Konwencja o rejestracji obiektów wypuszczonych w przestrzeń kosmiczną. Nowy Jork.1975.01.14.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1979.5.22

Akt obowiązujący

Wersja od: 22 listopada 1978 r.

KONWENCJA

o rejestracji obiektów wypuszczonych w przestrzeń kosmiczną,

otwarta do podpisania w Nowym Jorku dnia 14 stycznia 1975 r.

W imieniu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej

RADA PAŃSTWA

POLSKIEJ RZECZYPOSPOLITEJ LUDOWEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 14 stycznia 1975 roku została otwarta do podpisania w Nowym Jorku Konwencja o rejestracji obiektów wypuszczonych w przestrzeń kosmiczną.

Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją Rada Państwa uznała ją i uznaje za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych; oświadcza, że wymieniona konwencja jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, oraz przyrzeka, że będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

Dano w Warszawie dnia 5 października 1978 roku.

(Tekst konwencji jest zamieszczony w załączniku do niniejszego numeru.)

ZAŁĄCZNIK

KONWENCJA

o rejestracji obiektów wypuszczonych w przestrzeń kosmiczną.

Państwa-Strony niniejszej konwencji,

uznając wspólny interes całej ludzkości w popieraniu badań i wykorzystania przestrzeni kosmicznej w celach pokojowych,

przypominając, że Układ o zasadach działalności państw w zakresie badań i użytkowania przestrzeni kosmicznej łącznie z Księżycem i innymi ciałami niebieskimi, z dnia 27 stycznia 1967 roku stwierdza, że państwa ponoszą międzynarodową odpowiedzialność za swoją narodową działalność w przestrzeni kosmicznej, i wspomina o państwie, w którego rejestr wpisany jest obiekt wypuszczony w przestrzeń kosmiczną,

przypominając również, że Umowa o ratowaniu kosmonautów, powrocie kosmonautów i zwrocie obiektów wypuszczonych w przestrzeń kosmiczną z dnia 22 kwietnia 1968 roku przewiduje, że władze wypuszczające powinny, na żądanie, dostarczyć danych rozpoznawczych przed zwrotem obiektu wypuszczonego przez nie w przestrzeń kosmiczną, a znalezionego poza granicami terytorium władzy wypuszczającej,

przypominając ponadto, że Konwencja o międzynarodowej odpowiedzialności za szkody wyrządzone przez obiekty kosmiczne z dnia 29 marca 1972 roku ustanawia międzynarodowe normy i procedurę, dotyczące odpowiedzialności państw wypuszczających za szkody wyrządzone przez ich obiekty kosmiczne,

pragnąc w myśl postanowień Układu o zasadach działalności państw w zakresie badań i użytkowania przestrzeni kosmicznej łącznie z Księżycem i innymi ciałami niebieskimi wprowadzić narodową rejestrację przez państwa wypuszczające obiektów kosmicznych wypuszczanych w przestrzeń kosmiczną,

pragnąc ponadto, by Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych ustanowił i prowadził, na zasadach obowiązkowych, centralny rejestr obiektów wypuszczonych w przestrzeń kosmiczną,

pragnąc również stworzyć Państwom-Stronom dodatkowe środki i tryb postępowania w celu ułatwienia identyfikacji obiektów kosmicznych.

przekonanie, że system obowiązkowej rejestracji obiektów wypuszczanych w przestrzeń kosmiczną ułatwi w szczególności identyfikację tych obiektów i przyczyni się do stosowania i rozwoju prawa międzynarodowego w dziedzinie badania i wykorzystywania przestrzeni kosmicznej,

uzgodniły, co następuje:

Artykuł  I

W rozumieniu niniejszej konwencji:

a) określenie "państwo wypuszczające" oznacza:

i) państwo, które wypuszcza lub powoduje wypuszczenie obiektu kosmicznego,

ii) państwo, z którego terytorium lub urządzeń obiekt kosmiczny jest wypuszczony,

b) określenie "obiekt kosmiczny" oznacza również części składowe obiektu kosmicznego oraz pojazd wynoszący i jego części,

c) określenie "państwo rejestrujące" oznacza państwo wypuszczające, w którego rejestr wpisany został obiekt kosmiczny zgodnie z artykułem II.

Artykuł  II

1. W razie gdy obiekt kosmiczny został wypuszczony na orbitę okołoziemską lub poza nią, państwo wypuszczające rejestruje obiekt kosmiczny przez wpis do odpowiedniego rejestru, który będzie prowadzić. Każde państwo wypuszczające poinformuje Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych o ustanowieniu takiego rejestru.

2. Jeśli istnieją dwa lub więcej państw wypuszczających w odniesieniu do jakiegokolwiek z tych obiektów kosmicznych, państwa te uzgodnią wspólnie, które z nich zarejestruje dany obiekt zgodnie z ustępem 1 niniejszego artykułu, uwzględniając przy tym postanowienia artykułu VIII Układu o zasadach działalności państw w zakresie badań i użytkowania przestrzeni kosmicznej łącznie z Księżycem i innymi ciałami niebieskimi, bez uszczerbku dla odpowiednich porozumień, które zostały lub mają być zawarte pomiędzy państwami wypuszczającymi w sprawie jurysdykcji i kontroli nad obiektem kosmicznym oraz jego załogą.

3. Treść każdego rejestru oraz sposób jego prowadzenia określi zainteresowane państwo rejestrujące.

Artykuł  III

1. Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych będzie prowadzić rejestr, do którego będą wpisywane informacje dostarczane zgodnie z artykułem IV.

2. Zapewnia się pełny i swobodny dostęp do informacji zamieszczonych w tym rejestrze.

Artykuł  IV

1. Każde państwo rejestrujące dostarczy Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych tak szybko, jak jest to praktycznie możliwe, następujących informacji dotyczących każdego obiektu kosmicznego wpisanego do jego rejestru:

a) nazwa państwa lub państw wypuszczających,

b) odpowiedni znak rozpoznawczy obiektu kosmicznego lub jego numer rejestracyjny,

c) data i terytorium lub miejsce wypuszczenia,

d) główne parametry orbity, w tym:

I) okres obiegu,

II) kąt nachylenia,

III) apogeum,

IV) perigeum,

e) ogólne przeznaczenie obiektu kosmicznego.

2. Każde państwo rejestrujące może co pewien czas przekazywać Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych dodatkowe informacje dotyczące obiektu kosmicznego wpisanego do jego rejestru.

3. Każde państwo rejestrujące będzie informować Sekretarza Organizacji Narodów Zjednoczonych, w stopniu możliwie najszerszym i tak szybko, jak to będzie praktycznie możliwe, o obiektach kosmicznych, o których poprzednio udzieliło informacji, umieszczonych na orbicie okołoziemskiej, które już się na niej nie znajdują.

Artykuł  V

Każdorazowo, gdy obiekt kosmiczny umieszczony na orbicie okołoziemskiej lub wypuszczony poza nią ma znaki rozpoznawcze albo numery rejestracyjne określone w artykule IV ustęp 1 litera b) bądź też jedne i drugie, państwo rejestrujące powiadamia o tym Sekretarza Generalnego w czasie przekazywania informacji dotyczących obiektu kosmicznego w myśl artykułu IV. W tym wypadku Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych umieszcza to powiadomienie w rejestrze.

Artykuł  VI

W razie gdy zastosowanie postanowień niniejszej konwencji nie pozwoli Państwu-Stronie na identyfikację obiektu kosmicznego, który wyrządził szkodę temu państwu, jego osobom fizycznym lub prawnym, albo gdy obiekt ten jest niebezpieczny lub szkodliwy, inne Państwa-Strony, a zwłaszcza państwa posiadające urządzenia do obserwacji i śledzenia obiektów kosmicznych, powinny udzielić, na prośbę tego Państwa-Strony lub prośbę przekazaną w jego imieniu za pośrednictwem Sekretarza Generalnego, jak najdalej idącej pomocy w identyfikacji tego obiektu, na sprawiedliwych i rozsądnych warunkach. Państwo-Strona występujące z taką prośbą dostarczy w możliwie najszerszym zakresie informacji dotyczących czasu, charakteru i okoliczności wypadków uzasadniających prośbę. Warunki, na jakich pomoc taka będzie udzielana, zostaną określone w porozumieniu zawartym przez zainteresowane strony.

Artykuł  VII

1. Z wyjątkiem artykułów od VIII do XII postanowienia niniejszej konwencji dotyczące państw będą miały zastosowanie do każdej międzyrządowej organizacji międzynarodowej, która prowadzi działalność kosmiczną, jeżeli organizacja ta oświadczy, że przyjmuje prawa i obowiązki przewidziane w niniejszej konwencji, oraz jeżeli większość państw członków tej organizacji jest stroną niniejszej konwencji oraz Układu o zasadach działalności państw w zakresie badań i użytkowania przestrzeni kosmicznej łącznie z Księżycem i innymi ciałami niebieskimi.

2. Państwa członkowie każdej takiej organizacji będące jednocześnie stronami niniejszej konwencji podejmą wszelkie stosowne kroki, aby organizacja złożyła oświadczenie przewidziane w ustępie 1 niniejszego artykułu.

Artykuł  VIII

1. Niniejsza konwencja będzie otwarta do podpisania dla wszystkich państw w siedzibie Organizacji Narodów Zjednoczonych w Nowym Jorku. Każde państwo, które nie podpisze niniejszej konwencji przed jej wejściem w życie zgodnie z ustępem 3 niniejszego artykułu, będzie mogło przystąpić do niej w każdym czasie.

2. Niniejsza konwencja podlega ratyfikacji przez państwa, które ją podpisały. Dokumenty ratyfikacyjne i dokumenty przystąpienia zostaną złożone Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych.

3. Niniejsza konwencja wejdzie w życie w stosunku do państw, które złożyły dokumenty ratyfikacyjne, z chwilą złożenia Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych piątego dokumentu ratyfikacyjnego.

4. W stosunku do państw, które złożą dokumenty ratyfikacyjne lub dokumenty przystąpienia po wejściu w życie niniejszej konwencji, wejdzie ona w życie w dniu złożenia ich dokumentów ratyfikacyjnych lub dokumentów przystąpienia.

5. Sekretarz Generalny niezwłocznie poinformuje wszystkie państwa, które podpisały niniejszą konwencję lub które do niej przystąpiły, o dacie złożenia każdego podpisu, dacie złożenia każdego dokumentu ratyfikacyjnego i dokumentu przystąpienia do niniejszej konwencji, o dacie jej wejścia w życie oraz o innych zawiadomieniach.

Artykuł  IX

Każde Państwo-Strona niniejszej konwencji może zgłosić poprawki do konwencji. Poprawki wejdą w życie w stosunku do każdego Państwa-Strony konwencji przyjmującego poprawki po ich przyjęciu przez większość Państw-Stron konwencji, a następnie w stosunku do każdego Państwa-Strony konwencji z dniem przyjęcia przez nie tych poprawek.

Artykuł  X

Po upływie 10 lat od wejścia w życie niniejszej konwencji do tymczasowego porządku dziennego Zgromadzenia Ogólnego Organizacji Narodów Zjednoczonych włączona zostanie sprawa Konwencji w celu rozważenia, czy w świetle uprzedniego stosowania konwencji nie wymaga ona rewizji. Jednakże w każdym czasie, po upływie pięciu lat od dnia wejścia w życie konwencji, na życzenie jednej trzeciej Państw-Stron niniejszej konwencji i za zgodą większości Państw-Stron, zostanie zwołana konferencja Państw-Stron w celu dokonania przeglądu niniejszej konwencji. W czasie takiego przeglądu uwzględni się w szczególności wszelkie odpowiednie osiągnięcia techniki, włączając w to osiągnięcia dotyczące identyfikacji obiektów kosmicznych.

Artykuł  XI

Każde Państwo-Strona niniejszej konwencji może, po upływie jednego roku od jej wejścia w życie, zgłosić wystąpienie z konwencji w drodze pisemnego zawiadomienia Sekretarza Organizacji Narodów Zjednoczonych. Wystąpienie staje się skuteczne po upływie jednego roku od daty otrzymania takiego zawiadomienia.

Artykuł  XII

Oryginał niniejszej konwencji, którego teksty arabski, chiński, angielski, francuski, rosyjski i hiszpański są jednakowo autentyczne, zostały złożone Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych, który prześle należycie uwierzytelnione kopie wszystkim państwom, które konwencję podpisały lub do niej przystąpiły.

Na dowód czego niżej podpisani, należycie do tego upoważnieni przez swoje rządy, podpisali niniejszą konwencję, otwartą do podpisania w Nowym Jorku dnia czternastego stycznia tysiąc dziewięćset siedemdziesiątego piątego roku.