Konwencja, uzupełniająca Konwencję Warszawską o ujednostajnieniu niektórych prawideł dotyczących międzynarodowego przewozu lotniczego wykonywanego przez osobę inną niż przewoźnik umowny. Guadalajara.1961.09.18.
Dz.U.1965.25.167
Akt obowiązującyKONWENCJA,
UZUPEŁNIAJĄCA KONWENCJĘ WARSZAWSKĄ, O UJEDNOSTAJNIENIU NIEKTÓRYCH PRAWIDEŁ DOTYCZĄCYCH MIĘDZYNARODOWEGO PRZEWOZU LOTNICZEGO WYKONYWANEGO PRZEZ OSOBĘ INNĄ NIŻ PRZEWOŹNIK UMOWNY,
sporządzona w Guadalajara dnia 18 września 1961 r.
RADA PAŃSTWA
POLSKIEJ RZECZYPOSPOLITEJ LUDOWEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 18 września 1961 roku sporządzona została w Guadalajara Konwencja, uzupełniająca Konwencję Warszawską, o ujednostajnieniu niektórych prawideł dotyczących międzynarodowego przewozu lotniczego wykonywanego przez osobę inną niż przewoźnik umowny.
Po zaznajomieniu się z powyższą Konwencją Rada Państwa uznała ją i uznaje za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych; oświadcza, że wymieniona Konwencja jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, oraz przyrzeka, że będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.
Dano w Warszawie, dnia 19 października 1964 r.
(Tekst konwencji zamieszczony jest w załączniku do niniejszego numeru).
ZAŁĄCZNIK
KONWENCJA, UZUPEŁNIAJĄCA KONWENCJĘ WARSZAWSKĄ, O UJEDNOSTAJNIENIU NIEKTÓRYCH PRAWIDEŁ DOTYCZĄCYCH MIĘDZYNARODOWEGO PRZEWOZU LOTNICZEGO WYKONYWANEGO PRZEZ OSOBĘ INNĄ NIŻ PRZEWOŹNIK UMOWNY
KONWENCJA, UZUPEŁNIAJĄCA KONWENCJĘ WARSZAWSKĄ, O UJEDNOSTAJNIENIU NIEKTÓRYCH PRAWIDEŁ DOTYCZĄCYCH MIĘDZYNARODOWEGO PRZEWOZU LOTNICZEGO WYKONYWANEGO PRZEZ OSOBĘ INNĄ NIŻ PRZEWOŹNIK UMOWNY
zważywszy, że Konwencja Warszawska nie zawiera szczególnych przepisów dotyczących międzynarodowego przewozu lotniczego wykonywanego przez osobę, która nie jest stroną umowy przewozu,
zważywszy, że dlatego jest pożądane sformułowanie prawideł, które miałyby zastosowanie w takich przypadkach,
uzgodniły, co następuje:
W niniejszej Konwencji:
Jeżeli przewoźnik faktyczny wykonuje całość lub część przewozu, który zgodnie z umową wspomnianą w artykule pierwszym litera b) podlega Konwencji Warszawskiej, zarówno przewoźnik umowny, jak i przewoźnik faktyczny, jeżeli postanowienia niniejszej Konwencji nie przewidują inaczej, podlegają przepisom Konwencji Warszawskiej, pierwszy w odniesieniu do całego przewozu przewidzianego w umowie, drugi tylko do przewozu, który wykonuje.
Polecenia lub sprzeciwy zgłaszane przewoźnikowi na podstawie Konwencji Warszawskiej mają ten sam skutek niezależnie od tego, czy zostały skierowane do przewoźnika umownego, czy do przewoźnika faktycznego. Jednakże polecenia, o których mowa w artykule 12, mają skutek jedynie, gdy zostały skierowane do przewoźnika umownego.
Co się tyczy przewozu wykonywanego przez przewoźnika faktycznego, każda osoba działająca za tego przewoźnika lub za przewoźnika umownego, jeżeli udowodni, że działała w wykonaniu swych funkcji, może powoływać się na ograniczenia odpowiedzialności, jakie mają zastosowanie w myśl niniejszej Konwencji do przewoźnika, za którego działa, chyba że zostanie udowodnione, iż działała ona w sposób, który w myśl Konwencji Warszawskiej wyłącza możliwość powoływania się na ograniczenia odpowiedzialności.
Co się tyczy przewozu wykonywanego przez przewoźnika faktycznego, całkowita kwota odszkodowania, która może być uzyskana od tego przewoźnika oraz od przewoźnika umownego, a także od osób za nich działających w wykonaniu swoich funkcji, nie może przekraczać najwyższego odszkodowania, którego można dochodzić bądź od przewoźnika umownego, bądź od przewoźnika faktycznego na podstawie niniejszej Konwencji, pod warunkiem, że żadna z osób wymienionych w niniejszym artykule nie może być uznana za odpowiedzialną powyżej granicy, która ma do niej zastosowanie.
Skarga o odszkodowanie dotycząca przewozu wykonywanego przez przewoźnika faktycznego może być wniesiona, według wyboru powoda, przeciwko temu przewoźnikowi lub przewoźnikowi umownemu albo przeciwko jednemu i drugiemu, łącznie lub oddzielnie. Jeżeli skarga jest wniesiona tylko przeciwko jednemu z tych przewoźników, to przewoźnik ten będzie miał prawo przypozwać drugiego przewoźnika przed sąd, do którego wniesiono skargę, do wzięcia udziału w procesie, przy czym skutki tego udziału, jak i właściwa procedura podlegać będą w takim przypadku prawu tego sądu.
Skarga o odszkodowanie przewidziana w artykule VII niniejszej Konwencji powinna być wniesiona według wyboru powoda bądź przed jeden z sądów, do których może być wniesiona skarga przeciw przewoźnikowi umownemu zgodnie z artykułem 28 Konwencji Warszawskiej, bądź przed sąd miejsca zamieszkania przewoźnika faktycznego lub miejsca głównej siedziby jego przedsiębiorstwa.
Z zastrzeżeniem artykułu VII żadne postanowienie niniejszej Konwencji nie może być rozumiane jako naruszające prawa i obowiązki istniejące między dwoma przewoźnikami.
Niniejsza Konwencja do dnia jej wejścia w życie zgodnie z warunkami przewidzianymi w artykule XIII jest otwarta do podpisu dla każdego państwa, które w tym czasie będzie członkiem Organizacji Narodów Zjednoczonych lub jakiejkolwiek organizacji wyspecjalizowanej.
Niedopuszczalne jest jakiekolwiek zastrzeżenie do niniejszej Konwencji.
Rząd Stanów Zjednoczonych Meksyku będzie notyfikował Organizacji Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego i wszystkim Państwom, będącym członkami Organizacji Narodów Zjednoczonych lub jakiejkolwiek organizacji wyspecjalizowanej:
Na dowód czego niżej podpisani pełnomocnicy, należycie do tego upoważnieni, podpisali niniejszą Konwencję.
Sporządzono w Guadalajara dnia osiemnastego września tysiąc dziewięćset sześćdziesiątego pierwszego roku w trzech autentycznych tekstach zredagowanych w językach angielskim, francuskim i hiszpańskim.
W przypadkach jakichkolwiek rozbieżności decydujący będzie tekst w języku francuskim, w którym to języku została zredagowana Konwencja Warszawska z dnia 12 października 1929 roku. Rząd Stanów Zjednoczonych Meksyku ustali oficjalny tekst Konwencji w języku rosyjskim.
Konwencja niniejsza będzie zdeponowana u Rządu Stanów Zjednoczonych Meksyku, gdzie zgodnie z postanowieniami artykułu XI zostanie wyłożona do podpisu, a wymieniony Rząd przekaże poświadczone za zgodność odpisy niniejszej Konwencji Organizacji Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego i wszystkim Państwom, będącym członkami Organizacji Narodów Zjednoczonych lub jakiejkolwiek organizacji wyspecjalizowanej.
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »
Akty prawne liczba obiektów na liście: (19)
Akty zmieniane liczba obiektów na liście: (1)
Akty wprowadzające liczba obiektów na liście: (18)
- Przystąpienie Finlandii i Malawi do Konwencji uzupełniającej Konwencję warszawską o ujednostajnieniu niektórych prawideł dotyczących międzynarodowego przewozu lotniczego wykonywanego przez osobę inną niż przewoźnik umowny, sporządzonej w Guadalajara dnia 18 września 1961 r.
- Przystąpienie szeregu państw do Konwencji uzupełniającej Konwencję warszawską o ujednostajnieniu niektórych prawideł dotyczących międzynarodowego przewozu lotniczego wykonywanego przez osobę inną niż przewoźnik umowny, sporządzonej w Guadalajara dnia 18 września 1961 r.
- Przystąpienie Republiki Południowej Afryki do Konwencji uzupełniającej Konwencję warszawską o ujednostajnieniu niektórych prawideł dotyczących międzynarodowego przewozu lotniczego wykonywanego przez osobę inną niż przewoźnik umowny, sporządzonej w Guadalajara dnia 18 września 1961 r.