zgodnie z ich właściwym ustawodawstwem.

5. W stosownych przypadkach kwestia działalności agencji przewozowych w Unii Europejskiej i w Republice Korei jest regulowana umowami szczegółowymi.

6. Strony dążą do dialogu w zakresie polityki transportu morskiego.