Część 4 - Postanowienia końcowe. - Konwencja sanitarna dotycząca żeglugi powietrznej. Haga.1933.04.12.
Dz.U.1936.8.84
Akt obowiązującyCZĘŚĆ CZWARTA
Postanowienia końcowe.
Postanowienia końcowe.
Dwie lub kilka z Wysokich Układających się Stron mają prawo zawierać między sobą, na podstawie zasad niniejszej konwencji, układy specjalne, dotyczące poszczególnych punktów sanitarnej reglamentacji powietrznej, zwłaszcza tego, co dotyczy stosowania na ich terytorjach Rozdziału II Części Trzeciej.
Te układy, jak również te, które są wspomniane w art. 46, powinny być z chwilą ich wejścia w życie notyfikowane bądź Międzynarodowemu Urzędowi Higjeny Publicznej, bądź Międzynarodowej Komisji Żeglugi Powietrznej na warunkach, przewidzianych w art 7.
Wysokie Układające się Strony zgadzają się zwracać się o opinję do Stałego Komitetu Międzynarodowego Urzędu Higjeny Publicznej przed odwołaniem się do wszelkiej innej procedury, w wypadku różnicy zdań, któraby powstała między niemi co do interpretacji niniejszej konwencji.
Nie naruszając postanowienia, przewidzianego w ustępie ostatnim art. 12, Wysokie Układające się Strony zobowiązują się przy dokonywaniu czynności sanitarnych na swych lotniskach stosować do statków powietrznych innych Układających się Stron taką samą taryfę, jak do statków powietrznych krajowych.
Taryfa ta, możliwie umiarkowana, będzie podawana do wiadomości bądź Międzynarodowemu Urzędowi Higjeny Publicznej, bądź Międzynarodowej Komisji Żeglugi Powietrznej na warunkach, przewidzianych w art. 7.
Każda z Wysokich Układających się Stron, która zechce wprowadzić zmiany do niniejszej konwencji, powinna zakomunikować swoje propozycje Rządowi Holenderskiemu. Ten zaś przedstawi je Międzynarodowemu Urzędowi Higjeny Publicznej, który, jeśli uzna zmiany te za wskazane, zredaguje protokół, zmieniający konwencję, i prześle go Rządowi Holenderskiemu.
Rząd Holenderski poda drogą okólnika datowanego treść wspomnianego protokółu do wiadomości Rządom innych Wysokich Układających się Stron, zapytując ich, czy przyjmują proponowane zmiany. Przystąpienie każdej z Wysokich Układających się Stron do tych zmian będzie wynikało bądź z wyraźnej zgody przesłanej Rządowi Holenderskiemu, bądź też z faktu wstrzymania się od zgłoszenia jakichkolwiek zastrzeżeń temu Rządowi w ciągu dwunastu miesięcy, licząc od daty wspomnianego okólnika.
Kiedy liczbą przystąpień wyraźnych lub milczących osiągnie co najmniej 2/3 liczby Rządów Wysokich Układających się Stron, Rząd Holenderski stwierdzi to protokólarnie oraz zakomunikuje o tem Międzynarodowemu Urzędowi Higjeny Publicznej i Rządom wszystkich Wysokich Układających się Stron. Protokół wejdzie w życie między Wysokiemi Układającemi się Stronami, wymienionemi w tym protokóle, po upływie okresu 6 miesięcy, licząc od daty tego protokółu. Konwencja niniejsza będzie w dalszym ciągu stosowana bez zmian przez inne Wysokie Układające się Strony aż do dnia, w którym przystąpią one do protokółu.
Konwencja niniejsza będzie nosiła datę dnia dzisiejszego i będzie mogła być podpisana w ciągu jednego roku, licząc od tej daty.
Konwencja niniejsza będzie ratyfikowana, a dokumenty ratyfikacyjne będą złożone Rządowi Holenderskiemu w możliwie najkrótszym czasie.
Z chwilą, gdy dziesięć dokumentów ratyfikacyjnych będzie złożonych, Rząd Holenderski sporządzi o tem protokół. Odpisy tego protokółu prześle on Rządom wszystkich Wysokich Układających się Stron oraz Międzynarodowemu Urzędowi Higieny Publicznej. Konwencja niniejsza wejdzie w życie sto dwudziestego dnia po dacie powyższego protokół.
Każde późniejsze złożenie dokumentu ratyfikacyjnego będzie stwierdzone sporządzonym protokółem i zakomunikowane według wyżej wskazanego postępowania. Konwencja niniejsza wejdzie w życie względem każdej z Wysokich Układających się Stron sto dwudziestego dnia po dacie protokółu, stwierdzającego złożenie dokumentu ratyfikacyjnego.
Kraje, które nie podpisały niniejszej konwencji, będą dopuszczone do przystąpienia do niej w każdej chwili, począwszy od daty protokółu, stwierdzającego złożenie dziesięciu pierwszych dokumentów ratyfikacyjnych.
Każde przystąpienie będzie uskutecznione za pomocą notyfikacji w drodze dyplomatycznej, skierowanej do Rządu Holenderskiego. Rząd ten złoży akt przystąpienia w swoich archiwach i zawiadomi niezwłocznie Rządy wszystkich Krajów, należących do konwencji, jak również i Międzynarodowy Urząd Higjeny Publicznej, podając im do wiadomości datę tego złożenia. Każde przystąpienie nabiera mocy sto dwudziestego dnia po dacie złożenia.
Każda z Wysokich Układających się Stron może oświadczyć w chwili podpisania, ratyfikacji lub przystąpienia, że, przez przyjęcie niniejszej konwencji, nie bierze na siebie żadnych zobowiązań, co się tyczy całości lub części swych kolonij, protektoratów, terytorjów zamorskich lub terytorjów, pozostających pod jej zwierzchnictwem lub mandatem; w takim wypadku niniejsza konwencja nie będzie miała zastosowania do terytorjów, będących przedmiotem takiego oświadczenia.
Każda z Wysokich Układających się Stron będzie mogła później notyfikować Rządowi Holenderskiemu, że zamierza stosować niniejszą konwencję do całości lub części swych terytorjów, które były przedmiotem oświadczenia, przewidzianego w ustępie poprzednim. W takim razie konwencja będzie stosowała się do terytorjów, oznaczonych w notyfikacji, sto dwudziestego dnia po dacie złożenia tej notyfikacji w archiwach Rządu Holenderskiego.
Również każda z Wysokich Układających się Stron może w każdej chwili, po upływie okresu czasu, podanego w art. 66, oświadczyć, że zamierza uchylić stosowanie niniejszej konwencji do całości lub części swych kolonij, protektoratów, terytorjów zamorskich lub terytorjów, pozostających pod jej zwierzchnictwem lub mandatem; w takim wypadku konwencja przestaje być stosowana na terytorjach, będących przedmiotem takiego oświadczenia, po upływie roku od daty złożenia tej deklaracji w archiwach Rządu Holenderskiego.
Rząd Holenderski poinformuje Rządy wszystkich Krajów, należących do niniejszej konwencji, jak również i Międzynarodowy Urząd Higjeny Publicznej o zawiadomieniach i deklaracjach, uczynionych przy stosowaniu powyższych postanowień, powiadamiając o dacie złożenia ich w swoich archiwach.
Rząd każdego z Krajów, należących do niniejszej konwencji, będzie mógł w każdej chwili, po upływie pięcioletniego okresu obowiązywania konwencji w stosunku do niego, wypowiedzieć ją przez zawiadomienie pisemne, skierowane drogą dyplomatyczną do Rządu Holenderskiego. Ten ostatni złoży akt wypowiedzenia do swoich archiwów, zawiadamiając natychmiast o tem Rządy wszystkich Krajów, należących do konwencji, jak również Międzynarodowy Urząd Higieny Publicznej, podając równocześnie datę złożenia tego wypowiedzenia; każde wypowiedzenie zacznie działać po upływie roku od tej daty.
Przy podpisywaniu niniejszej konwencji nie można zgłaszać żadnego zastrzeżenia, któreby nie było uprzednio przyjęte przez Wysokie Układające się Strony, które konwencję już podpisały. Również nie zostanie przyjęta ani ratyfikacja, ani przystąpienie, zaopatrzone zastrzeżeniami, któreby nie zostały przedtem przyjęte przez wszystkie Kraje, należące do konwencji.
Na dowód czego odnośni pełnomocnicy podpisali niniejszą konwencję.
Sporządzono w Hadze, dnia dwunastego kwietnia tysiąc dziewięćset trzydziestego trzeciego roku, w jednym egzemplarzu, który pozostanie złożony w archiwach Rządu Holenderskiego i którego odpisy, zaświadczone za zgodność, będą dostarczone drogą dyplomatyczną każdej z Wysokich Stron Umawiających, się.
ZA UNJĘ POŁUDNIOWO-AFRYKAŃSKĄ:
A. J. Bosman
ZA NIEMCY:
Julius Graf von Zech-Burkersroda
ZA STANY ZJEDNOCZONE AMERYKI:
Grenυille T. Emmet
ZA AUSTRALIĘ:
Podpisując niniejszą konwencję w imieniu Związku Australijskiego oświadczam, że podpis mój podlega następującemu zastrzeżeniu:
"Rząd Jego Królewskiej Mości w Związku Australijskim zastrzega sobie prawo uznania tylko takich zaświadczeń, które są podpisane przez uprawnionego urzędnika Służby Zdrowia Publicznego danego kraju, które zawierają w tekście zaświadczenia oznaczenie stanowiska urzędowego zajmowanego przez osobę podpisującą zaświadczenie, na wypadek gdyby się okazało, że okoliczności są tego rodzaju, że zaświadczenia wydane zgodnie z warunkami art. 32 konwencji, nie dają wszystkich potrzebnych gwarancyj."
Zgodnie z postanowieniami art. 65 oświadczam dalej, że przyjęcie konwencji nie jest wiążące dla Papuazji, wyspy Norfolk oraz Terytorjów Mandatowych Nowej Gwinei i Nauru.
Hubert Montgomery
ZA AUSTRJĘ:
Georg Alexich
ZA BELGJĘ:
Ch. Maskens
ZA EGIPT:
Hafez Afifi
ZA HISZPANJĘ:
J. Gómez Ocerin
ZA FRANCJĘ:
Vitrolles
ZA MAROKKO:
Vitrolles
ZA TUNIS:
Vitrolles
ZA SYRJĘ:
Vitrolles
ZA LIBAN:
Vitrolles
ZA WIELKĄ BRYTANJĘ I IRLANDJĘ PÓŁNOCNĄ, JAKO TEŻ WSZYSTKIE CZĘŚCI IMPERJUM BRYTYJSKIEGO, NIE BĘDĄCE ODDZIELNYMI CZŁONKAMI LIGI NARODÓW:
Zgodnie z postanowieniami paragrafu I artykułu 65 tej konwencji, niniejszem oświadczam, że podpis mój nie obejmuje Nowej Fundlandji ani żadnej brytyjskiej kolonji lub protektoratu, ani żadnego terytorium mandatowego, nad którem sprawuje mandat Rząd Jego Królewskiej Mości w Zjednoczonem Królestwie.
Odo Russell
ZA GRECJĘ:
Triantafyllakos
ZA WOLNE PAŃSTWO IRLANDJI:
O'Kelly de Gallagh
ZA WŁOCHY:
Francesco Maria Taliani
ZA MONACO:
Henry E. Rey
ZA NOWĄ ZELANDJĘ:
Odo Russell
ZA HOLANDJĘ Z WYŁĄCZENIEM INDYJ HOLENDERSKICH, SURINAM I CURACAO:
Beelaerts van Blokland
ZA POLSKĘ:
W. Babiński
ZA RUMUNJĘ:
Gr. Bilciuresco
ZA SZWECJĘ:
Adlercreutz
Zaznajomiwszy się z powyższą konwencją, uznaliśmy ją i uznajemy za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych; oświadczamy, że jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona i przyrzekamy, że będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej.
W Warszawie, dnia 7 maja 1935 r.