Art. 6. - Konwencja zawarta między Austrją, Włochami, Polską, Rumunją, Królestwem Serbów, Chorwatów i Słoweńców i Czechosłowacją, dotycząca uregulowania różnych kategoryj emerytur, które nie zostały uregulowane przez konwencję rzymską z dnia 6 kwietnia 1922 r. Wiedeń.1923.11.30.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1931.8.41

Akt utracił moc

Wersja od: 12 maja 1930 r.

Artykuł  6.

Wysokie Układające się Strony zobowiązują się wypłacać przypadające w myśl niniejszej konwencji zaopatrzenie osobom, objętym niniejszą konwencją, na skutek ich podań, które winny być złożone w ciągu roku od wejścia w życie niniejszej konwencji; przy wypłatach zostaną potrącone zaliczki, zapomogi oraz inne kwoty wypłacone przez którąkolwiek z Wysokich Układających się Stron od dnia 1 grudnia 1923 r. począwszy.

Wypłaty dokonane do dnia wejścia w życie Traktatu w St. Germain należy uważać za wzajemnie skompensowane, nawet gdyby były uskutecznione na podstawie porozumienia pomiędzy niektóremi z Wysokich Układających się Stron.

O ile niektóre Układające się Strony nie zrzekną się na podstawie zawartych układów dwustronnych, zwrotu sum wypłaconych, to te wypłaty (zaliczki, zapomogi) ewentualnie dokonane od wejścia w życie Traktatu w St. Germain (dn. 16 lipca 1920 r.) przez inne państwo, aniżeli to, na którem zgodnie z powyższemi postanowieniami wypłaty te ciążą od dnia 1 grudnia 1923 r., winny być zwrócone przez państwo dłużne temu państwu, które wypłat dokonało. Wypłaty należy zmniejszyć lub zawiesić na zgłoszone we właściwym czasie żądanie państwa, na którego rachunek były dokonywane. Waluta, w jakiej będą uskuteczniane wzajemne kompensaty oraz zwrot wyżej wspomnianych sum wypłaconych, jako też kurs wymiany zostaną ustalone na mocy układów, które mają być zawarte przez państwa zainteresowane.

Postanowienia powyższego ustępu nie naruszają konwencyj specjalnych już istniejących, a dotyczących tego samego przedmiotu.