Art. 3. - Konwencja zawarta między Austrją, Włochami, Polską, Rumunją, Królestwem Serbów, Chorwatów i Słoweńców i Czechosłowacją, dotycząca uregulowania różnych kategoryj emerytur, które nie zostały uregulowane przez konwencję rzymską z dnia 6 kwietnia 1922 r. Wiedeń.1923.11.30.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1931.8.41

Akt utracił moc

Wersja od: 12 maja 1930 r.

Artykuł  3.

Zaopatrzenie lub dary przyznane pozostałej przy życiu rodzinie osób wymienionych w artykule 1, oraz pozostałej przy życiu rodzinie, której zaopatrzenia lub daru w dniu 3 listopada 1918 r. jeszcze nie przyznano, przypadają do wypłaty, począwszy od dnia 1 grudnia 1923 r., na tę Wysoką Układającą się Stronę, na którą zgodnie z postanowieniami wyżej przytoczonemi przypadnie obowiązek wypłacania emerytur odnośnym urzędnikom, z wyjątkiem wypadku, gdyby wdowa (sierota) przyjęła na zasadzie Traktatu w St. Germain, bądź z mocy samego prawa bądź wskutek opcji bądź reklamacji obywatelstwo innej Układającej się Strony. W takim wypadku zaopatrzenie lub dar będą obciążały tę ostatnią Układającą się Stronę.

Przy ustalaniu wysokości zaopatrzenia lub daru stosowany będzie przepis, zawarty w ustępie 3 art. 2.