Rozdział B - Podział funduszów pensyjnych byłego zarządu Cesarsko-Królewskich Kolei Państwowych. - Konwencja zawarta między Austrją, Włochami, Polską, Rumunją, Królestwem Serbów, Chorwatów i Słoweńców i Czechosłowacją, dotycząca uregulowania różnych kategoryj emerytur, które nie zostały uregulowane przez konwencję rzymską z dnia 6 kwietnia 1922 r. Wiedeń.1923.11.30.
Dz.U.1931.8.41
Akt utracił mocB)
Podział funduszów pensyjnych byłego zarządu Cesarsko-Królewskich Kolei Państwowych.
Podział funduszów pensyjnych byłego zarządu Cesarsko-Królewskich Kolei Państwowych.
Zgodnie ze stanem inwentarza tu załączonego i stanowiącego część składową niniejszej konwencji, podzielony zostanie majątek następujących instytucyj:
1. Zakład pensyjny dla urzędników i podurzędników ck. Austrjackich Kolei Państwowych.
2. Zakład prowizyjny dla sług (Diener) i pracowników pomocniczych ck. Austrjackich Kolei Państwowych.
3. Fundusz pensyjny byłej ck. uprzyw. Kolei Północnej Cesarza Ferdynanda (oddział A).
4. Fundusz pensyjny byłej ck. uprzyw. Kolei Północnej Cesarza Ferdynanda (oddział B).
5. Zakład pensyjny byłej ck. uprzywil. Czeskiej Kolei Północnej (Kasa Emerytalna A).
6. Zakład pensyjny byłej ck. uprzywil. Czeskiej Kolei Północnej (Kasa Emerytalna B).
7. Fundusz pensyjny dla urzędników przejętych ze służby uprzywil. Austro-Węgierskiego Towarzystwa Kolei Państwowych na służbę ck. Austrjackich Kolei Państwowych.
8. Fundusz pensyjny dla podurządników, sług, manipulantek i robotników, przejętych ze służby uprzywil. Austro-Węgierskiego Towarzystwa Kolei Państwowych na służbę ck. Austrjackich Kolei Państwowych.
9. Zakład pensyjny byłej ck. uprzywil. Austrjackiej Kolei Północno-Zachodniej.
10. Zakład pensyjny byłej ck. uprzywil. północno-połudn. Niemieckiej Kolei Łącznikowej.
Wysokie Układające się Stromy, stwierdziwszy, że wartość funduszów instytucyj wymienionych w poprzednim artykule nie wystarcza na pokrycie zaopatrzenia, uchwaliły podzielić te fundusze proporcjonalnie do Wysokości kwot zaopatrzenia przypadających zgodnie z niniejszą konwencją do zapłaty na każde z państw, z tem, że ta wysokość może być ustalona tylko w przybliżeniu.
W następstwie tego podziału własność nieruchoma należąca do wszystkich powyższych funduszów, oraz prawa i zobowiązania w nich zapisane, przypadną tej z Wysokich Układających się Stron, na terytorjum której one się znajdują.
Wierzytelności należące do funduszów przypadną tej z Wysokich Układających się Stron, na terytorjum której znajduje się miejsce zamieszkania lub siedziby dłużnika.
Wierzytelności oraz długi istniejące pomiędzy różnemi funduszami podlegającemi podziałowi, tudzież wierzytelności i długi istniejące pomiędzy jednym z funduszów a byłym cesarsko-królewskim skarbem, będą uważane za zniesione.
Według takiego przydziału część majątku przypadająca przy repartycji funduszów Królestwu Włoskiemu, została całkowicie pokryta, części zaś pozostałych Wysokich Układających się Stron są pokryte częściowo, z wyjątkiem Królestwa Serbów, Chorwatów i Słoweńców, na którego obszarze nie znajduje się żadna nieruchomość.
W następstwie tego zostaną podzielane obligacje włącznie z wylosowanemi już, lecz jeszcze niezrealizowanemi przed dniem 15 października 1923 r., przyczem każda kategorja tych obligacyj zostanie podzielona oddzielnie, w naturze, między odnośne państwa według następującego klucza:
Austrja 2.5 %
Polska 13.0 %
Rumunja 4.0 %
Królestwo, Serbów, Chorwatów i Słoweńców 13.0 %
Czechosłowacja 67.5 %
W razie, gdyby podług powyższego klucza niektóre walory nie dały się podzielić, podział walorów niepodzielnych, o ile nie nastąpi kompensata drogą wzajemnej zamiany, - zostanie przeprowadzony pomiędzy wymienionemi państwami na podstawie sumy, otrzymanej ze sprzedaży tych niepodzielnych walorów.
Podział będzie przeprowadzony przez komisję, która zostanie zwołana w Wiedniu w ciągu miesiąca od dnia wejścia w życie niniejszej konwencji, w której to komisji reprezentowane będą wszystkie państwa, biorące udział w podziale obligacyj.
Papiery wylosowane po dniu 15 października 1923 r. względnie, w danym razie otrzymane z ich zrealizowania kwoty w walucie oryginalnej, zostaną podzielone wedle podanego wyżej klucza podziału. Kupony płatne po dniu 15 października 1923 r. lub otrzymane z ich zrealizowania kwoty w walucie oryginalnej przypadną państwu, które otrzyma odnośne tytuły obligacyjne.
Sumy otrzymane z wylosowanych i zrealizowanych obligacyj do dnia 15 października 1923 r., jak również gotówka, przypadną Republice Austrjackiej. Również sumy otrzymane ze zrealizowania kuponów wszelkich obligacyj, o ile te kupony zostały zrealizowane do dnia 15 października 1923 r. tudzież obligacje dotyczące pożyczek wojennych, przypadną Austrji.
Wzamian za to Republika Austrjacka przejmuje na siebie wyłącznie obowiązek uregulowania sprawy pożyczki na rachunku bieżącym w wysokości 12 miljonów koron, otrzymanej od Wojennej Kasy Pożyczkowej przy sposobności zapisów na pożyczkę wojenną, zupełnego zwolnienia obligacyj oddanych w zastaw pod tę pożyczką i oddania ich bez jakichkolwiek obciążeń, do podziału.
Republika Czeskosłowacka odstąpi Królestwu Serbów, Chorwatów i Słoweńców jedną połowę i Republice Austrjackiej drugą połowę renty papierowej, renty srebrnej oraz renty inwestycyjnej byłego Cesarstwa Austrjackiego, które to renty według podanego wyżej klucza miałyby przypaść Czechosłowacji a to wzamian za inne obligacje jakie przypadną obu wspomnianym państwom, przyczem ich wybór zostanie dokonany za obopólną zgodą. Na takich samych warunkach Rzeczpospolita Polska odstąpi Republice Austrjackiej rentę papierową i rentę inwestycyjną, przypadające Polsce, a to również wzamian za inne obligacje przypadające Austrji.
Wysokie Układające się Strony zobowiązują się wydać państwom, którym przyznane zostały nieruchomości lub wierzytelności, wszelkie dokumenty i wszelkie odnośne pisma znajdujące się w ich posiadaniu.
Związkowy Rząd Austrjacki udzieli bezpłatnie upoważnienia na wywóz obligacyj, które mają być wydane pozostałym Wysokim Układającym się Stronom i, o ile zajdzie potrzeba, postara się o unieważnienie austrjackiego stempla rejestracyjnego.
Przez zawarcie niniejszej konwencji uważa się fundusze przeznaczone do podziału za zlikwidowane.