Art. 2. - Konwencja związkowa paryska o ochronie własności przemysłowej, przejrzana w Brukseli dnia 14 grudnia 1900 roku, w Waszyngtonie dnia 2 czerwca 1911 i w Hadze dnia 6 listopada 1925 roku. Paryż.1883.03.20.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1932.2.8

Akt obowiązujący

Wersja od: 24 marca 1975 r.

Artykuł 2.

Przynależnym do któregokolwiek z krajów zawierających umowę będą przysługiwały we wszystkich innych krajach Związku w sprawach ochrony własności przemysłowej korzyści, jakie odnośne prawa zapewniają obecnie lub zapewnią w przyszłości własnym obywatelom, oprócz praw specjalnie przewidzianych niniejszą konwencją. Wobec tego będą oni mieli tę samą ochronę, co i tamci i będą mogli odwołać się do tej samej opieki prawnej przeciw wszelkiemu naruszeniu ich praw, z zastrzeżeniem dopełnienia warunków i formalności, wymaganych przez dany kraj od obywateli własnych.

Wszelako, w celu uzyskania jakiegokolwiek prawa własności przemysłowej, żaden warunek zamieszkania lub posiadania przedsiębiorstwa w kraju, w którym się żąda ochrony, nie może być wymagany od przynależnych do Związku.

Ustawodawstwu każdego z krajów zawierających umowę są wyraźnie zastrzeżone postanowienia normowane ustawami o własności przemysłowej, dotyczące postępowania sądowego i administracyjnego oraz właściwości, jak również wyboru miejsca zamieszkania lub ustanowienia pełnomocnika.