Część 2 - USTALENIE WARUNKÓW DLA URZĘDNIKÓW DWORU I URZĘDNIKÓW KANCELARJI GABINETOWEJ (KABINETTSKANZLEI). - Konwencja zawarta między Austrją, Włochami, Polską, Rumunją, Królestwem Serbów, Chorwatów i Słoweńców i Czechosłowacją, dotycząca uregulowania różnych kategoryj emerytur, które nie zostały uregulowane przez konwencję rzymską z dnia 6 kwietnia 1922 r. Wiedeń.1923.11.30.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1931.8.41

Akt utracił moc

Wersja od: 12 maja 1930 r.

CZĘŚĆ  II.

USTALENIE WARUNKÓW DLA URZĘDNIKÓW DWORU I URZĘDNIKÓW KANCELARJI GABINETOWEJ (KABINETTSKANZLEI).

Artykuł  9.

Do cywilnych urzędników zarządów byłego dworu oraz urzędników byłej kancelarji gabinetowej (Kabinettskanzlei), którym emerytury już zostały przyznane lub którym się już należały, oraz do pozostałych po nich rodzin, będą stosowane w odpowiedni sposób postanowienia konwencji, zawartej w Rrzymie w dniu 6-go kwietnia 1922 r. między Austrją, Włochami, Polską, Rumunją, Królestwem Serbów, Chorwatów i Słoweńców i Czechosłowacją, dotyczącej zaopatrzenia przyznanego przez były rząd austrjacki.

Do urzędników, którzy w dniu 3 listopada 1918 r. nie byli jeszcze w stanie spoczynku i którzy nie zostali dopuszczeni do służby u jednej z Wysokich Układających się Stron, będą stosowane w odpowiedni sposób postanowienia zawarte w części I niniejszej konwencji.

Pierwszy i drugi ustęp niniejszego artykułu odnosi się tylko do osób, które w dniu 3 listopada 1918 r. były obywatelami byłego Cesarstwa Austrjackiego.

Ustalenie zaopatrzenia i darów dla byłych rzeczywistych urzędników zarządu dóbr fideikomisowych byłego rodu panującego Austro-Węgier lub jednej z jego linji pozostawia się do uregulowania w drodze osobnych umów zawrzeć się mających pomiędzy zainteresowanemi państwami.