Rozdział 2 - Środki stosowane wzglądem terytorjum zakażonego. - Konwencja Sanitarna. Warszawa.1923.02.07.
Dz.U.1924.13.111
Akt obowiązującyII.
Środki stosowane wzglądem terytorjum zakażonego.
Środki stosowane wzglądem terytorjum zakażonego.
Każda ze stron zawierających umowę ma prawo stosować względem miejscowości, zakażonej jedną z chorób wymienionych w art. 1, środki, wymienione w art. 9 do 14 z zastrzeżeniem, że środki te mogą być stosowane jedynie do osób i towarów, pochodzących z terytorjum zakażonego, z zachowaniem warunków przewidzianych w art. 8.
Za zakażone można uznać miasto lub jednostkę administracyjną (powiat albo ujezd).
Dane terytorjum może być uznane za zakażone, jeżeli w przypadku cholery wystąpi miejscowe ognisko; odnośnie do tyfusów plamistego i powrotnego w razie szerzenia się nagminnego tych chorób; w przypadku zaś dżumy-w razie stwierdzenia jednego lub kilku niezawleczonych przypadków choroby.
Zawiadomienie strony drugiej o tem, że dane miasto lub powiat (ujezd) uznany jest za zakażony, jak również zawiadomienie o środkach przedsięwziętych celem zapobieżenia zawleczeniu chorób z terytorjum zakażonego strony drugiej odbywa się w sposób przewidziany w art. 5.
Miasto lub powiat (ujezd), które były uznane za zakażone na zasadzie art. 7, przestają być uważane za zakażone: w przypadku cholery lub dżumy-po pięciu dniach od chwili zgonu lub izolacji ostatniego zachorowania, odnośnie do tyfusów plamistego i powrotnego, jeżeli zmniejszenie liczby zachorowań i występowanie jedynie pojedyńczych przypadków wskazuje, że choroba nie ma więcej charakteru epidemicznego.
Środki, dopuszczalne przez niniejszą Konwencję, celem zapobiegania przenoszeniu chorób zakaźnych, wymienionych w art. 1, są następujące:
Indywidualnym oględzinom i badaniu lekarskiemu poddane będą na granicy osoby, przybywające z miejscowości zakażonych, lub okazujące objawy jednej z chorób, wymienionych w art. 1, albo też zdradzające symptomy, budzące podejrzenie o jedną z tych chorób.
Osoby, przechodzące granicę w partjach, eszelonach albo grupach, znajdujących się w złych warunkach hygienicznych, mogą być poddane przez władze Państwa przeznaczenia masowo oględzinom i badaniu lekarskiemu.
U osób podejrzanych o cholerę albo dżumę, mogą być w miarę potrzeby dokonywane badania bakterjologiczne dla celów rozpoznawczych.
Inspekcja i badanie lekarskie nie powinny wstrzymywać ruchu pociągów.
Osoby, uznane podczas oględzin lekarskich za chore lub podejrzane o chorobę, podlegają odosobnieniu i są kierowane przez władze sanitarne Państwa przeznaczenia do specjalnie w tym celu urządzonych i odpowiednio wyposażonych pomieszczeń, gdzie pozostają do chwili wyzdrowienia lub ścisłego rozpoznania choroby.
Zatrzymywanie osób zdrowych celem obserwacji jest niedopuszczalne.
Osoby, jadące z miejscowości zakażonych, lub osoby, które stykały się z chorym na jedną z chorób wymienionych w art. 1, mogą podlegać dozorowi sanitarnemu po przybyciu na miejsce przeznaczenia: w ciągu dni 5 - w przypadku cholery lub dżumy, przez dni 14 - w przypadku tyfusu plamistego lub powrotnego, licząc od chwili wyjazdu z miejscowości zakażonej, lub od chwili ujawnienia chorego na granicy. W tym celu osobom tym może być nakazane stawienie się po przybyciu na miejsce przeznaczenia u właściwych władz sanitarnych.
Personel lekarsko-sanitarny lub kolejowy podlega zarządzeniom sanitarnym jedynie w razie ujawnionego zachorowania na jedną z chorób wymienionych w art. 1.
Postanowienia niniejszego artykułu rozciągają się również na osoby, przekraczające granicę na zasadzie paszportu dyplomatycznego lub służbowego jednej z umawiających się stron.
Osobisty bagaż podróżnych, jadących z terytoriów zakażonych, z wyjątkiem bagażu osób wymienionych w art. 14, może być poddany dezynfekcji i dezynsekcji, jeżeli władze sanitarne będą uważały to w danym wypadku za konieczne.
Względem osób, przybywających w partjach, eszelonach lub grupach, stosownie do wyników oględzin lekarskich, może być zastosowana masowa dezynfekcja i dezynsekcja rzeczy, a w przypadku tyfusów - również specjalne oczyszczenie ciała (kąpiel i strzyżenie) oraz odzieży.
Towary mogą być poddawane dezynfekcji tylko w razie stwierdzenia przez władzę sanitarną jawnych oznak zakażenia towaru albo jego opakowania.
Jednakowoż niżej wymienione towary, pochodzące z miejscowości zakażonych jedną z chorób wymienionych w art. 1, można poddawać dezynfekcji albo też zakazać ich wwozu, o ile nie zostały poddane dezynfekcji:
Nie można zakazać przywozu powyższych przedmiotów w wypadku przesiedlania się, albo też, gdy stanowią one bagaż; w wypadkach tych należy z nimi postąpić zgodnie z przepisami art. 15.
Nie podlegają zakazowi przywozu: świeże odpadki, pochodzące wprost z przędzalni, tkalni, szwalni i bielników (blichowni), sztuczna wełna i skrawki świeżego papieru.
Nie może być zabroniony tranzyt przez terytorjum jednej z układających się stron towarów, idących w należytem opakowaniu; towary takie nie podlegają również dezynfekcji.
Od osób, jadących z miejscowości niepomyślnych pod wzglądem cholery, można zażądać poddania się obowiązkowemu szczepieniu ochronnemu przeciw cholerze, oraz zabronić wjazdu osobom nieszczepionym. Na dowód szczepienia może być przedstawione świadectwo, wydane przez lekarza urzędowego właściwego kraju.
W razie pojawienia się cholery wśród przybywających na granicą partji, eszelonów albo grup, wchodzące w ich skład osoby mogą być poddane dwukrotnemu szczepieniu przeciw cholerze; w tym celu osoby te mogą być zatrzymane na pogranicznej stacji w kraju przeznaczenia.
Osobom, nie chcącym poddać się szczepieniu, może być zabroniona dalsza podróż.
Państwa, zawierające Konwencję, uznają, że pomyślne przeprowadzenia środków ochrony sanitarnej możliwe jest jedynie wtedy, gdy zainteresowane warstwy ludności, a specjalnie personel kolejowy i personel żeglugi zdaje sobie sprawę, z ich doniosłości, Wobec tego strony zobowiązują się, zaznajamiać personel służbowy z właściwościami chorób zakaźnych i drogami ich szerzenia się oraz zapoznawać go z niezbędnemi praktycznemi sposobami postępowania w wypadku choroby zakaźnej, jak również rozpowszechniać pośród podróżnych i ludności rejonów pogranicznych wiadomości, wyjaśniające znaczenie wydawanych zarządzeń sanitarnych.