Konwencja w sprawie obywatelstwa. Rzym.1922.04.06.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1929.65.501

Akt obowiązujący

Wersja od: 10 czerwca 1929 r.

KONWENCJA

pomiędzy Austrją, Węgrami, Włochami, Polską, Rumunją, Królestwem Serbów, Chorwatów i Słoweńców oraz Czechosłowacją w sprawie obywatelstwa,

podpisana w Rzymie dnia 6-tego kwietnia 1922 r.

(Ratyfikowana zgodnie z ustawą z dnia 19-tego grudnia 1928 r. Dz. U. R. P. z 1929 r . Nr. 5, poz. 46).

W IMIENIU

RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

MY, IGNACY MOŚCICKI,

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,

wszem wobec i każdemu zosobna, komu o tem wiedzieć należy, wiadomem czynimy:

Dnia szóstego kwietnia tysiąc dziewięćset dwudziestego drugiego roku, popisana została w Rzymie pomiędzy Austrją, Węgrami, Włochami, Polską, Rumunją, Królestwem Serbów, Chorwatów i Słoweńców, oraz Chechosłowacją Konwencja w sprawie obywatelstwa, która to Konwencja brzmi dosłownie jak następuje:

KONWENCJA.

Austrja, Węgry, Włochy, Polska, Rumunja, Królewstwo Serbów, Chorwatów i Słoweńców i Czechosłowacja,

w zamiarze uregulowania spraw dotyczących obywatelstwa, celem zawarcia odnośnej konwencji, Wysokie Umawiające się Strony mianowały swymi Pełnomocnikami: (pominięto),

KTÓRZY, po przedstawieniu swych pełnomocnictw, uznanych za dobre i sporządzone w należytej formie, zgodzili się na następujące postanowienia:

Artykuł  pierwszy.

Sposoby nabycia lub utraty obywatelstwa regulowane są prawami każdego Państwa.

Artykuł  2.

W stosunkach pomiędzy Wysokiemi Umawaiającemi się Stronami, obywatelstwo stwierdzone będzie świadectwem, wydanem przez powołany do tego, stosownie do ustawodawstwa każdego Państwa, urząd i poświadczonem przez władzę, od której wyżej wzmiankowany urząd jest zależny. Świadectwo wskazywać winno prawną podstawę obywatelstwa, które się stwierdza. Jednakże każda z Wysokich Umawiających się Stron, ilekroć uzna to za potrzebne, będzie mogła wymagać, aby treść świadectwa potwierdzoną została przez centralną władzę Państwową.

Artykuł  3.

Wysokie Umawiające się Strony zobowiązują się podać sobie wzajemnie do wiadomości wykaz urzędów i władz powołanych do wydawania i poświadczania świadectw, o których mowa w poprzednim artykule.

Artykuł  4.

W razie sporu pomiędzy Wysokiemi Umawiającemi się Stronami co do obywatelstwa, jakie przyznane być powinno na mocy przepisów traktatów, zawartych w St. Germain i w Trianon obywatelowi byłego Cesarstwa Austryjackiego, lub też obywatelowi byłego Królestwa Węgierskiego, spór rozstrzygnie po upływie terminów, ustalonych dla wykonania prawa wyboru obywatela lub opcji, Komisja, złożona z delegata każdej z zainteresowanych Wysokich Umawiających się Stron i z Przewodniczącego, wybranego za obopólną zgodą przez wyżej wymienione Strony, względnie w razie niezgody przez Prezydenta Związku Szwajcarskiego z pomiędzy obywateli Państwa innego, niż Umawiające się Strony. W razie niezgody pomiędzy delegowanymi, decyduje Przewodniczący.

Decyzje Komisji będą w każdym razie ostatecznemi.

Powyższe postanowienia nie naruszają w niczem postanowień i przepisów traktatów, zawartych w St. Germain i w Trianon, a w szczególności postanowień artykułów 81 i 230 Traktatu, zawartego w St. Germain, oraz artykułów 65 i 213 Traktatu, zawartego w Trianon, ani też postanowień odrębnych konwencyj, zawartych dotychczas lub w przyszłość pomiędzy zainteresowanemi Państwami, zwłaszcza zaś postanowień konwencji pomiędzy Austrją a Czechosłowacją, podpisanej w Brnie 7 czerwca 1920 roku.

Artykuł  5.

Konwencja niniejsza ratyfikowaną będzie w możliwie najkrótszym czasie.

Każde Państwo prześle akt ratfikacji Rządowi Włoskiemu, którego zadaniem będzie powiadomienie o tem innych Państw podpisujących niniejszą Konwencję.

Akty ratyfikacji złożone zostaną w Archiwum Rządu Włoskiego.

Konwencja niniejsza uzyska moc obowiązującą dla każdego z Państw podpiujących ją z chwilą złożenia aktu ratyfikacji i poczynając od tej daty będzie obowiązywać również te Państwa, które już złożyły akt swej ratyfikacji.

NA DOWÓD CZEGO wyżej wymienieni Pełnomocnicy podpisali niniejszą konwencję.

Sporządzono w Rzymie dnia szóstego kwietnia tysiąc dziewięćset dwudziestego drugiego roku w języku francuskim i włoskim, przyczem obydwa teksty są jednakowo autentyczne, w jednym egzemplarzu, który złożony zostanie w Archiwum Rządu Królestwa Włoskiego i którego autentyczne kopie doręczone zostaną każdemu z Państw podpisujących niniejszą konwencję.

Zaznajomiwszy się z powyższą Konwencją, uznaliśmy ją i uznajemy za słuszną zarówno w całości, jak i każde z zawartych w niej postanowień, oświadczamy, że jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona i przyrzekamy, że będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.

W Warszawie, dnia 6 kwietnia 1929 r.