Konwencja w sprawie znakowania plastycznych materiałów wybuchowych w celu ich wykrywania. Montreal.1991.03.01.
Dz.U.2007.135.948
Akt obowiązującyKONWENCJA
w sprawie znakowania plastycznych materiałów wybuchowych w celu ich wykrywania,
podpisana w Montrealu dnia 1 marca 1991 r.
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 1 marca 1991 r. została podpisana w Montrealu Konwencja w sprawie znakowania plastycznych materiałów wybuchowych w celu ich wykrywania, w następującym brzmieniu:
Przekład
KONWENCJA
w sprawie znakowania plastycznych materiałów wybuchowych w celu ich wykrywania
PAŃSTWA - STRONY NINIEJSZEJ KONWENCJI
ZDAJĄC SOBIE SPRAWĘ z wpływu aktów terrorystycznych na bezpieczeństwo międzynarodowe,
WYRAŻAJĄC głębokie zaniepokojenie w związku z aktami terroryzmu, celem których jest zniszczenie statków powietrznych, innych środków transportu oraz innych obiektów,
ZANIEPOKOJONE tym, że dla dokonania takich aktów terrorystycznych wykorzystywane były plastyczne materiały wybuchowe,
UWZGLĘDNIAJĄC, że znakowanie materiałów wybuchowych w celu ich wykrywania będzie w znacznym stopniu sprzyjać zapobieganiu takim bezprawnym aktom,
UZNAJĄC, że w celach powstrzymania takich bezprawnych aktów istnieje nagląca potrzeba wydania międzynarodowego aktu prawnego, nakładającego na państwa obowiązek podejmowania odpowiednich działań w celu właściwego znakowania plastycznych materiałów wybuchowych,
UWZGLĘDNIAJĄC rezolucję 635 Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych z dnia 14 czerwca 1989 roku oraz rezolucję 44/29 Zgromadzenia Ogólnego Organizacji Narodów Zjednoczonych z dnia 4 grudnia 1989 roku zobowiązujących Organizację Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego do zintensyfikowania jej prac w celu stworzenia międzynarodowego systemu znakowania plastycznych lub prasowanych materiałów wybuchowych w celu ich wykrywania,
BIORĄC POD UWAGĘ rezolucję A27-8 jednogłośnie przyjętą na 27 sesji Zgromadzenia Organizacji Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego, w której Zgromadzenie uznało za najwyższy priorytet przygotowanie nowego międzynarodowego aktu prawnego dotyczącego znakowania plastycznych lub prasowanych materiałów wybuchowych w celu ich wykrywania,
PODKREŚLAJĄC z zadowoleniem rolę Rady Organizacji Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego w przygotowaniu Konwencji, jak również gotowość tej Organizacji do przyjęcia na siebie funkcji związanych z jej wdrożeniem;
UZGODNIŁY CO NASTĘPUJE:
Dla celów niniejszej Konwencji:
Każde Państwo - Strona podejmie niezbędne i skuteczne działania w celu zakazu i zapobieganiu wytwarzania na jego terytorium nie oznakowanych materiałów wybuchowych.
Rada we współpracy z Państwami - Stronami i zainteresowanymi organizacjami międzynarodowymi podejmie właściwe działania w celu ułatwienia wdrożenia niniejszej Konwencji, włącznie z zapewnieniem pomocy technicznej oraz środków dla wymiany informacji dotyczących postępu technicznego w znakowaniu i wykrywaniu materiałów wybuchowych.
Z wyjątkiem przewidzianego w artykule XI, żadne inne zastrzeżenia nie mogą być wniesione do niniejszej Konwencji.
Depozytariusz niezwłocznie powiadomi wszystkich sygnatariuszy oraz Państwa - Strony o:
W DOWÓD CZEGO niżej podpisani przedstawiciele właściwie upełnomocnieni przez swoje rządy, podpisali niniejszą Konwencję.
PODPISANO w Montrealu dnia pierwszego marca tysiąc dziewięćset dziewięćdziesiątego pierwszego roku w jednym oryginalnym egzemplarzu w językach angielskim, francuskim, rosyjskim, hiszpańskim i arabskim, z których każdy jest jednakowo autentyczny.
ZAŁĄCZNIK TECHNICZNY
Część 1. OPIS MATERIAŁÓW WYBUCHOWYCH
Część 1. OPIS MATERIAŁÓW WYBUCHOWYCH
a) zawierają jeden lub kilka materiałów wybuchowych dużej mocy, które w ich czystej postaci mają ciśnienie pary mniejsze niż 10-4 Pa przy temperaturze 25° C;
b) zawierają materiał wiążący; oraz
c) jako mieszanina są miękkie lub elastyczne w normalnej temperaturze pokojowej.
II. Niżej wymienione materiały wybuchowe, nawet jeśli odpowiadają opisowi materiałów wybuchowych w ustępie I tej części, nie będą uznawane za materiały wybuchowe tak długo jak będą one przechowywane lub stosowane w celach wymienionych poniżej lub pozostaną włączone jak to wymieniono poniżej; dotyczy to materiałów wybuchowych, które:
a) są wytwarzane lub przechowywane w ograniczonych ilościach, wyłącznie dla wykorzystania w odpowiednio autoryzowanych badaniach naukowych, doświadczeniach lub próbach nowych lub zmodyfikowanych materiałów wybuchowych;
b) są wytwarzane lub przechowywane w ograniczonych ilościach, wyłącznie dla wykorzystania w odpowiednio autoryzowanych szkoleniach w zakresie wykrywania materiałów wybuchowych i/lub doświadczeniach i próbach urządzeń do wykrywania materiałów wybuchowych;
c) są wytwarzane lub przechowywane w ograniczonych ilościach, wyłącznie dla celów wiedzy sądowniczej; lub
d) są przeznaczone do włączenia i stanowią nieodłączną część uzbrojenia wojskowego odpowiednio autoryzowanego na terytorium państwa wytwórcy w ciągu trzech lat od wejścia w życie niniejszej Konwencji w stosunku do danego państwa.
Takie uzbrojenie wyprodukowane w ciągu trzech lat będzie uważane za uzbrojenie wojskowe odpowiednio autoryzowane zgodnie z ustępem 4 artykułu IV niniejszej Konwencji.
III. W tej części:
"odpowiednio autoryzowany" w ustępie II a), b) i c) oznacza dozwolony zgodnie z prawem i przepisami zainteresowanego Państwa - Strony; i
"materiały wybuchowe o dużej mocy" zawierają ale nie ograniczają się do następujących: cyklotetrametylentetranitramin (HMX, oktogen), tetramitrat pentaeritritu (PETN, pentrit) oraz cyklotrimetylentrinitramit (RDX, heksogen).
CZĘŚĆ 2: MATERIAŁY ZNAKUJĄCE
Materiałem znakującym jest dowolna z substancji podanych w przedstawionej niżej tabeli. Materiały znakujące opisane w tej tabeli przeznaczone są do wykorzystania w celu ułatwienia wykrywalności materiałów wybuchowych za pomocą środków do wykrywania pary. W każdym przypadku, materiał znakujący powinien być dodawany do materiału wybuchowego w taki sposób, aby był równomiernie rozmieszczony w gotowym produkcie. Minimalna koncentracja materiału znakującego w gotowym produkcie po wytworzeniu powinna odpowiadać danym zawartym w tabeli.
TABELA
Nazwa materiału znakującego | Wzór cząsteczkowy | Ciężar cząsteczkowy | Minimalna koncentracja |
Diazotan glikolu etylenowego(EGDN) | C2H4 (NO3)2 | 152 | 0,2% w masie |
2,3- dimetylo-2,3-dinitrobutan (DMNB) | C6H12(NO2)2 | 176 | 0,1% w masie |
p - nitrotoluen (p.-MNT) | C7H7NO2 | 137 | 0,5% w masie |
o -nitrotoluen (o-MNT) | C7H7NO2 | 137 | 0,5% w masie |
Każdy materiał wybuchowy, który w rezultacie jego zwykłego wytwarzania zawiera jakikolwiek z wyznaczonych materiałów znakujących o wymaganym minimalnym poziomie koncentracji lub powyżej tego minimalnego poziomu, będzie uważany za znakowany.
Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych,
- Rzeczpospolita Polska postanawia przystąpić do tej konwencji,
- postanowienia konwencji są przyjęte, potwierdzone i będą niezmiennie zachowywane.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 7 lipca 2006 r.
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »