Konwencja o zapobieganiu terroryzmowi. Warszawa.2005.05.16.
Dz.U.2008.161.998
Akt obowiązującyKONWENCJA RADY EUROPY
o zapobieganiu terroryzmowi,
sporządzona w Warszawie dnia 16 maja 2005 r.
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 16 maja 2005 r. została sporządzona w Warszawie Konwencja Rady Europy o zapobieganiu terroryzmowi, w następującym brzmieniu:
KONWENCJA RADY EUROPY
o zapobieganiu terroryzmowi
Państwa członkowskie Rady Europy oraz inni Sygnatariusze niniejszej Konwencji,
- uznając wartość rozwijania współpracy między innymi Stronami niniejszej Konwencji,
- pragnąc podjąć skuteczne środki w celu zapobiegania terroryzmowi oraz przeciwstawiania się, w szczególności, publicznemu nawoływaniu do popełniania przestępstw o charakterze terrorystycznym, rekrutacji oraz szkoleń na rzecz terroryzmu,
- świadome wielkiego niepokoju spowodowanego zwiększeniem liczby przestępstw o charakterze terrorystycznym oraz wzrostu zagrożenia terrorystycznego,
- świadome trudności sytuacji, w jakich znajdują się osoby cierpiące z powodu terroryzmu i w związku z tym potwierdzając swą głęboką solidarność z ofiarami terroryzmu oraz ich rodzinami,
- uznając, że przestępstwa o charakterze terrorystycznym oraz przestępstwa wymienione w niniejszej Konwencji, niezależnie od tego przez kogo zostały popełnione, w żadnym wypadku nie mogą być usprawiedliwiane względami politycznymi, filozoficznymi, ideologicznymi, rasowymi, etnicznymi, religijnymi lub innymi podobnej natury, a także odwołując się do obowiązku wszystkich Stron zapobiegania takim przestępstwom oraz, jeżeli nie zdołano im zapobiec, ścigania ich sprawców i zapewnienia karalności za pomocą kar uwzględniających poważny charakter tych przestępstw,
- odwołując się do potrzeby wzmocnienia walki przeciwko terroryzmowi, a także potwierdzając, że wszelkie środki podejmowane w celu zapobiegania lub zwalczania przestępstw o charakterze terrorystycznym muszą być podejmowane z poszanowaniem zasady praworządności i wartości demokratycznych, praw człowieka i podstawowych wolności, jak również innych postanowień prawa międzynarodowego, włączając w to, jeśli mają zastosowanie, postanowienia międzynarodowego prawa humanitarnego,
- uznając, że niniejsza Konwencja nie ma na celu wywierania wpływu na przyjęte zasady odnoszące się do wolności słowa i zrzeszania się,
- mając na uwadze, że akty terroryzmu ze swej istoty lub ze względu na okoliczności mają na celu poważne zastraszenie ludności lub bezprawne zmuszenie rządu albo organizacji międzynarodowej do podjęcia lub powstrzymania się od podjęcia jakichkolwiek działań lub poważną destabilizację albo zniszczenie podstawowych struktur politycznych, konstytucyjnych, ekonomicznych lub socjalnych państwa albo organizacji międzynarodowej,
uzgodniły, co następuje:
Terminologia
Cel
Celem niniejszej Konwencji jest wzmocnienie wysiłków Stron w zapobieganiu terroryzmowi i negatywnym skutkom, jakie terroryzm wywiera na pełne korzystanie z praw człowieka, w szczególności prawa do życia, zarówno poprzez środki podejmowane na poziomie krajowym, jak i poprzez współpracę międzynarodową, z należytym uwzględnieniem istniejących stosownych wielostronnych lub dwustronnych traktatów lub porozumień między Stronami.
Krajowa polityka zapobiegania
Międzynarodowa współpraca w zakresie zapobiegania
Strony będą z należytym uwzględnieniem swoich możliwości oraz, jeśli jest to stosowne, udzielać sobie wzajemnej pomocy i poparcia, mając na celu wzmocnienie swoich zdolności zapobiegania popełnianiu przestępstw o charakterze terrorystycznym, zarówno poprzez wymianę informacji i najlepszych praktyk, jak również poprzez szkolenia i inne wspólne wysiłki o charakterze zapobiegawczym.
Publiczne nawoływanie do popełnienia przestępstwa o charakterze terrorystycznym
Rekrutacja na rzecz terroryzmu
Szkolenie na rzecz terroryzmu
Nieistotność popełnienia przestępstwa o charakterze terrorystycznym
Aby czyn stanowił przestępstwo w myśl artykułów 5 - 7 niniejszej Konwencji, nie jest konieczne, aby przestępstwo o charakterze terrorystycznym zostało rzeczywiście popełnione.
Przestępstwa pomocnicze
Odpowiedzialność osób prawnych
Sankcje i środki
Warunki i zabezpieczenia
Ochrona, odszkodowanie oraz wsparcie dla ofiar terroryzmu
Każda Strona przyjmie takie środki, jakie będą konieczne, aby chronić i wspierać ofiary aktu terroryzmu, jaki został popełniony na jej własnym terytorium. Środki te mogą obejmować, z zastrzeżeniem legislacji krajowej, poprzez odpowiednie krajowe programy, inter alia, pomoc finansową i odszkodowanie dla ofiar terroryzmu oraz członków ich bliskiej rodziny.
Jurysdykcja
Obowiązek przeprowadzenia dochodzenia lub śledztwa
Niestosowanie Konwencji
Niniejsza Konwencja nie będzie mieć zastosowania, jeżeli którekolwiek z przestępstw wymienionych w artykułach 5 - 7 oraz 9 popełnione zostało w obrębie jednego Państwa, domniemany przestępca jest obywatelem tego Państwa i jest obecny na jego terytorium, a żadne inne Państwo nie ma podstaw zgodnie z artykułem 14 ustęp 1 oraz 2 niniejszej Konwencji do sprawowania jurysdykcji, z zastrzeżeniem, że w wypadkach takich zastosowanie będą mieć odpowiednio przepisy artykułów 17 i 20 - 22 niniejszej Konwencji.
Współpraca międzynarodowa w sprawach karnych
Ekstradycja lub oskarżenie
Ekstradycja
Wyłączenie klauzuli wyjątku politycznego
Klauzula dyskryminacji
Informacje dobrowolne
Podpisanie i wejście w życie
Przystąpienie do Konwencji
Terytorialny zakres zastosowania
Skutki Konwencji
- Europejskiej konwencji o ekstradycji, otwartej do podpisu w Paryżu dnia 13 grudnia 1957 r. (ETS Nr 24);
- Europejskiej konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych, otwartej do podpisu w Strasburgu dnia 20 kwietnia 1959 r. (ETS Nr 30);
- Europejskiej konwencji o zwalczaniu terroryzmu, otwartej do podpisu w Strasburgu dnia 27 stycznia 1977 r. (ETS Nr 90);
- Protokołu dodatkowego do Europejskiej konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych, otwartego do podpisu w Strasburgu dnia 17 marca 1978 r. (ETS Nr 99);
- Drugiego protokołu dodatkowego do Europejskiej konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych, otwartego do podpisu w Strasburgu dnia 8 listopada 2001 r. (ETS Nr 182);
- Protokołu zmieniającego Europejską konwencję o zwalczaniu terroryzmu, otwartego do podpisu w Strasburgu dnia 15 maja 2003 r. (ETS Nr 190).
Zmiany Konwencji
Zmiana załącznika
Rozwiązywanie sporów
W przypadku powstania sporu pomiędzy Stronami co do interpretacji lub stosowania niniejszej Konwencji, będą one poszukiwać rozwiązania sporu w drodze negocjacji lub innego rodzaju pokojowych środków, stosownie do ich wyboru, włącznie z przekazaniem sporu do trybunału arbitrażowego, którego decyzje będą wiążące dla Stron sporu, lub Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości, zgodnie z tym, co ustalą zainteresowane Strony.
Konsultacje Stron
Wypowiedzenie
Notyfikacja
Sekretarz Generalny Rady Europy notyfikuje państwom członkowskim Rady Europy, Wspólnocie Europejskiej, państwom nie będącym członkami, które uczestniczyły w opracowaniu niniejszej Konwencji, jak również każdemu państwu, które przystąpiło do niej lub które zostało zaproszone do przystąpienia do niej:
Na dowód czego niżej podpisani, będąc do tego należycie upoważnieni, podpisali niniejszą Konwencję.
Sporządzono w Warszawie, dnia 16 maja 2005 r., w językach angielskim i francuskim, które to oba teksty są jednakowo autentyczne, w jednym egzemplarzu, który zostanie złożony w archiwach Rady Europy. Sekretarz Generalny Rady Europy przekaże poświadczone kopie każdemu państwu członkowskiemu Rady Europy, Wspólnocie Europejskiej, państwom nieczłonkowskim, które uczestniczyły w opracowaniu niniejszej Konwencji, oraz jakiemukolwiek państwu zaproszonemu do przystąpienia do niej.
ZAŁĄCZNIK
1) Konwencja o zwalczaniu bezprawnego zawładnięcia statkami powietrznymi, sporządzona w Hadze dnia 16 grudnia 1970 r.;
1) Konwencja o zwalczaniu bezprawnego zawładnięcia statkami powietrznymi, sporządzona w Hadze dnia 16 grudnia 1970 r.;
3) Konwencja o zapobieganiu przestępstwom i karaniu sprawców przestępstw przeciwko osobom korzystających z ochrony międzynarodowej, w tym przeciwko dyplomatom, sporządzona w Nowym Jorku dnia 14 grudnia 1973 r.;
4) Międzynarodowa konwencja przeciwko braniu zakładników, sporządzona w Nowym Jorku dnia 17 grudnia 1979 r.;
5) Konwencja o ochronie fizycznej materiałów jądrowych, przyjęta w Wiedniu dnia 3 marca 1980 r.;
6) Protokół o zwalczaniu bezprawnych czynów przemocy w portach lotniczych obsługujących międzynarodowe lotnictwo cywilne uzupełniający Konwencję o zwalczaniu bezprawnych czynów skierowanych przeciwko bezpieczeństwu lotnictwa cywilnego podpisaną w Montrealu dnia 23 września 1971 r., sporządzony w Montrealu dnia 24 lutego 1988 r.;
7) Konwencja w sprawie przeciwdziałania bezprawnym czynom przeciwko bezpieczeństwu żeglugi morskiej, sporządzona w Rzymie dnia 10 marca 1988 r.;
8) Protokół w sprawie przeciwdziałaniu bezprawnym czynom przeciwko bezpieczeństwu stałych platform umieszczonych na szelfie kontynentalnym, sporządzony w Rzymie dnia 10 marca 1988 r.;
9) Międzynarodowa konwencja o zwalczaniu terrorystycznych zamachów bombowych, przyjęta przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych dnia 15 grudnia 1997 r.;
10) Międzynarodowa Konwencja o zwalczaniu finansowania terroryzmu, przyjęta przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych dnia 9 grudnia 1999 r.
Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 3 marca 2008 r.
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »