Dział 4 - Postanowienia, dotyczące terytorjów lub okolic, gdzie warunki nie pozwalają na zagnieżdżenie się żółtej febry. - Konwencja sanitarna dotycząca żeglugi powietrznej. Haga.1933.04.12.
Dz.U.1936.8.84
Akt obowiązującyDział IV.
Postanowienia, dotyczące terytorjów lub okolic, gdzie warunki nie pozwalają na zagnieżdżenie się żółtej febry.
Postanowienia, dotyczące terytorjów lub okolic, gdzie warunki nie pozwalają na zagnieżdżenie się żółtej febry.
W terytorjach i okolicach, gdzie warunki nie pozwalają na zagnieżdżenie się żółtej febry, statki powietrzne, przybywające z okolic, gdzie panuje żółta febra, będą mogły lądować w każdym porcie lotniczym sanitarnym lub wyznaczonym.
Przy przylocie powinny mieć miejsce czynności następujące:
1. oględziny statku powietrznego i jego ładunku w celu upewnienia się, że niema komarów, oraz ewentualne ich wytępienie,
2. badanie lekarskie podróżnych i członków załogi.
Postanowienia wspólne.
Postanowienia wspólne.
Osoby, przybywające na pokładzie statku powietrznego do terytorjum jednej z Wysokich Układających się Stron, które były narażone na niebezpieczeństwo zarażenia się jedną z chorób, wyszczególnionych w art. 18 niniejszej konwencji, i które znajdują się w okresie wylęgania choroby, mogą, z zastrzeżeniem postanowień Rozdziału II niniejszej Części, być poddane nadzorowi aż do końca tego okresu.
Co się tyczy cholery i ospy, postanowienia artykułów 32 i 35, dotyczące osób uodpornionych, mają również zastosowanie do zarządzeń, przewidzianych w niniejszym artykule.
Osoby, które po przybyciu na lotnisko są uważane, w myśl postanowień niniejszej Części, jako podlegające nadzorowi do chwili upływu okresu wylęgania się choroby, mogą mimo to udać się w dalszą podróż, pod warunkiem, że o fakcie tym będą powiadomione władze następnych miejsc lądowania i miejsca przeznaczenia, bądź przez wpisanie do dziennika podróży, wspomnianego w artykule 9 niniejszej konwencji, bądź przez każdy inny sposób, zapewniający poddanie ich badaniu lekarskiemu na każdem z następnych lotnisk, znajdujących się na ich drodze.
Osoby, które należałoby poddać obserwacji w warunkach, przewidzianych w artykułach 26, 44, ustęp czwarty i 47, ustęp drugi, niniejszej konwencji, będą mogły otrzymać pozwolenie na dalszą podróż dopiero po upływie okresu wylęgania, chyba żeby otrzymały w wypadku innych chorób niż żółta febra zezwolenie władz sanitarnych miejsca przeznaczenia.
Władza sanitarna każdego lotniska będzie brała pod uwagę w jaknajszerszym możliwie zakresie, przy stosowaniu zarządzeń sanitarnych do statku powietrznego, przybywającego z okręgu zarażonego, zarządzenia już stosowane do tego statku powietrznego na innem lotnisku sanitarnem obcego kraju lub tego samego kraju, i które były należycie wpisane w dzienniku podróży, wspomnianym w artykule 9 niniejszej konwencji.
Statki powietrzne, przybywające z okręgu zarażonego, które były przedmiotem zarządzeń sanitarnych, stosowanych w sposób zadowalający, nie będą poddawane powtórnie tym zabiegom po przylocie na inne lotnisko, bez względu na to, czy lotnisko to należy do tego samego kraju, czy nie, pod warunkiem, że od owej chwili nie zaszedł żaden przypadek, mogący pociągnąć za sobą zastosowanie powyższych zabiegów, i że statek powietrzny nie lądował na lotnisku zarażonem, z wyjątkiem dla zaopatrzenia się w materjały pędne.
Władza lotniska, stosująca zarządzenia sanitarne, będzie wydawała bezpłatnie na każde żądanie dowódcy statku lub każdej osoby zainteresowanej, świadectwo, wskazujące rodzaj czynności, stosowane metody, części statku lotniczego, poddane zarządzeniom, i powody, dla których zarządzenia te były stosowane.
Wystawi ona również bezpłatnie na żądanie podróżnym, przybywającym na statku powietrznym, na którym zdarzył się przypadek jednej z chorób zakaźnych, wyszczególnionych w artykule 18, świadectwo, wskazujące datę ich przybycia i zarządzenia, jakim byli oni i ich bagaż poddani.
Z wyjątkiem przypadków, wyraźnie przewidzianych niniejszą konwencją, statki powietrzne nie powinny być zatrzymywane ze względów sanitarnych.
Jeżeli statek powietrzny był zajęty przez chorego, dotkniętego dżumą, cholerą, żółtą febrą, durem osutkowym lub ospą, będzie on zatrzymany tylko na przeciąg czasu ściśle niezbędny dla poddania go zarządzeniom zapobiegawczym, stosowanym do statku powietrznego w każdym przypadku, przewidzianym w niniejszej konwencji.
Z zastrzeżeniem postanowień Rozdziału II niniejszej konwencji, a zwłaszcza art. 47, każdy statek powietrzny, który nie zechce poddać się obowiązkom, nałożonym nań przez władzę lotniska, zgodnie z postanowieniami niniejszej konwencji, może swobodnie udać się w dalszą podróż. Nie będzie mógł on jednakże zatrzymać się na innem lotnisku tego samego kraju, chyba w celu zaopatrzenia się.
Może on otrzymać pozwolenie na wyładowanie towarów pod warunkiem, że będzie odosobniony i że towary będą poddane w razie potrzeby zarządzeniom, przewidzianym w artykule 10 niniejszej konwencji.
Może on również być upoważniony do wysadzania podróżnych, którzy tego zażądają, pod warunkiem, że poddadzą się oni zarządzeniom, przepisanym przez władzę sanitarną.
Statek powietrzny może również załadować materjały pędne, części zapasowe, środki żywności i wodę, pozostając przytem odosobnionym.