Konwencja o przystosowaniu do wojny morskiej zasad Konwencji Genewskiej. Haga.1907.10.18.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1936.6.67

Akt obowiązujący

Wersja od: 30 lipca 1935 r.

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

z dnia 28 listopada 1935 r.

w sprawie przystąpienia Polski i szeregu państw do konwencji z dnia 18 października 1907 r. o przystosowaniu do wojny morskiej zasad Konwencji Genewskiej, oraz jej ratyfikacji.

II.

Jednocześnie podaje się do wiadomości, zgodnie z komunikatem Rządu Holenderskiego, że

w wykonaniu postanowień art. 24 rzeczonej konwencji zgłoszone zostało Rządowi Holenderskiemu, przed dniem przystąpienia Polski, przystąpienie do tej konwencji w imieniu Rządów niżej wymienionych państw:

Finlandja, Nikaragua.

Przekład.

KONWENCJA

o przystosowaniu do wojny morskiej zasad Konwencji Genewskiej.

Jego Cesarska Mość Cesarz Niemiec, Król Prus; Prezydent Stanów Zjednoczonych Ameryki; Prezydent Republiki Argentyńskiej; Jego Cesarska Mość Cesarz Austrji, Król Czech i t. d. i Król Apostolski Węgier; Jego Królewska Mość Król Belgów; Prezydent Republiki Boliwji; Prezydent Republiki Stanów Zjednoczonych Brazylji; Jego Królewska Wysokość Książę Bułgarji; Prezydent Republiki Chile; Jego Cesarska Mość Cesarz Chin; Prezydent Republiki Kolumbji; Tymczasowy Gubernator Republiki Kuby; Jego Królewska Mość Król Danii; Prezydent Republiki Dominikańskiej; Prezydent Republiki Ekwadoru; Jego Królewska Mość Król Hiszpanji; Prezydent Republiki Francuskiej; Jego Królewska Mość Król Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanji i Irlandji i Zamorskich Terytorjów Brytyjskich, Cesarz Indyj; Jego Królewska Mość Król Hellenów; Prezydent Republiki Gwatemali; Prezydent Republiki Haiti; Jego Królewska Mość Król Włoch; Jego Cesarska Mość Cesarz Japonji; Jego Królewska Wysokość Wielki Książę Luksemburgu, Książę Nassau; Prezydent Stanów Zjednoczonych Meksyku; Jego Królewska Wysokość Książe Czarnogóry: Jego Królewska Mość Król Norwegji; Prezydent Republiki Panamy; Prezydent Republiki Paragwaju; Jej Królewska Mość Królowa Holandji; Prezydent Republiki Peru; Jego Cesarska Mość Szach Persji; Jego Królewska Mość Król Portugalii i Algarwów i t. d.; Jego Królewska Mość Król Rumunji; Jego Cesarska Mość Cesarz Wszechrosji; Prezydent Republiki Salwadoru; Jego Królewska Mość Król Serbji; Jego Królewska Mość Król Syjamu; Jego Królewska Mość Król Szwecji; Szwajcarska Rada Związkowa; Jego Cesarska Mość Cesarz Ottomanów; Prezydent Republiki Wschodniej Urugwaju; Prezydent Stanów Zjednoczonych Wenezueli.

Ożywieni w równym stopniu pragnieniem zmniejszenia, o ile to od nich zależy, zła związanego z wojną;

I pragnąc w tym celu przystosować do wojny morskiej zasady Konwencji Genewskiej z 6 lipca 1906 r.;

Zdecydowali zawrzeć Konwencję celem przejrzenia Konwencji z 29 lipca 1899 r., odnoszącej się do tej samej sprawy, i mianowali swymi pełnomocnikami:

Jego Cesarska Mość Cesarz Niemiec, Król Prus:

J. E. Barona MARSCHALL de BIEBERSTEIN, Swego ministra stanu, Swego Ambasadora Nadzwyczajnego i Pełnomocnego w Konstantynopolu;

p. Dr. Johannes KRIEGE, Swego Posła w misji nadzwyczajnej na Konferencję niniejszą, Swego tajnego radcę Poselstwa i radcę prawnego w Cesarskiem Ministerstwie Spraw Zagranicznych, członka Stałego Sądu Rozjemczego.

Prezydent Stanów Zjednoczonych:

J. E. p. Joseph H. CHOATE, Ambasadora Nadzwyczajnego;

J. E. p. Horace PORTER, Ambasadora Nadzwyczajnego;

J. E. p. Uriah M. ROSE, Ambasadora Nadzwyczajnego;

J. E. p. David Jayne HILL, Posła Nadzwyczajnego i Ministra Pełnomocnego Republiki w Hadze;

p. Charles S. SPERRY, Kontr-admirała, Ministra Pełnomocnego;

p. Georges B. DAVIS, Generała brygady, Szefa Sprawiedliwości Wojskowej Federalnej, Ministra Pełnomocnego;

p. William S. BUCHANAN, Ministra Pełnomocnego.

Prezydent Republiki Argentyńskiej:

J. E. p. Roque Saenz PEŇA, byłego Ministra Spraw Zagranicznych, Posła Nadzwyczajnego i Ministra Pełnomocnego Republiki w Rzymie, Członka Stałego Sądu Rozjemczego;

J. E. p. Luis M. DRAGO, byłego Ministra Spraw Zagranicznych, i Wyznań Religijnych Republiki, Deputowanego, Członka Stałego Sądu Rozjemczego;

J. E. p. Carlos Rodriguez LARRETA, byłego Ministra Spraw Zagranicznych i Wyznań Religijnych Republiki, Członka Stałego Sądu Rozjemczego.

Jego Cesarska Mość, Cesarz Austrji, Król Czech i t. d. i Król Apostolski Węgier:

J. E. p. Gaëtan MÉREY de KAPOS - MÉRE, Swego Radcę tajnego, Swego Ambasadora Nadzwyczajnego i Pełnomocnego;

J. E. p. barona Charles de MACCHIO, Swego Posła Nadzwyczajnego i Ministra Pełnomocnego w Atenach.

Jego Królewska Mość Król Belgów:

J. E. p. BEERNAERT, Swego Ministra Stanu, Członka Izby Posłów, Członka Instytutu Francuskiego i Akademij Królewskich, Belgji i Rumunji, Członka Honorowego Instytutu Prawa Międzynarodowego, Członka Stałego Sądu Rozjemczego;

J. E. p. J. VAN den HEUVEL, Swego Ministra Stanu, byłego Ministra Sprawiedliwości:

J. E. p. barona GUILLAUME, Swego Nadzwyczajnego Posła i Ministra Pełnomocnego w Hadze, Członka Królewskiej Akademji Rumuńskiej.

Prezydent Republiki Boliwji:

J. E. p. Claudio PINILLA, Ministra Spraw Zagranicznych Republiki, Członka Stałego Sądu Rozjemczego;

J. E. p. Fernando E. GUACHALLA, Ministra Pełnomocnego w Londynie.

Prezydent Republiki Stanów Zjednoczonych Brazylji:

J. E. p. Ruy BARBOSA, Ambasadora Nadzwyczajnego i Pełnomocnego, Członka Stałego Sądu Rozjemczego;

J. E. p. Eduardo F. S. dos SANTOS LISBÔA, Posła Nadzwyczajnego i Ministra Pełnomocnego w Hadze.

Jego Królewska Wysokość Książę Bułgarji:

p. Vrban VINAROFF, Generała-Majora Sztabu, Generała-Majora Sztabu Generalnego, Swego Generała Świty;

p. Ivan KARANDJOULOFF, Prokuratora Generalnego Sądu Kasacyjnego.

Prezydent Republiki Chile:

J. E. p. Domingo GANA, Posła Nadzwyczajnego i Ministra Pełnomocnego Republiki w Londynie;

J. E. p. Augusto MATTE, Posła Nadzwyczajnego i Ministra Pełnomocnego Republiki w Berlinie;

J. E. p. Carlos CONCHA, byłego Ministra Wojny, byłego Prezydenta Izby Deputowanych, byłego Posła Nadzwyczajnego i Ministra Pełnomocnenego w Buenos-Aires.

Jego Cesarska Mość Cesarz Chin:

J. E. p. LOU-TSENG-TSIANG, Swego ambasadora nadzwyczajnego;

J. E. p. TSIEN-SUN, Swego posła nadzwyczajnego i Ministra pełnomocnego w Hadze.

Prezydent Republiki Kolumbji:

p Jorga HOLGUIN, Generała;

p. Santiago PÉREZ TRIANA;

J. E. Marceliano VARGAS, Generała, Posła Nadzwyczajnego i Ministra Pełnomocnego Republiki w Paryżu.

Gubernator Tymczasowy Republiki Kuby:

p. Antonio SANCHEZ de BUSTAMANTE, Profesora Prawa Międzynarodowego na Uniwersytecie Hawańskim, Senatora Republiki;

J. E. p. Gonzalo de QUESADA y ARÓSTEGUI, Posła Nadzwyczajnego i Ministra Pełnomocnego Republiki w Waszyngtonie;

p. Manuel SANGUILY, byłego Dyrektora Instytutu Nauczania Powszechnego w Hawanie, Senatora Republiki.

Jego Królewska Mość Król Danji:

J. E. p. Constantin BRUN, Swego Szambelana, Swego Posła Nadzwyczajnego i Ministra Pełnomocnego w Waszyngtonie;

p. Christian Frederik SCHELLER, Kontr-Admirała:

p. Axel VEDEL, Swego Szambelana, Szefa Sekcji w Królewskiem Ministerstwie Spraw Zagranicznych.

Prezydent Republiki Dominikańskiej:

p. Francisco Henriquez y CARVAJAL, byłego Sekretarza Stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych Republiki, Członka Stałego Sądu Rozjemczego;

p. Apolinar TEJERA, Rektora Instytutu Zawodowego Republiki, Członka Stałego Sądu Rozjemczego.

Prezydent Republiki Ekwador:

J. E. p. Victor RENDÓN, Posła Nadzwyczajnego i Ministra Pełnomocnego Republiki w Paryżu i w Madrycie;

p. Enrique DORN y de A.LSÚA, Charģé d'affaires.

Jego Królewska Mość Król Hiszpanji:

J. E. p. W. R. de VILLA-URRUTIA, Senatora, byłego Ministra Spraw Zagranicznych, Swego Ambasadora Nadzwyczajnego i Pełnomocnego w Londynie;

J. E. p. Jose de la RICA y CALVO, Swego Posła Nadzwyczajnego i Ministra Pełnomocnego w Hadze;

p. Gabriel MAURA y GAMAZO, hrabiego de Mortera, Deputowanego do Izby Kortezów.

Prezydent Republiki Francuskiej:

J. E. p. Leon BOURGEOIS, Ambasadora Nadzwyczajnego Republiki, Senatora, byłego Prezydenta Rady Ministrów, byłego Ministra Spraw Zagranicznych, Członka Stałego Sądu Rozjemczego;

p. barona d'ESTOURNELLES de CONSTANT, Senatora, Ministra Pełnomocnego pierwszej klasy. Członka Stałego Sądu Rozjemczego;

p. Louis RENAULT, Profesora na fakultecie Prawa Uniwersytetu Paryskiego, Honorowego Ministra Pełnomocnego, Radcę Prawnego Ministra Spraw Zagranicznych, Członka Instytutu Francuskiego, Członka Stałego Sądu Rozjemczego;

J. E. p. Marcellin PELLET, Posła nadzwyczajnego i Ministra Pełnomocnego Republiki Francuskiej w Hadze.

Jego Królewska Mość Król Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanji i Irlandji i Terytorjów Brytyjskich Zamorskich, Cesarz Indyj:

J. E. the Right Honourable Sir Edward FRY T. G. C. B., Członka Rady Przybocznej, Swego Ambasadora Nadzwyczajnego, Członka Stałego Sądu Rozjemczego;

J. E. the Right Honourable Sir Ernest Mason SA-TOW, G. C. M. G., Członka Rady Przybocznej, Członka Stałego Sądu Rozjemczego;

J. E. the Right Honourable Donald James MACKAY baron REAY, G. C. S. I., G. C. I. E., Członka Rady Przybocznej, byłego Prezydenta Instytutu Prawa Międzynarodowego;

J. E. Sir Henry HOWARD, K. C. M. G., C. B., Swego Posła Nadzwyczajnego i Ministra Pełnomocnego w Hadze.

Jego Królewska Mość Król Hellenów:

J. E. p. Cléon Rizo RANGABÉ, Swego Posła Nadzwyczajnego i Ministra Pełnomocnego w Berlinie;

p. Georges STREIF, Profesora Prawa Międzynarodowego na Uniwersytecie Ateńskim, Członka Stałego Sądu Rozjemczego.

Prezydent Republiki Gwatemali:

p. Jose Tible MACHADO, Charge d'affaires Republiki w Hadze i w Londynie, Członka Stałego Sądu Rozjemczego;

p. Enrique Gomez CARILLO, Charge d'affaires Republiki w Berlinie.

Prezydent Republiki Haiti:

J. E. p. Jean Joseph DALBÉMAR, Posła Nadzwyczajnego i Ministra Pełnomocnego Republiki w Paryżu;

J. E. p. J. N. LÉGER, Posła Nadzwyczajnego i Ministra Pełnomocnego Republiki w Waszyngtonie;

p. Pierre HUDICOURT, byłego Profesora Prawa Międzynarodowego Publicznego, Adwokata przy Sądzie w Port au Prince.

Jego Królewska Mość Król Włoch:

J. E. hrabiego Joseph Tornielli BRUSATI di VERGANO, Senatora Królestwa, Ambasadora Jego Królewskiej Mości, Króla w Paryżu, Członka Stałego Sądu Rozjemczego, Przewodniczącego Delegacji Włoskiej;

J. E. p. Komandora Guido POMPILJ, Deputowanego do Parlamentu, Podsekretarza Stanu w Królewskiem Ministerstwie Spraw Zagranicznych;

p. Komandora Guido FUSINATO, Radcę Stanu, Deputowanego do Parlamentu, byłego Ministra Oświaty.

Jego Cesarska Mość Cesarz Japonji:

J. E. p. Keiroku TSUDZUKI, Swego Ambasadora Nadzwyczajnego i Pełnomocnego;

J. E. p. Aimaro SATO, Swego Posła Nadzwyczajnego i Ministra Pełnomocnego w Hadze.

Jego Królewska Wysokość Wielki Książę Luksemburgu, Książę Nassau:

J. E. p. EYSCHEN, Swego Ministra Stanu, Prezydenta Rządu Wielkiego Księstwa;

p. hrabiego de VILLERS, Charge d'affaires Wielkiego Księstwa w Berlinie;

Prezydent Stanów Zjednoczonych Meksykańskich:

J. E. p. Gonzalo A. ESTEVA, Posła Nadzwyczajnego i Ministra Pełnomocnego Republiki w Rzymie;

J. E. p. Sebastjan B. de MIER, Posła Nadzwyczajnego i Ministra Pełnomocnego Republiki w Paryżu;

J. E. p. Francisco L. de la BARRA, Posła Nadzwyczajnego i Ministra Pełnomocnego Republiki w Brukseli i w Hadze.

Jego Królewska Wysokość Książę Czarnogóry:

J. E. p. NELIDOW, Rzeczywistego Radcę Tajnego Cesarskiego, Ambasadora J. C. M. Cesarza Wszechrosji w Paryżu;

J. E. p. de MARTENS, Tajnego Radcę Cesarskiego, Stałego Członka Rady Cesarskiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rosji;

J. E. p. TCHARYKOW, Rzeczywistego Radcę Stanu, Posła Nadzwyczajnego i Ministra Pełnomocnego J. C. M. Cesarza Wszechrosji w Hadze.

Jego Królewska Mość Król Norwegji:

J. E. p. Francis HAGERUP, byłego Prezydenta Rady, byłego Profesora Prawa, Swego Posła Nadzwyczajnego i Ministra Pełnomocnego w Hadze i w Kopenhadze, Członka Stałego Sądu Rozjemczego.

Prezydent Republiki Panama:

p. Belisario PORRAS.

Prezydent Republiki Paragwaj:

J. E. p. Eusebio MACHAÏN, Posła Nadzwyczajnego i Ministra Pełnomocnego Republiki w Paryżu;

p. hrabiego G. du MONCEAU de BERGENDAL, Konsula Republiki w Brukseli.

Jej Królewska Mość Królowa Holandji:

P. W. H. de BEAUFORT, Swego byłego Ministra Spraw Zagranicznych, Członka Drugiej Izby Stanów Generalnych;

J. E. p. T. M. C. ASSER, Swego Ministra Stanu, Członka Rady Stanu, Członka Stałego Sądu Rozjemczego;

J. E. jonkheer J. C. C. den Beer POORTUGAEL, Generała-Porucznika w stanie spoczynku, byłego Ministra Wojny, Członka Rady Stanu;

J. E. jonkheer J. A. RÖELL, Swego Adjutanta do poszczególnych poruczeń, Vice-Admirała w stanie spoczynku, byłego Ministra Marynarki;

p. J. A. LOEFF, Swego byłego Ministra Sprawiedliwości, Członka Drugiej Izby Stanów Generalnych.

Prezydent Republiki Peru:

J. E. p. Carlos G. CANDAMO, Posła Nadzwyczajnego i Ministra Pełnomocnego Republiki w Paryżu i w Londynie, Członka Stałego Sądu Rozjemczego.

Jego Cesarska Mość Szach Persji:

J. E. Samad Khan Momtazos SALTANEH, Swego Posła Nadzwyczajnego i Ministra Pełnomocnego w Paryżu, Członka Stałego Sądu Rozjemczego;

J. E. Mirza Ahmed Khan Sadigh UL MULK, Swego Posła Nadzwyczajnego i Ministra Pełnomocnego w Hadze.

Jego Królewska Mość Król Portugalji i Algarwów i t. d.:

J. E. p. Markiza de SOVERAL, Swego Radcę Stanu, Para Królestwa, byłego Ministra Spraw Zagranicznych, Swego Posła Nadzwyczajnego i Ministra Pełnomocnego w Londynie, Swego Ambasadora Nadzwyczajnego i Pełnomocnego;

J. E. p. hrabiego de SELIR, Swego Posła Nadzwyczajnego i Ministra Pełnomocnego w Hadze;

J. E. p. Alberto d'OLIVEIRA, Swego Posła Nadzwyczajnego i Ministra Pełnomocnego w Bernie.

Jego Królewska Mość Król Rumunji;

J. E. p. Alexandre BELDIMAN, Swego Posła Nadzwyczajnego i Ministra Pełnomocnego w Berlinie;

J. E. p. Edgar MAVROCORDATO, Swego Posła Nadzwyczajnego i Ministra Pełnomocnego w Hadze.

Jego Cesarska Mość Cesarz Wszechrosji:

J. E. p. NELIDOW, Swego Rzeczywistego Radcę Tajnego, Swego Ambasadora w Paryżu;

J. E. p. de MARTENS, Swego Radcę Tajnego, Stałego Członka Rady Ministerstwa Spraw Zagranicznych, Członka Stałego Sądu Rozjemczego;

J. E. p. TCHARYKOW, Swego Radcę Stanu Rzeczywistego, Swego szambelana, Swego Posła Nadzwyczajnego i Ministra Pełnomocnego w Hadze.

Prezydent Republiki Salvador:

p. Pedro I. MATHIEU, Charģé d'affaires Republiki w Paryżu, Członka Stałego Sądu Rozjemczego;

p. Santiago Perez TRIANA, Charge d'affaires Republiki w Londynie.

Jego Królewska Mość Król Serbji:

J. E. p. Sava GROUÏTCH, Generała, Prezydenta Rady Stanu;

J. E. p. Milovan MILOVANOVITCH, Swego Posła Nadzwyczajnego i Ministra Pełnomocnego w Rzymie, Członka Stałego Sądu Rozjemczego;

J. E. p. Michel MILITCHEVITCH, Swego Posła Nadzwyczajnego i Ministra Pełnomocnego w Londynie i w Hadze.

Jego Królewska Mość Król Syjamu:

Mom Chatidej UDOM, Generała-Majora;

p. C. CORRAGIONI d'ORELLI, Swego Radcę Legacyjnego;

p. Luang Bhüvanarth NARÜBAL, Kapitana.

Jego Królewska Mość Król Szwecji, Gotów i Wendów:

J. E. p. Knut Hjalmar Leonard HAMMARSKJÖLD, Swego byłego Ministra Sprawiedliwości, Swego Posła Nadzwyczajnego i Ministra Pełnomocnego w Kopenhadze, Członka Stałego Sądu Rozjemczego;

p. Johannes HELLNER, Swego byłego Ministra bez teki, byłego Członka Najwyższego Sądu w Szwecji, Członka Stałego Sądu Rozjemczego.

Rada Związkowa Szwajcarska:

J. E. p. Gaston CARLIN, Posła Nadzwyczajnego i Ministra Pełnomocnego Konfederacji Szwajcarskiej w Londynie i w Hadze;

p. Eugéne BOREL, Pułkownika Sztabu Generalnego, Profesora na Uniwersytecie Genewskim;

p. Max HUBER, Profesora Prawa na Uniwersytecie w Zurychu.

Jego Cesarska Mość Cesarz Ottomanów:

J. E. Turkhan PACHA, Swego Ambasadora Nadzwyczajnego, Ministra evkafu;

J. E. Rechid BEY, Swego Ambasadora w Rzymie;

J. E. Mehemmed PACHA, Vice-Admirała.

Prezydent Republiki Wschodniej Urugwaju:

J. E. p. Jose BATLLE y ORDOŇEZ, byłego Prezydenta Republiki, Członka Stałego Sądu Rozjemczego;

J. E. p. Juan P. CASTRO, byłego Prezydenta Senatu, Posła Nadzwyczajnego i Ministra Pełnomocnego Republiki w Paryżu, Członka Stałego Sądu Rozjemczego.

Prezydent Stanów Zjednoczonych Wenezueli:

P. José Gil FORTOUL, Charģé d'affaires Republiki w Berlinie.

Którzy po złożeniu swych pełnomocnictw uznanych za dobre i w należytej formie, zgodzili się na postanowienia następujące:

Art. 1.

Wojenne okręty szpitalne, to znaczy okręty zbudowane lub przystosowane przez Państwa specjalnie i wyłącznie w celu niesienia pomocy rannym, chorym lub rozbitkom, a nazwy których zostaną podane na początku lub w czasie trwania działań wojennych, a w każdym razie przed ich użyciem, mocarstwom wojującym, są szanowane i nie mogą być chwytane w czasie trwania działań wojennych.

Okręty te nie są również przyrównywane do okrętów wojennych z punktu widzenia ich postoju w jakimś porcie neutralnym.

Art. 2.

Okręty szpitalne wyekwipowane w całości lub częściowo kosztem osób prywatnych lub też towarzystw niesienia pomocy oficjalnie uznanych, są również szanowane i nie mogą być chwytane, jeżeli mocarstwo wojujące, któremu te okręty podlegają, dało im urzędowe zlecenie i podało ich nazwy mocarstwu przeciwnemu na początku lub w czasie trwania działań wojennych, a w każdym razie przed ich użyciem.

Okręty te winny posiadać dokument wydany przez właściwą władzę, stwierdzający, że zostały one poddane kontroli w czasie ich wyekwipowania oraz ostatecznego wyjścia w morze.

Art. 3.

Okręty szpitalne, wyekwipowane całkowicie lub częściowo kosztem osób prywatnych lub oficjalnie uznanych towarzystw państw neutralnych, są szanowane i nie mogą być chwytane pod warunkiem, że będą one podporządkowane jednej ze stron wojujących za poprzednią zgodą własnego rządu i z upoważnieniem samej strony wojującej, oraz pod warunkiem, że ta strona wojująca poda nazwy tych okrętów stronie przeciwnej na początku lub w czasie trwania działań wojennych a w każdym razie przed ich użyciem.

Art. 4.

Okręty wyszczególnione w art. 1, 2 i 3 będą nieść pomoc rannym, chorym i rozbitkom stron wojujących bez względu na przynależność państwową.

Państwa zobowiązują się nie używać tych okrętów do jakichkolwiek celów wojskowych.

Okręty te winny nie przeszkadzać w jakikolwiek bądź sposób ruchom stron wojujących.

W czasie bitwy lub też po bitwie będą one działać na własne ryzyko.

Strony wojujące będą miały nad niemi prawo kontroli i oględzin; będą mogły odmówić własnej pomocy, zażądać oddalenia się, nakazać im określony kierunek drogi, wyznaczyć na nich komisarza, a nawet zatrzymać je, jeżeli ważne okoliczności będą tego wymagać.

W miarę możności strony wojujące będą zapisywać w dzienniku okrętowym okrętów szpitalnych zarządzenia im wydane.

Art. 5.

Wojenne okręty szpitalne będą wyróżnione białą farbą kadłuba, na którym naniesiony zostanie poziomy pas zielony szerokości około półtora metra.

Okręty wyszczególnione w artykułach 2 i 3 będą wyróżniane białą farbą kadłuba, na którym naniesiony zostanie poziomy pas czerwony szerokości około półtora metra.

Łodzie wymienionych okrętów, jak również i małe jednostki przeznaczone do służby sanitarnej, będą wyróżnione podobnem malowidłem.

Wszystkie okręty szpitalne winny dać się rozpoznać przez wywieszanie wraz z banderą narodową białej flagi z Czerwonym Krzyżem, przewidzianej Konwencją Genewską, a ponadto, jeżeli należą one do państwa neutralnego, przez wywieszenie na głównym maszcie bandery narodowej tego państwa wojującego, któremu zostały one podporządkowane.

Okręty szpitalne, które na mocy artykułu 4 będą zatrzymywane przez nieprzyjaciela, winny będą opuścić banderę narodową strony wojującej, której zostały one podporządkowane.

Wyżej wymienione okręty i łodzie, pragnące zabezpieczyć sobie należyty szacunek w porze nocnej, mają prawo za zgodą strony wojującej, której towarzyszą, przedsięwziąć środki konieczne, ażeby kolor malowidła charakteryzujący je był dostatecznie widoczny.

Art. 9.

Strony wojujące będą mogły odwołać się do miłosiernej gorliwości dowódców statków handlowych, jachtów i lodzi neutralnych celem zabrania na pokład i pielęgnowania rannych i chorych.

Statki, które odpowiedzą na ten apel, oraz statki, które samorzutnie przygarną chorych, rannych lub rozbitków, będą korzystać ze specjalnej ochrony i pewnych przywilejów nietykalności. W żadnym wypadku nie będą one mogły być schwytane z tytułu takiego transportu; lecz z wyjątkiem przyrzeczeń, któreby im zostały uczynione, pozostają one narażone na schwytanie za pogwałcenie neutralności, któregoby się ewentualnie dopuściły.

Art. 10.

Duchowni oraz personel lekarski i szpitalny każdego zdobytego okrętu jest nietykalny i nie może być uważany za jeńców wojennych. Zabiera on ze sobą przy opuszczeniu okrętu przedmioty i narzędzia chirurgiczne, będące jego prywatną własnością.

Personel ten będzie w dalszym ciągu spełniać swoje obowiązki, o ile to będzie konieczne, i będzie mógł następnie wycofać się, gdy naczelny dowódca uzna to za możliwe.

Strony wojujące winny zapewnić temu personelowi, który wpadł w ich ręce, takie same świadczenia w naturze i te same pobory, co personelowi równorzędnych stopni we własnej marynarce.

Art. 17.

Każda Strona wojująca winna w jak najkrótszym czasie odesłać władzom odnośnego kraju, odnośnej marynarki lub armji znaki i wojskowe dowody osobiste, znalezione na zmarłych oraz imienne wykazy rannych i chorych przez nią przytrzymanych.

Strony wojujące będą się wzajemnie powiadamiać w sprawach internowania i przeniesień, w sprawach przyjęcia chorych do szpitali oraz o wypadkach śmierci wśród rannych i chorych będących w ich mocy. Winny one również zebrać wszystkie przedmioty użytku osobistego, przedmioty wartościowe, listy i t. d., które zostaną znalezione na okrętach zdobytych, lub pozostawione przez rannych lub chorych, zmarłych w szpitalach, celem przesłania ich osobom zainteresowanym przez władze danego kraju.

Art. 21.

Mocarstwa podpisujące zobowiązują się również do przedsięwzięcia środków koniecznych lub do przedłożenia swym organom ustawodawczym, w razie braków w ich odnośnem ustawodawstwie karnem, projektu zarządzeń koniecznych dla stłumienia w czasie wojny pojedynczych wypadków grabieży i złego traktowania rannych i chorych pochodzących z marynarek wojennych, oraz dla ukarania, jako uzurpacji odznak wojskowych, nadużywania znaków specjalnych, wyszczególnionych w art. 5, przez okręty, które nie podlegają ochronie w myśl niniejszej Konwencji.

Podadzą one sobie za pośrednictwem Rządu Holenderskiego zarządzenia odnoszące się do stłumienia takich postępowań najpóźniej w pięć lat po ratyfikacji niniejszej Konwencji.

Art. 23.

Niniejsza Konwencja zostanie ratyfikowana możliwie najprędzej.

Dokumenty ratyfikacyjne będą złożone w Hadze.

Pierwsze złożenie dokumentów ratyfikacyjnych będzie stwierdzone protokółem podpisanym przez przedstawicieli mocarstw, które biorą w niem udział i przez Ministra Spraw Zagranicznych Holandji.

Złożenia następnych dokumentów ratyfikacyjnych będą uskuteczniane zapomocą pisemnych notyfikacyj skierowanych do Rządu holenderskiego wraz z dokumentem ratyfikacyjnym.

Zaświadczona za zgodność kopja Protokółu dotyczącego pierwszego złożenia dokumentów ratyfikacyjnych, notyfikacyj wspomnianych w ustępie poprzednim, jak również dokumentów ratyfikacyjnych będzie natychmiast staraniem Rządu holenderskiego i drogą dyplomatyczną doręczona mocarstwom zaproszonym na drugą Konferencję Pokojową, jak również innym mocarstwom, które do Konwencji przystąpiły. W wypadkach wskazanych w poprzednim ustępie rzeczony Rząd poda im jednocześnie do wiadomości datę, w której notyfikację otrzymał.

Art. 24.

Mocarstwa niepodpisujące, które przyjęły konwencję genewską z 6 lipca 1906 r. mogą przystąpić do niniejszej Konwencji,

Mocarstwo, które pragnie przystąpić, notyfikuje piśmiennie swój zamiar Rządowi holenderskiemu, przesyłając mu Akt przystąpienia, który zostanie złożony w archiwach rzeczonego Rządu.

Rząd ten prześle natychmiast innym mocarstwom zaświadczoną za zgodność kopję notyfikacji, jak również aktu przystąpienia, wskazując datę otrzymania notyfikacji.

Art. 28.

W rejestrze prowadzonym przez holenderskie Ministerstwo Spraw Zagranicznych wskazana będzie data złożenia dokumentów ratyfikacyjnych dokonanego na mocy artykułu 23 ust. 3 i 4, jako też data, w której otrzymane były notyfikacje przystąpienia (art. 24 ust. 2) lub wypowiedzenia (artykuł 27 ust. 1).

Każde z umawiających się mocarstw dopuszczone jest do zaznajomienia się z tym rejestrem i do otrzymania zaświadczonych za zgodność jego wyciągów.

Na dowód czego Pełnomocnicy opatrzyli niniejszą Konwencję swemi podpisami.

Sporządzono w Hadze osiemnastego października tysiąc dziewięćset siódmego roku w jednym egzemplarzu, który złożony zostanie w archiwach Rządu holenderskiego, a którego zaświadczone za zgodność kopje będą doręczone drogą dyplomatyczną mocarstwom, które były zaproszone na Drugą Konferencję Pokojową.

ZA NIEMCY:

Marschall

Kriege

ZA STANY ZJEDNOCZONE AMERYKI:

Joseph H. Choate

Horace Porter

U. M. Rose

David Jayne Hill

C. S. Sperry

Wiliam I. Buchanan

ZA ARGENTYNĘ:

Roque Saenz Peňa

Luis M. Drago

C. Rúez Larreta

ZA AUSTRO - WĘGRY:

Mérey

Bon Macchio

ZA BELGJĘ:

A. Beernaert

Van den Heuυel

Guillaume

ZA BOLIWJĘ:

Claudio Pinilla

ZA BRAZYLJĘ:

Ruy Barbosa

E. Lisbôa

ZA BUŁGARJĘ:

Generał-Major Vinaroff

Iυ. Karandjouloff

ZA CHILE:

Domingo Gana

Augusto Matte

Carlos Concha

ZA CHINY:

Loutsengtsiang [z zastrzeżeniem art. 21)

Tsiensun

ZA KOLUMBJĘ:

Jorge Holguin

S. Perez Triana

M. Vargas

ZA REPUBLIKĘ KUBA:

Antonio S. de Bustamante

Gonzalo de Quesada

Manuel Sanguily

ZA DANJĘ:

C. Brun

ZA REPUBLIKĘ DOMINIKAŃSKĄ:

dr. Henriquez y Carυajal

Apolinar Tejera

ZA EKWADOR:

Victor M. Rendón

E. Dorn y de Alsúa

ZA HISZPANJĘ:

W. R. de Villa Urrutia

José de la Rica y Calυo

Gabriel Maura

ZA FRANCJĘ:

Léon Bourgeois

d'Estournelles de Constant

L. Renault

Marcellin Pellet

ZA WIELKĄ BRYTANJĘ:

Edw. Fry

Ernest Satow

Reay

Henry Howard

z zastrzeżeniem art. 6 i 21 deklaracji następującej: "Kładąc swoje podpisy na tej Konwencji, pełnomocnicy brytyjscy oświadczają, że Rząd Jego Królewskiej Mości rozumie, że stosowanie art. 12 ogranicza się do jedynego wypadku walczących, zabranych podczas, lub po bitwie morskiej, w której wzięli udział.

ZA GRECJĘ:

Cléon Rizo Rangabé

Georges Streit

ZA GWATEMALĘ:

José Tible Machado

ZA HAITI:

Dalbémar Jn Joseph

J. N. Léger

Pierre Hudicourt

ZA WŁOCHY:

Pompilj

G. Fusinato

ZA JAPONJĘ:

Aimaro Sato

ZA LUKSEMBURG:

Eyschen

C-te de Villers

ZA MEKSYK:

G. A. Esteυa

S. B. de Mier

F. L. de la Barra

ZA CZARNOGÓRĘ:

Nelidow

Martens

N. Tcharykow

ZA NIKARAGUĘ:

ZA NORWEGJĘ:

F. Hagerup

ZA PANAMĘ:

B. Porras

ZA PARAGWAJ:

J. du Monceau

ZA HOLANDJĘ:

W. H. de Beaufort

T. M. C. Asser

den Beer Poortugael

J. A. Röell

J. A. Loeff

ZA PERU:

C. G. Candamo

ZA PERSJĘ:

Morntazos-Saltaneh M. Samad Khan

Sadigh ul Mulk M. Ahmed Khan

z zastrzeżeniem prawa uznanego przez Konferencję używania lwa i czerwonego słońca na miejsce czerwonego krzyża.

ZA PORTUGALJĘ:

Marquis de Soυeral

Conde de Sélir

Alberto d'Oliveira

ZA RUMUNJĘ:

Edg. Maυrocordato

ZA ROSJĘ:

Nelidow

Martens

N. Tcharykow

ZA SALVADOR:

P. J. Mathieu

S. Perez Triana

ZA SERBJĘ:

S. Grouitch

M. G. Miloυanoυitch

M. G. Militcheυitch

ZA SYJAM:

Mom Chatidej Udom

C. Corragioni d'Orelli

Luang Bhüυanarth Narübal

ZA SZWECJĘ:

K. H. L. Hammarskjöld

Joh. Hellner

ZA SZWAJCARJĘ:

Carlin

ZA TURCJĘ:

Turkhan

z zastrzeżeniem prawa uznanego przez Konferencję Pokojową używania czerwonego półksiężyca.

ZA URUGWAJ:

José Batlle y Ordoňez

ZA WENEZUELĘ:

J. Gil Fortoul

Konwencja o przystosowaniu do wojny morskiej zasad Konwencji Genewskiej. Haga.1907.10.18.

Dz.U.1936.6.67

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 28 listopada 1935 r. w sprawie przystąpienia Polski i szeregu państw do konwencji z dnia 18 października 1907 r. o przystosowaniu do wojny morskiej zasad Konwencji Genewskiej, oraz jej ratyfikacji.

I.

II.

Dokumenty powiązane

Akty prawne liczba obiektów na liście: (2)

Akty wprowadzające liczba obiektów na liście: (2)

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

z dnia 28 listopada 1935 r.

w sprawie przystąpienia Polski i szeregu państw do konwencji z dnia 18 października 1907 r. o przystosowaniu do wojny morskiej zasad Konwencji Genewskiej, oraz jej ratyfikacji.