Art. 12. - Konwencja Sztokholmska w sprawie trwałych zanieczyszczeń organicznych. Sztokholm.2001.05.22.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2009.14.76

Akt obowiązujący
Wersja od: 26 listopada 2014 r.
Artykuł  12

Pomoc techniczna

1. 
Strony uznają, że udzielanie pomocy technicznej we właściwym czasie i w odpowiedni sposób w odpowiedzi na prośby stron - krajów rozwijających się i stron - krajów dokonujących transformacji gospodarki ma istotne znaczenie dla skutecznego wdrażania niniejszej konwencji.
2. 
Strony podejmą współpracę w celu udzielenia pomocy technicznej we właściwym czasie i w odpowiedni sposób stronom - krajom rozwijającym się i stronom - krajom dokonującym transformacji gospodarki, aby pomóc im, z uwzględnieniem ich specyficznych potrzeb, w rozwoju i wzmacnianiu ich zdolności do wypełniania zobowiązań wynikających z niniejszej konwencji.
3. 
W tym względzie, pomoc techniczna, której udzielą strony - kraje rozwinięte i inne strony, stosownie do ich możliwości, będzie obejmować odpowiednią i wzajemnie uzgodnioną pomoc techniczną w zakresie tworzenia potencjału wykonawczego, jakiego wymaga wypełnianie zobowiązań wynikających z niniejszej konwencji. Dalsze zalecenia w tym względzie zapewni Konferencja Stron.
4. 
Strony wprowadzą, odpowiednio, rozwiązania zapewniające udzielanie pomocy technicznej i promujące transfer technologii do stron - krajów rozwijających się i stron - krajów dokonujących transformacji gospodarki w zakresie związanym z wypełnianiem przez nie ich zobowiązań wynikających z niniejszej konwencji. Do rozwiązań tych będą należeć regionalne lub subregionalne ośrodki odpowiedzialne za tworzenie potencjału wykonawczego i transfer technologii w ramach pomocy udzielanej stronom - krajom rozwijającym się i stronom - krajom dokonującym transformacji gospodarki w zakresie związanym z wypełnianiem przez nie zobowiązań wynikających z niniejszej konwencji. Dalsze zalecenia w tym względzie zapewni Konferencja Stron.
5. 
W kontekście tego artykułu, podejmując działania w ramach pomocy technicznej, strony w pełni uwzględnią konkretne potrzeby i szczególną sytuację najsłabiej rozwiniętych państw i małych rozwijających się państw wyspiarskich.