Konwencja o zwalczaniu przemytnictwa towarów alkoholowych. Helsingfors.1925.08.19.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1927.75.656

Akt obowiązujący

Wersja od: 29 sierpnia 1927 r.

KONWENCJA

o zwalczaniu przemytnictwa towarów alkoholowych,

podpisana w Helsingforsie dnia 19 sierpnia 1925 r.

(Ratyfikowana zgodnie z ustawą z dnia 24 czerwca 1927 r. - Dz. U. R. P. Nr 62, poz. 543).

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,

MY, IGNACY MOŚCICKI,

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,

wszem wobec i każdemu zosobna, komu o tem wiedzieć należy, wiadomem czynimy:

Dnia dziewiętnastego sierpnia tysiąc dziewięcset dwudziestego piątego roku podpisana została w Helsingforsie Międzynarodowa Konwencja o zwalczaniu przemytnictwa towarów alkoholowych o następującem brzmieniu dosłownem:

KONWENCJA

o zwalczaniu przemytnictwa towarów alkoholowych.

Niemcy, Danja, Estonja, Finlandja, Łotwa, Litwa, Norwegja, Polska i Wolne Miasto Gdańsk, Szwecja i Związek Socjalistycznych Republik Rad,

pragnąc zwalczać przemytnictwo towarów alkoholowych, uważając, że to przemytnictwo przedstawia niebezpieczeństwo dla moralności publicznej i powinno być zwalczane wszelkiemi możliwemi sposobami,

uważając, że cel ten osiągnięty być może najskuteczniej zapomocą układów międzynarodowych,

postanowiły zawrzeć Konwencję w tej sprawie i wyznaczyły jako swych Pełnomocników: (pominięto),

którzy, po przedstawieniu sobie swych pełnomocnictw, uznanych za sporządzone w dobrej i należytej formie, zgodzili się na następujące postanowienia:

Artykuł  1. 

W Konwencji niniejszej rozumie się przez towary alkoholowe alkohol, jako też wszelkie płyny spirytusowe, zdatne do użytku lub do fabrykacji napojów i wina, oraz wina musujące, których zawartość alkoholu przewyższa 18%. Piwo i tym podobne napoje, o zawartości alkoholu niższej od 12%, nie będą zaliczane do towarów alkoholowych.

Postanowień niniejszej Konwencji nie stosuje się do towarów alkoholowych, stanowiących część zapasów, utrzymywanych na pokładzie statku, który je przewozi, lub należących do osób podróżujących lub zajętych na pokładzie tegoż statku, o ile ilość tych napojów nie przekracza ilości potrzebnej w ciągu podróży, i o ile są one zadeklarowane zgodnie z przepisami celnemi danego państwa.

Artykuł  2. 

Każda z Układających się Stron zobowiązuje się zabronić statkom o pojemności mniej niż 100 tonn regestr. netto, wywozić towary alkoholowe zagranicę ze swego terytorjum oraz ze składów celnych i wolnych portów.

Klauzula ta nie stosuje się do statków o napędzie mechanicznym, obsługujących linję regularną.

Artykuł  3. 

Każda z Układających się Stron obowiązuje się zezwalać na wywóz towarów alkoholowych zagranicę na statkach, narodowości jednej ze Stron, o pojemności mniejszej niż 500 tonn regestr. netto, ze swego terytorjum oraz ze składów celnych i wolnych portów jedynie za pozwoleniem oficjalnem, wydanem statkowi przez odnośne władze kraju jego pochodzenia.

Pozwolenie takie będzie mogło być wydane jedynie, jeżeli prawość i uczciwość armatora są stwierdzone przez zaświadczenia organizacji publicznej lub prywatnej, kompetentnej w sprawach handlu i żeglugi.

Pozwolenie powyższe wydaje się na przeciąg lat trzech. Wygasa ono wraz ze zmianą armatora statku.

W razie nadużycia, pozwolenie zostaje cofnięte po zbadaniu przez właściwe władze.

Artykuł  4. 

Odjazd zagranicę statków wymienionych w art. 3, może nastąpić jedynie:

a) gdy jest widoczne, że nie chodzi o obrót przemytniczy;

b) gdy kapitan statku lub eksporter towarów alkoholowych oświadczył na piśmie, że towary alkoholowe, załadowane na statek, wywożone są legalnie i że dostarczone będą rzeczywiście do miejsca przeznaczenia, zgodnie z obowiązującemi tam przepisami;

c) gdy kapitan statku dowiedzie, zgodnie z przepisami art. 5, że towary alkoholowe, przewiezione poprzednio przez statek, zostały dostarczone na miejsce przeznaczenia, chyba żeby kapitan dowiódł, że stanęły temu na przeszkodzie awarje lub inne przyczyny, zdolne służyć, jako taki dowód.

Artykuł  5. 

Ilość, rodzaj i miejsce przeznaczenia towarów alkoholowych, które mają być wywiezione zagranicę na statkach, wymienionych w art. 3, muszą być oznaczone na załączniku, dodanym do pozwolenia oficjalnego, przewidzianego w art. 3, i podpisanym przez kapitana. Wskazówki te będą stwierdzone pieczęcią władz kompetentnych portu wyjścia.

Władze kompetentne portu przeznaczenia potwierdzą tym samym sposobem na tym załączniku, że towary te zostały prawidłowo wyładowane. W razie gdyby nie można było otrzymać w kraju, który nie zawarł umowy, takiego potwierdzenia od władz kompetentnych, przyjęty zostanie jakikolwiek inny dowód wystarczający.

Artykuł  6. 

Układające się Strony są obowiązane przewidzieć sankcje karne, niezbędne do zastosowania przepisów art. 2 i 4.

Artykuł  7. 

Układające się Strony czuwać będą w miarę możności, aby towary alkoholowe, przeznaczone dla portu krajowego, nie były skierowane zagranicę.

Artykuł  8. 

Układające się Strony zobowiązują się w miarę możności przedsięwziąć kroki w celu zwalczania przemytnictwa alkoholu do Układających się Państw, bez względu na rodzaj i rozmiar statków.

Artykuł  9. 

Układające się Strony zobowiązują się nie wnosić żadnego sprzeciwu przeciw temu, aby każda z nich stosowała w pasie, rozciągającym się do 12 mil morskich od brzegu lub od granicy zewnętrznej archipelagu, swoje ustawy do statków, które jawnie zajmują się przemytnictwem.

Jeżeli statek, podejrzany o zajmowanie się przemytnictwem, spotkany będzie w pasie wyżej wymienionym i jeżeli wymknie się poza ten pas, władze państwa, do którego pas ten należy, będą mogły ścigać go poza granicę tego pasa na otwartem morzu i zastosować do niego te same prawa, jakgdyby był pochwycony wewnątrz danego pasa.

Postanowienia te zostały przyjęte bez ujmy dla stanowiska, zajętego przez każdą z Układających się Stron wobec przepisów prawnych, obowiązujących w strefach terytorjalnych i celnych.

Artykuł  10. 

Układające się Strony obowiązane będą przestrzegać zasady, że sankcje karne za przemytnictwo towarów alkoholowych dosięgać mogą tylko winnych przemytnictwa. W żadnym razie statki nie będą mogły ani pośrednio, ani bezpośrednio służyć jako kaucja za grzywny, ani za ewentualne koszty uboczne, w wypadkach, gdy towary alkoholowe, wwiezione nielegalnie przez jakąkolwiek z osób, zajętych na statku, przedstawiają jedynie nieznaczną ilość, zależnie od okoliczności, i jeżeli towary alkoholowe, wwiezione przez kilku członków załogi statku nie będą mogły być uważa, jako przedstawiające znaczną ilość, wszystko to jednakże pod warunkiem, że sam armator lub kapitan nie będzie obwiniony o nielegalny wwóz, i że ponadto w takim wypadku, ze względu na ilość towarów lub inne okoliczności, nie można ich obwinić o zaniedbanie niezbędnego nadzoru.

Jeżeli zostanie stwierdzone, że statek, przewożący towary alkoholowe, bez względu na jego rozmiar, zmuszony był koniecznością postoju zawinąć do portu ratowniczego, aby uratować od niebezpieczeństwa siebie, ładunek i osoby, znajdujące się na pokładzie, natenczas nie będzie ponosił żadnych kosztów ani nie będzie narażony na żadne uciążliwości z powodu ładunku, z wyjątkiem niezbędnych kosztów nadzoru.

Artykuł  11. 

Zarządy celne Układających się Państw będą powiadamiały się wzajemnie, o ile to możliwe, o stanie przemytnictwa i o osobach, które się nim zajmują, i komunikować sobie będą wzajemnie dane o okolicznościach specjalnych, któreby mogły przyczynić się do ułatwienia walki z przemytnictwem.

Artykuł  12. 

Układające się Strony oświadczają gotowość życzliwego rozpatrzenia wniosków, któreby druga Układająca się Strona mogła przedstawić w celu uzupełnienia niniejszej Konwencji.

Artykuł  13. 

Konwencja niniejsza będzie ratyfikowana i dokumenty ratyfikacyjne złożone zostaną w Ministerstwie Spraw Zagranicznych Finlandji. Wejdzie ona w życie w 30 dni od daty, gdy trzy Układające się Państwa złożą swoje ratyfikacje; w stosunku do innych Państw wejdzie ona w życie 30 dni po złożeniu ich ratyfikacyj.

Rząd finlandzki zawiadomi niezwłocznie inne Układające się Strony o otrzymaniu ratyfikacyj i o dniu ich złożenia.

Artykuł  14. 

W razie, gdyby jedna z Układających się Stron chciała wymówić niniejszą Konwencję, wymówienie zgłoszone być winno na piśmie Rządowi finlandzkiemu, który zawiadomi o tem niezwłocznie inne Układające się Strony, oznaczając datę otrzymania wymówienia.

Wymówienie dotyczy jedynie Państwa, które je uczyniło. Stanie się ono skuteczne w rok od daty otrzymania go przez Rząd finlandzki.

Artykuł  15. 

Państwa, które nie podpisały niniejszej Konwencji, mogą być dopuszczone do przystąpienia do niej. Przystąpienie będzie zgłoszone Rządowi finlandzkiemu, który zawiadomi o niem Państwa, uczestniczące w Konwencji.

Konwencja wejdzie w życie dla Państw przystępujących w 30 dni, począwszy od dnia, w którym odnośna notyfikacja była otrzymana przez Rząd finlandzki.

NA DOWÓD CZEGO Pełnomocnicy podpisali niniejszą Konwencję i wycisnęli na niej swe pieczęcie.

Sporządzono w Helsingforsie, w jednym egzemplarzu, 19 sierpnia tysiąc dziewięćset dwudziestego piątego roku.

PROTOKÓŁ ZAMKNIĘCIA.

Przy podpisaniu, pod datą dnia dzisiejszego, Konwencji o zwalczaniu przemytnictwa towarami alkoholowemi, Pełnomocnicy Układających się Stron postanowili co następuje i zrobili następujące oświadczenia w sprawie Konwencji:

Ad Art. 1.

Rozumie się, że w tym artykule wyrażenie "towary alkoholowe" nie obejmuje alkoholu skutecznie skażonego i lakieru, oraz, że wyrazy "wina i wina musujące" obejmują: wina, napoje podobne lub fabrykowane na winie, jako też wina lekarskie, wina musujące i tym podobne napoje.

Rozumie się, że wyrażenie w ustępie 2 "dane Państwo" oznacza to z Układających sie Państw, do którego zostały wprowadzone towary alkoholowe.

Ad Art. 7.

Artykuł ten przewiduje wypadek, gdy towary alkoholowe przesyła się z jednego portu krajowego do drugiego.

Rozumie się, że artykuł ten dotyczy również handlu morskiego między dwoma portami krajowemi, położonemi na dwóch różnych morzach.

Ad. Art. 9.

Rozumie się, że granica strefy rozszerzonej, przewidzianej w tym artykule winna będzie zgadzać się z linją, idącą środkiem wód, rozdzielających dwa Układające się Państwa, gdy szerokość ich jest mniejsza od 24 mil morskich, chyba, że inna linja graniczna była ustalona przez Konwencję, przez zwyczaj lub w inny sposób.

Rozumie się ponadto, że wyrazy "morze otwarte" oznaczają bez zastrzeżeń terytorjum, którego nie dotyczy postanowienie ustępu 1 tego artykułu.

DELEGACI NIEMIECCY oświadczają, że produkcja i handel niemiecki winem w żadnym razie nie mogą ucierpieć przez tę Konwencję. Dlatego też przyjmują oni niniejszą Konwencję z tem zastrzeżeniem, że, o ile dotyczy to Niemiec, rozumieć należy przez towary alkoholowe (art. 1) alkohol i płyny spirytusowe, zdatne do spożycia i do fabrykacji napojów, wina i wina musujące, których zawartość alkoholu przewyższa 180 gr. na litr lub 22% objętości.

DELEGAT Z. S. R. R., na zasadzie deklaracji niemieckiej oświadcza, że czyni takie samo zastrzeżenie co do swego kraju.

Inne Układające się Państwa oświadczają, że uznają powyższe zastrzeżenia i że obowiązują się uwzględnić je w swym ustawodawstwie i w swej administracji.

DELEGACI NIEMIECCY, ESTOŃSCY I POLSCY oświadczają, że Rządy ich aprobują postanowienia art. 9, w rozumieniu, że żegluga legalna nie będzie krępowana, i że postanowienie ustępu 2 tegoż artykułu nie zawiera bynajmniej uznania ipso facto takiego prawa pościgu, czy to poza granicą wód terytorjalnych, czy też poza strefą, przewidzianą w ustępie 1-ym.

DELEGAT Z. S. R. R. oświadcza, że jego Rząd uznaje postanowienia Konwencji z zastrzeżeniem, że jednocześnie z tą Konwencją wejdzie w życie układ, podpisany tegoż dnia przez delegatów Estonji, Finlandji i Z. S. R. R., i że rozkład terytorjów celnych w zatoce Fińskiej uregulowany zostanie według tego układu;

oświadcza on, że Rząd Z. S. R. R., uznając postanowienia niniejszej Konwencji, nie zamierza w żadnym razie przesądzać swego stanowiska wobec sytuacji, w jakiej znajdują się na mocy prawa międzynarodowego statki, będące własnością Państwa;

oświadcza on, tytułem informacji, że część zatoki Fińskiej na wschód od południka 28^o 54' od Greenwich, z wyłączeniem finlandzkich wód terytorjalnych, wchodzi z konieczności w strefę kontroli Z. S. R. R.

DELEGACI ESTONJI, FINLANDJI i Z. S. R. R. oświadczają, że przyjmują w dniu dzisiejszym układ o podziale terytorjów celnych zatoki Fińskiej, na których prawa celne w walce przeciw przemytnictwu spirytualij w myśl art. 9 wykonywane być mają przez te trzy Państwa nadbrzeżne. Układ ten dołączony jest jako załącznik do niniejszego Protokółu. Wejdzie on w życie tegoż dnia, co i Konwencja, i nie będzie notyfikowany specjalnie Państwom podpisującym niniejszą Konwencję.

Inni Delegaci przyjęli do wiadomości powyższe oświadczenie.

NA DOWÓD CZEGO niżej podpisani podpisali niniejszy protokół.

Sporządzono w Helsingforsie, w jednym egzemplarzu, 19 sierpnia tysiąć dziewięćset dwudziestego piątego roku.

UKŁAD

W myśl postanowienia, włączonego do Protokółu zamknięcia, przyjętego pod datą dnia dzisiejszego przez Konferencję w Helsingforsie w celu zwalczania przemytnictwa towarami alkoholowemi, mianowicie, że "Granica strefy rozszerzonej, przewidzianej w niniejszym artykule, będzie uważana jako zgadzająca się z linją, idącą przez środek wód, rozdzielających dwie Układające się Strony, gdy szerokość ich będzie mniejsza od 24 mil morskich, chyba że inna linja graniczna była ustalona przez Konwencję, przez zwyczaj lub w inny sposób", niżej podpisani, delegaci upełnomocnieni

Estonji

Funlandji

i Z.S.R.R.

zgodzili się na układ następujący:

1. Na wschód od południka 27^o od Greenwich, odnośnie strefy kontroli Finlandji i Z. S. R. R. określone będą w sposób, przewidziany w art. 2 Konwencji między Finlandją i Z. S. R. R., podpisanej w Helsingforsie d. 28 lipca 1923 r., dotyczącej, między innemi, nadzoru nad porządkiem w części zatoki Fińskiej, znajdującej się poza wodami terytorjalnemi; należy przytem zauważyć, że strefy kontroli Z. S. R. R. nie dosięgną do stref celnych Finlandji, i że legalny handel morski pomiędzy lądem stałym Finlandji a wyspami, które od niej zależą, nie będzie krępowany lub utrudniony, oraz, że prawa, dotyczące handlu morskiego, z jakich korzysta każde z dwóch Państw na wodach terytorjalnych drugiego Państwa, nie będą uszczuplone przez ten Układ.

2. Strefy kontroli, przewidziane przez ten Układ, nie będą się rozciągały na drogi morskie międzynarodowe, wiodące na zachód od południka 27^o od Greenwich do wód zatoki Fińskiej i portów Z. S. R. R. na Bałtyku i odwrotnie poza obecnemi wodami terytorjalnemi Finlandji, których ścisłe położenie określone będzie przez rzeczoznawców trzech Państw zainteresowanych. Względem międzynarodowych dróg morskich wyżej wymienionych stosowane będą zasady, uznane przez prawo międzynarodowe, dotyczące swobody mórz.

3. Układ niniejszy stanowi dla Układających się Stron część składową Konwencji w sprawie zwalczania przemytnictwa towarów alkoholowych, podpisanej tegoż dnia w Helsingforsie.

Będzie on ratyfikowany i wejdzie w życie w tym samym czasie i tym samym sposobem, co i powyższa Konwencja; będzie on również mógł wejść w życie, jeżeli dwa z trzech Państw interesowanych go przyjmą, w stopniu, w jakim dotyczy on tych dwóch Państw.

NA DOWÓD CZEGO delegaci upełnomocnieni Estonji, Finlandji i Z. S. R. R. podpisali niniejszy Układ w jednym egzemplarzu i wycisnęli na nim swe pieczęcie.

Sporządzono w Helsingforsie 19 sierpnia tysiąc dziewięćset dwudziestego piątego roku.

Zaznajomiwszy się z powyższą Konwencją, uznaliśmy ją i uznajemy za słuszną w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej i za Wolne Miasto Gdańsk zarówno w całości jak i każde z zawartych w niej postanowień; oświadczamy, że jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona i przyrzekamy, że będzie niezmiennie zachowywana

Na dowód czego wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej

W Warszawie, dnia 14 lipca 1927 r.