Art. 21. - Konwencja o wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach podatkowych. Strasburg.1988.01.25.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1998.141.913

Akt obowiązujący

Wersja od: 1 października 2011 r.

Artykuł  21 ⁶

Ochrona osób i granice obowiązku udzielania pomocy

1. Żadne postanowienie niniejszej konwencji nie narusza praw i ochrony zapewnionej osobom przez prawo lub praktykę administracyjną Państwa proszonego.

2. Z wyjątkiem przypadku określonego w artykule 14, postanowienia niniejszej konwencji nie mogą być rozumiane jako nakładające na Państwo proszone obowiązek:

a) podjęcia działań sprzecznych z jego własnym ustawodawstwem lub praktyką administracyjną albo ustawodawstwem lub praktyką administracyjną Państwa wnioskującego;

b) podjęcia działań, które byłyby sprzeczne z porządkiem publicznym (ordre public);

c) dostarczenia informacji, których nie można uzyskać na mocy jego własnego ustawodawstwa lub jego praktyki administracyjnej albo na mocy ustawodawstwa Państwa wnioskującego lub jego praktyki administracyjnej;

d) udzielenia informacji, które ujawniłyby tajemnicę handlową, gospodarczą, przemysłową, kupiecką lub zawodową albo tryb działalności przedsiębiorstwa, lub informacji, których ujawnienie byłoby sprzeczne z porządkiem publicznym (ordre public);

e) udzielenia pomocy administracyjnej, jeżeli uzna ono, że opodatkowanie w Państwie wnioskującym jest sprzeczne z powszechnie przyjętymi zasadami lub postanowieniami konwencji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania lub każdej innej konwencji, jaką Państwo proszone zawarło z Państwem wnioskującym;

f) udzielenia pomocy administracyjnej dla celów stosowania lub egzekwowania przepisów prawa podatkowego Państwa wnioskującego, lub jakichkolwiek wymogów z tym związanych, które prowadziłyby do dyskryminacji obywatela Państwa proszonego w porównaniu do obywatela Państwa wnioskującego, znajdujących się w takich samych okolicznościach;

g) udzielenia pomocy administracyjnej, jeżeli Państwo wnioskujące nie wykorzystało wszystkich uzasadnionych środków dostępnych zgodnie z jego ustawodawstwem lub praktyką administracyjną, z wyjątkiem przypadku, w którym zastosowanie tych środków pociągałoby za sobą niewspółmierne trudności;

h) udzielenia pomocy w egzekucji w przypadkach, kiedy obciążenie administracyjne dla tego Państwa jest w sposób oczywisty nieproporcjonalne do korzyści możliwych do uzyskania przez Państwo wnioskujące.

3. Jeżeli Państwo wnioskujące żąda informacji na podstawie niniejszej konwencji, Państwo proszone użyje środków służących zbieraniu informacji, aby ją uzyskać, nawet jeżeli Państwo proszone nie potrzebuje tej informacji dla własnych celów. Wymóg, o którym mowa w zdaniu poprzednim podlega ograniczeniom zawartym w niniejszej konwencji, lecz w żadnym przypadku takie ograniczenia, w szczególności te, o których mowa w ustępach 1 i 2, nie mogą być rozumiane jako zezwalające Państwu proszonemu na uchylanie się od udzielenia informacji jedynie dlatego, że nie ma ono wewnętrznego interesu w odniesieniu do takiej informacji.

4. Postanowienia niniejszej konwencji, w szczególności te, o których mowa w ustępach 1 i 2, w żadnym przypadku nie będą interpretowane jako zezwalające Państwu proszonemu na odmowę dostarczenia informacji wyłącznie z takiego powodu, że informacja jest w posiadaniu banku, innej instytucji finansowej, przedstawiciela, agenta lub powiernika albo dotyczy interesów właścicielskich danej osoby.

⁶ Art. 21 zmieniony przez art. V umowy międzynarodowej z dnia 27 maja 2010 r. (Dz.U.11.180.1071) zmieniającej nin. umowę międzynarodową z dniem 1 października 2011 r.