Konwencja wyznaczająca państwo odpowiedzialne za rozpatrywanie wniosków o azyl złożonych w jednym z Państw Członkowskich Wspólnot Europejskich. Dublin.15.06.1990.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2005.24.194

Akt utracił moc

Wersja od: 1 lutego 2005 r.

KONWENCJA

wyznaczająca państwo odpowiedzialne za rozpatrywanie wniosków o azyl złożonych w jednym z Państw Członkowskich Wspólnot Europejskich,

sporządzona w Dublinie dnia 15 czerwca 1990 r.

W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 15 czerwca 1990 r. została sporządzona w Dublinie Konwencja wyznaczająca państwo odpowiedzialne za rozpatrywanie wniosków o azyl złożonych w jednym z Państw Członkowskich Wspólnot Europejskich, w następującym brzmieniu:

Przekład

KONWENCJA

wyznaczająca państwo odpowiedzialne za rozpatrywanie wniosków o azyl złożonych w jednym z Państw Członkowskich Wspólnot Europejskich

JEGO KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓL BELGÓW,

JEJ KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓLOWA DANII,

PREZYDENT REPUBLIKI FEDERALNEJ NIEMIEC,

PREZYDENT REPUBLIKI GRECKIEJ,

JEGO KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓL HISZPANII,

PREZYDENT REPUBLIKI FRANCUSKIEJ,

PREZYDENT IRLANDII,

PREZYDENT REPUBLIKI WŁOSKIEJ,

JEGO KRÓLEWSKA MOŚĆ WIELKI KSIĄŻĘ LUKSEMBURGA,

JEJ KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓLOWA NIDERLANDÓW,

PREZYDENT REPUBLIKI PORTUGALSKIEJ,

JEJ KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓLOWA ZJEDNOCZONEGO KRÓLESTWA WIELKIEJ BRYTANII I IRLANDII PÓŁNOCNEJ,

MAJĄC NA UWADZE cel, ustalony na posiedzeniu Rady Europejskiej w Strasburgu dnia 8 i 9 grudnia 1989 r., dotyczący harmonizacji ich polityk dotyczących azylu;

ZDECYDOWANI, podtrzymując wspólną tradycję humanitaryzmu, zagwarantować uchodźcom właściwą ochronę zgodnie z postanowieniami Konwencji Genewskiej z dnia 28 lipca 1951 r., zmienionej Protokołem Nowojorskim z dnia 31 stycznia 1967 r. dotyczącej statusu uchodźców, zwanych dalej odpowiednio "Konwencją Genewską" i "Protokołem Nowojorskim";

UWZGLĘDNIAJĄC wspólny cel, jakim jest obszar bez granic wewnętrznych, w którym w szczególności zostanie zapewniony swobodny przepływ osób, zgodnie z postanowieniami Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Gospodarczą, zmienionego Jednolitym Aktem Europejskim;

ŚWIADOMI potrzeby, w dążeniu do tego celu, podjęcia środków w celu uniknięcia jakichkolwiek sytuacji, w których osoby ubiegające się o azyl zbyt długo trzymane są w niepewności, co do prawdopodobnego wyniku rozpatrzenia ich wniosków, oraz w trosce o to, by zagwarantować wszystkim osobom ubiegającym się o azyl, że ich wnioski zostaną rozpatrzone przez jedno z Państw Członkowskich oraz zapewnienia, że nie będą odsyłane kolejno z jednego do drugiego Państwa Członkowskiego w sytuacji, gdy żadne z nich nie uznaje się za państwo właściwe dla rozpatrzenia wniosku o azyl;

PRAGNĄC kontynuować dialog prowadzony z Wysokim Komisarzem Narodów Zjednoczonych do Spraw Uchodźców w celu osiągnięcia wyżej wymienionych celów;

ZDECYDOWANI ściśle współpracować przy stosowaniu postanowień niniejszej konwencji za pomocą różnych środków, włącznie z wymianą informacji,

POSTANOWILI ZAWRZEĆ NINIEJSZĄ KONWENCJĘ I W TYM CELU POWOŁALI JAKO SWOICH PEŁNOMOCNIKÓW:

JEGO KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓL BELGÓW,

Melchiora WATHELETA

Wicepremiera, Ministra Sprawiedliwości, Małych i Średnich Przedsiębiorców oraz osób pracujących na własny rachunek

JEJ KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓLOWA DANII,

Hansa ENGELLA

Ministra Sprawiedliwości

PREZYDENT REPUBLIKI FEDERALNEJ NIEMIEC,

Dr. Helmuta RÜCKRIEGELA

Ambasadora Republiki Federalnej Niemiec w Dublinie

Wolfganga SCHÄUBLE

Federalnego Ministra Spraw Wewnętrznych

PREZYDENT REPUBLIKI GRECKIEJ,

Ioannisa VASSILIADESA

Ministra Porządku Publicznego

JEGO KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓL HISZPANII,

José Luisa CORCUERĘ

Ministra Spraw Wewnętrznych

PREZYDENT REPUBLIKI FRANCUSKIEJ,

Pierre'a JOXE'A

Ministra Spraw Wewnętrznych

PREZYDENT IRLANDII,

Raya BURKE'A

Ministra Sprawiedliwości i Ministra Łączności

PREZYDENT REPUBLIKI WŁOSKIEJ,

Antonia GAVĘ

Ministra Spraw Wewnętrznych

JEGO KRÓLEWSKA MOŚĆ WIELKI KSIĄŻĘ LUKSEMBURGA,

Marca FISCHBACHA

Ministra Edukacji, Ministra Sprawiedliwości, Ministra Służby Cywilnej

JEJ KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓLOWA NIDERLANDÓW,

Ernsta Mauritsa Henricusa HIRSCH BALLINA

Ministra Sprawiedliwości

PREZYDENT REPUBLIKI PORTUGALSKIEJ,

Manuela PEREIRĘ

Ministra Spraw Wewnętrznych

JEJ KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓLOWA ZJEDNOCZONEGO KRÓLESTWA WIELKIEJ BRYTANII I IRLANDII PÓŁNOCNEJ,

Davida WADDINGTONA

Sekretarza Stanu w Departamencie Spraw Wewnętrznych (Ministerstwo Spraw Wewnętrznych)

Sir Nicholasa Maxted FENNA, KCMG

Ambasadora Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w Dublinie

KTÓRZY, po wymianie swych pełnomocnictw uznanych za należyte i sporządzone we właściwej formie,

UZGODNILI, CO NASTĘPUJE:

Artykuł  1

1. Do celów niniejszej konwencji:

a) "cudzoziemiec" oznacza jakąkolwiek osobę inną niż obywatel Państwa Członkowskiego;

b) "wniosek o azyl" oznacza prośbę, zgodnie z którą cudzoziemiec zabiega o ochronę ze strony Państwa Członkowskiego, zgodnie z Konwencją Genewską, o nadanie mu statusu uchodźcy w rozumieniu artykułu 1 Konwencji Genewskiej, zmienionej Protokołem Nowojorskim;

c) "osoba ubiegająca się o azyl" oznacza cudzoziemca, który złożył wniosek o azyl, wobec którego nie została jeszcze podjęta ostateczna decyzja;

d) "rozpatrzenie wniosku o azyl" oznacza wszelkie środki związane z rozpatrywaniem wniosku, decyzje oraz orzeczenia wydane przez właściwe władze w sprawie wniosku o azyl, z wyjątkiem procedur mających na celu wyznaczenie państwa odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku o azyl zgodnie z niniejszą konwencją;

e) "zezwolenie na pobyt" oznacza każde zezwolenie wydane przez władze Państwa Członkowskiego upoważniające cudzoziemca do pobytu na jego terytorium, z wyjątkiem wiz oraz "zezwoleń na pobyt" wydanych w trakcie rozpatrywania wniosku o wydanie zezwolenia na pobyt lub wniosku o azyl;

f) "wiza wjazdowa" oznacza zezwolenie lub decyzję Państwa Członkowskiego umożliwiającą cudzoziemcowi wjazd na jego terytorium, z zastrzeżeniem spełnienia innych warunków dotyczących wjazdu;

g) "wiza tranzytowa" oznacza zezwolenie lub decyzję Państwa Członkowskiego umożliwiającą cudzoziemcowi tranzyt przez jego terytorium lub przejście przez strefę tranzytową portu lub lotniska, z zastrzeżeniem spełnienia innych warunków tranzytu.

2. Rodzaj wizy poddany jest ocenie w świetle definicji określonych w ustępie 1 litery f i g.

Artykuł  2

Państwa Członkowskie potwierdzają swoje zobowiązania wynikające z Konwencji Genewskiej, zmienionej Protokołem Nowojorskim, bez jakichkolwiek ograniczeń terytorialnych dotyczących zakresu postanowień Konwencji Genewskiej, oraz swoje zobowiązanie do współpracy ze służbami Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych do Spraw Uchodźców w trakcie wprowadzania tych postanowień w życie.

Artykuł  3

1. Państwa Członkowskie zobowiązują się do rozpatrzenia każdego wniosku o azyl, złożonego przez cudzoziemca w jakimkolwiek z nich na granicy lub na ich terytorium.

2. Powyższy wniosek zostaje rozpatrzony przez jedno Państwo Członkowskie, wyznaczone zgodnie z kryteriami zdefiniowanymi w niniejszej konwencji. Kryteria określone w artykułach 4-8 stosuje się w kolejności, w jakiej są wymienione.

3. Powyższy wniosek zostaje rozpatrzony przez dane państwo zgodnie z jego prawem wewnętrznym i zobowiązaniami międzynarodowymi.

4. Każde Państwo Członkowskie ma prawo do rozpatrzenia wniosku o azyl złożonego przez cudzoziemca, nawet jeżeli za rozpatrywanie takiego wniosku nie jest odpowiedzialne zgodnie z kryteriami określonymi w niniejszej konwencji, pod warunkiem wyrażenia zgody przez osobę ubiegającą się o azyl.

Państwo Członkowskie odpowiedzialne zgodnie z kryteriami wspomnianymi powyżej, zostaje wówczas zwolnione ze swoich zobowiązań, które zostają przeniesione na Państwo Członkowskie, które wyraziło życzenie rozpatrzenia wniosku. Państwo to poinformuje Państwo Członkowskie odpowiedzialne zgodnie ze wspomnianymi kryteriami, że wniosek taki został przekazany mu do rozpatrzenia.

5. Każde Państwo Członkowskie zachowuje prawo, zgodnie z własnym prawem krajowym, do odesłania osoby ubiegającej się o azyl do państwa trzeciego, zgodnie z postanowieniami Konwencji Genewskiej, zmienionej Protokołem Nowojorskim.

6. Proces wyznaczania Państwa Członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku o azyl zgodnie z niniejszą konwencją rozpocznie się, gdy tylko wniosek o azyl zostanie po raz pierwszy złożony w Państwie Członkowskim.

7. Osoba ubiegająca się o azyl, przebywająca w innym Państwie Członkowskim i tam składająca wniosek o azyl po wycofaniu swojego wniosku w trakcie procesu wyznaczania państwa odpowiedzialnego zostaje przyjęta z powrotem, na warunkach ustanowionych w artykule 13, przez Państwo Członkowskie, w którym wniosek o azyl został złożony, w celu zakończenia procesu określenia państwa odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku o azyl.

Zobowiązanie to ustaje, jeżeli osoba ubiegająca się o azyl od tamtej pory opuściła terytorium Państw Członkowskich na okres co najmniej trzech miesięcy lub otrzymała od któregokolwiek Państwa Członkowskiego zezwolenie na pobyt ważne dłużej niż trzy miesiące.

Artykuł  4

W przypadku gdy członek rodziny osoby ubiegającej się o azyl posiada uznany status uchodźcy w rozumieniu Konwencji Genewskiej, zmienionej Protokołem Nowojorskim, w którymkolwiek Państwie Członkowskim i przebywa legalnie w tym państwie, państwo to jest odpowiedzialne za rozpatrzenie wniosku, jeżeli jest to zgodne z życzeniem zainteresowanych osób.

Członkiem rodziny, o którym mowa powyżej, nie może być osoba inna niż współmałżonek osoby ubiegającej się o azyl lub jej lub jego niepełnoletnie dziecko poniżej osiemnastego roku życia, niepozostające w związku małżeńskim, lub też ojciec lub matka osoby ubiegającej się o azyl w sytuacji, gdy jest nią niepełnoletnie dziecko poniżej osiemnastego roku życia, niepozostające w związku małżeńskim.

Artykuł  5

1. W przypadku gdy osoba ubiegająca się o azyl posiada ważne zezwolenie na pobyt, Państwo Członkowskie, które wydało zezwolenie, jest odpowiedzialne za rozpatrzenie wniosku o azyl.

2. W przypadku gdy osoba ubiegająca się o azyl posiada ważną wizę, Państwo Członkowskie, które wydało wizę, jest odpowiedzialne za rozpatrzenie wniosku o azyl, z wyjątkiem następujących sytuacji:

a) jeżeli wiza została wydana z pisemnego upoważnienia innego Państwa Członkowskiego, państwo to jest odpowiedzialne za rozpatrzenie wniosku o azyl. W przypadku gdy którekolwiek z Państw Członkowskich jako pierwsze skonsultuje się z władzami centralnymi innego Państwa Członkowskiego, między innymi z powodów bezpieczeństwa, zgoda tego drugiego nie będzie stanowić pisemnego upoważnienia w rozumieniu niniejszego postanowienia;

b) w przypadku gdy osoba ubiegająca się o azyl posiada wizę tranzytową i składa swój wniosek w innym Państwie Członkowskim, w którym nie podlega wymogom wizowym, państwo to odpowiedzialne jest za rozpatrzenie wniosku o azyl;

c) w przypadku gdy osoba ubiegająca się o azyl posiada wizę tranzytową i składa swój wniosek w państwie, które wydało mu swoją wizę i które otrzymało pisemne potwierdzenie ze strony władz dyplomatycznych i konsularnych Państwa Członkowskiego miejsca przeznaczenia, że cudzoziemiec, wobec którego odstąpiono od wymogów wizowych, spełnił warunki wjazdu do tego państwa, to ostatnie państwo jest odpowiedzialne za rozpatrzenie wniosku o azyl.

3. W przypadku gdy osoba ubiegająca się o azyl posiada więcej niż jedno ważne zezwolenie na pobyt lub wizę wydaną przez inne Państwa Członkowskie, odpowiedzialność za rozpatrzenie wniosku o azyl przejęta jest przez Państwa Członkowskie w następującym porządku:

a) państwo, które wydało zezwolenie na pobyt przyznające prawo do najdłuższego okresu pobytu lub w przypadku, gdy okresy ważności zezwoleń są identyczne, państwo, które wydało zezwolenie na pobyt o najpóźniejszej dacie utraty ważności;

b) państwo, które wydało wizę o najpóźniejszej dacie upływu ważności w przypadku, gdy różne wizy są tego samego typu;

c) w przypadku gdy wizy są różnego rodzaju, państwo, które wydało wizę o najdłuższym okresie ważności lub w przypadku, gdy okresy ważności są identyczne, państwo, które wydało wizę o najpóźniejszej dacie utraty ważności. Niniejsze postanowienie nie ma zastosowania w przypadku, gdy osoba ubiegająca się o azyl posiada co najmniej jedną wizę tranzytową, wydaną po przedstawieniu wizy wjazdowej do innego Państwa Członkowskiego. W takim przypadku to Państwo Członkowskie jest odpowiedzialne za rozpatrzenie wniosku.

4. W przypadku gdy osoba ubiegająca się o azyl posiada jedno lub więcej zezwoleń na pobyt, które utraciły ważność nie wcześniej niż dwa lata wstecz, lub jedną lub więcej wiz, które utraciły ważność nie wcześniej niż sześć miesięcy wstecz i umożliwiły osobie ubiegającej się o azyl faktyczny wjazd na terytorium Państwa Członkowskiego, postanowienia ustępów 1, 2 i 3 niniejszego artykułu stosuje się w okresie, w którym cudzoziemiec nie opuścił terytorium Państw Członkowskich.

W przypadku gdy osoba ubiegająca się o azyl posiada jedno lub więcej zezwoleń na pobyt, które utraciły ważność wcześniej niż dwa lata wstecz, lub jedną lub więcej wiz, które utraciły ważność wcześniej niż sześć miesięcy wstecz i umożliwiły osobie ubiegającej się o azyl wjazd na terytorium Państwa Członkowskiego oraz w przypadku, gdy cudzoziemiec nie opuścił terytorium Wspólnoty, Państwo Członkowskie, w którym wniosek został złożony jest odpowiedzialne za jego rozpatrzenie.

Artykuł  6

Jeżeli można udowodnić, że osoba ubiegająca się o azyl nielegalnie przekroczyła granicę Państwa Członkowskiego drogą lądową, morską lub powietrzną, przybywając z państwa niebędącego Państwem Członkowskim Wspólnot Europejskich, Państwo Członkowskie, którego granice osoba ta przekroczyła, jest państwem odpowiedzialnym za rozpatrzenie wniosku o azyl.

Jednakże powyższe państwo przestaje ponosić taką odpowiedzialność, jeżeli udowodniono, że osoba ubiegająca się o azyl mieszkała w Państwie Członkowskim, w którym złożono wniosek o azyl, co najmniej przez sześć miesięcy przed złożeniem takiego wniosku. W takim przypadku to ostatnie Państwo Członkowskie będzie odpowiedzialne za rozpatrzenie wniosku o azyl.

Artykuł  7

1. Odpowiedzialność za rozpatrzenie wniosku o azyl spoczywa na Państwie Członkowskim odpowiedzialnym za kontrolowanie wjazdu cudzoziemców na terytorium Państw Członkowskich z wyjątkiem sytuacji, w której po legalnym wjeździe na terytorium Państwa Członkowskiego, w którym jest zwolniony z obowiązku wizowego, cudzoziemiec składa wniosek o azyl w innym Państwie Członkowskim, w którym również zwolniony jest z posiadania wizy wjazdowej na jego terytorium. W takim przypadku to drugie państwo jest odpowiedzialne za rozpatrzenie wniosku o azyl.

2. Do czasu wejścia w życie umowy między Państwami Członkowskimi w sprawie ustaleń dotyczących przekraczania granic zewnętrznych, Państwo Członkowskie, które zezwala na bezwizowy tranzyt przez strefę tranzytową swoich lotnisk, nie jest uważane za państwo odpowiedzialne za kontrolę wjazdową w odniesieniu do podróżnych, którzy nie opuścili strefy tranzytowej.

3. W przypadku gdy wniosek o azyl jest złożony podczas tranzytu na lotnisku Państwa Członkowskiego, państwo to jest odpowiedzialne za rozpatrzenie wniosku.

Artykuł  8

W przypadku gdy nie można wyznaczyć Państwa Członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku o azyl na podstawie innych kryteriów wymienionych w niniejszej konwencji, odpowiedzialnym za rozpatrzenie wniosku o azyl jest pierwsze Państwo Członkowskie, w którym wniosek ten został złożony.

Artykuł  9

Każde Państwo Członkowskie, nawet państwo, które nie jest odpowiedzialne, zgodnie z kryteriami ustalonymi w niniejszej konwencji, za rozpatrzenie wniosku o azyl, z powodów humanitarnych, uzasadnionych w szczególności sprawami rodzinnymi lub kulturowymi, może rozpatrzyć wniosek o azyl na żądanie innego Państwa Członkowskiego pod warunkiem, że osoba ubiegająca się o azyl wyrazi takie życzenie.

Jeżeli Państwo Członkowskie, do którego skierowane jest żądanie, wyrazi zgodę, odpowiedzialność za rozpatrzenie wniosku zostaje przeniesiona na nie.

Artykuł  10

1. Państwo Członkowskie odpowiedzialne za rozpatrzenie wniosku o azyl zgodnie z kryteriami wymienionymi w niniejszej konwencji jest zobowiązane do:

a) przejęcia odpowiedzialności, na warunkach określonych w artykule 11, za osobę ubiegającą się o azyl, która złożyła wniosek o azyl w innym Państwie Członkowskim,

b) zakończenia rozpatrzenia wniosku o azyl,

c) ponownego zezwolenia na wjazd lub ponownego przyjęcia, na warunkach określonych w artykule 13, osoby ubiegającej się o azyl, której wniosek jest rozpatrywany, a która przebywa niezgodnie z przepisami w innym Państwie Członkowskim,

d) ponownego przyjęcia, na warunkach określonych w artykule 13, osoby ubiegającej się o azyl, która wycofała wniosek o azyl w trakcie jego rozpatrywania i złożyła wniosek w innym Państwie Członkowskim,

e) ponownego przyjęcia, na warunkach określonych w artykule 13, cudzoziemca, którego wniosek został odrzucony i który przebywa nielegalnie w innym Państwie Członkowskim.

2. Jeżeli Państwo Członkowskie wydaje osobie ubiegającej się o azyl zezwolenie na pobyt, ważne dłużej niż trzy miesiące, obowiązki określone w ustępie 1 litery a-e zostają przeniesione na to Państwo Członkowskie.

3. Zobowiązania określone w ustępie 1 litery a-d nie mają zastosowania, jeżeli cudzoziemiec opuścił terytorium Państw Członkowskich na okres co najmniej trzech miesięcy.

4. Zobowiązania określone w ustępie 1 litery d i e przestają mieć zastosowanie, jeżeli państwo odpowiedzialne za rozpatrzenie wniosku o azyl, w rezultacie wycofania lub odrzucenia wniosku, podejmuje i wprowadza w życie środki niezbędne do powrotu cudzoziemca do państwa pochodzenia lub do innego państwa, do którego cudzoziemiec może legalnie się udać.

Artykuł  11

1. Jeżeli Państwo Członkowskie, w którym został złożony wniosek o azyl, uzna, że inne Państwo Członkowskie jest odpowiedzialne za rozpatrzenie wniosku, może, tak szybko jak to możliwe i w każdym przypadku, w ciągu sześciu miesięcy od daty złożenia wniosku, wezwać drugie Państwo Członkowskie do przejęcia odpowiedzialności za osobę ubiegającą się o azyl.

Jeżeli żądanie o przejęcie odpowiedzialności nie zostaje złożone w terminie sześciu miesięcy, odpowiedzialność za rozpatrzenie wniosku o azyl spoczywa na państwie, w którym taki wniosek został złożony.

2. Żądanie przejęcia odpowiedzialności zawiera wskazania umożliwiające władzom innego Państwa Członkowskiego upewnienie się co do jego odpowiedzialności na podstawie kryteriów ustanowionych w niniejszej konwencji.

3. Państwo odpowiedzialne zgodnie z tymi kryteriami wyznaczane jest na podstawie okoliczności istniejących w momencie, w którym osoba ubiegająca się o azyl po raz pierwszy złożyła wniosek w Państwie Członkowskim.

4. Państwo Członkowskie ogłasza stanowisko w sprawie żądania w terminie trzech miesięcy od otrzymania roszczenia. Zaniechanie działania w powyższym terminie jest równoznaczne z przyjęciem roszczenia.

5. Przekazanie osoby ubiegającej się o azyl z Państwa Członkowskiego, w którym wniosek został złożony, do Państwa Członkowskiego ponoszącego odpowiedzialność za rozpatrzenie wniosku nie może nastąpić później niż miesiąc po przyjęciu żądania przejęcia odpowiedzialności lub miesiąc po zakończeniu jakiegokolwiek postępowania wszczętego przez cudzoziemca kwestionującego decyzję o przekazaniu, jeżeli powyższe postępowanie ma charakter zawieszający.

6. Na podstawie artykułu 18 mogą być podjęte środki w celu ustalenia szczegółów procedury, zgodnie z którą ubiegający się o azyl są obejmowani odpowiedzialnością.

Artykuł  12

Jeżeli wniosek o azyl został złożony do właściwych władz Państwa Członkowskiego przez osobę, która przebywa na terytorium innego Państwa Członkowskiego, wyznaczenie Państwa Członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku o azyl należy do Państwa Członkowskiego, na którego terytorium przebywa osoba ubiegająca się o azyl. Państwo to jest niezwłocznie informowane przez Państwo Członkowskie, które otrzymało wniosek, a następnie, w celu zastosowania niniejszej konwencji, uznane zostaje za Państwo Członkowskie, w którym został złożony wniosek o azyl.

Artykuł  13

1. Osoba ubiegająca się o azyl zostaje ponownie przyjęta w przypadkach przewidzianych w artykule 3 ustęp 7 oraz w artykule 10, w sposób następujący:

a) żądanie ponownego przyjęcia osoby ubiegającej się o azyl musi zawierać wskazania umożliwiające państwu, w którym złożono żądanie, upewnienie się, że jest państwem odpowiedzialnym, zgodnie z artykułem 3 ustęp 7 oraz z artykułem 10;

b) państwo wezwane do ponownego przyjęcia osoby ubiegającej się o azyl odpowiada na żądanie w ciągu ośmiu dni od daty zwrócenia się do niego w tej sprawie. Jeżeli wspomniane państwo uzna odpowiedzialność, przyjmie z powrotem osobę ubiegającą się o azyl najszybciej, jak to będzie możliwe, najpóźniej miesiąc po udzieleniu zgody w tej sprawie.

2. Na podstawie artykułu 18 mogą być podjęte środki w celu określenia w późniejszym terminie szczegółów procedury ponownego przyjęcia ubiegającego się o azyl.

Artykuł  14

1. Państwa Członkowskie prowadzą wzajemną wymianę w odniesieniu do:

- wewnętrznych przepisów prawnych, jak też praktyki stosowanej w sprawach dotyczących azylu,

- danych statystycznych dotyczących liczby przybywających miesięcznie osób ubiegających się o azyl, w podziale na przynależność państwową. Powyższe informacje są przekazywane kwartalnie, za pośrednictwem Sekretariatu Generalnego Rady Wspólnot Europejskich, który pilnuje, aby informacje zostały przekazane Państwom Członkowskim oraz Komisji Wspólnot Europejskich oraz Wysokiemu Komisarzowi Narodów Zjednoczonych do Spraw Uchodźców.

2. Państwa Członkowskie mogą prowadzić wzajemną wymianę w odniesieniu do:

- ogólnych informacji w zakresie nowych tendencji dotyczących wniosków o udzielenie azylu,

- ogólnych informacji w zakresie sytuacji w państwach pochodzenia lub państwach, z których przybyły osoby ubiegające się o azyl.

3. Jeżeli Państwo Członkowskie dostarczające informacji określonych w ustępie 2 życzy sobie, aby były one utrzymane w tajemnicy, inne Państwa Członkowskie stosują się do tego życzenia.

Artykuł  15

1. Każde Państwo Członkowskie podaje do wiadomości każdego Państwa Członkowskiego, które tego zażądało, informacje w indywidualnych przypadkach, jeżeli są one niezbędne w celu:

- ustalenia Państwa Członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku o azyl,

- rozpatrzenia wniosku o azyl,

- wykonania jakichkolwiek zobowiązań wynikających z niniejszej konwencji.

2. Powyższe informacje mogą wyłącznie obejmować:

- dane osobowe osoby ubiegającej się o azyl oraz, gdy sytuacja tego wymaga, członków rodziny (pełne imię i nazwisko oraz, w razie potrzeby, poprzednie imię i nazwisko; przezwiska lub pseudonimy; narodowość, obecną i poprzednią, datę i miejsce urodzenia),

- dokumenty dotyczące tożsamości i dokumenty podróży (referencje, okres ważności, datę wydania dokumentu, organ wydający dokument, miejsce wydania itd.),

- inne informacje konieczne do ustalenia tożsamości osoby ubiegającej się o azyl,

- miejsca zamieszkania oraz trasy odbytych podróży,

- zezwolenia na pobyt lub wizy wydane przez Państwo Członkowskie,

- miejsce złożenia wniosku o azyl,

- datę złożenia poprzedniego wniosku o azyl, datę złożenia obecnego wniosku o azyl, etap, na jakim znajduje się postępowanie, i decyzję, jeżeli została podjęta.

3. Ponadto Państwo Członkowskie może zwrócić się do innego Państwa Członkowskiego o udzielenie informacji, na jakiej podstawie ubiegający się o azyl opiera swój wniosek oraz, w razie potrzeby, informacji o podstawach jakichkolwiek decyzji podjętych w sprawie ubiegającego się o azyl. Państwo Członkowskie, od którego żąda się powyższych informacji, podejmuje decyzję o ich udzieleniu lub nie. W każdym przypadku przekazanie żądanych informacji wymaga zgody ubiegającego się o azyl.

4. Powyższa wymiana informacji zostaje przeprowadzona na wniosek Państwa Członkowskiego i może nastąpić jedynie pomiędzy władzami, o których wyznaczeniu każde Państwo Członkowskie powiadomiło Komitet na mocy artykułu 18.

5. Wymieniane informacje mogą zostać wykorzystane jedynie w celach określonych w ustępie 1. W każdym Państwie Członkowskim powyższe informacje mogą zostać przekazane jedynie organom władzy i sądom, którym powierzono:

- określenie Państwa Członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku o azyl,

- rozpatrzenie wniosku o azyl,

- wprowadzenie w życie jakichkolwiek zobowiązań wynikających z niniejszej konwencji.

6. Państwo Członkowskie przekazujące informacje zapewnia, że są one precyzyjne i aktualne.

Jeżeli okaże się, że Państwo Członkowskie dostarczyło informacje nieprecyzyjne lub informacje, które nie powinny były zostać przekazane, Państwo Członkowskie będące odbiorcą informacji zostaje o tym natychmiast powiadomione. Są one zobowiązane do skorygowania lub usunięcia powyższych informacji.

7. Osoba ubiegająca się o azyl ma prawo otrzymania, na żądanie, dotyczących jej informacji podlegających wymianie, przez okres, w którym informacje są dostępne.

Jeżeli ustali ona, że powyższa informacja jest nieprecyzyjna lub że informacje nie powinny były zostać przekazane, ma prawo do skorygowania lub usunięcia takich informacji, zgodnie z zasadami określonymi w ustępie 6.

8. W każdym zainteresowanym Państwie Członkowskim przekazywanie i otrzymywanie wymienionych informacji podlega zarejestrowaniu.

9. Informacje powyższe przechowywane są przez okres nie dłuższy niż jest to konieczne do realizacji celów, dla których nastąpiła ich wymiana. Konieczność ich przechowywania zostaje we właściwym czasie przeanalizowana przez zainteresowane Państwo Członkowskie.

10. W każdym przypadku informacje przekazywane w powyższy sposób objęte są taką samą ochroną, jak podobne informacje w Państwie Członkowskim, będącym ich odbiorcą.

11. Jeżeli przetwarzanie danych nie następuje automatycznie, lecz jest dokonywane w innej formie, każde Państwo Członkowskie, za pomocą środków skutecznej kontroli, podejmuje właściwe środki w celu zapewnienia zgodności z postanowieniem niniejszego artykułu. Państwo Członkowskie dysponujące organem monitorującym, o którym mowa w ustępie 12, może powierzyć mu zadania kontrolne.

12. Jeżeli co najmniej jedno Państwo Członkowskie zamierza dokonać komputeryzacji całości lub części informacji, o których mowa w ustępach 2 i 3, komputeryzacja jest możliwa jedynie, jeżeli zainteresowane państwa przyjęły przepisy prawne odnoszące się do takiego przetwarzania informacji, zapewniające stosowanie zasad Konwencji Strasburskiej z dnia 28 stycznia 1981 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z automatycznym przetwarzaniem danych osobowych, oraz jeżeli powyższe państwa powierzyły właściwemu organowi krajowemu zadanie niezależnego monitorowania przetwarzania i wykorzystania danych przekazanych na mocy niniejszej konwencji.

Artykuł  16

1. Każde Państwo Członkowskie może przedłożyć Komitetowi, o którym mowa w artykule 18, propozycje dotyczące rewizji niniejszej konwencji w celu wyeliminowania trudności w jej stosowaniu.

2. Jeżeli rewizja lub uzupełnienie niniejszej konwencji okażą się konieczne dla osiągnięcia celów określonych w artykule 8a Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Gospodarczą, ze względu na fakt, że osiągnięcie wspomnianych celów w szczególności wiąże się z ustanowieniem zharmonizowanej polityki azylowej i wspólnej polityki wizowej, Państwo Członkowskie, które przewodniczy Radzie Wspólnot Europejskich, organizuje zgromadzenie Komitetu, o którym mowa w artykule 18.

3. Każda rewizja lub uzupełnienie niniejszej konwencji lub zmiana wprowadzona do konwencji wymaga przyjęcia przez Komitet określony w artykule 18 i wchodzi w życie zgodnie z postanowieniami artykułu 22.

Artykuł  17

1. Jeżeli Państwo Członkowskie doświadcza większych trudności w wyniku zasadniczej zmiany okoliczności zaistniałych po zawarciu niniejszej konwencji, państwo to może przedstawić sprawę na zgromadzeniu Komitetu, o którym mowa w artykule 18, tak aby Komitet miał możliwość wprowadzenia w Państwach Członkowskich środków zaradczych wobec zaistniałej sytuacji lub przyjęcia takiej rewizji konwencji, lub wprowadzenia do niej zmian, które wydają się konieczne i które wejdą w życie zgodnie z postanowieniem artykułu 16 ustęp 3.

2. Jeżeli po upływie sześciu miesięcy, sytuacja, o której mowa w ustępie 1, nadal ma miejsce, Komitet, działając zgodnie z artykułem 18 ustęp 2, może upoważnić Państwo Członkowskie dotknięte zaistniałą zmianą okoliczności do czasowego zawieszenia stosowania postanowień niniejszej konwencji, przy czym wspomniane zawieszenie nie może utrudniać osiągnięcia celów, o których mowa w artykule 8a Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Gospodarczą, ani też stać w sprzeczności z innymi zobowiązaniami międzynarodowymi Państw Członkowskich.

3. W okresie zawieszenia Komitet kontynuuje rozmowy zmierzające do rewizji postanowień niniejszej konwencji, chyba że porozumienie zostało już osiągnięte.

Artykuł  18

1. W skład powołanego Komitetu wchodzi jeden przedstawiciel rządu każdego z Państw Członkowskich.

Komitetowi przewodniczy Państwo Członkowskie, które przewodniczy Radzie Wspólnot Europejskich.

Komisja Wspólnot Europejskich może uczestniczyć w pracach Komitetu oraz grup roboczych określonych w ustępie 4.

2. Komitet zajmuje się badaniem, na wniosek co najmniej jednego Państwa Członkowskiego, wszelkich zagadnień natury ogólnej dotyczących stosowania lub interpretacji niniejszej konwencji.

Komitet ustala środki określone w artykule 11 ustęp 6 oraz w artykule 13 ustęp 2 oraz udziela upoważnienia określonego w artykule 17 ustęp 2.

Komitet podejmuje decyzje o rewizji lub wprowadzeniu zmian do konwencji na podstawie artykułów 16 oraz 17.

3. Decyzje Komitetu podejmowane są jednomyślnie, z wyjątkiem działania podjętego stosownie do artykułu 17 ustęp 2, w którym to przypadku Komitet podejmuje decyzje większością dwóch trzecich głosów swoich członków.

4. Komitet ustala swój regulamin i może powoływać grupy robocze.

Sekretariat Generalny Rady Wspólnot Europejskich zapewni funkcjonowanie sekretariatu Komitetu oraz grup roboczych.

Artykuł  19

W przypadku Królestwa Danii postanowienia niniejszej konwencji nie mają zastosowania do Wysp Owczych oraz do Grenlandii, chyba że Królestwo Danii złoży przeciwne oświadczenie. Takie oświadczenie może zostać złożone w dowolnym czasie w formie komunikatu skierowanego do Rządu Irlandii, informującego o powyższym rządy innych Państw Członkowskich.

W przypadku Republiki Francuskiej postanowienia niniejszej konwencji stosuje się jedynie do europejskiego terytorium Republiki Francuskiej.

W przypadku Królestwa Niderlandów postanowienia niniejszej konwencji stosuje się jedynie do terytorium Królestwa Niderlandów w Europie.

W przypadku Zjednoczonego Królestwa postanowienia niniejszej konwencji stosuje się jedynie do Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej. Nie mają one zastosowania do europejskich terytoriów, za których stosunki zewnętrzne odpowiedzialne jest Zjednoczone Królestwo, chyba że Zjednoczone Królestwo złoży przeciwne oświadczenie. Takie oświadczenie może zostać złożone w dowolnym czasie w drodze komunikatu skierowanego do Rządu Irlandii, informującego o powyższym rządy innych Państw Członkowskich.

Artykuł  20

Niniejsza konwencja nie będzie przedmiotem żadnych zastrzeżeń.

Artykuł  21

1. Do niniejszej konwencji może przystąpić każde państwo, które stanie się członkiem Wspólnot Europejskich. Depozytariuszem dokumentów przystąpienia będzie Rząd Irlandii.

2. Niniejsza konwencja wchodzi w życie w stosunku do każdego państwa przystępującego do niej w pierwszym dniu trzeciego miesiąca następującego po złożeniu przez nie dokumentu przystąpienia.

Artykuł  22

1. Niniejsza konwencja jest przedmiotem ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia. Depozytariuszem dokumentów ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia będzie Rząd Irlandii.

2. Rząd Irlandii notyfikuje rządom innych Państw Członkowskich o złożonych dokumentach ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia.

3. Niniejsza konwencja wchodzi w życie pierwszego dnia trzeciego miesiąca następującego po złożeniu dokumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia przez ostatnie państwo sygnatariusza, które dokona tej czynności.

Państwo, w którym złożono dokumenty ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia notyfikuje Państwom Członkowskim datę wejścia w życie niniejszej konwencji.

NA DOWÓD CZEGO niżej podpisani, należycie upełnomocnieni, podpisali niniejszą konwencję z upoważnienia rządów.

SPORZĄDZONO w Dublinie, dnia piętnastego czerwca tysiąc dziewięćset dziewięćdziesiątego roku, w jednym egzemplarzu, którego teksty duński, holenderski, angielski, francuski, niemiecki, grecki, irlandzki, włoski, portugalski i hiszpański są jednakowo autentyczne i który zostanie złożony w archiwach Rządu Irlandii oraz którego uwierzytelnione kopie prześle się wszystkim Państwom Członkowskim.

Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że:

- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych,

- Rzeczpospolita Polska postanawia przystąpić do tej konwencji,

- postanowienia konwencji są przyjęte, potwierdzone i będą niezmiennie zachowywane.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.

Dano w Warszawie dnia 15 października 2004 r.